Morgunblaðið - 15.12.1929, Blaðsíða 22

22
MÖTtQ UKBLAPíÐ
MUSIKVÖRUR.
S4UM4VJELAR
Afar margbreytilegt úrval. — LÍTIÐ í GLUGGANA.
F Á L K I N N Laugaveg 24.
Sími 670.
1 ó I a g j a f i r,
lyrir bðrn og fnllorðna. Mest úrval verðið lægst.
Verslun lóns Dórðarsonar.
Ávextir
allskonar:
Nýir «
niöursoönir -
þurkaöir.
Kálmeti 9 margar tegunöir.
Hvlenfluw.fleiHl les Zlmsen
Mr. 0. Overbeck’s Rejavenator.
Þessar undravjelar lina jjjáningar manna, lækna marga og breyta
útliti eldri og yngri sem sí-ungir sjeu; þær eru algerlega hættulausar
og getur hver heilhentur maður notað þær fyrirhafnarlaust og án
nokkurs sársauka. Fyrir mánuði síðan fluttust hingað nokkrar slíkar
vjelar og seldust þær strax. Með næstu skipum er von á enn fleiri
og eru flestar þeirra þegar seldar fyrir fram. — Lítið í glugga Hljóð-
færaversl. frú Katrínar Viðar, Lækjargötu 2. Þar sjest hvað um þær
er sagt í „The' Daily News.“ — Leiðarvísir (á íslensku) um notkun
vjelanna og allar nauðsynlegar uy)plýsingar um þær fást hjá rnjer.
Jón Pálsson, fyrv. bankafjehirðir,
Laufásveg 59. — Sími 1925.
Einka-umboðsmaður fyrir ísland.
Jólaskór
við allra hæfi. Stærralog^fjöl-
©i
toreyttara úrval en nokkru sinni
áður.
VERÐIÐ lágt að vanda.
)»») > Litið i glnggana.
H va n n be rgs b ræð u r.
S j ómannastof an.
Jafnaðarmenn segja Guðsorð sje
ull, sem sjómenn kæri sig
ekki um.
Einn af aðal ásteytingarsteinum
jafnaðarmanna, var, að áætlaðar
voru 2000 kr. til sjómannastofuun-
ar. Þeir vildu fella þennan styrk
niður, en veita fje til Le'sstofu
handa Sjómannafjelagi Reykjavík-
ur. Komst Ól, Fr. meðal annars
þannig að orði, að sjómannastof-
an hefði „snýkt sig inn á sjómehn,
með einhverju Guðsorðs-gutli, sem
sjómenn kærðu sig ekkert um.“
Flokksmenn hans tóku í sama
dreng. Sjálfstæðismenn skýrðu frá
darfsemi sjóm'annastofunnar, sem,
eins og kunnugt er, t. d. hefir
! otið mjög miklar vin. ældir meðal
erlendra og innlendra sjómanna,
er hingað koma, og ekkert heimili
eiga hjer í bænum. Er óþarfi að
fjölyrða um þá| frekju sócialista
að ætla að taka styrkinn af sjó-
mannastofunni, og nota hann í
þágu pólitískrar starfsemi sinnar.
Gamla sagan um styrktarsjóð sjó-
ma.nna: og verkamanna.
Ár eftir ár hefir sú saga endur-
tekið sig, að samþyktur hefir verið
í bæjarstjórn fjárstyrkur til styrkt
arsjóðs sjómanna og verkainanna,
með því skilyrði, að bæjarstjórn
fengi að skipa einn mann í sjóð-
stjórnina, og styrk geti allir sjó-
menn og verkamenn fengið úr
sjóðnum, án tillits til þess hvort
þeir sjeu í verkalýðsfjelagi. Þó
styrkurinn hafi verið samþyktur,
hafa sócialistar ekki notað sjer
hann — því þeir vilja að hvorugu
skilyrðinu ganga.
Meiri hluti bæjarstjórnar er nú
Iiættur að setja upphæð þessa á
áætlunina. Sócialistar komu í þetta
sinn með lireytingartill. um að fá
styrk þennan. (J. ól.) bar fram
till. með hin fyrnefndu skilyrði —
og var hún samþyki me'ð atkvæði
Sjálfstæðismanna.
Á gatnamðtnm.
Það kemur fyrir þegar gott er
veður, að jeg stansa á horninu á
Frakkastíg og Laugavegi, þegar
jeg kom frá borðun, til þess að fá
að vita hvað er að gerast í bænum.
Menn eru aldrei eins gjarnir
á að leysa frá skjóðunni eins og
meðan nýetinn fiskurinn er að
þvælast í maganum. Þá liggur eng-
iim á, og allir hafa eitthvað að
segja. Þegar jeg hefi staðið þarna
á horninu í góðu veðri, svo sem
stundarfjórðung, þá finst mjer
Iireint jeg vera orðinn að lifandi
fi'jettablaði og vita alt það helsta
sem talað er nm í höfuðstaðnum.
