Tíminn - 06.08.1960, Side 14

TÍMINN, langardagtim 6. igúrt, 1969,
u
. ■... nei, fcaC geri ég
aaðíT. K£ áagSiiySuT aS 6g yröi
ad5 f-ara affew tll gestanna.
Bv;aS á þaS að þýða að ógna
mér meS byssn? Ég hrópe. á
Kíáip ....
— Sem be-tur fer, hafði þér
sjáífur búiS þannig um hnút
ana, meö því að stilla útvarp
ið svona hátt, aS enginn
myndi heyra, þótt þér œptuð.
Og ef þér haldiS, að ég kunni
ekki að fara með skotvopn,
vii ég vara yður við. Ég hef
skotið mar,ga menn í starfi
mínu og voru margir betri
menn en þér, hr. Valentine,
sagði Clark og nú skuiuð þér
hefjast handa!
— Ég .... ég geri það ekki.
Þér getið ekki neytt mig. Hr.
Valentine hikstaði orðunum
út úr sér. — Þér eruð ekki í
ensku lögreglunni. Ég skal
láta draga yður fyrir dóm,
Jones.
— Þér komið ekki til með
að kalla á lögregluna, hr. Val
entine, sagði Clark og beindi
byssunni að hr. Valentine. —
Bjrrjið nú. Chatflugeldamir
fyrst,-Þér viljio þó varla láta
gestina ?yðar bíða lengi?
hreytti hann hæðnislega út
úr sér.
— Nei. Nei. Þér getið ekki
neytt mig. Þér þoriö ekki að
skjóta, stundi hr. Valentine
og hrökk sífellt lengra aftur,
nær klettunum.
— Svo þér haldið það?
Baldiö þér eVkl að ég g*ti
skoVíð morðingja föður mins?
Til hvers haldið þér, a© ég
haíl komið hingað?
— Ég .... ég drap ekki föð
ur yðar. Hann .... hann
fórst í járnbrautarslysinu.
Bg .... ég var hjá honum þeg
ar hapn dó .... ég. Hann
þagnaði er hann geröi sér
ljóst, hvað hann hafði sagt.
— Já, ég veit það, jafnvel
þótt þér létust hafa verið i
Skotlandi. Ég veit það ....
og Natalía veit það. Hún sá
yður drepa hann......... Og
hana nú, byrjið nú, Chatflug
eldana fyrst, þökk fyrir. Það
nær engri átt að láta gestina
bíða svona.
— Ég ,vil það ekki. Þér eruð
brjálaður .... brjálaður.
Auðvitað var ég í Skotlandi,
þegar faðir yðar dó ....
— En þú varst að minnsta
kosti hér f húsinu, nóttina,
sem þú neyddir mömmu til
að taka svo mikið af svefn
lyfjum að hún dó af því, hróp
aði Frin. — Ég veit það, því
að ég fann bréf frá henni
.... bréf, sem hún skrifaði
rétt áður en hún dó.
— Hvað .... hvað ertu að
tala um? En hr. Valentine
ujjp, já, þessari þarna fyrst,l
kveikið strax, ski&úð þér það,j
sagði Clark þrumaiioi röddu. j
— Kveikið eða ég skýt .... j
skýt til að drepa ....
— Nei ég .... nei ég geri
það ekki. Hr. Valentine öskr-
aði dýrslega af skelfingu.
Clark benti Frin að byrja.
— Ger þú það þá, Frin.;
Strax.
— En ég var að segja ....
það drepur okkur öll .... Hr.
Valentine hrópaði upp, þegar
hann sá Frin ganga að flug-
eldunum með logandi eld
spýtur, og hann æpti aftur:
Ætlarðu að drepa okkur öll
.... Hann stökk aftur á bak,
fálmaði örvæntingarfullur út
í tómið og féll .... féll út af
föður yðar, e/, henni batnaðt
Mér þykir leitt hún skyldi lifa
það af, sagði hann og stundi.
Frin ætlaði ósjálfrátt aö
hagræða honum, en rétti síg
þegar upp.
— Hvers vegna myrtir þú
mömmu? spurði hann.
