Morgunblaðið - 24.06.1956, Blaðsíða 18

Morgunblaðið - 24.06.1956, Blaðsíða 18
MORVVfFbLZitolÐ Sunnudafur 24. júnf 1#M. 18 NO. PHIL, r DONT...I ■* REALLY DO aeuE-ve . in you/ 1 Gjörið hár yðar mjúkt og eðli- legt með því að nota bandox shampoo bandbox Fljótandi fyrir venjulegt hár. Crem fyrir þurrt hár. Framh'aldssagan 22 I — „Ertu alveg genginn af göfl- unum, maður?" „Nei“, svaraði Johan. — „Ég er bara svo ánaegður yfir því að sitja hérna við hlið yðar. Nú, jæja. Svolítið ölvaður er ég að sjálfsögðu lika. Maður getur bein linis fyllst skelfingu við að horfa á þessi föt. A morgun kem ég svo inn á herbergið til yðar og laga til í því. Hvaða númer er það, hr. leyndarráð?" „bú skalt bara voga það“, sagði Tobler grimmdarlega. ,,Það væri þá heldur viðfeldið ef menn stæðu sjálfan skipaeig- andann að því að þurrka ryk af borði og hlutum í herberginu minu. Hefur þú blað og blýant við hendina? Þú verður að senda viðskiptabréf. Flýttu þér nú, áður en litli milljónamæringurinn okk ar kemur aftur. Hvernig líkar þér annars við hann?“ „Prýðilegasti maður", svaraði Johan. — „Við þrír skulum þó aldeilis skemmta okkur saman.“ „■Látið bara okkur fátækling- ana alveg afskiptalausa“ sagði leyndarráðið. — „Taktu heldur þátt í vetraríþróttunum og hinum fínu samkvæmum." „Gistihússtjórinn heldur að ég þekki hr. Hagedorn frá Berlín, «1 vilji bara ekki viðurkenna það“, sagði Johan. — „Það myndi því ekki þykja neitt undirlegt, þótt ég væri mikið með honum. Þvert á móti. Án min hefði hann aldrei orðið milljónamæringur." Hann horfði niður eftir fötum Toblers: — „Skómir yðar hafa ekki verið burstaðir". sagði hann og auðséð var, hversu þungt honum féll það. — „Það getur alveg fyllt mann hyldjúpri örvæntingu.“ Leyndarráðið, sem naut hins dýra vindils, sagði: „Gættu held- ur að rekstri eimskipafélagsins þíns.“ í hvert skipti sem hljómsveitin ætlaði að taka sér örstutta hvíld, klöppuðu dansendurnir eins og óðir væru. Frú Casparius sagði. lágt- — „Þér dansið dásamlega vel“. Hönd hennar hvíldi á öxl Hagedorn og þrýsti hana mjúklega. „Hvað ætlið þér að gera á morgun? Ætlið þér kannske að fara á skíði?" Hann neitaði því: — „Þegar ég var drengur, átti ég skíði, en nú er slík skemmtiiþrótt mér of dýr“ „Eigum við að fara saman í sleðaferð? Til Sankt Veit. Við höfum hádegisverðinn með okk- ur.“ „Ég hefi sammælst við vini mina tvo.“ „Segið mér eitt“. mælti hún alvarlega. — „Hvernig eiginlega getið þér tekið þennan mann, sem áþekkastur er einhverju fugla- skrímsli, fram yfir minn töfrandi félagsskap?'* „Ég er líka svoleiðis fugla- »krimsli“, svaraði hann reiðilega. — „Schulze og ég eigum prýði- lega saman". Hún hlé og drap titlinga, eins eg manneskja, sem veit meira en upp *r látið: — „Auðvitað doktor. Ég bara gleymi því alltaf. En þér komið nú samt með mér til Sankt Veit i sleða með hestum fyrir. Með hljómandi bjöllum og hlýj- um teppum. Það er alveg dásam- leg skemmtun". Hún þrýsti sér enn fastar að honum og spurði: „Geðjast yður alls ekki vel að mér?“ „Ó, jú, jú“, svaraði hann. — .,En þér eruð bara svo óttalega óvæntar í viðbrögðum yðar“. Hún færði sig aðeins frá hon- um og hrukkaði nefið: — „Svona eru karlmennimir. Þegar maður talar samkvæmt tilfinningum sínum, verðið þið yfirlætisfullir eins og klausturmeyjar" — Hún horfði beint i augun á honum. — „í öllum bænum, verið þér ekki MARKÚS Eftir Ed Dodd 1) — Markús sagði mér, hvað þú hefðir gert. Ég er mjög hrif- inn af því. 2) — Þú ert svo miklu skemmti legri þegar þú ert ódrukkinn. — Sirrí, ég vil líka, að þér geðjist að mér. 3) — Ég er hræddur um að þú sért ekki sérlega hrifín af mér. — Láttu nú ekki svona, Phil. Ég trúi sannarlega á þig. 4) — Ég vona sannarlega að þú gerir það. Enginn hefur trúað á mig, ekki einu sinni pabbi. — Hann meðhöndlaði