Þjóðmál - 01.09.2012, Blaðsíða 44

Þjóðmál haust 2012 43
Ólafur Egilsson
Þankar um þjóðlífið og
framtíðina
A ð mörgu þarf að hyggja við þá endurreisn þjóðlífsins, sem mikilvægt
er að nái fram að ganga á allranæstu árum .
— Það sem hér fer á eftir varðar nokkra
lykilþættina .
Umhverfi og velmegun
Þjóðin, sem um aldamótin 1900 — áður en hagur Íslendinga tók að vænkast til
muna — taldi 77 .967 sálir, var í byrjun
þessa árs orðin nær 320 þúsund . Hún þarf
í takti við fjölgunina að ganga æ lengra í
landnýtingu . Þetta verður að horfast í augu
við af skilningi . Það þarf aftur á móti að gæta
þess af fyllstu einurð að náttúrunni sé aldrei
raskað umfram nauðsyn . Náttúruvernd —
eins og flest annað — verður í stað öfga
að nálgast af raunsæi og skynsemi, svo vel
fari . Öfgarnar halda aftur af velmeguninni;
vanhugsaðar framkvæmdir valda tjóni að
nauðsynjalausu .
Flestir vildu án efa að landssvæðið við
Sundin, þar sem nú er Sundahöfn, væri
enn óspillt náttúra . En höfuðborg landsins
þarf góða höfn . Fæstir setja því fyrir sig,
að þarna hefur þurft að fórna nokkru fyrir
samgöngubætur, til að tryggja velmegun
aukins íbúafjölda höfuðborgarsvæðisins
og landsins alls . Voldug hafnarmannvirki,
vöruskemmur og verslunarhús setja svip á
svæði þar sem áður uxu blóm í haga . Með
sama hætti verður — án þröngsýni og
óeðlilegra tafa — að finna lausn á hverjum
vanda sem snýr að virkjunum og eflingu
atvinnulífs .

Atvinnulíf og skattaillgresi
L ykillinn að því að þjóðin rétti al menni-lega úr kútnum eftir kreppu og sam-
drátt undanfarinna ára er aukin fjölbreytni
í atvinnulífi og fjölgun atvinnufyrir tækja .
Takmarkaður skilningur hefur því miður
ríkt á þessu . Í staðinn hefur þörf ríkisins
fyrir fé í rekstur sinn verið mætt með því að
seilast æ dýpra í vasa fólks og kassa fyrirtækja .
Skattaillgresið verður æ fjölskrúðugra og
kæfandi áhrif þess aukast . Fólk og fyrirtæki
eru hneppt í fjötra . Eldri borgarar, sem
með striti hefur tekist að eignast húsnæði
yfir höfuðið, hætta á að lenda þess vegna í
auðlegðarskatti, þó að rýrnandi tekjur þeirra
dugi tæpast fyrir eðlilegu lífsviðurværi .
Það verður að hverfa af þessari braut .
Einungis aukin atvinnu- og framleiðslu starf-
semi getur orðið grundvöllur uppbyggingar
og framfara í þjóðfélaginu . Þannig skapast
ríkinu eðlilegar tekjur til að standa undir
samfélagsþörfunum .