Skólavarðan - 01.05.2008, Blaðsíða 15

15
vIÐTAL vIÐ óLAF ELíASSON
SKÓLAVARÐAN 3.TBL. 8. ÁRG. 2008
viðbrögð við breyttu umhverfi tónlistarskóla
þar sem ég hafði Tónlistarskóla Garðabæjar
til hliðsjónar,“ segir Ólafur. „Niðurstaða
mín í því verkefni var sú að ég tel að hefð-
bundnu tónlistarskólarnir þurfi að bregðast
afdráttarlaust við breytingum sem eru að
verða á umhverfi þeirra og leitast við að leiða
sjálfir þróun í tónlistarkennslu. Það geta þeir
gert með því að móta sér skýra framtíðarsýn
og setja sér markmið í starfi sem líkleg eru
til að styrkja stöðu þeirra í þjóðfélaginu.“
Kennarar leiði stefnumótun
Ólafur nefnir einnig að skólinn ætti að stefna
að sem hæstu getustigi nemenda, þ.e. að
sem flestir nemendur ljúki viðurkenndum
stigsprófum, og að sérhanna þurfi verkefni
fyrir ungt fólk á aldrinum tólf til sextán ára
með tilliti til áhugasviðs þess. Á þeim aldri
hafa nemendur sinn eigin tónlistarsmekk og
margir hætta sé námið ekki í samræmi við
áhuga þeirra.
„Margir tónlistarkennarar eru mjög með-
vitaðir um þetta og leggja sig fram um að
ná til nemenda,“ segir Ólafur, „en það þarf
að koma á markvissari hátt til móts við
nemendur á þessum aldri, móta um það
skýra stefnu og gefa kennurum svigrúm til
að skipuleggja kennslutíma sinn með tilliti
til þessara áherslna.
Hljóðfæranám í grunnskólum
Sömuleiðis þarf stefnumörkun um hljóð-
færanám í grunnskólum að vera skýr, á
hvaða forsendum hún sé og hversu mikil. Ef
stór hluti hljóðfæranáms færist til dæmis inn
í grunnskóla getur komið að því að foreldrar
fái þá tilfinningu að það sé í engu frá-
brugðið hljóðfæranámi í tónlistarskólanum
í aðbúnaði og ýmsum öðrum þáttum. Við
sem störfum að tónlistarkennslu vitum hins
vegar að tónlistarskólarnir geta boðið upp
á mun faglegra nám sé það stundað þar. Í
verkefninu legg ég til að hljóðfæranám fram
að tíu ára aldri færist inn í grunnskólann en
þá taki tónlistarskólinn að mestu við.
Það sem stendur hins vegar upp úr í
þessum vangaveltum öllum,“ segir Ólafur,
„er að tónlistarskólakennarar verða einnig að
vera í fararbroddi í þessari umræðu í sam-
félaginu. Ýmsar leiðir eru færar og fjölbreytni
er af hinu góða en ef tónlistarskólakennarar
viðra ekki skoðanir sínar og berjast ekki
pólitískt fyrir þeim er hætt við að þeir sem
minna vita taki stjórnina með misjöfnum
árangri.“
Tónlistarnámskeið fyrir bæjarbúa
Í verkefninu leggur Ólafur til annað megin-
markmið sem Tónlistarskóli Garðabæjar
gæti sett sér til að styrkja stöðu sína til
framtíðar og fylgir því eftir með rökstuðningi
um hvernig standa megi að framkvæmd
þess. Markmiðið er að skólinn verði í farar-
broddi á höfuðborgarsvæðinu þegar litið
sé til fjölbreytts námsframboðs umfram
hefðbundna hljóðfærakennslu. Í rökstuðningi
með markmiðinu segir Ólafur meðal annars:
„Þegar litið er til þess að ekki er ólíklegt
að á næstu árum standi tónlistarskólinn
frammi fyrir því að einkaaðilar bjóði í
tónlistarkennslu bæjarfélagsins, er afar
mikilvægt að tónlistarskólinn geti sýnt fram
á að innan hans fari fram mun öflugara
tónlistarstarf en einkaaðilar geta boðið
upp á. Núverandi hljóðfærakennsla sem
skólinn veitir er að miklum meirihluta
einkatímar hjá hljóðfærakennara og eiga
einkaaðilar ekki erfitt með að veita þeirri
þjónustu samkeppni. Eins og stendur virðast
hagsmunaaðilar skólans bera mikla virðingu
fyrir tónlistarskólanum og líta svo á að innan
hans sé einmitt boðið upp á starfsemi sem
telst langt umfram það sem einkaaðilar geta
boðið upp á, svo sem ýmislegt samspil og
hliðargreinar og kannski kemur ekki síst til
sterk ímynd skólans sem menntastofnun.“
En að sögn Ólafs er ekki gefið að núverandi
sterk ímynd hefðbundnu tónlistarskólanna
fylgi þeim inn í framtíðina. „Þetta getur
breyst á næstu tíu árum ef því er að skipta,“
segir hann.
