Skessuhorn - 06.05.1999, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR 6. MAI 1999

Nú eru kosningarnar á næsta
leyti og ekki úr vegi að rifja upp
eitthvað tengt þeim eða pólitík-
inni eða hvorutveggja. I bókinni
Dvergmál eftir Baldur Eiríksson
frá Dvergsstöðum má finna eít-
irfarandi kvæði og geta menn
dundað sér við að finna samsvör-
un með ýmsu sem þar er á minnst
og því sem er að gerast í pólitík-
inni í dag:
Að lokinni smalamennsku.
(Kveðið eftir alþingiskosningar)
Atkvæðasmölunin
er nú fyrir bí,
og (póli) tíkin lögst
ffam á lappirnar á ný.
Ferleg voru umsvif
í fjallgtmgum þeim,
ýmsir komu sauðirnir
áttavilltir heim.
Allir reyndu að hóa
allra manna hæst
og hrifsa hvern ómerking
sem hendi var næst
Ræddu þeir af drýldni
um hver ríkastur var.
Ekki var barlómur
í búmönnum þar.
Þeir vildu allir þakka sér
verkin þörf og stór,
en enginn gekkst við hinu ,
sem aflaga fór.
Nú eru fjallkóngar
flokkanna sex
að meta það hvort hjörðin
minnkar eða vex.
Síðan undir réttarvegg
þeir setjast við staup,
og hafa þar í bróðerni
hrossakaup.
Þú heldur nú kannske
að hér með sé búið?
Onei vinur minn,
-á efitir verður rúið.
Vissulega má það merkilegt
heita hvað þingsætin eru eftirsótt
eins og þingmenn virðast hafa lág
laun að eigin mati og raunar virð-
ist þama um að ræða dæmigert
kvennastarf (Erfitt, vanþakklátt
og illa launað.) Eysteinn G.
Gíslason í Skáleyjum kvað um
fórnarlömb pólitíkurinnar:
Margan þjáir merkishöld
mögnuð valdasýkin
hans við glugga grimm og köld
geltir pólitíkin.
Það er nú samt þannig að ein-
hvemveginn sýnist manni ekki
allt vera mjög gáfulegt sem ffá
Alþingi kemur:
A þingi yrði þegar í stað
þvælan stóram minni
ef þingmenn bara bæra sig að
beita skynseminni.
Dagbjartur
Dagbjansson.
Snemma árs 1900 hóf Valdi-
mar Asmundsson ritstjóri Fjall-
konunnar að birta Alþingisrím-
urnar eftir Guðmund Guð-
mundsson „skólaskáld“ um þá
viðburði sem vora efst á baugi í
pólitík þeirra tíma og raunar
virðist furðu lítið hafa breyst á
þessum tæplega hundrað áram:
Ut við grænan Austurvöll
sem angar lengi á vorin,
stendur væn og vegleg höll,
vonin mænir þangað öll.
Þar er stríðið þunga háð
þar era skörangarnir
þar sjá lýðir þor og dáð,
þar fæst tíðum biti af náð.
Heyrast ópin æði há
upp í rót er þingið fer.
Stjórnar sópa strompinn þá,
strýkur sótið hver af sér.
Það er eitt af þingsins verkum
-þangað skal nú víkja mál-
út að hluta mönnum merkum
mótað fagurt rínar bál.
Keppist hver að köku sinni
kappinn eldi að skara þá;
brennur mjög í brjóstum inni
bálheit gull- og silfurþrá.
Þeir sem upp til himinhæða
hóa drottins gemlingum,
landssjóð talsvert létu blæða,
líkt þeim var það, blessuðum.
Jónas þurffi fólk að ffæða
um færin betur æxlunar,-
á hans ritum einkum græða
yfirsetukonurnar.
Þingið bændum veita vildi
vænan styrk sem alloft fyr,
en er til þess taka skyldi,
tæmdir vora sjóðirnir.
Sumarið 1942 fór Stefán
Vagnsson um Fljótshlíðina dag-
inn fyrir kosningarnar og þótti
undarlegt að sjá engan úti við:
Túnin brosa við oss væn
víða á stórbýlunum,
en fólkið allt er inni á bæn
á undan kosningunum.
f næstsíðasta þætti varð mér
það á þar sem ég sagði frá orða-
skiptum þeirra Hallgríms frá
Ljárskógum og Eyjólfs í Sól-
heimum að þar sem í lok þriðju
línu stendur „illa gerð„ á að
standa „einskis verð“ og bið ég
lesendur og alla hlutaðeigandi af-
sökunar á mistökunum.
Með þökk fyrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1367
Vel ég blessað bullið skil
og blaðrið sundurleita.
