Morgunblaðið - 09.03.1957, Side 17

Laugardagur 9. marz 1957
MORCVNBLAÐIf)
17
Aðalfundui Alliunce Fmncuise
— í fáum orðum sagt
Framhald af bls. 6.
hann andstæðingana ekki svars.
— En svo að við snúum okkur
að einhverju öðru . . .
— Ja, það var lítið annað
merkilegt sem þarna gerðist.
Þetta voru bara kosningar og allt
uaeð frið og ró á milli.
Eftir stutta umhugsun:
— Annars man ég einna helzt
eftir því, þegar vatnsveitan var
lögð á Isafirði. Það var 1902.
Hannes beitti sér mjög fyrir henni
og ég man ekki eftir neinu sem
kom sér eins vel fyrir okkur, enda
var ánægjan mikil. — Vatnið sem
við höfðum? Ja, þetta var ekkert
nema skítur og skólp. ■—■ Annars
held ég það nafi ýtt undir
Hannes, að hann missti tvö börn
fyrir vestan, sennilega úr tauga-
veiki. Hún stakk sér niður bæði
á Isafirði og í Hnífsdal. Og það
fóru þó nokkrir úr henni. -— Já,
þetta var fyrsta vatnsveitan í land
inu og þótti mikil framför.
— Þér hafið kynnzt Hannesi
talsvert; getið þér ekki sagt mér
svolítið meira af honum.
— Ég man það nú ekki. Maður
var ekki hátt hafinn, þótt búið
væri að loka á kvöldin. Talaði ekki
mikið við heldra fólkið sem kalb
að var. Annars var Hannes alltaf
mjög alþýðlegur við þá sem hann
hafði afskipti af. Aldrei heyrði ég
anaað. Nei-nei. Hann var sem
sagt ágætis yfirvald.
— Þér munið auðvitað eftir
því, þegar hann féll á Isafirði?
— Ég er nú hræddur um það.
Maður tók það ekki svo lítið nærri
sér. En Hannes var alltaf samur
og jafn, hvort sem hann vann eða
tapaði. — Ég varð svo frægur að
smala fyrir hann í Bolungarvík.
Þar var einlit Skúlahjörð nema
hvað ég fékk sex eða átta atkvæði.
Þegar ég sagði Hanhesi það, svar-
aði hann aðeins: Það er ekkert
við því að gera; við höfum gert
það sem við höfum getað — og
það verður að duga. Það var ekki
að hann færi að kaupa atkvæðin,
ónei.
— Nú, bar eitthvað á því?
— Tsj, nei. Það held ég ekki.
Það voru fáir svo efnaðir, að þeir
gætu staðið í atkvæðakaupum.
—Eö—
Við fórum nú að rabba sam-
an um stjórnmál almennt og var
auðheyrt, að Kristján hafði ákveðn
ar skoðanir á þeim efnum:
— Fylgisspekt við flokka, sagði
hann, þarf ekki endilega að vera
sprottin af þröngsýni, heldur
festu. Á sama hátt getur svonefnt
frjálslyndi verið sprottið af laus-
ung. Annars s':ipti ég mér ekk-
ert af pólitíkk orðið, er ekki neinn
maður tii þess.
— Mig langar nú samt að
spyrjá yður einnar spurningar í
viðbót um þau efni, þar sem þér
hafið haft svo gott tækifæri til
að fylgjast með kjósendum hér á
landi á þessari öld. Haldið þér
Kristján, að íslenzkir kjósendur
kjósi alltaf það sem þeim finnst
rétt?
— Nei, þá væri Sjálfstæðis-
flokkurinn löngu búinn að fá meiri
hluta á þingi. En án alls gamans:
kjósendur geta verið fastir á sinni
tuggu. Kommúnistatuggan þykir
t.d. mjög álitleg um þessar mund-
ir. Ja, því líkt og annað eins. En
heyrið þér mig, er það satt, að
Steinn Steinarr sé snúinn? Ég
hef heyrt, að honum hafi ekki lit-
izt á Rússland.
