Morgunblaðið - 15.12.1929, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
TilvalÖar
6 stórir
Verð Tið hvers manns Sxæfi!
Ta&ið eftir kostaverðnnnm á qrammofónnnnm
Hljððfærasláttnr verðar í sýningarbáð- II I I fl it I IS| Í Ú h II tP I
inni i Veltnnndi 1 1 dagfrákl.5-7. ||l|QuIwl OlillðlO-
0
jolagjafir!
gluggar.
Loftskeytamaður brjálast-
Silvo
s ifurfægiíög-
ur er notaður
á silfur, pleit,
nickeí o.s.frv.
Qiörir alt ó-
viðjafnanlega
blæ-fallegt.
Ávextir:
Nýir,
niðursoðnir,
sultaðir og
þurkaðir
eru bestir og ódýrastir í
Versl. Vaðnes.
Barón nokkur, Blcho að nafni,
var fyrir nokkru á skemtiferð .í
lystisnekkju sinni á Miðjarðarhaf-
inu. Loftskeytastöðvar í Prakk-
landi fengu neyðarskeyti frá skip-
inu, og var helst af þeim að skilja,
af sjóíæningjar hefði ráðist á skip
ið. Hermálaráðuneytið sendi fjög-
ur herskip til hjálpar, en þegar
þau komu að skipinu var ekkert
að vanhúnaði þar. Skipstjórinn
skýrði frá þvr, að hann hefði aldrei
sent þessi skeyti, en gaf jafnframt
þá skýringu, að loftskeytamaður-
inn hefði orðið ruglaður, og hjeldi
því stöðugt fram, að ræningjar
væru að elta skipið.
Hann var tekinn og fluttur á
geðveikrahæli, enda játaði hann
að hann hefði sent skeytin, en
hjelt fast við það, að ræningjar
væri sífelt að ofsækja skipið.
Sími 228.
Gestur: Jæja, gamli vinnr, mjer
þótti gaman að því að fá að spjalla
við þig. En nú verð jeg að fara.
Sjúklingur: Hvað er þettaf Þú
ert alveg nýkominn — eða ertu nú
búinn með vínherin mín?
1929. Jðlasalan 1929
Alla næstu viku og til jóla gefum við
10% 15% 20% <aislátt af
Karlmannsiötnm
4 teg. af bláum fötum. Fjöldi misl. teg.
Vetrarfrökknm — Rykf.ökkum.
Ef þjer viljið klæðast fallegum fötum, eða frakka fyrir jólin,
þá komið fyrst eða síðast til okkar áður en þjer festið kaupin.
Eentugar jðlagjafir:
Skinnhanskar karla, Manchettskyrtur, Hálsbindi, Treflar, Hatt-
ar, Húfur. Skinnhanskar kvenna, Tricotinenærfatnaður, Slæðíir,
Peysufataklæðið fallega komið aftur.
Jólavörur!
Fjölbreyttast úrval!
Jólaverð!
ohesfter
Laugaveg 40.

Sími 894.

&
Saöunah.
að mjer. Hjdr er meðbiðill í leikn-
um.
Hún brosti tvírætt. — Já, víst
er meðbiðill hjer.
Hann náfölnaði. Hvers vegna
sögðuð þjer mjer þetta ekki undir
eins til að hlífa mjer við þessari
pínu!
Hún brosti enn. Hún tók á meni,
sem hún hafði nm hálsinn. Hjer
er mynd af meðbiðli, sem sífelt
mun keppa við yður um hjarta
mitt. Viljið þjer sjá myndina ?
Hann starði agndofa á hana.
Þessi sterki maðnr skalf eins og
hrísla, þegar hann fann, að hann
átti á hættu að missa konuna, sem
hann elskaði.
— Sjáið þjer, sagði hún um leið
og hún opnaði menið. Inni í því
var mynd af Edithu. Hann varpaði
öndinni Ijettilega.
— Ef jeg lofa yður því, að jeg
skuli aldrei verða afbrýðissamur
við þennan meðbiðil og að jeg
skuli umgangast hana eins og mitt
eigið barn, — viljið þjer þá sam-
þykkja að giftast mjer?
Hún laut höfði til samþykkis, og
hann tók hana í fang sjer og kysti
hana fyrsta kossinn.
Nokkrum dögum seinna skrifaði
Mostyu May Jaffray vini sínum og
sagði honurn frá áformi sínu. Sagði
hann frá bónorði sínu og lýsti fyr-
ir Jaffray á mjög bjartsýnan hátt.
