Félagsbréf - 01.08.1961, Síða 25

FÉLAGSBRÉF
23
En hvernig stendur á því, að svo margir lögfræðingar hafa verið skáld-
gefnir? Er það ef til vill af því, að lilgfræði og lögfræðistörf séu svo sálar-
drepandi, að menn þurfi að leita þeim mótvægis og sjálfum sér sálubótar í
andstæðu þeirra? Ég held ekki, þótt auðvitað hljóti öll langvinn störf að
verða flestum lýjandi á köflum, hversu skemmtileg og skáldleg sem þau
kunna að vera talin. En lögfrœSi og lögfrœSistörf eru nátengd mannlífinu, og
þar mun skýringarinnar fremur að leita. Það er t.a.m. athyglisvert, hve marg-
ir lögfræðingar hafa skrifað sjálfsævisögur af viðburðaríku lífi. Tómas Guð-
mundsson víkur líka að þessu (í bókinni Svo kvað Tómas), er hann segir:
„Annars álít ég það gæti verið skáldum góður undirbúningur að leggja
stund á lögfræði. Engin fræðigrein tekur fleiri mannleg viðfangsefni til
meðferðar, og hún á að geta kennt mönnum að hugsa rökvíslega. Ég held,
að til þeirra hluta sé hún betri en t.d. heimspeki. Það er ekki tilviljun ein,
að margir lögfræðingar hafa verið skáld,“ segir Tómas. — Það kann einnig
að valda hér einhverju, að lengstum í sögu okkar hafa tiltölulega fleiri
laganna menn verið menntaðir erlendis eða sigldir og sæmilegum efnum
búnir en t.a.m. allur þorri presta. Það eitt virðist að minnsta kosti víst, að
lögfræði og lögfræðistörf verði sízt til að lama skáldgáfu manna, hvernig
sem menn vilja skýra þetta.
Annars hafa nú á síðustu áratugum tiltölulega færri háskólagengnir
menn kvatt sér hljóðs á skáldaþingi en á undanförnum öldum. Veldur því
sennilega að nokkru jafnari og almennari menntun þjóðarinnar en áður,
svo að munarins gætir nú minna á leikum og lærðum, en hins vegar eru
miður skáldleg áhrif síaukinnar langskólasetu og sérhæfingar. Enn skipa
þó lögfræðingar skáldabekkinn með sóma, og nú í vor hefur eini bekkjar-
bróðir minn, sem las lögfræði, Einar Ásmundsson hæstaréttarlögmaður,
gefið út litla ljóðabók, Fjúkandi lauf, á vegum Almenna bókafélagsins. Ég
býst varla við, að kvæði Einars verði talin sérlega nýstárleg, fjölbreytileg
eða stórbrotin. En þau hafa sinn eigin svip og hljóm, eru sprottin af skáld-
legri lilfinningu, víða myndauðug og ljóðræn og þroskalega og menningar-
kga á efni haldið, svo að Ijóðunnendum hlýtur að vera yndi af lestri þeirra.
~~ Þarna mun um að ræða eina skáldskaparrit, sem nokkru sinni hefur
konrið út eftir lögfræðing, starfandi við Hæstarétt íslands. Og ég vil ljúka
þessum slitróttu þáttum hér við síðustu „laufin", sem til okkar hafa „fokið“
af Ijóðameiði lögfræðinga.