Eiginleikum sem ekki era til
er ekki hægt að beita.
brigðis- og tryggingaráðherra hún hefixr sinnt málefnum heilsu-
hefur staðið sig mjög vel í sínu gæslunnar.
starfi fyrir lækníshérað Borgar- Örn E. Ingason yfirheknir
fjarðar. heilsugaslust'óðvarinnar i Borgamesi
Blekkingar Gísla
S. Einarssonar
Pennínn
Senn lýkur stuttri, en á stund-
um snarpri kosningabaráttu
hér á Vesturlandi. Hún hefur
verið heiðarleg og málefhaleg
að mestu. Undantekning ffá
því er þó makalaus túlkun
Gísla S. Einarssonar á kosn-
ingalögunum á fúndi á Akra-
nesi nýverið.
Þar bar Gísli fram blekkingar
og hrein ósannindi um með
hvaða hætti jöfnunarþingsætum
væri skipt niður á kjördæmin.
Hann fullyrti, að Vinstrihreyf-
ingin - grænt framboð gæti ekki
samkvæmt því fylgi sem hún
hefði nú í skoðanakönnunum hér
í kjördæminu hlotið jöfinunarsæti
á Vesturlandi.
sameiginlegs
fundar fram-
boðanna kem-
ur fram með
slíkum hætti.
Hvað skyldu
slíkir menn sem þannig vinna
segja í tveggja manna tali eða á
vinnustöðum og fundum, þar
sem enginn er til andsvara?
Ágæti lesandi. Það er ekki
æskilegt að þurfa að skrifa grein-
arkorn sem þetta í blað, svo
stuttu fyrir kosningar. Eg tel hins
vegar nauðsynlegt að koma þessu
hér á framfæri, ef vera kynni að
Gísli hafi túlkað kosningalögin
víðar en á Akranesfundinum.
Staðreyndir mála eru þær, að
Vinstrihreyfingin - grænt ffam-
boð á allgóða möguleika á að
hljóta jöfinunarmann þessa kjör-
dæmis.
Halldór
Brynjúlfsson
Það er býsna alvarlegt, þegar
reyndur þingmaður í lok síðasta
Látið ekki blekkingarmenn
villa ykkur sýn.
Halldór Brynjúlfsson
Sturlu í 1. sæti og
Guðjón aftur á þing
framgang, nái
flokkur hans
inn í ríkis-
stjórn.
Jón Ævar
Pálmason
Það fór sem mig grunaði -
andstæðingar Sjálfstæðis-
flokksins ganga nú hús úr húsi
á Vesturlandi, falast eftir
stuðningi kjósenda og boða að
Guðjón Guðmundsson sé
„hvort’eð er inni“. Við þessu
er það eitt til ráða að bretta
upp ermar, taka til hendinni og
hrekja þessar rangfærslur vin-
stri manna.
I núverandi kosningakerfi er
ekki sjálfgefið að Sjálfstæðis-
flokkurinn á Vesturlandi hafi tvo
þingmenn. Sjálfstæðisflokkurinn
þarf að hljóta flest atkvæði -
verða stærstur - til þess að halda
tveimur mönnum. Aðeins þan-
nig er hægt að tryggja Guðjóni
Guðmundssyni öraggt þingsæti.
Það era ekki nema átta ár síðan
flokkurinn átti aðeins einn þing-
mann í kjördæminu. Ummæli
andstæðinga, sem hugsa „hlýtt“
til Sjálfstæðisflokksins og gefa
honum tvo menn, ber að taka
með fyrirvara.
Nýjustu skoðanakannanir
mæla ekki marktækan mun á fylgi
Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar
á Vesturlandi. Þetta gefur vís-
bendingar um að Sjálfstæðis-
flokkurinn sé að sækja í sig veðr-
ið en bræðingurinn að dala, m.v.
fylgi A-flokkanna 1995. Það er
óvarlegt að ffamreikna hlutfalls-
tölur síðustu könnunar upp á at-
kvæðamagn í kjördæminu. Alla
talnaleikfimi af því tagi skyldi
taka með varúð, en víst er að bar-
áttan um 1. þingmann Vestur-
lands getur ráðist á fáum atkvæð-
um.
1. þingmaður Vesturlands hef-
ur sérstakt hlutverk í þingmanna-
hópnum. Honum er ætluð for-
ysta í sameiginlegum málum sem
lúta að kjördæminu. Jafnframt
því er fyrsti þingmaðurinn líkleg-
astur þeirra til þess að hljóta
Ekki einfalt kerfi
Dæmi:
Ef tveir flokkar hafa kjörfylgi á
bilinu 30-35% og sá þriðji 25-
30% deila aðrir flokkar með sér
innan við 10-15% aktkvæða og
munu ekki ná neinum af fjóram
kjördæmakjörnum mönnum.
Stærsti flokkurinn næði fyrsta og
fjórða þingmanninum en alsend-
is óvíst er um þann fimmta.