Málafærslumaðurinn fleygði frá
sjer brjefinu með blótsyrði. —
Bölvaður asninn, var hið miður
kurteisislega orðatiltæki, sem hann
notaði um áforin vinar síns. Hann
endurtók þetta nokkrum sinnum,
meðan honum var að renna mesta
reiðin, en síðan bætti hann við:
— Þetta kann ekki góðri lukku að
stýra. Þetta verður áreiðanlega til
bölvuuar. Hann hjelt áfram að tala
við sjálfan sig lengi fram eftir
deginum. — Þetta verður áreiðan-
lega. til bölvunar.
Edita gat ekki að sjer gert að
spyrja sjálfa sig hvort hún mundi
verða jafnhamingjusöm með móð-
ur sinni í þessum hreyttu kring-
umstæðum. May leit út fyrir að
ve'ra jafngeðja og góður maður og
hann vissi auðsjáanlega um það,
að djúp ást var staðfest milli
þeirra mægðna, og hann var manna
vissastur til að kunna að virða
hana á rjettan hátt.
Editha og ungfrú Crawford sátu
í dagstofunni í húsi May’s í Par-
ís og biðu eftir þeim Sadunah og
May, sem voru væntanleg úr brúð-
kaupsferð sinni. Hún hefði verið
stutt, þvi að May hafði þegar eytt
nokkru af frítíma. sínum í París
áður en þau giftust, og hann hafði
aUs ekki tíma til langrar ferðar.
Laroche var kominn til baka til
að koma nokkrum skjölum í lag
fyrir húsbónda sinn, því að daginn
eftir ætlaði May að byrja á vinnu
sinni aftur eftir hna stutt_
sína í æfntýraheiminum.
Edithu fanst ekki langt síðan
að móðii' hennar hafði heitið May
eiginorði og að hún hafði hrygg-
brotið Laroche. Henni fanst nú,
þegar þær sátu þarna saman, eins
og þetta liefði alt gerst í gær. Nú
var Laroche heldur ekki lengur
heimilismaður May, vegna þeirrar
breytinga, sem orðið liafði á h%im-
ilisástæðum, heldur borðaði hann
og svaf á gistihúsi.
— Aumingja Laroche, sagði ung
'frú Crawford og andvarpaði. Hún
hafði mikla samúð með elskendum,
því að innan mánaðar ætlaði hún
sjer að giftast manninum, s#m hún
elskaði.
Editha roðnaði, eins og hún
vissi eitthvað Ijótt upp á sig. —
Aumingja nngi maðurinn, sani-
sinti hún. Jeg er hrædd um, að
hann hafi tekið sjer það nærri,
hvernig jeg fór með hann. Mjer
þykir gott, að jeg þarf ekki að
sjá hann oft. Það var gott að
mamma gerði þessa breytingu, svo
hann þyrfti ekki að umgangast
okkur.
Nú heyrði Editha skyndilega ’
vagni, og á næsta augnabliki þutu
þær báðar fram í ganginn til að
bjóða' hjónin velkomin. Sadunah
faðmaði dóttur sína að sjer og May
kysti hana blíðlega á ennið og
sagði: — Jæja barnið mitt, nú er
mamma þín komin, svo að þjer
þarf ekki að leiðast lengur. Þe'gar
liann sá að augu ungu stúlkunnar
voru full af gleðitárum, klappaði
hann lienni blíðlega á öxlina og
bætti við: — Farið þið upp á her-
bergi þitt og talið þið saman.
—• Þú ert góður, sagði Editah
um leið og’ hún tók utan um móður
sína og leiddi hana upp stigann.
Sadunah leit þakklátmn augum til
manns síris, er kinlcaði til hennar
lcolli.
Þegar þr&r vora orCaar eiiiay
saman, opnuðu þær hjörtu sín
hvor fyrir annari eins og elskend-
ur. Þær höfðu hugsað hvor um
aðra allan tíman, sem þær höfðu
ekki sjest, og þær höfðu báðar
þráð þann tíma að þær gætu sjest
aftur, osfrv. osfrv.
— Elsku mamma, segðu mjer
eitt, sagði Editha loksins. — Ertu
hamingjusöm, og heldurðu að þú
munir halda áfram að vera ham-
ingjusöm?
— Það held jeg, nei, jeg er viss
um það. Jeg er sannfærð um, að
hann er ágætismaður, þe'gar maður
kemst loksins inn fyrir þá hulu,
S6m hann hefir yfir sjer hvers-
dagslega.
Það lield jeg líka, sagði Editha
hjartanlega. — Það er ákaflega
fallegt af honum að lofa okkur
að tala saman strax og þú varst
komin heim. Hún gekk að því vísu,
að enda þótt móðir hennar væri
e’kki meira en í meðallagi hrifin
af May, þá var hann hrifinn af
henni upp fyrir bæði eyru.
— Hann skilur okkur svo vel,
lijelt móðir hennar áfram. Honum
mundi aldrei detta í hug að leita
ástar minnar á þann hátt að mjer
mundi misiíka, þvi að hann finnur,