Morgunblaðið - 22.11.1956, Blaðsíða 6

6
MORCIWBLAÐIÐ
Fimmtudagur 22. nóv.. 1956
I
••'
•••
•••
•••
•••!•
•••••*
•••••
•••••
•••••
• • •
•••••
•••••
•••••
• • •
• •
•••••
•••••
á reynslu fyrirtíekis, sem hefir yfir KM ár
afí baki í framleiðslu hitunartækja.
THATCHER olíubrennarinn er transt-
ur og sérstaklega sparneytiim. —
THATCHER olíubrennariun hitar upp
íbnðina á svipstundu, og þér njótið
ákyggjuiaus þess hita, sem þér kjósið
dag og nótt.
m
.
OLÍUFÍWIÐ SKELJUHIGUR Hf.
íbúðir til sölu
3ja herbergja íbúð við Skipasund. Stærð 70—80 ferm.
Lán að upphæð kr. 100.000,00 til 15 ára fylgir. Sér mið-
stöð. Sérstaklega smekkleg og vönduð innrétting.
Skemmtileg 4ra herbergja íbúð á hæð í húsi í Smáíbúða-
hverfi. Stærð 112 ferm. auk sameignar í kjallara. Bíl-
skúrsréttindi. Selst fokheld. Gert ráð fyrir sér miðstöð.
Glæsileg 5—6 herbergja hæð í húsi við Bugðulæk. Hæðin
er 134 ferm. auk geymslu og annarar sameignar í kjall-
ara. Bílskúrsréttindi. íbúðin er með fullfrágenginni mið-
stöð, búið að grófpússa hana. Fínpússningu verður lokið
eftir nokkra daga. Mjög skemmtileg innrétting.
3ja og 4ra herbergja íbúðir í húsi við Laugarnesveg til-
búnar undir tréverk og málningu, þ.e. með fullfrágengn-
um miðstöðvarlögnum, gróf- og fínpússaðar að innan,
með svala- og útidyrahurðum. Hagstætt verð og greiðslu-
skilmálar. Tilbúnar til afhendingar.
Nánari uppýsingar gefur
Fasteigna & Verðbréfasalan,
(Lárus Jóhannesson, hrl.)
Suðurgötu 4. Símar 3294 og 4314.
HJÚPSÚKKULAÐI
ljóst og dökkt
.% kg. og 6 kg. í pakka
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 48., 50. og 51. tbl. Lögbirtingablaðsins
1956, á m.b. Braga R.E. 237, eign Mýrkjartans Rögnvalds-
sonar, fer fram eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík, Hauks
Jónssonar hdl., Fiskveiðasjóðs íslands og Landsbanka
íslands, við skipið, þar sem það liggur við Grandagarð,
föstudaginn 23. nóvember 1956, kl. 2,30 síðdegis.
Borgarfógetinn í Reykjavík.
Grimur Þorkelsson:
Á snærum kom múnista
HÉR er endurprentuð grein
eftir Grím Þorkelsson, sem
birtist í Alþýðublaðinu s. 1.
þriðjudag. >að er ekki oft,
sem Alþýðu'olaðið birtir
skynsamlegar greinai um
þjóðmál, nú orðið, en þessi
grein er þar undantekning.
Með því að Alþýðublaðið er
lesið af tiltölulega fáum er
grein þessi endurprentuð
hér, svo að hún verðí lesin
af sem flestum.
ÞEGAR ÉG hljóp á snæri komm-
únista hér um árið, þá var það
ekki fyrst og fremst af aðdáun
á stjórnarfari Rússa. Það héld
ég mér sé óhaett að fullyrða. Ég
hélt þó, að Rússar væru ekki
eins afleitir og margir vildu vera
láta. Ég vissi, að íslenzkir komm-
únistaforsprakkar voru Rússum
hliðhollir. En ekki kom mér til
hugar, að þeir myndu fylgja þeim
hvað sem fyrir kæmi. Forsprakk-
ar kommúnista sögðust vilja ný-
sköpun og alhliða framfarir. Þeir
töluðu mikið um einingu og góð
kjör handa verkafólki. Þetta
fannst mér gott og blessað. Þeir
töluðu mikið um, að við þyrft-
um að taka allt landgrunnið við
ísland og nytja það sjálfir. Það
þótti mér gott að heyra. Þetta
allt saman vildu víst aðrir ílokk-
ar líka. Kommúnistar sögðu, að
hægt væri að selja allan þann
fisk, sem við gætum fiskað á
landgrunninu, til Rússlands og
fylgiríkja þess, þar væri ótæm-
andi fiskmarkaðir. Þetta þótti
mér þjóðráð. Ég gleypti þessa
flugu. Það sem ég sá ekki þá en
sé nú mæta vel, er þetta: Komm-
únistar vilja stofna til deilna og
fjandskapar við vestrænar þjóð-
ir. Með því að flæma þær allar
af landgrunninu við fsland er
þeim tilgangi náð. Kommúnist-
ar vilja gera okkur sem mest
háða Rússum í verzlun og við-
skiptum. Með því að leggja
mikla stund á fiskveiðar og selja
allan fiskinn til Rússlands er
þeim tilgangi náð. Þótt ég tæki
Rússagrýluna svo nefndu frem-
ur léttilega til að byrja með,
fóru svo leikar, að ég sannfærð-
ist um, að þetta var engin grýla.
