Þjóðmál - 01.09.2012, Blaðsíða 39

38 Þjóðmál haust 2012
gerði . Pútin virðist ekki annt um að Rússar
kynnist of miklu lýðræði — það skal vera
styrk ríkisstjórn sem stjórnar fólkinu en
ekki öfugt . Rússar munu væntanlega láta
reyna á til hins ýtrasta að fá sem mest yfirráð
á Norður heim skauts svæðinu, en skipting
hafsvæðis ins á þeim slóðum er enn ekki
fyllilega ljós .
Sýrland
Í Sýrlandi hefur borgarastríð geisað und-an farna mánuði . Ekki fer á milli mála að
mörg Vesturveldanna vilja losna við Assad,
einræðisherra Sýrlands, en önnur ríki, svo
sem Kína og Rússland, gera sér grein fyrir að
fari Assad frá gæti verra tekið við . Í Sýrlandi
gæti annaðhvort komið nýr einræðisherra
„í jakkafötum“ eins og Assad sjálfur, eða
einhvers konar öfgatrúar- og klerkastjórn
gæti tekið við stjórninni og þá væri komið
úr öskunni í eldinn . Öll stórveldin keppast
við að auka áhrif sín á þessum slóðum,
en lýðræðisfyrirkomulag, eins og þekkist
á Vesturlöndum, passar iðulega illa inn í
menningarheim Miðaustur landa .
Aðrir heimshlutar?
Hér mætti lengi telja upp vandræða-staði í fjarlægum heimshlutum, en
lítum lauslega á hvaða lönd gæti verið raun-
hæft fyrir Atlantshafsbandalagið að efna til
samstarfs við .
Kína
Kínverjar munu gjarnan taka við upp-lýsingum frá Atlants hafsbanda laginu,
en lítið mun koma á móti, enda Kín-
verjar þekktir fyrir að fara sínar eigin leiðir .
Kínverjar vilja aðild að Norður heim skauts-
ráðinu, en um leið vilja þeir eigna sér mest
allt Suðurkínahaf upp að ströndum Víetnam,
Malasíu, Brunei og Filipps eyja . Ef Kínverjar
fá aðild að Norð ur heim skautsráðinu,
hvers vegna ættu þá ekki líka Indverjar,
Brasilíumenn, Ástralíubúar eða bara öll
ríki Sameinuðu þjóðanna að fá aðild? —
Kína er ekki líklegur sam starfs aðili Atlants-
hafsbandalagsins nema kannski í orði .
Indland
I ndverjar eru stærsta lýðræðisríki heims og voru hlutlausir í „kalda stríð inu“ .
Indverjar telja sér standa ógn af lang-
tíma áætlunum Kínverja og vegna þess að
Kínverjar eiga kjarnavopn og eldflaugar,
þá finnst Indverjum að þeir þurfi slík tól
líka . Af því að Indland er kjarnorkuveldi,
þá þarf nágrannaríkið Pakistan líka að
eiga sína kjarnorkusprengju . Ef Pakistan
er með „sprengjuna“, þá geta Íranir ekki
verið minni menn, síðan Sádi-Arabar, og
svo koll af kolli . Vígbúnaðarkapphlaupið er
því á fleygiferð í Austurlöndum nær og fjær .
Þarna gæti Atlantshafsbandalagið komið
að málum með margvíslegu samstarfi til að
draga úr spennu og auka opinskátt samstarf
— en á brattann er að sækja .
Í Sýrlandi gæti annaðhvort komið nýr einræðisherra „í jakkafötum“
eins og Assad, eða einhvers konar
öfgatrúar- og klerkastjórn gæti
tekið við stjórninni og þá væri
komið úr öskunni í eldinn . Öll
stórveldin keppast við að auka áhrif
sín á þessum slóðum, en lýðræðis-
fyrirkomulag, eins og þekkist á
Vesturlöndum, passar iðulega
illa inn í menningarheim margra
Miðausturlanda .