Tíminn - 11.03.1960, Blaðsíða 6

6
T f MIN N, föstudaginn 11. marz 1960.
VETTVAMGUR ÆSICUMMA1
RITSTJÓRI: DAGUR ÞORLEIFSSON
ÚJGEFANDI: SAMBÁISlD UNGRAV»FRAMSÓKNARMANN’A
Reykjavík er vaxandi borg.
Höfuðborg hins litla íslands,
eyju íss og elda, staðsettri ein-
hvers staðar í norðurhöfum,
hafandi á sér það op helvítis,
er Hekla nefnist íbúatala
Reykjavíkur er nú um 70 þús.,
svo það er sízt að furða, þótt
þar sé sívaxandi borgarbragur
og skemmtanalíf. Alltaf verða
einhverjir til þess að hafa spé
og spott í frammi til þess að
skemmta fólki á samkundum,
en eins er með það og flest
annað, að margir eru kallaðir
en fáir útvaldir.
Einn hínn græskulausasti
og léttasti skemmtikraftur,
sem fram hefur komið á síðari
tímum, — að öllum hinum
ólöstuðum, — er ÓMAR Þ
RAGNARSSON, hinn rauð
hærði og grallaralegi Mennta
skólanemi og gamanvísna
söngvari. Einn kaldan og næð
ingssaman marzdag er ég allt
einu kominn heim til hans
seztur í þægilegan stól og far
inn að rabba við hann.
— Upphafið fyrst! Hvar og hve-
nær ertu fæddur?
— Á fæðingardeildinni, árið
1940. Ég er gallharður Reykvík-
ingur. Foreldrar mínir eru líka
Eeykvíkingar.
verður maður þreyttur á að syngja
alitaf það sama.
— Þú hcfur nú emdurnýjað það.
— Já. Það má segja að ég hafi
endurnýjað það þrisvar. En ég hef
Ómar Þ. Ragnarsson.
bara engan tíma í vetur. Eg verð
að leggja þetta svo til á hiljuna
það sem eftir er vetrar, meðan ég
e» að klára Menntáskólann. Mér
veitir víst ekki af því að hafa mig
það séu fæstir ákveðnir í því. En
ég fer andskotann ekki í læknis-
f-æðina. Allt annað kemur til
greina. Jafnvel prestur! (Nú hlær
Ómar hátt og smitandi, svo ómögu-
legt er annað en hlægja með.) Þá
held ég að þeir rækju nú upp
ramakvein!!! Hahaha!
Of oft tekiS alvarlgea
— Hvað finnst þér um kímni-
gáfu íslendmga?
— Tsja — það er ekki gott að
svara því beint. Það eru alltaf ein-
hverjir á hverri skemmtuin, sem
hafa heyrt til mín áður, og það erj
erfitt að syngja fyrir þá. Svo er i
líka þetta prógramm mitt dálítið
smitað af þessum ameríska dans-
lagamóral, og þó maður sé ekki
hrifinn af honum í hjarta sínu og
reyni að vera með satíru á hann,
skilst það ekki nema að vissu ald-
urstakmarki. og er alltof oft tekið
alvarlega.
En svo, þegar fólk er komið í
kippinn, tekur það öllu vel, þótt
það heyri alls ekki hvað verið er
að kyrja yfir þeim. Nei, fólk er of
misjafnt ti‘1 þess að hægt sé að
kveða upp endanlegan dóm yfir
kímnigáfu landans.
— Sumir hafa líka ótrúlega
næman smekk fyrir því. hvað hægt
er að kalla gróft.
— Já, og það getur enginn á-
fellzt. Menn eru svo ólíkt gerðir.
En hvað sem sagt kann að verða ,
; um mig, þá er sannleikurinn sá, I
j,að það er lágt lagzt að vera grófur.!
Ef maðurinn þykist vera einhver,
skemmtikraftur. á hann ekki að
þurfa slíkt. Ég ætla samt ekki að
j svona mikiu meira mark tekið á
inér en þingmönnunum?
Orgel sýslunnar
— Segðu mér nú frá einhverju
skemmtilegu, sem hefur komið
fyrir hjá þér á sýningu.
