Vísir - 22.12.1952, Blaðsíða 32

32
J.OLABLAÐ VÍSIS
/. Wrú WervHHnei Istd.:
Saumnr, skrúfur, bolíar, ræ.r, gaddavír, vírnet,
sléttur vír, rafsuðuvír, steypustyrktarjárn, vatns- !
leiðslurör, fitíings, járn- eg stálplötur, smíðajárn o.m.fl ;;
2m Ww'á M&í&k&w JLégÍ* z
Raflagningarefni, lampar, Ijósakrónur,
rafmagnsheimilisvélar.
Baðker, vaskar og önnur hreinlætistæki, hurða-
og gluggajárn, búsáhöld og ýmislegt fleira.
Útvegum ofangreindar vörur með stuitum fyrirvara.
LækjargÖtu 2 — Keykjavík — Sími 7181.
S8 'ilS&esata fíóiveÍts:
Bfaðiirinii eltír xnillia
útvegum við gegn gjaldeyns- og innflutningsleyíum
allar teg. af pappír.
Umslilg
HeikiBÍíigslneffi
ar
Békapappir
Unrsbé&apapp
Smförpappsr
«s.fL pappirsvÖB'ur
Aifs konar pappi til ifc«
VerS og sýnisliom fyrirliggjanái.
Einkaumboðsmenn fyrir: The Finnish Papér Mills Áss. —
Finnish Board Mills Ass.
Finnish Paper ancí Board Converters’ Æssociation.
Mt
efni. Hann gerði ráð fyrir því,
að menn yrðu hærri en nú.
Hann byggði þetta á því, að
maðurinn hefur verið að hækka
undanfarna öld. Til dæmis voru
eru farnar að verða erfiðar hans
vegna. Svo má líka hafa það
hugfast, að heilinn mun um eitt
skeið, endur . fyrir löngu, hafa
verið stærri en hanii er nú.
HVERNIG verður maðurinn
útlits í framtíðinni? Sumir telja,
að dýrið í okkur muni halda
áfram undanhaldi sínu og heil-
inn að vaxa, unz höfuðið verð-
ur orðið stórefiis, hárlaus kúla,
fæturnir spóaleggir og búk.ur-
inn lítilfjörlegúr. Þegar svo
verður komið, munu allir nota
gleraugu, tala hrognamál á borð
við algebru og neyta fæðunnar
í litlum pillum.
í raun réttri er maðurinn
gríðarstór dýr og sennilegt er,
að hann gangi ekki sáman, ef
náttúrunni hefur fundizt nauð-
synlegt, að hann væri stór
vexti. Hann virðist grennri og
beinasmærri en stóru aparnir
og með flatara brjósthol. En
það virðist ekki stafa af hnign-
un, heldur vera framför í þróun
hans, til þess að hann hafi betri
-aðstöðu í lífsbaráttunni.
Créðtje&íi “
Framh. af næstu síðu.
1 125 gr. hveiti.
125 gr. rifin ostur, eggja-
rauða.
Smjörið er hitað, hrært
mjúkt, ostinum og hveitinu
(síuðu) hrært í. Síoan hnoðað
þar til deigið er slétt, Flatt út
dg skorið með kleinujárninu,
þvers og langs í mjoar stengUr.
Þeytt eggjarauða er boiún á,
Stengurnar eru bakað við jafn-
an hita og eiga ao vera gullnar
á lit.
L ★ ★'
Beinagrindin er léttari, en
gegnir hlutverki sínu ekki síður
en áður, og. ekki hafa fæturnir
minnkað, heldur stækkað, ér
meiri kröfur voru.. gerðar til
þeirra. Hvað, sem fyrir mann-
inn . kann að koma, þá virðist
víst, að hann muni á ókomnum
tímum líkjast mest eðlilegu dýri
en ekki gangandi heila, er hefði
eklci krafta til annars en að
þrýsta á hnappa.
Á hirin bóginn er líka víst,
að hann mu.n ekki breytast í
neitt ofurmenni. Þróunin mun
halda áfram næstu milljónir
ára, eins og undaníarnar
milljónir. Maðurinn er fjölhæi't
dýr, en hvort sem fjölhæfni
hans verðúr meiri en minni, þá
er hitt víst, að hann mun breyt-
ast mikið í útliti á komandi
þúsundum alda. Menningin hef-
ur ef til vill þau áhrif, að .þró-
Ostbrauð.
1 eggja hvíta.
1 matsk. rjómi.
1 tesk. salt.
1 dl. rifinn ostur, sterkur.
Pipar.
6 sneiðar af hveitibrauði.
Eggjahvítan er þeytt rnjög
stíft. Saltið látið í, einnig pip-
arinn. Ostur og rjómi er látinn
í smátt og. smátt. Brauðsneið-
árnar eru látnar í brauðristina
eða. á heita plötu og brúnaðar
öðru megin. Ostmaukið er látið
á og sneiðunum er stungið inn
í heitan bökunar ofn nokkurar
mínútur, þangað til osturinn ér
orðin mjúkur.
unin verði örari á þessu
sviði, óg svo mikið er
víst, að af henni hefur
leitt ’stórkostlega fólksfjölgun,
en henni fylgir aftur, að meiri
líkur eru til að margvíslegar
breytingar geri vart við sig. Það
gæti líka átt sér stað, að sú
þróun hætti, sem hingað til
hefur átt sér stað, að maðúrinn
skiptist í kynþætti, — þeir
renni svo allir saman í einn
m.jög blandaðan kynþátt.