mig eins og 10 ára strák. Söluhörn! Seljið Kjósendahandbókin Komiö í skrifstoíu Heimdallar í Valhöll Suðurgötu 39 *ið utþinfirtosuinfMrnar 14. |mi 1954 HEFMOALLTJR FUS Wr* HRINGUNUM F RA cv MAFHARSTH Kaupið Kjósendahandbókina með tölunum eins og þær voru lesnar i útvarpi nieðan á talningu atkvæða stóð i kosningunum 1949 og 1953. Kostar aðeins kr. 15.00. TOU RE SO MUCH 1 CHERRY I U NCER WHEN YCXJ / WANT ^ HAVENT BEEN SVCXl TO THINK DRINKING/ J rM A ^ N1CE GUY/ 1 - BUT X M AFWAID VOU THINK I'M A BUM/ r MOPE YOU DCX-NOBOOV BLSE EVER WAS...NOT EVEN MV FATME«.„WE TBJEAT5 ME t-lWE A TEN-YEAR-OLO KID/ - , ? f Bk MARK TOLD ME WHAT VOU DID, PHH_I'M GLAD Rösk stúlka vön skrifstofustörfum, óskast til að leysa af í sumarleyfum. Þ rir menn í sngónum svona teprulegur. Erum við ung? Líst okkur vel hvort á ann- að? Jæja? Hvers vegna þá þenn- an skopleik? Hefi ég rétt fyrir mér eða ekki rétt?“ „Þér hafið rétt fyrir yður“, sagði hann. Hljómsveitin hætti að leika. „Hvar eru vinir mínir?" Hann leiddi hana til borðs síns, hneigði sig fyrir henni og hinum feita hr. Lenz og gekk svo hvat- lega í burtu, til þess að svipast um eftir þeim hr. Schulze og Kesselhuth. „Stingdu nú þessum minnis- blöðum í vasann", sagði Tobler leyndarráð við þjón sinn. — „Þarna kemur litli milljónamær- ingurinn okkar“. Hagedorn settist hjá kunningj- um sínum og stundi þungan um leið. — „Það er ein kona hér“, sagði hann svo, alveg ruglaður, — „sem sannarlega hefði átt að vera riddaraliðsforingi“. „Hún er áreiðanlega of falleg til þess“ fullyrti Schulze. Iíagedorn hugsaði sig um: — „Nú jæja“, sagði hann. — ,.En maður getur þó ekki haft afskipti af hverri fallegri konu. Til þess eru þær alltof margar.“ „Þar er ég doktornum alger- lega sammála“, sagði Kesselhuth. „Þjónn. Þrjá ákavíti“. Qg þegar þjónninn kom með drykkinn, hrópaði hann: — „Gleðilega hvíta sunnu, allir saman“. Þeir supu á litlausu innihaldi glasanna. Svo spurði Hagadorn forvitinn: — „Hvað eigum við nú að gera? Það er ekki einu smni komið miðnætti ennþá". Schulze slökkti í vindlinum sinum og sagði: „Þögn, herrar mínir. Ég leyfi mér að leggja fyrir ykkur spuringu, sem ykkur mun sennilega furða á. Og spurn ingin er þessi: — „Hvers vegna erum við komnir til Bruckbeur- en? Kannske til þess eins, að drekka okkur fulla?“ „Svo virðist vera“, sagði Kessel huth og glotti. „'Sá sem er á móti, geri svo vel og sitji“, sagði Schulze. — „Fyrsti, annar, þriðji!" „Samþykkt einróma", til- kynnti Hagedorn. Schulze hélt áfram: — „Við erum þá sem sagt ekki komnir hingað til þess að drekka". Kesselhuth lyfti upp hendinni og sagði: — „Ekki eingöngu til þess, hr. kennari". „Svo hvet ég viðstadda til þess að rísa úr sætum sínum og fylgja mér út í náttúruna", sagði Schulze. Þeir risu gætilega á fætur og gengu örlítið reikulir í spori út úr gistihúsinu og ónduðu að sér tæru, köldu háfjallaloftinu. Þarna staðnæmdust þeir í djúp- um snjónum. Yfir höfðum þeirra hvelfdist hið dimmbláa, stjörnu- bjarta himinhvolf þéttsett gylt- um og grænum, silfruðum og rauðum demantsgneistum. Lítið, einmana, hvítt ský leið hægt fyrir tunglið. Þeir stóðu hljóðir í nokkrar mínútur. Frá giatihúsinu barst fjarlægur hljóðfæraleikur Hr. Kesselhuth ræksti ræskti sig og sagði: — „Á morgun verður yndis legt veður“. Skyndilega sagði Hagedorn: — „Jæja, herrar mínir. Nú búum við til stóran snjómann". Og Schulze hrópaði: — „Skömm öllum þeim, sem liggja á liði sínu. Áfram gakk“. Nú hófst fjörug starfsemi. Af byggingarefninu var meira en nóg. Þeir hnoðuðu og mótuðu kúlu, veltu henni fram og aftuT um snjóbreiðuna, börðu hana ákaft, vansköpuðu hana, svo að hún varð sívöl í laginu, veltu hinu sífellt stækkandí ferlíki nokkrum sinnum enn, fram og

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.