Markmiðinu vill hann koma í framkvæmd
með því að Tónlistarskóli Garðabæjar hvetji
kennara skólans til að bjóða bæði nemend-
um og bæjarbúum upp á ýmisleg tón-
listarnámskeið sem þeir haldi á eigin vegum.
„Til þess fái þeir endurgjaldslaust aðstöðu
í skólanum. Þannig munu bæjarbúar njóta
aukins framboðs á fjölbreyttum tónlistar-
námskeiðum sem gagnast ekki aðeins
nemendum skólans heldur einnig almenningi
í bæjarfélaginu. Sem dæmi um slík námskeið
mætti nefna: Hljómakennslu fyrir fullorðna,
námskeið fyrir fyrrverandi nemendur sem
vilja halda sér við, námskeið þar sem ýmsar
tónlistarstefnur eru kynntar almenningi,
þjóðlaganámskeið og svona mætti lengi
telja. Lagt er til að alla vega tvö til þrjú slík
námskeið séu í boði hjá skólanum á hverri
önn“
Mosó iðar af lífi
Auk fræðanna um skipulagsheildir styðst
Ólafur við hugmyndir mannauðsstjórnunar
bæði í þessu verkefni í námi sínu og öðru
þar sem hann veltir því meðal annars fyrir
sér hvernig nemendur geti notið þekkingar
og reynslu fleiri kennara skólans en bara
aðalkennara síns. Þessa stundina er hann
hins vegar að kanna viðhorf foreldra í
Mosfellsbæ til tónlistarnáms barna sinna
með skoðanakönnun. „Mosfellsbær er í
mestum vexti bæjarfélaga á landinu og
þar iðar allt af lífi!“ segir Ólafur. „Þar eru
nýjar áherslur um tónlistarskóla, í hnotskurn
er þetta þannig að búið er að sameina tón-
listarskóla, leiklistarnám, myndlistarskóla og
skólahljómsveitarstarf undir einn hatt. Ýmsar
aðrar hugmyndir vekja einnig áhuga minn. Í
samningi bæjarfélagsins við listaskólann er
t.d. sérstaklega tekið fram að listaskólinn
skuli bjóða bæjarbúum upp á ýmis nám-
skeið, en þetta rímar afar vel við mínar
hugmyndir. Atli Guðlaugsson er skólastjóri
og virðist hann fullkomlega óhræddur við
að takast á við nýungar í starfi. Það verður
gaman að fylgjast með þróun þessa skóla á
næstu árum.
Hefðbundið klassískt nám er akkerið
Minn skóli, Tónlistarskóli Garðabæjar, hefur
reyndar mjög sterka ímynd hjá bæjarbúum
enda standa bæjaryfirvöld afar vel að
skólanum og hafa mikinn metnað fyrir hönd
hans.
En ég spyr: Eru ekki auknar líkur á að
skólinn haldi þeirri ímynd og styrki hana
jafnvel enn frekar ef margir bæjarbúar hafa
til dæmis sótt námskeið á hans vegum?
Þetta má segja um marga skóla, kannski um
tónlistarskóla almennt. Hefðbundið klassískt
tónlistarnám er akkerið, frumforsendan. En
skólinn getur líka komið til móts við aðra
íbúa bæjarins eða hverfisins en þá sem
stunda formlegt nám við skólann. Fyrir
vikið verður hann svo aftur í betri stöðu til
að sækja sér það fé úr bæjarsjóði sem hann
þarf til að halda úti góðu og metnaðarfullu
námi,“ segir Ólafur Elíasson.
keg