5. þingsæti Vesturlands er jöfn-
unarsæti og reiknast út ffá at-
kvæðamagni flokka á landsvísu -
ekki aðeins í kjördæminu. Það er
ekki á vísan að róa með að
hreppa jöfhunarsætið. Til þess
nægir að líta á úrslit undangeng-
inna kosninga.
Tryggjum Guðjóni
öruggt sæti!
Það er lán okkar Vestlendinga að
báðir starfandi þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins bjóða ffam krafta
sína til áframhaldandi þingsetu.
Frá því að þeir tóku sæti á Al-
þingi árið 1991 hafa þeir vaxið af
verkum sínum og vinna þeirra
hefur skilað árangri fyrir alla.
Sturla fer fyrir sjálfstæðis-
mönnum í fjárlaganefnd. Ríkið er
byrjað að greiða niður skuldir og
skattar hafa lækkað. Guðjón er
varaformaður iðnaðarnefndar og
ötull stuðningsmaður hvalveiða
og talsmaður sjómanna á Alþingi.
Til þess að tryggja Sturlu 1.
sætið og Guðjóni öragga kosn-
ingu, þarf Sjálfstæðisflokkurinn á
öllum sínum stuðningsmönnum
að halda. Þitt atkvæði skiptir
máli!
Jón Ævar Pálmason
er stuðningsmaður Sjálfstaðis-
flokksins í Vesturlandskjördcemi.
Ur Kosovo
í Skorradal
Eins og allir vita er ffægasta
íbúatal íslandssögunnar í Skorra-
dal í Borgarfirði. Þegar flótta-
mennirnir frá Kosovo komu til Is-
lands fyrir skommu varð ónefhd-
um Borgfirðingi að orði:
Albönum firá eymd og hörmum
íslensk góðvild bjarga skal.
Við þeim tekur opnum örmum
oddvitinn í Skorradal.
Óðum þeirra hækkar hagur
hér mun vistin reynast góð.
Svo er þarna sveitarbragur
svipaður þeirra heimaslóð.
Rauðhetta htla var að fara til
ömmu sinnar með körfu fulla af
Áður en hún fór varaði mamma
hennar hana við stóra ljóta úlfin-
um sem héldi til í skóginum.
Rauðhétta lofaði að fara varlega
og hélt af stað, Þegar hún var
komin nokkuð áleiðis tók hún eff-
ir tveimur eyrum birtust þama á
bak við stein. Rauðhetta var alveg
viss um að þetta hlyti að vera stóri
ljóti úlfurinn og vissi ekkert hvað
hún átti að gera og í hugsunarleysi
byrjaði hún að öskra: „Stóri Ijóti
úlfur, stóri Ijóti úlfur... ég sé þig,
ég sé þig!!!“
Úlfurinn stóð þá upp og hreytti
í Rauðhettu: „Hvemig sástu
mig?!?“ Rauðhetta svaraði hálf
aumingjalega: ,Ja... sko.. ég sá
eyrun þín koma upp undan stein-
inum.“ Úlfurinn var þá augljós-
lega mjög vonsvikinn og stransaði
burt! Rauðhetta var nú heldur
ánægð með sjálfa sig og hélt áffam
í átt til ömmu sinnar. Hún var þó
ekki búin að rölta langt þegar hún
sér skottið á úlfinum koma út
undan tré einu. Hún veit ekkert
hvað á að gera en ákveður að prófa
affur aðferðina sem virkaði svo vel
síðast; „Stóri Ijóti úlfur, stóri ljóti
úlfur... ég sé þig, ég sé þig!!!
Úlfurinn kom þá í ljós og
hreytti affur í Rauðhettu: „Hvem-
ig sástu mig núna?!?“ Rauðhetta
svaraði svolítið óörugg: ,Ja. ég sá
skottið þitt út undan trjáboln-
um...“ Úlfurinn varð heldur en
ekki fúll og óð í burtu!
Rauðhetta hélt svo áffam för
sinni með góðgætið til ömmu
sinnar. Þegár hún kemur að runna
einum sér hún í trýnið á úlfinum.
Vitandi það hvemig hún losnaði
við hann áður ákvað hún að slá til
aftur: „Stóri ljóti úlfur, stóri ljóti
úlfur... ég sé þig, ég sé þig!!!“
Úlfurinn stóð þá upp alveg fox-
illur og öskraði á Rauðhettu:
„Hvur djöfullinn er þetta.... hvert
ertu eiginlega að fara!!!!“ Rauð-
hettu brá heldur og svaraði: „...ja..
ég sko... ég er að fara til hennar
ömmu minnar með þetta góð-
gæti.. “
Þá svaraði úlfurinn alveg band-
vitlaus: ,Já vinan viltu þá koma
þér til hennar ömmu þinnar og
leyfa mér að skíta í fríði!!!!“