Tíminn - 09.05.1961, Blaðsíða 9

9. maí 1961.
9
Þeir voru aS aflúsa hest
sna sína ( lónunum framan
viS bakkana á Eyrarbakka
é sunnudaginn var. Ærnar
eru flestar bornar og ver-
KSin, sem var svo sem ekk-
ert í vetur, er búin. — Bara
emn bátur rær, Björn heit-
Ir hann, og þó eru ekki
komin lok ennþá.
Eyrarbakki er um margt sér-
stök verstöð, því það er engin
Ihafn þar, þótt undarlegt sé,
fbara djúpt lón innanvið skerja-
garð, og farið inn eftir merkj-
um um mjó sund og ála.
Staðurinn er því um margt
sérkennilegður. Farskip komu
tíL Eyrarbakka, en svo gekk til
um aldir, að Eyrarbakki var
þelzti verzlunarstaður á Suður
landi, þrátt fyrir bágborna
Ihöfn. Þangað sóttu menn verzl-
un frá Ölvesi til Skaftafells-
sýslna og hefur það verið æði
löng leið og erfið með áburðar-
Ihesta í taumi.
í gömlum tryggingarskilmál-
um fyrir skútur, er sigla áttu
til Eyrarbakka, var ákvæði um
11 feta djúpristu og 100 feta
kjöllengd, svo ekki hafa þau
verið stór kaupskip þeirra tíma,
eða eins og stærri netjabátar,
sem núna róa frá verstöðvum
Sunnanlands.
Atvinna er næg á sumrum:
Það er £ fljótu bragði ekki
margt, sem augað sér, er vitnar
um mikið athafnalíf hér á Bakk
anum, og á Stokkseyri, sem er
steinsnar frá Eyrarbakka. Þó
hefur þarna þróazt atvinnulíf,
sem komið Tiefur í staðinn fyrir
verzlunina, sem að mestu hefur’
nú flutzt til Selfoss og Þorláks-
hafnar.
Að vísu er hér enn nokkur
HraðfrystihúslS á Eyrarbakka. Þarna verka þeir humar og annan sjávarafla. í þessu húsi er fyrlr tilstllli hum-
arveiðibáta unnið á sumrin. — Ljósm.: Brynjólfur Brýnjólfsson.
Vantar hafnarbætur.
Þó hér séu gerðir út bátar
með góðum ár’angri, eru þó skil
yrðin afleit, með þeim kröfum,
sem nú eru gerðar til útgerðar-
aðstöðu.
Þegar hann gerir sunnanátt-
rís hafaldan og skellur af
heljarafli á skerin. Óvíða á ís-
landi mun vera verra brim, eða
tilkomumeira. Þó vissulega
brotni á skerjunum, þá er ó-
hægt að hemja báta á grunnum
lónum í múrningum, innanvið
brimgarðinn. Óvitlausir menn
telja, 'að í framtíðinni verði
hugsað meira um þennan
skerjagarð, þegar hafnleysi suð-
urlandsins ber á góma. Hver
veit nema stærri skip en með
11 feta ristu og 100 feta kjöl-
lengd, eigi eftir að sigla þar
að bryggju, þar sem fiskibátar
verða nú vart hamdir í sver-
ustu múrningum?
Vorið er komið á Eyrarbakka
verzlun, er vörurnar eru ekki
lengur fluttar á skútum með 11
feta djúpristu, eða 100 feta
kjöllengd, og borpar upp úr
uppskipunarbátum, í verzlunar-
hús Eyrarbakkaverzlunar. —
Vörurnar koma með bílum
beint frá Reykjavík.
Þó er hér atvinna næg. Það
gerir humarinn, sem er eins
konar sérgrein Eyrbekkinga —
ný atvinnugrein. Að vísu eru
humarveiðamar ekki beinlínis
uppfundnar hér á Eyrarbakka,
heldur hafa þær síðustu árin
verið aðaltekjulind og atvinnu-
grein þeirra Eyrbekkinga. Það
mun hafa verið árið 1953, sem
Sveinbjörn Finnsson, útgérðar-
maður, hóf humarveiðar frá*
Höfnum. Gáfu veiðarnar góða
Noklcrir stoltir útgeröarmenn vlð skip sitt á Eyrarbakka.
raun, en einhverra orsaka
vegna var þeim þó ekki haldið
áfram. Skömmu siðar hófu Eyr-
bekkingar tilraunir með humar-
veiðar og hafa stundað þær Síð-
an með góðum árangri.
í slippnum, uppi á kambi,
standa bátar þeirra, tilbúnir
undir humarveiðina, og von
bráðar láta þeir úr höfn. Hum-
arveiðar hafa þann kost — eða
ókost, að það þarf mikið vinnu-
afl í landi, til að gera hann
að útflutningsvöru.