— Ja, ég veit ekki hvað ég á að
segja þér. Og þó. Það var úti á
landi í sumar. Þegar við komum
þar í eitt samkomuhúsið og ætluð-
um að fara að garga og góla. — ég
var að þvælast með Haraldi Á., —
kom í ljós, að það var ekkert hljóð-
færi í húsir.u- Það átti að vísu að
vera þar svona útdregið orgel,
hvað heitir það, þú veizt, svona
sem hægt er að leggja saman, já,
ferðaorgel, en þá var bara prestur-
inn að gefa saman hjón einhvers-
staðar úti í sveit — með orgelið!
Þetta var sem sé orgel fyrir alla
sýsluna! (Hahaha!) Nú var vandi á
ferðum, en ég hafði veður af harm-
onikkuleikara úr Reykjavík sem
var þarna á ferð af tilviljun, og
náði í hann. Það var náttúrlega
enginn tími til að æfa neitt, en við
fórum inn á klósett og reyndum að
fara í gegnum þetta. Svo tróðum
við upp og ég söng, en hann vissi
náttúrlega ekkert um mínar kenjar
í söngnum, og gaf bara einn orig-
imal tón fyrir allt lagið!!! Hahaha!
Rvkið, sem hvarf
Þetta vai' anars heldur hrörlegt
hús, og ég hafði gaman af að sjá
rykið í loftinu, þegar Haraldur Á.
var að hnerra! Það varð bókstaf-
lega loftþurrð í kringum hann, og
rykið safnaðist ofan í hann eims og
í ryksugu. Svo kom fráblásturinn,
Skál!
Svo var líka ógurlega gaman að
vera með j Menníaskólaleiknum.
Síðustu sýninguna höfðum við á
Flúðum í Hrunamannahrepp. Þá
voru síðustu forvöð að gera eitt-
hvað úr þessu, og ég snarsneri öllu
við. Fyr'r bragðið ruglaði ég mót-
leikarana, svo þeir gleymdu meira
og minna, t. d. einn sem átti að
skála við mig gleymdi því alveg.
Svo loks, þegar ég var búinn að
k.iafta og kjafta góða stund, rank-
aði hann við sér og sagði: — Skál!
Hreiðar ræðir
við Ómar Þ.
Er tekið meira mark á
mer en þingmonncmum
— Hver eru svo upptök söng- allan við. Eg hef lesið skammar-
ferils þíns? lega lítið í vetur.
— Það var eiginlega þegar ég
var strákur uppi í sveit hjá frænku Vafasamf meS landsprófið
n.inni. Þar vas kostulegur hani,
halda því fram, að það hafi ekki1 og þá hvarf hann
hent mig. ! Hahahaha!
mökkinn!
sem var svo fram úr hófi músík-
aiskur, að ég hafði sérstaklega
garnan af því að hneyksla hann.
Ég stúderaði hanann og virti hann
fyrir mér hvað hamn varð aum-
ingjalegur á svipinn, þegar ég var
að misþyrma tónlistinni. Einu
sinni söng ég fyrir hann í hálftíma
samfleytt, og þá var hamn orðinn
svo ringlaður, að hann fór að
klaka eins og ungahæna Það var
töluverð reynsla að syngja fyrir
hanann. .
— Þú tekur prófið þá bara með
áhlaupi.
— Eg hef heyrt, að ákveðinn í
félagsskapur hér í Reykjavík hafi
horn í síðu þinni um þessar mund-
ir, og gamgi hart fram í því að
— Það gæti svo sem gengið til j vara menn við starfsemi þinni og
þess að skríða í gegn um það. En. þér sjálfum
ég vil helzt fá sæmilega einkun.
Svo er líka þessi próflestur, það er
litið gagn af honum, nema rétt
meðan maður er í prófinu. Um leið
og prófið er búið, er allt komið út
í veður og vind. — Mér er sem ég
sæi mig taka lamdspróf núna!!!
Eg verð anrnars að bæta því við,
ao þegar við vorum að fara kom
vörubíll úr Reykjavík með nýtt
píanó, svo i.ú er gott hljóðfæri á
staðnum.
— Já, skál; svaraði ég. — Það var
verst, að við skyldum ekki muna
eftir þessu fyrr.
Mikil er tæknin!
Svo sagði ég Áfram með gæða-
smjörið, og allt eftir þessu. Ég er
ekki viss um, að þeir austanmenn
hafi skilið þessi læti í mér, en þó
tók nú út vfir, þegar égféjck blóð-
nasir undir lokin. Þá var Svo erfitt
að vita hvar lekinn kom undan
gerfiskegginu, en það var þó verra
að sannfæra áhorfendur um, að ég
ætti að fá bióðnasir í þessu atriði!