Glæpaverk kommúnista í öðrum
lör.dum urðu mér æ meiri þyrnir
í augum.
Eitt sinn spurði ég einn for-
sprakka kommúnista hvernig
öllu væri háttað með Eystrasalts*
löndin. Hann svaraði því til, að
þau hefðu verið fyrst til að
gera byltingu og verða rauð.
Þetta friðaði mig nokkuð. Úr því
þau voru svona rauð gat ekki
verið satt, að þau hefðu sætt
hinni níðingslegustu meðferð af
hendi bolsivíka. Ég varð fyrir
mjög harðri gagnrýni kunningja
og vina, sem sögðust ekki trúa
því, að ég væri orðinn kommún-
isti. Ég var þeim oft samþykkur
með sjálfum mér, en vildi ekki
við það kannast eins og komið
var. Ég neyddist oft til að bregða
fyrir mig röksemdum kommún-
ista eða standa uppi varnarlaus
eins og glópur. Ég varð nokkuð
leikinn í þeirri list að snúa við
staðreyndum og að tyggja upp
það, sem kommúnistar sögðu.
Ég var á góðri leið með að verða
að umskipting eins og kommún-
istar eru sjálfir. Áður en út í
það endemis forað var komið til
fulls gerði samvizkan alhliða
uppreisn gegn öllum þessum
dæmalausa ósóma og hringa vit-
leysu. Við ekkert varð ráðið, ég
hlaut að gefast upp og slíta sam-
bandinu við kommúnista á stund-
inni, sem ég gerði.
Það er hart að hafa reynt að
narra aðra menn til fylgis við
hina voðalegu ofbeldisstefnu
kommúnista. Slefnan, sem
reynslan hefur sýnt, að leiðir
óstjórn og fáfræði, ófrelsi og
hvers konar hörmungar yfir fólk-
ið í löndum þar sem hún nær
fullum tökum. Ekkert er þó hægt
að gera úr því sem komið er nema
lýsa fullkominni andúð á öllum
blekkingum og framferði kömm-
únista hvar sem er í heiminum.
Bölvunin fylgir í kjölfar þeirra
eins og nótt fylgir degi. Það sem
helzt ber að varast í fari hin*
froðufellandi Moskvukommún-
isma er í einu orði sagt blekk-
ingar. „Að tala fagurt en hyggja
flátt það er lóðið“. Kommúnistar
hér á landi segjast vera ákaflega
þjóðhollir íslendingar. Þeir hafa
frá því fyrsta beitt varnarliðið
eitruðum rógi, níði og blekking-
um. Þeir vilja varnarliðið í burtu
umfram flesta hluti á jörðu hér,
en ekki af þjóðhollustu. Því ætti
enginn að trúa. Þeir eru að vinna
fyrir kommúnismann nú eins og
endranær. Þegar varnarliðið er
farið, þegar þeir eru búmr að
koma okkur í fjandsamlega af-
stöðu við vestrænar þjóðir, þegar
þeim hefur tekizt að gera okkur
Rússum háða í verzlun og við-
skiptum, þá mun þeim varla
verða skotaskuld úr því að hrifsa
hér völdin, náttúrlega með svik-
um og ofbeldi, og láta okkur sva
hoppa inn í þjóðafangelsið og
þrældómshúsið mikla þegjandi
og hljóðalaust.
Samúð með
Ungverjum
„FUNDUR í Alþýðuflokksfélagt
Hafnarfjarðar haldinn 19. nóv-
ember 1956 fyrir fullu húsi lýsir
hér með yfir fyllstu samúð með
baráttu ungversku þjóðarinnar
fyrir frelsi sínu og frumstæðusta
mannréttindum. Jafnframt lætur
fundurinn í ljós megnustu andúð
og fyrirlitningu á þeim svívirði-
legu glæpaverkum, sem Rússar
hafa beitt ungverska alþýðu. Og
varar alvarlega við þeirri hættu,
sem Islendingum og öðrum þjóð-
um er búin af blóðveldi og villl-
mr-nnsku kommúnismsns".
shriFar úr
daglega lífinu
J
Í'G fékk í gær bréf frá ungum
stúdent þar sem hann kemur
fram með góða hugmynd um það
hvernig verja skuli peningunum
sem söfnuðust i Ungverjalands-
söfnuninni eða a.m.k. einhverjum
hluta þeirra. Leggur hann til að
keypt verði íslenzk síld fyrir féð
og send til Ungverjalands.