í gær, þegar jeg stóð á horninu
heyrði jeg mest talað um Her-
mann. Hvað ætlar hann sjer? „Jeg
spyr þig, — Ó, Hermann!“, eins
og í vísunni stendur.
Hann vill auðsjáanle'ga komast
í bæjarstjórn. Hann heldur að það
sje einhver viðbót við lögreglu-
Ungur doktor. Bengt Strömgreen, sonur Strömgreens prófessors
við Hafnarháskóla, hefir nýlega fengið tekna doktorsritgerð við
háskólann um brautir halastjarna. Hann er aðeins 21 árs að aldri. Á
myndinni situr hann við stjörnukíki.
stjórann.
En — „Annað hvort aftur á bak
— ellegar nokkuð á skjön“. — Og
tilfellið er, að Hermann fer „á
skjön.“
Honum var tylt í lögreglustjóra-
stöðu með þeim ummælum, að
liann væri afburðamaður, sá fyrsti
íslenski lögreglustjóri frá fæðingil.
Og þegar það kemur fyrir, að hann
nær í sakamenn lijer innanbæjar,
án þess að detta um þá, aðeins með
því móti að honum er vísað á þá,
með stöðu, heimilisfangi o. s. frv.
þá ræður Tíminn sjer ekki fyrir
hrifningu, og talar um hið óskap-
lega mikla álit sem allur almenn-
ingur hefir á þessuni He'rnianni.
En nú er víst, að þegar Tíminn
talar * um „allan almenning“, þá
er það hin þrengsta Tímaklika.
— Svo kemur það spaugilega.
Líka í þetta sinn hefir Tíma-Jónas
vilst af vegi sannleikans. Því Jón-
as í „Ráðinu“ — eða með ,,ráðið“,
hvort heldur þið viljið- hafa það,
er ne'fnilega orðinn hundleiður á
Hermanni, og liefir því fengið þá
flugu að koma honum í bæjar-
stjórn.
Hvað skyldi þá um álit hinna,
síðan sjálfur húsbóndi Hermanns
og vildarvinur hefír tapað trúnni
á lagavitið og hans Sherloclt-
Holmesar hæfileika.
Páll Eggert var tregur til að
vera nr. 2 á Framsóknarlistanum.
Því hann vill fyrir engan mun
í bæjarstjórn lendn. Það er honum
sem kunnugt er um hönd að hugS'-i
uiu alt sem tilheyrir mítíðinni —
Iivað þá framtíðinni. — Þar kem-
ur hann hvergi nærri.
En þegar hann sá hvernig álit
lögreglustjórans Hermanns var
hrapað niður úr allri áhættu, þá
slakaði liann til. Með því að vera
2, maður á listanum gengur Páll
Eggert Ólason prófessor í einskon-
ar ábyrgð fyrir því að Hermann
fái ekki nema sárafá atkvæði.
Það einasta sem er athugavert
við þessa „sögulegu“ rannsókn
Páls, er það, að hann sýnir Þjóð-
banka vorum með þessu nokkuð
ótilhlýðilegt vantraust, því bank-
inn er svo til óskiftur á listanum
með Hermanni — á pappírnum, alt
í’rá d)Traverði í gjaldkera. Um
bankastjórnina sjálfa er se'm kunn-
ugt er, aldrei talað.
— Þetta var unginn úr samræð-
unum á horninu á Frakkastíg.
En það slitnaði snögglega upp
íir samræðunum, því fram hjá
okkur gekk „uuiformeraður“ lög-
regluþjónn. Og' hann skotraði ang-
unum' til lokkar svo hermannlega
eins og haiin væri útsendur frá
okkar eigin Sherlock Holmesar í
Lækjargötu.
Fp.
Umferð í Danmörku.
f byrjun þessa mánaðar gaf
tlanska stjórnin skýrslu til stjóm-
arinnar um brot á umferðarregl-
um.síðastl. ár; frá 1. október 1928
til 30. september 1929. Alls hafði
lögreglan afgreitt um 4000 kæmr
um brot á umferðarreglum. Þeár,
sem kærðir hafa verið, eru ekki
svona margir, og á það rót sína
að rekja til þess, að margir hafa
brotið fleira en eitt ákvæði. Meðal
þeirra er einn bíleigandi, sem tal-
inn var að hafa sett met í slíku.
Vagn hans var bilaður á vinstra
framhjóli, öxulútbúnaður ófær,
hundheinillinii ónýtur og ljósin í
miklu ólagi. Auk alls þessa var
ökuskírteini hans úrelt fyrir átta
mánuðum.
-

I
-