Sést það bezt af því, að bát-
arnir fá 7.25 krónur fyrir kíló-
ið, en hins vegar er verðið rétt
'innanvið 100 krónur á erlend-
um markaði, kílóið. Iiefur því
hækkað í verði um 92 krónur,
tæpar.
Þetta fer mest í vinnulaun,
svo af því geta menn séð, að
humarinn er nokkuð skrítin
skepna.
Plastgerð og heymjöl:
í þorpinu er annað atvinnu-
líf, en við útflutningsfram-
leiðslu, ekki mjög fjölbreytt. Þó
hafa verið gerðar hér mjög
merkilegar tilraunir til þang-
mjölsframleiðslu. Hefur ðskar
Sveinbjörnsson, eigandi Kork-
iðjunnar í Reykjavík, gert þar
tilraunir með að vinna þangið
af skerjunum til fóðurbætis-
framleiðslu.
Mun þangvinnslan hafa gefið
nokkuð góða raun í fyrra, og
mun verða haldið áfram næsta
sumar. Þá er og rekin á Eyrar-
bakka plastgerð (einangrunar-
plast) af sömu aðilum.
Bátarnir á kambi. Það er verið að búa þá undir humarveiðina j sumar.
Vonandi verður hún be'trl en vertíðin í vetur. — Ljósm.: Br. Br.
Söngsnillingur
á ferð
Það er erfitt að hugsa sér, að
nokkur listamaður geti verið svo
fullkominn, að ekki sé hægt að
benda á sitt hvað í flutningi hans,
sem betur mætti gera, ekki sízt,
þegar menn koma með þeim ásetn-
ingi að hafa allt á homum sér, en
hverfa aftur sanfærðir um, að hér
verði engu við bætt til hins betra.
Þeir listamenn eru áreiðanlega
fáir, sem hafa viðfangsefni sín svo
fullkomlega á valid sínu, sem
franski söngvarinn Gérard Sousay.
Allt er fágað og óaðfinnanlegt,
röddiri, söngtæknin, látbragðið og
persónan. Látleysið er sterkasti
þátturinn í túlkuninni. Ég efast
um, að á því sviði sé nokkur söngv
ari honum fremri. Röddin er skín-
andi fögur og henni er beitt með
slíku öryggi, að þ^ð gengur galdri
næst.
Á þessum tónleikum, sem Sou-
say hefur haldið, þegar þetta er
ritað, hefur hann sýnt hæfileika
sína í flutningi hinna ólíkustu við-
fangsefna allt frá Em. Bach til
Stravinskís, en það er næstum ó-
gerningur að segja að eitt hafi vei’-
ið öðru betra. Annað mál er það,
að verk eins og An die ferne Ge-
liebte eftir Beethovén og Dichter-
liebe eftir R. Schumann eða lag
eins og Nácht und Traume eftir
Schubert grípa hlustandann sterk-
ari tökum en önnur viðfangsefni
söngvarans, án þess að þar sé um
betii flutning að ræða en á öðrum
verkum efnisskrárinnar. En Sou-
say er ekki einn á ferð. Undirleik-
ari hans Dalím Baldvin skilaði hallaðist
Gérard Sousay
sínum hluta með álíka glæsibrag
og söngvarinn sjálfur, svo að ekki
á um ágæti
þótt hljóðfærið hafi
ágætis nema nafnið.
þeirra, enda
fátt sér til
A. l
Óperustjarna frá Vín
Söngkonan Christini von
Widmann frá Vínaiborg er ráð-
in til að syngja aðalkvenhlut-
verkið í söngleiknum Sígauna-
baróninum eftir Johan Strauss,
sem Þjóðleikhúsið sýnir á
næstunni. Söngkonan kemur
til landsins í þessari viku frá
Vín, en þar hefur hún sungið
að undanförnu aðalhlutverkið í
sönglekinum „Die Kaiserin“
eftir Leo Fall í Raimundleik-
húsinu. Á s.l. ári söng hún titil
hlutverkið í Kátu ekkjunni og
hlaut mikið lof fyrir leik og
söng í því vandasama hlutverki
Hún söng sem gestur þetta
sama hlutverk í London fyrir
nokkru við ágætar viðtökur.
Christine von Widmann er
mjög glæsileg á leiksviði og
hefur fagra sópranrödd. Hún
hefur sungið í mörgum óperum
og óperettum, auk þeirra, sem
fyrr eru greindar, t. d. „Fig-
aro“, „Madame Butterfly", „La
Boheme“, „Vínarblóð" og margt
fleira. Ekki er að efa aö hún
á eftir áð hrífa leikhúsgesti á
sviði Þjóðleikhússins með leik
sínum og söng.
Æfingar hafa staðið yfir í
langan tíma á Sígaunabarónin-
um og standa vonir til að hægt
verði að frumsýna óperettuna
um 25. b. m.
Myndin er af söngkonunni í
titilhlutverkinu í Kátu ekkj-
unni.