Tíminn - 23.12.1959, Page 24

24
★
★
JDLABLAÐ TÍMANS 1959
Gleðileg
Þökkiun
viðskiptin
annu
Annast hverskonar smáprentun fyrir yður

r^r
W'"«

Leikur Indíána að skalla knött.
allt saman eintrjáninga. A þessum
bátum urðu þeir ekki aðeins að
flytja sjálfa sig heldur líka fæðu,
tjöld, vopn og verkfæri ásamt á-
hö'dum til mælinga og kortagerðar.
Hinir þátttakendur leiðangursins,
þar á meðal náttúrufræðingarnir,
héldu aftur landleiðina til strandar.
Ferðin niður eftir ánni hófst í
lok febrúarmánaðar 1914. Það var
um miðbik regntímans í þessum
heimshluta. Áin var í miklum vexti
og flóði yfir bakka sína, og jörðin
var vatnsósa. Fyrstu tvo eða þrjá
dagana reru leiðangursmenn niður
eftir ánni og höfðu augun opin fyrir
hverju nýstárlegu, sem á leið þeirra
varð. Þeir vissu raunar ekkert um
það, hvert þá mundi bera eða í
hvaða átt áin rann, en voru stað-
ráðnir að fylga farvegi hennar. Á
þessum kafla var áin lygn og tor-
færulaus, en á fjórða degi sáu þeir,
sem í forystubátnum voru, flúðir
og straumköst fram undan. Er nær
dró, sást gerla, að þarna rann áin
í gljúfrum á nokkrum kafla og var
algerlega ófær bátum.
Það varð því að leggja að landi,
tæma alla bátana og draga þá að
landi mílu vegar niður fyrir gljúfr-
in. Farangurinn varð líka að bera
sömu leið. Leiðin var óslétt, klettótt
og vaxin vafningsviði og kjarri. En
þetta tókst, og neðan við gljúfrið
voru bátarnir hlaðnir á ný og ferð-
inni haldið áfram. Leiðangursmenn
voru örmagna af þreytu eftir þetta
erfiði og urðu fegnir hvíldinni í bát-
unum. En ekki virtust allar þrautir
unnar með þessu Ekki leið á löngu
þar til aðrar flúðir og þrengsli urðu
á vegi þeirra, og þeir urðu að endur-
taka f'utning báta og farangurs á
landi, unz þeir fundu aftur ládeyðu
á ánni og gátu lagt frá landi á ný.
Þessir landflutningar voru oftast
hinir erfiðustu og ýmsum vand-
kvæðum háðir og tóku oft nokkra
daga.
Eitt sinn eftir langa og erfiða
Iandflutninga, er leiöangursmenn
höfðu tjaldað til næturdvalar á ár-
bakkanum, óx áin skyndilega og tvo
stærstu bátana tók út. Þeir bárust
inn í þrengsli, rákust þar á kletta
og brotnuðu í spón. Þetta orsakaði
Ianga töf. Menn voru sendir langt
út í skóg í leit að tré, sem smíða
mætti úr nýja eintrjáningsbáta, og
allur hópurinn varð að bíðá nokkra
daga, meðan verið að að gera bát-
ana. Foringjar fararinnar tóku nú
að óttast um, að matarbirgðirnar
munöu ekki endast á leiðarenda.
Lítið var þarna um dýr og fugla,
sem hægt væri að nota til átu, og
sama var að segja um fisk í ánni.
Fjórtánda marz voru nýju bát-
arnir tilbúnir, og nú var haldið af
stað niður eftir ánni einu sinni enn.
Ferðin gekk greiðlega, því að
straumur var þarna allbuneur.
mm
FEVON
ÞVEGIÐ
VEL
ÞVEGIÐ
(
1
♦
s
(
1
I
I
I
1
(
I
I
1
I
1
1
1
Víða örlaði á kietta upp úr
straumnum og varð að sneiða hjá
þeim eftir mætti. Þar voru líkaiður
og straumköst, sem stýra varð hjá,
og oft munaði mjóu, að út af bæri.
I einu iðukastinu fyllti bátana nær
því af vatni og þoir komust með
naumindum að bakkanum, áður en
þeir sukku. Þar urðu þeir að tæmá
þá og hagræða varr.ingnum til þess
að hann skemmdist ekki af vatninu,.
áður en þeir héldu ferð sinni áfram
á ný. Það varð þeim nóg verkéfni.
það sem eftir var af þeim degi. í
En daginn eftir var haldið áfram,
og nú var áin breið, djúp og lygn.
Leiðangursmenn áttu því rólegan
dag og gátu virt umhverfið fyrir sér
í næði. Á bökkunum óx hár og þétt-
ur frumskógur. Þarna var mikið af
trjátegund þeirri, sem gefur af sér
gúmmívökva, og einnig þeirri teg-
und, sem ber hinar nafnkenndu
Brazilíu-hnetur.
En þetta hagleiði stóð ekkLlengi
F E V 0 N ver hendur yffar
F E V 0 N ilniar þægilega
F E V 0 M er frábærí fyrir barnsföíin
FEVON þvær állan þvoíí