Hungruð þjóð
'17'ITAI) er að hungur hefur
* mjög sorfið að þjóðinni eftir
hina hryllilegu innrás Rússa í
landið, og að auki hefur rúss-
neski herinn hagað sér eins og
herir Djengis Kahns og sviðið
landið allt, rænt matvælum og
vistum öllum frá íbúunum en
ekkert flutt með sér, svo sem
herir nútímans eru þó vanir að
gera. Þessi tillaga er athyglis-
verð. í ráði mun vera að verja
stórum hluta hinna 600 þúsunda
sem söfnuðust til kaupa á lýsi en
ekki ætti sildin síður að koma
sér vel.
Jarðstrengur skorinn
Á vil ég minnast á atburð, sem
gerðist nú fyrir tveim dög-
um, vandræðaatburð, sem allt of
oft endurtekur sig þó. Menn frá
bænum voru að vinna með stórri
vegavél inni í Vogahverfi. Var
vinnan fólgin í greftri og jarð-
raski. Mönnunum, sem vélinni
stýrðu, var fullvel kunnugt um
að einmitt þar sem þeir grófu lá
jarðstrengur frá símanum, sem
taldi hvorki meira né minna en
500 línur. En hvað skeður?
Varfæmin er ekki meiri en svo
hjá þessum bæjarvinnumönnum
að þeir slíta í sundur jarðstreng-
inn með þeim afleiðingum að
heilan deg verður allt hverfið
símasambandslaust. En þessi at-
burður er því miður ekki ein-
stakur og því er hann gerður hér
að umtalsefni.
Það kemur oft fyrir á hverju
ári að vegagerðarmenn, bæjar-
starfsmenn eða ýmsir aðrir
vinnuhópar slíti jarðstrengi sím-
ans með þeim afleiðingum að
hverfi eða bæjarhlutar verða
símasambandslaus. Þetta er óaf-
sakanleg óaðgæzla sem engri átt
nær. Andartaksgáleysi þessara
tnanna veldur feikilegum óþæg-
indum fyrir þúsundir manna og
ærna fjármuni kostar venjulega
að gera við bilunina. Það hlýtur
því að vera krafa almennings til
allra þeirra sem jarðraski og
göíuviðgerðum stjórna að þeir
hafi ekki aðra menn í þjónustu
sinni en þá, sem eru sæmilega
greindir og varfærnir og höggva
ekki jarðstrengi í sundur við
fætur sér þótt þeir viti fullvel af
þeim.
Fögur list og göfug
IGÆR var mér gengið upp í
Þjóðleikhús og þar næstum
upp undir rjáfur. Þar er danski
ballettmeistarinn Bidsted til
húsa með álfaflokk sin.n fríðan
og föngulegan. Tugir kornungra,
fagurlimaðra barna svifu mjúk-
um skrefum um gólfið undir ör-
uggri stjórn Bidsteds og konu
hans. Það var unun að horfa i
börnin, mjúkar og háttvísar
hrcyfingsr þeirra féllu við tón-
fall slaghörpunnar í öruggri sam-
stilling, sem æfður meistari er
einn fær um að skapa.
Nú eru um 350 börn og ung-
Jingar í ballettskólanum hjá Bid-
sted. Það er mikil breyting frá
því sem áður var, þegar við viss-
um varla hvað leikdans var, hvað
þá að við ættum nokkra slíka
dansara. En leikdansinn er ein
göfugst og fegurst lista. Þar tjáir
maðurinn á ljúfan, fagran og
tignarlegan hátt hugsanir, sögur
og ljóð með dansi sínum einum
saman Bidsted kennir börnunum
að koma frjálsmannlega fram,
hreyfa sig með mýkt og lipurð á
sviði sem utan þess, vekur feg-
urðartilfinningu þeirra á unga
aldri og þroskar samstarfskennd
þeirra.
Trygg.jum Bidsted
VEGNA þessa getum við glaðzt
yfir því að hafa fengið hinn
danska ballettmeistara að leik-
húsi okkar, og aukið með því
einni listgrein við þær sem fyrir
voru í landinu. En er ekki tíma-
bært að Þjóðleikhúsið tryggi sér
að fullu starfskrafta þessara
ágætu listhjóna, og fastráði þauí