— Peningarnir ,... þíniT
peningar. Ég var búinn að
eyða þeim. Hún komst að því
ii>i>»i>iii>»iiii»iii>iiiiii>i»>iii>ii»ii>irti>iiiiiii>iibii>iii»bii»i»i»iiiiiiiiiii
! Hættulegt
sumarleyfi
Jennifer Ames
iiiimiWi>imiiiwii>iiiiiiiiiii>i>i<iiiii>i<i>iMii>»
Frin lét eihs ob hann ætl-
aði aö hlýða og kveikti á eld-
spýtu.
— Gerðu það ekki ....
gerðu það ekki, bjálfinn þinn,
var ekki sannfærandi í undr j öskraör hr. Valentine og rödd
un sinni. Hann var ofsa- (hans var óþekkjanleg.
hræddur og hann þokaði sér, — Ætlarðu að drepa okkur
æ lengra burt frá flugeldun- | öll?
um og nær klettunum. j — Byrjaðu, Frin, sagði
— Skjótið flugeldunum' Clark þunglega.
,WHITE RÖSE-
„WHITE ROSE" er heimsþekkt merki á niðursuðuvörum.
„WHITE ROSE" vörur hafa náð sömu vinsældum á íslandi og hvarvetna
annars staðar
VANDLÁT HÚSMÓÐIR biður ávallt um „WHITE ROSE“ vörur. — Reynið
þær strax í dag, ef þér hafið ekki kynnzt þeim áður
pallinum og niður í klettana
langt fyrir neðan.
28. kafll.
Hann dó ekki strax. Hann
lifði í nokkra klukkutíma, en
hann vissi sjálfur ag öll von
var úti.
Hann var voöalega útleik-
inn, en hann hafði fulla með
vitund. Hann bað um að fá að
sjá Clark, Frin og Natalíu áð
ur en hann dæi og hann fór
fram á að vera aleinn með
þeim.
— Ég iðrast ekki- Það var
með erfiðismunum að hann
gat stunið upp orðunum. —
Mig 1 angaði bara að vita,
hvernig þið komust að því
Clark svaraði, hann talaði
hægt og seint og rödd hans
var kuldaleg og ópersónuleg.
— Ég hafði grun um, hvað
gerðist með föður minn. Eg
skildi á bréfum hans, að sá,
sem hann hafði treyst fyrir
fjármunum sínum var hel-
ber svikahrappur. Og svo
hitti ég Natalíu, sem sá yður
drepa hann.
— Ég .... ég hélt hann
væri heimskur, en kannske
var hann ekki svo vitlaus eft-
ir allt saman, muldraði hr.
Valentine. — Já, ég drap
hann. Og ég reyndi að drepa
hana líka, sagði hann og leit
á Natalíu.
— Ég sló hana með sama
vopninu og ég hafði notað á
42.
.... Hún var hvort sem var
orðin gömul .... hún var mér
byrði .... ég vildi' fá mér ein-
hverja yngri, eins og þig, mín
góða Natalía.
Svo sneri hann sér aftur að
Clark.
— En hvernig gátuð þér
vitað um flugeldana?
— Ég brauzt inn í vinnu-
herbergi yðar. Eg komst að
því að þér höfðuð fyllt þær
með sprengiefni — nóg til að
drepa hvern þann, sem úti á
pallinum var. Ég komst sömu
leiðis að þvi að allur kjallar-
inn var þiljaður með sérlega
HJólbarðar
og slöngur
590x14
550x15
560x15
590x15
600x15
640x15
550x16
700x20
750x20
GarSar Gíslason h.f.
Bifreiðaverzlun
EIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
og
GUNNAR
GRIMMI
Fyrirliði búðanna, feiti Gnúpa,
kemur nær ásaimt Halfra til að
líta á fangana. — Já, en þetta
er.... Halfra þagnar skyndiiega,
því að Eiríkur sendir honum
strangt augnaráð.
Kramarinn treður sér fram: —
Þetta eru mennirnir tveir, sem
réðust á mi'g, heldur hann fram.
— Þeir stálu öllurn varnmgnum.
— Kajstið þeim í dýflissuna!
öskrar Gnúpa. Eiríki er Ijóst, að
hann er mjög óviðfelldinn fyrir
liði, sem tekur ekki fyrirskipanir
konungs síns alvarlega, en misnot-
ar völd sín.