Alþýðublaðið - 24.12.1952, Page 7

JÓLAHELGIN f f
Heideíbcrg.
%
Nokkurm klukkutímum seinna
komu þau skilaboð til baka frá
borgarstjóranum, að bæjaryfirvöldin
óski frekari skýringa við málaleitan
hans. Hann óskaði þá eftir því, að
nefnd ábyrgra foringja úr varnar-
liði borgarinnar kæmi til viðtals í
aðalstöðvar stórskotaliðssveitarinn-
ar. Þjóðverjarnir lilýddu og' sendu
nefnd manna á hans fund. Beider-
linden var stuttorður og gagnorður:
Áður en klukkan yrði 9 að morgni
næsta dags, fimmtudagsins 29. marz,
skyldu þeir opna leiðina til fram-
sóknar fyrir hinn bandaríska har og
ekki gera hina minnstu tilraun tii
þess að stöðva hann. í fararbroddi
Bandaríkjamanna myndi verða snjó-
hvítur sjúkrabíll, og leiðin yrði að
vera nægiiega greið. Nokkur hluti
stórskotali ðssveitarinnar myndi
halda sig vestan borgarmnar meðan
herinn færi í gegn um borgina, og
tafarlaust yrði gefin fyrírskipun um
áð skjóta á bæinn. ef hin minnsta
mótspyrna yrði veitt.
„í nefndinni voru meðal annarra
þeir dr. Fritz Ernst, prófessor í sögu
við háskólann í Heidelberg, og Hu-
bert Niessen, foringi í sjúkrasveit-
um þýzka hersins í Heidelberg. Frá
þessum mönnum og eftir öðrum leið-
um fékk ég nú að vita hvernig málin
stóðu í borginni,“ segir Beiderlinden.
Niessen liðsforingi stjórnaði her-
spítölunum í Heidelberg. Þar voru
saman komnir meira en 21 þúsund
særðir, þýzkir hermenn. Það var
Niessen, sem lagði málið fyrir borg-
arstjórann þar, dr. Karl Neinhaus.
Bæði þeim og yfirforingja hinna
þýzku hersveita kom saman um, að
ráðlegast væri að fara að tilmælum
Beiderlindens. En hinn pólitíski
leiðtogi hersins harðneiiaði að sam-
þykkja þessa ráðagerð. ,,Það á að
koma upp nýrri varnarlínu meðfram
Neckarfljótinu,“ öskraði hann.
„Heidelberg verður að verja til síð-
asta hermanns, til síðasta óbreytts
borgara, karls og konu. Hver sá,
sem hreyfir fingur í því skyni að
semja um uppgjöf, verður tafarlaust
■hengdur." Það var hans seinasta orð.
Neinhaus borgarstjóri hafði hót-
anir nazistaleiðtogans að engu. Hann
skipaði Niessen að láta alla samn-
inganefndina vera mætta í ráðhús-
inu jd. 7 næsta morgun. Þegar hér
var komið, vissi öll Heidelberg
hvað um var að vera. og múgur og'
margmenni var sarnan kominn á
ráðhústorginu í býtið næsta morgun.
Beiderlinden var skýrt frá þessu, og
mannsöfnuðurinn beið í ofvæni
komu hins hvíta sjúkrabíls að
„gömlu bi'únni'1.
Hinn þýzki hershöíðingi, sem
stjórnaði stórskotaliðinu, hafði sam-
þykkt að áreita ekki hinar banda-
rísku hersveitir. Um áttaleytið barst
tilkynning frá nazistaleiðtoganum,
sem fékk hárin til þess að rísa á
höfðum samninganefndarmannanna:
Leiðtoginn skýrði frá því, að hann
hefði gefið fyrirskipun um að „gamla
brúin“ yrði sprengd í loft upp á mín.
útunni kl. 9, eða rétt. í því að sjúkra-
bíllinn átti að vera að aka vfir hana.
— Samtímis yrði Neuenheimbrúin
einnig sprengd í loft upp, og þriðja
brúin yfir fljótið, Ernst-Walz, hafði
þegar verið sprengd.
Hinir óbreyttu borgarar ui'ðu æfir
af reiði og fyrirlitningu. Þeir voi'u
alveg á bandi borgarsijórnarinnar.
Foringinn, sem kominn var á stað-
|inn með nauðsynlegar tilfæringar
til þess að sprengja brúna, var svo
aðþx-engdur af múgnum, að hann hét
því, að spréngingin skyldi ekki fram-
kvæmd fyrr en klukkan tólf um
kvöldið, enda var honum það ekki
eins óljúft og hann lét, þar sem hei'-
inn var í raun og veru á bandi
borgaranna, bótt hann þyrði ekki
annað en beygja sig fyrir skipunum
hins pólitíska leiðtoga. Sjúkrabíllinn
kom og ók óáreittur yfir „gömlu
bx-úna“. En það komu engar hei'-
sveitir á hæla honum. Beiderlinden
vissi, að ekki var allt með felldu og
að nazistaleiðtoginn réði enn lögum
og lofum í Heidelberg, að minnsta
kosti í orði kveðnu.
Nokkur hluti þýzku hernaðarsendi-
nefndarinnar var enn i aðalstöðvum
Beidei'lindens. Einn úr þeim hópi
reyndi að þvæla málið og lýsti yfir
því, að nefndin væri einungis komin
í því skyni að tiyggja, eð ekki yrði
skotið á herspítalana í Heidelberg.
„Þetta er einhver misskilningur,"
sagði Beiderlinden. ,,Ég óskaði eftir
nefndinni til þess að semja um skil-
yrðislausa uppgjöf borgarinnar, og'
að hersveit minni yrði leyft að fara
í gegn um borgina tálmunarlaust.“
Þýzki foringinn héit því fast
fram, að nefndin hefði ekkert um-
boð til bess að semja um slíkt. Hann
heimtaði tryggingu fyrir því, að
bandaríski flugherinn gerði ekki
loftárásir á spítalana.
„Við skjótum ekki á spítala,"
svaraði Beiderlinden kuldalega. „Ég
harma, að þýzki herinn, sem annars
hefur að allra dómi barizt af mild-
um íræknleik, skuli ekki enn liafa
skilið, að hann hefur tapað stríðinu