Búnaðarrit - 01.01.1945, Blaðsíða 109
BÚNAÐARRIT
105
Hcr hefur að mestu leyti verið talað um sæðingu
sauðfjár. í flestum tilfellum gildir sama um sæðingu
á nautgripum, og eru verkefni á því sviði sízt þýðing-
arminni. Ég hef gert ráð fyrir því, að þeir menn, sem
lærðu þetta starf, byggju sig undir, hvað verkfæri og
æfingu snertir, að vinna hæði við sauðfé og nautgripi.
Mikilvægt er að koma strax upp sæðingarstöðvum
fyrir nautgripi, t. d. á mjölkursölusvæðum, til þess
að auka nýtingu heztu nautanna og jafnvel til þess
að spara nautahald. Nú þegar hefur nokkrum sinnum
verið tekið sæði út nautuin hér i nágrenninu og nokkr-
ar kýr verið frjódældar. Virðist frjódælingin hafa
borið tilætlaðan árangur.
Sæðing á öðrum liúsdýrum, svo sem t. d. hross-
um, svínum og hænsnum, hefur einnig talsverða þýð-
ingu, en ég sé ekki ástæðu til þess að fara nánar út í
það að svo stöddu.
Þegar það mark hefur náðst, að hægt er að senda
sa*ði úr úrvals kynhótadýruin, hvert sem er á landinu,
og æfðif menn erú fyrir hendi í sveitunum, ætti að
vera hægt að gerbæta búfjárkvnstofna landsins á fá-
um árum.
Þess má geta, að það mun vera tiltölulega auðvelt
að fá aðflutt kyn frá öðrum löndum með þessu móti,
án þess að hætta sé á því, að sjúkdómar berist til
landsins, en eins og gefur að skilja, má heldur ekkert
til spara, að fyllsta trygging sé fyrir því.
Stöðugt fæst meiri og fullkomnari vitneskja um
hin beztu íslenzku búfjárkyn. Dreiling slíkra kynja
og erlendra úrvalskynja, sem telja mætti, að væru
okkur hentug, gæti áreiðanlega, ef hyggilega væri að
i’arið, átt drjúgán þátt i því að koma búskaparháttum
okkar í nýtízkuhorf.