Þróun gerist ekki ævinlega
hægt og rólega. Hún getur verið
hæg eða hröð eftir atvikum.
Þegar maðurinn brá sér ofan
úr trjánum, tóku fætur hans að
breytast mjög hratt í sámræmi
við það, að hann þurfti nú fyrst
og fremst að ferðast á jafn-
sléttu, en ekki milli greina
trjánna. Þar sem sérhæfing fót-
anna er lokið, má gera ráð fyrír
því, að maðurinn breyti sjálfum
líkama sínum með. minni asa.
Að minnsta kosti verður ekki
annað séð, en að frekar hægar
breytingar og endurbætur hafi
átt sér stað, síðan Pekingmað-
urinn var uppi.
En það er ekki hægt að spá
neinu um væntanlegar breyl-
ingar frekar en risaeðlurnar
hefðu getað spáð því, að afkom-
endur þeirra, fuglarnir, mundu
verða fiðraðir. En . breýtingar
koma áreiðanlega og það má
benda á þær, sem sízt ættu að
vekja undrun, þegar lítið er yfir
farinn veg.
Fyrir tíu árum ritaði Dr.
Harry Shapiro grein um þetta
nýnemar við Harvárdháskóla
fimm sentimetrum hærri á ár-
unum 1906—15 en 1856—65.
Þetta er þó að líkindum ekki
að þakka þróuninni, heldur
einskonar eftirrekstri vermi-
húsaræktunar — betra matar-
ásði og góðu heilbrigðiseftirliti.
Beinagrindur, sem fundist hafa
steinrunnar, sýna, að fyrir
hundruðum þúsunda ára voru
menn álíka háir og nú, og Cro-
Magnonar voru, að því er virð-
ist, hærri en flestir Evrópu-
menn nú á dögum. Þróunin
virðist ekki stefna svo mjög í
hækkunarátt.
Dugnaði okkar mundi að lík-
indum hraka til muna, ef við
hækkuðum í loftinu. Við yrð-
um óhönduglegri. Það ein-
kennilegasta við Primo Carnera
var, að hann skyldi yfirleitt
vera nægilega léttur á sér og
lipur til að berjast við aðra
ágæta hnefaleikamenn. Því
stærri sem við verðum, því
seinni verðum við á okkur,
beinin verða þyngri og við
þurfum meira að eta, rétt eins
og fíllinn, án þess að nokkui
kostur væri við það. Maðurinr:
virðist vera af alveg réttri
stærð.
Heili okkar virðist vera að
stækka og enginn efi er á þv.í,
að sú breyting er mikilvægont,
þótt við mættuih gjarnan iiag-
nýta til fulls gáfur, sem við
höfum, áður en við fÖrum að
heimta meira. En vel getur ver-
ið, að héilínn hætti að stækka
áður en varir. Hann er þegar
orðinn svo stór, að fæðingár
Á hinn b.óginn er þáð ótrú-
legt, að við eigum að vera eins
andlega ófullkomnir og ráun
ber vitni, þegar tekið ér tillit
tií þess, hvað hægt er að bæta
kynið mikið, ef gáfum og skyn-
semi er beitt. Við erum rétt
byrjaðir að nýta hina mikiu
möguleika gáfnanna, síðan við
hættum að vera hellisbúar. —
Endurbætur mætti ef til vill
gera með því að fága það, sem
þegar er til og hefla vankant-
ana, en stærri heili ér þó loka-
svarið í þessu efni.
Að líkamsstærð og heila frá-
tálinni, munu aðrar breytingar
og mini verða á útliti manns-
ins. Hann er búinn áð venja sig
á að ganga uppréttur og hefur
náð jafnvægi á iljunum. Háls-
inn sveigist aftur, til þess að
höfuðið sé rétt, brjóstið er flatt,
svo að bolurinn sveiflist ekki
fram og aftur vegna þyngsía
þess, mjaðmagrindin er stór og
sterkleg, til þess að bolurihn
geti hvílt örugglega á henni cg
sterklégir fséturnir eru béiriir
um hnén.
Fæturnir, sem eru sérhæfð-
ustu hlutar líkama mannsins,
eru orðnar sterkar og þó sveigj-
anlégar stoðir, en hendurnar,,
einfaldar og ósérhæfðar, hafa
komið að svo góðum notum, a<5
þær munu vafalaust halda lög-
un sinni um langan aldur. £n
sagan er ekki öll sögð með þesu.
Margt er ógert ennþá, margt
ófullkomið, þar sem líkaminn
ér ekki búinn að breytast end-
anlega í sanaræmi við það, að
maðurinn stenáur uppréttúr.