Ég var að halda fyrirlestur um
kynlíf laxa og þurfti að samræma
laxaklakið og blóðnasirnar. En
hver veit, nema þeir haldi, að
tæknin sé orðin svona mikil í
Menntaskólanum. að menn geti
fengið blóðnasir eftir behag!
Jæja, þarna kemur mamma með
kaffið. Það var ágætt. Við skulum
þá bara hafa þetta nóg.
Við ræddum samt margt fleira,
nieðan við sátum vfir rausnarlegu
kaffiborði móður hams, en ég
skrifa ekki meira að þessu sinni,
því af illri reynslu treysti ég ekki
um of á kímnigáfu landans.
En sú er ósk mín öllum íslend-
ingum t:l handa, að menn eins og
ÓMAR Þ. RAGNARSSON. verði
ekki fældir niður af sviðinu.
Sigurður Hreiöar.
Hnoðaði saman drasli
— Og svo?
— Svo byrjaði ég fyrir alvöru á
í
— Ekki hef ég heyrt það áður,
þótt ýmislegt bendi til að svo geti
verið. Nei, þessi hrollur, sem er í
sumum vegna dægurlagateksta,
sem var mjög vinsæll um síðustu
áramót, en hefur farið eitthvað í
pirrunnar á sumum síðan ég
breytti örlítið nöfnum og slíku,
svo hægt var að heimfæra hann
u.pp á menn, sem komu mjög við
sögu í ákveðnu máli, sem var ofar-
í alvöru, sko
— Eftir prófið?
— Þá hef ég fastlega í hyggju að
halda þessu áfram. í alvöru sko. j lega á baugi í vetur og mikið var,
Ekkert klór. Reyna að vanda mig gfcrifað um. í blöðunum. Ég hef nú
gamlárskvöld í fyrra. Það var á ! °2 hafa gott prógramm. Dunda við verjg ag fara yfjr þennan brag í
stúdentaballi. Ég stóð í byggingu; iþsúa svona ár, og leggja námið al- hugaeum, en get ómögulgea fund-1
var að byggja mér íbúð. og var í ve2 á Wlluna á meðan. ^ ^ ið, hvað er svona gróft í honum.!
Það er að minnsta kosti hvergi j
verra en það sem sagt er í fullri j
meiningu í útvarpsumræðum þing-
peningahraKi. Svo ég ákvað að sjá 1 —. Ætlarðu svo að halda áfram
hvað ég gæti, hnoðaði saman drasli Rámi?
og tróð upp. j — Já, biessaður vertu. Annars
— Og slóst í gegn. ! hefur maður ekkert gagn af
—Jaá, það nægði. Menntaskóianum. Stúdentsprófið
— Er ekki gaman að þessu? {sjálft færir manni sama og ekkert
— Jú, andskoti gaman. Það er i RelRa húfuna.
bara svo erfitt að halda sér. Sko, j
þegar maður fer vel af stað með Ekki læknir
sæmilega gott, þá er svo erfitt að — Ertu búinn að ákveða. hvað
passa að það verði ekki verra, og þú ætlar að læra?
maður fari að éta sig upp. Svo — Nei, það er ég ekki Ég held
mannanma, og enginn virðist leggja
eyrun eftir, og raunar betra, þvíj
þetta er „allt í ganni“, eins og j
krakkarnir segja. Það eru t. d. ekki
laldar ærumeiðingar, þótt einn
þingmaður segi annan þingmann
hafa tekið eitthvað úr vasa þriðja
þingmanns. en ef ég segi það, á
það að vera gróft og ruddalegt? Er 1
Fræðsluerindi F.U.F.
2. erindið í fræðsluer-
indaflokki F.U.F um helztu
þætti þjóðmála og stjórn-
mála verður flutt kl 8,30
í Framsóknarhúsinu. Þá
mun EYSTEINN JÓNS-
SON FJALLA UM STJÓRN
MÁLAFLOKKANA STEFN
UR ÞEIRRA OG STÖRF.
Fyrsta erindið var flutt
síðast Iðiinn föstudag og
flutti prófessor Ólafur Jó-
hanesson, alþm það. Var
það um stjórnarskrána og
helztu þætti stjórnskipunar
íslands.
Félagar eru eindregið
hvattir til þess að fjöl-
sækja þessi erindi.
EYSTEINN JÓNSSON