Skólavarðan - 01.05.2008, Blaðsíða 12

12
SKÓLAVARÐAN 3.TBL. 8. ÁRG. 2008
þING Kí: THULAS NXESI
Thulas Waltermade Nxesi, forseti Alþjóða-
sambands kennara, Education International
(EI), sagði í upphafi ávarps síns að víða
í heiminum berðust kennarar hart fyrir
bættum kjörum og t.d. væri framundan
verkfall kennara á Bretlandi, það víðtækasta
sl. tuttugu ár. Thulas sagði það nöturlega
staðreynd að um 200 milljón börn væru
án kennslu í heiminum og flest þeirra án
möguleika á kennslu. Á sama tíma væri
milljörðum dollara varið til stríðsreksturs
sem oft bitnaði á börnum, jafnvel í sömu
löndum og kennsla væri engin eða af mjög
skornum skammti.
Sameining og samtakamáttur kennara í
heiminum má vera meiri og Thulas sagðist
vona að það stæði til bóta þar sem aðstaða
kennara væri að batna í mörgum löndum,
einnig í Suðrinu. Engin samstaða þýddi
einfaldlega nánast enginn árangur. Á seinni
hluta síðustu aldar hefði það ekki verið
talið mögulegt að starfrækja samtök á borð
við Education International. Það hafi hins
vegar orðið mögulegt þegar flestum varð
ljóst mikilvægi þess að mennta, sameina
og efla samskipti kennara um allan heim.
Það hefði tekist með mikilli þolinmæði,
með því að byggja traust milli kennara milli
heimsálfa og auka skilning á sameiginlegum
þörfum kennara um allan heim og einnig
mismunandi þörfum eftir heimshlutum.
Hluti af alþjóðlegri samstöðu væri að verjast
árásum stjórnvalda sem hefðu sums staðar,
til dæmis í Suður-Ameríku, reynt að draga
úr kennslu eða jafnvel leggja hana niður í
ákveðnum héruðum. Alþjóðleg samstaða
hefði komið í veg fyrir það.
Engin menntun – bara fátækt
Thulas bað þingfulltrúa að hugleiða hvað
biði þeirra barna um allan heim sem fengju
ekki að njóta skólagöngu. Svar við því væri
raunar einfalt, allflestra þeirra biði fátækt.
Alþjóðleg kennarasamtök yrðu að sýna
það pólitíska hugrekki að berjast gegn
menntunarskorti, ekki síst þar sem hann væri
almennastur. Hann bað þingfulltrúa einnig
að hugleiða hvaða framtíð stæði börnum
á Íslandi í náinni framtíð til boða, hvaða
menntunarmöguleikar, hvers konar þjóð-
félag. „Fólk er ekki fjárfestingarmöguleiki,“
sagði Thulas, „það er verur með tilfinningar
og þrár og því verður stöðugt að þrýsta á
um frekari menntun til allra íbúa heimsins.“
Hann hvatti kennara til að gera kennara-
starfið áhugaverðara til að fá enn fleira ungt
fólk til þess að leggja fyrir sig kennaranám.
Gera yrði ríkisstjórninni betur ljóst mikilvægi
þess, stjórnvöld væru fulltrúar fólksins, þau
væru fólkið sjálft. „Við kennarar eigum ekki
að vera þöglir þátttakendur í þjóðfélaginu,
við eigum að taka þátt í því af fullum mætti,
við eigum að gera áhrif kennarastéttarinnar
meira áberandi, og þá um leið að gera
þjóðfélagið betra,“ sagði Thulas Waltermade
Nxesi, forseti Education International á þingi
Kennarasambands Íslands.
„Alþjóðasamband kennara á
ekki síst að berjast fyrir mann-
réttindum“
-segir Thulas W. Nxesi, forseti Alþjóða-
sambands kennara.
Thulas W. Nxesi, forseti Alþjóðasambands
kennara, sagði í stuttu viðtali eftir að hafa
ávarpað þing Kennarasambands Íslands
nú í apríl að samtökin ættu að leggja
megináherslu á gæði opinberrar menntunar.
Hún væri fyrir alla og því fælust vissar
hættur í að einkavæða menntakerfi landa,
meðal annars sú að ekki ættu allir þess
kost að njóta opinberrar menntunar, ekki
síst af fjárhagsástæðum. Hætta væri á
að einkavæðingin kæmi fyrst og fremst
hinum efnameiri að gagni og leiddi þar
með til vaxandi stéttamunar í viðkomandi
löndum, jafnvel þar sem stéttamunur væri
þegar mjög mikill, afleiðingin hlyti að verða
aðskilnaður í þessum samfélögum, ekki
bara milli kynþátta.
„Menntun er fjárfesting til langrar fram-
tíðar en ekki peningahít sem sífellt er
hægt að ausa úr. Menntun gengur ekki
út á að framleiða sérhæfða starfsmenn
fyrir atvinnulífið, það gengur ekki að flytja
viðskiptahugmyndir eða einhver „módel“
inn í skólastofurnar, það er hins vegar
hægt þegar verið er að framleiða dauða
hluti. Kennarar og nemendur eru fyrst og
fremst mannverur en einnig mannauður og
æskilegast væri að skólastarf um allan heim
miðaðist við það. Allt árangursmat verður
einhæft þegar miðað er við að samræmd
próf séu eini mælikvarðinn á árangur
kennara í bekk, það segir lítið til um þann
árangur sem kennarinn hefur verið að ná allt
skólaárið með nemendur sína,” segir Thulas
Nxesi.
Thulas segist fylgjast af athygli með kjara-
baráttu kennara á Norðurlöndum, þeir eigi að
útvíkka þá starfsemi og berjast á alþjóðavísu
fyrir réttindum á vinnumarkaði, þeir hafi
öðlast nokkra reynslu á því sviði og ekki væri
óeðlilegt að inn í það fléttaðist barátta fyrir
réttindum kvenna og barna. Thulas segir
að samstarf þróaðra og van-þróaðra ríkja
eigi ekki bara að snúast um peningagjafir
vestrænna ríkja heldur eigi t.d. evrópskir og
afrískir kennarar að skiptast á hugmyndum,
deila reynslu sinni og koma þurfi upp farsælu
skiptikennaraverkefni.
Aukið félagsfrelsi kennara
Thulas segir að Education International (EI)
telji um þrjátíu milljón félagsmenn í þrjátíu
löndum sem spanni alla flóruna, allt frá
leikskólakennurum til háskólaprófessora.
Í þessum þjóðlöndum eigi EI að vera fyrst
og fremst mannréttindasamtök sem hafi
það ekki síst á stefnuskrá sinni að auka
félagsfrelsi kennara en ekki síður það háleita
markmið að öll ríki veiti börnum sínum
ákveðna grunnmenntun innan átta til tíu
ára. Þó að langt sé í það geti það sem best
verið langtímamarkmið, það sé víða erfitt,
m.a. í heimalandi hans, Suður-Afríku, sem
hefur um 235 þúsund kennara innan sinna
vébanda.
Kennarar og nemendur eru fyrst
og fremst mannverur en einnig
mannauður og æskilegast væri að
skólastarf um allan heim miðaðist
við það. Allt árangursmat
verður einhæft þegar miðað er
við að samræmd próf séu eini
mælikvarðinn á árangur kennara
í bekk, það segir lítið til um þann
árangur sem kennarinn hefur
verið að ná allt skólaárið með
nemendur sína.
Menntun er sjálfsögð mannréttindi