Þjóðmál - 01.12.2013, Qupperneq 63

62 Þjóðmál VETUR 2013
Byrjun hennar snýst strax í upphafi um
sósíalíska skipan eignarréttarins í sovésku
þjóðskipulagi .
Við skulum líta á 5 ., 6 . og 10 . grein:
5. grein: „Í Sovétríkjunum birtist hin sós-
ial istíska eign ýmist sem ríkiseign (sam-
eign alþjóðar) eða félagseign .“
6. grein: „Lóðir og lendur, auðæfi jarðar,
vötn og ár, skógar, verksmiðjur og iðju-
ver, námur og námuver, járnbrautir og
sam göngutæki á sjó og í lofti, bankar,
póst stofnanir, talsími og ritsími, öll stór-
fyrirtæki í landbúnaði, sem ríkið hefur
stofnað til ásamt meginþorra allra lóða í
borgum og iðnaðarhverfum, eru ríkiseign,
en það þýðir: sameign alþjóðar .“
10. grein: „Persónulegur eignarréttur þegn -
anna á atvinnutekjum þeirra og sparifé,
íbúðarhúsi og öðrum heimilis þörf um,
inn an stokksmunum og bús áhöld um sem
og erfða réttur á persónulegri eign þegn-
anna, er verndaður með lögum .“*
Þessi stjórnarskrá sem féll úr gildi austur
* Úr ritinu Stjórnarskrá Sovétríkjanna ásamt Fram­
söguræðu Jóseps Stalíns, Bóka útgáfan Heimskringla,
Reykjavík 1937 . Stjórnarskráin var þýdd af Eiríki
Baldurssyni, kennara .
þar við fall Sovétríkjanna er óhugnanlega
lík pólitískum hugsanagangi og veruleika á
Íslandi í dag .
Meðan Íslendingar baða sig í sólskini
lánsfjár og skulda læðist uppvakningur
kommúnismans aftan að þeim eins og
ófreskja og gleypir hjartagóða sakleysingja .
Þeir sem horfðu á alræðið ganga sér til húðar
vara sig ekki á afturgöngu þess .
Við Íslendingar þurfum vissulega að læra
af Hruninu og því arð- og eignaráni, sem
af því leiddi, en það gagnar lítið að fara úr
öskunni í eldinn .
Þjóðfélagsbygging okkar er stórbrengluð .
Það er sama hvaða ríkisstjórn er við völd .
Alltof mikil orka fer í að koma ríkjandi
stjórn frá . Allt kapp er lagt á valdabaráttu,
deilur og flokkadrætti í stað þess að vinna
saman að hagsmunum fólksins .
Við erum í vítahring gagnrýnisleysisins .
Stjórnmálamenn þora ekki að segja al-
menn ingi óþægilega hluti, þá verða þeir
ekki kosnir . Almenningur gagnrýnir ekki
hið opinbera af ótta við að missa af fjár-
framlögum .
Við Íslendingar erum að sumu leyti
eins og maður í leirbaði . Okkur líður vel í
velgjunni þar sem dekrað er við okkur, en
stígum ekki upp úr til þess að stinga út úr
fjárhúsunum .
Í upphafi Hrunsins tíundaði forseti vor
öll þau gullnu tækifæri, sem lægju við fætur
okkar Íslendinga, en ég efast um að við
berum gæfu til að beygja okkur eftir þeim .
Það þarf skýra stefnu
Það er bagalegt hversu Sjálf stæðis-flokkurinn (og Framsóknarflokkurinn
reyndar líka) hefur verið daufur, áhuga- og
stefnulaus í þessu máli . Frá honum hefur
nánast ekkert komið annað en óljóst tal
um að hugsanlega gæti náðst samkomulag
um ákvæði í stjórnarskrá um þjóðareign
Meðan Íslendingar baða sig í sólskini lánsfjár og
skulda læðist uppvakningur
kommúnismans aftan að þeim
eins og ófreskja og gleypir
hjartagóða sakleysingja . Þeir sem
horfðu á alræðið ganga sér til
húðar vara sig ekki á afturgöngu
þess .