Það er auðheyrt á Kristjáni, að
hann fylgist vel með. En þegar
hann sér, að ég á erfitt með að
leysa úr spurningu hans, bætir
hann við:
— En hann er sennilega ekki
mikill pólitíkus, þótt hann sé
skáld.
Og:
— Þau geta verið hættuleg,
skáldin. Þau eru svo heit. Maður
getur gert allan fjandann í póli-
tískum hita. Annars held ég, að
Matthías Jochumsson hafi aldrei
verið pólitískur og þó var hann
tilfinningamaður. Það vantaði
ekki.
— Ja, svo er það þekkingarleys-
ið og skammsýnin sem allt ætla
að drepa. Hér þarf að knýja öll
stórmál fram með hörku. Hugs-
ið þér yður bara, þegar Hannes
stóð í Símamálinu. Þér eruð svo
ungur og munið ekki eftir því.
En það var ekkert grín, skal ég
segja yður. Ekkert grín. Ja, hvað
haldið þér að Jón Sigurðson hefði
orðið, ef hann hefði búið á Is-
landi? Hann hefði verið útskitinn
— og aldrei komizt á þing.
— Má vera. En sem sagt: á-
hugi manna á stjórnmálum hefur
verið mjög mikill um aldamótin.
— Já, mjög mikill.
— Meiri en nú?
•— Nei, ætli það. Það er ekki
annað að sjá en pólitískur áhugi
manna hafi vaxið síðustu árin.
Það hlýtur að vera óvenjulegur
áhugi sem veldur því, að menn
ráðast á þinghúsið. Ætli það ekki?
— M.
Á ALÞINGI í gær var lagt fram
stjórnarfrumvarp um vísitölu
byggingarkostnaðar. En sumarið
1955 skipaði félagsmálaráðherra
tvo menn í nefnd til þess að end-
urskoða grundvöll vísitölu bygg-
ingarkostnaðar. Voru það þeir
Guðlaugur Þorvaldsson, deildar-
stjóri í Hagstofunni, og Bárður
^sleifsson, arkitekt. Nutu þeir og
aðstoðar Tómasar Vigfússonar,
húsameistara. Nefndin skilaði á-
liti haustið 1956 og lagði fram
tillögu að nýjum grundvelli vísi-
tölu byggingarkostnaðar. En
SL. þriðjudag, hinn 5. marz, var
haldinn aðalfundur í Alliance
Francaise í Reykjavík. — Fyrir
fundinum lágu venjuleg aðalfund
arstörf samkvæmt félagslögum,
— Formaður félagsins, Magnús
Jochumsson, póstmeistari, gaf
skýrslu um störf félagsins á sl.
starfsári, sem var með svipuðum
hætti og undanfarin ár. — Fjórir
skemmtifundir voru haldnir á ár-
inu og auk þess hélt dr. Páll ís-
ólfsson orgeltónleika á vegum fé-
lagsins.
FRÖNSKUNÁMSKEIÐ —
RIT — BÓKASAFN
Haldið var uppi námskeiðum i
frönsku og gefið út rit félagsins,
„Islande-France". — Bókasafn
félagsins að Ásvallagötu 69 var
starfrækt sem áður og lánaðar
út 170 bækur á árinu.
MINNING POURQUOI-PAS?
Þá gat formaður þess, að sl.
sumar voru 20 ár liðin frá að
frumvarp það sem nú er lagt
fram er samið af Hagstofunni.
Meginbreytingarnar skv. þessu
frumvarpi eru, að framvegis skal
reiknuð ein byggingarvísitala
fyrir allt landið og skal verðlagið
í Reykjavík látið gilda um
verð húseigna um allt land.
Önnur breyting er það, að í
stað þess að byggingavísitala er
nú reiknuð einu sinni á ári, skal
reikna hana þrisvar á ári.
í greinargerð frumvarpsins er
sagt að byggingarvísitalan hafi
verið orðin úrelt.
franska rannsóknarskipið Pour-
quoi-Pas? strandaði hér úti fyrir
Mýrunum. Til minningar um
þann atburð komu hingað tveir
menn frá Frkaklandi, Monsieur
Creston og dr. Le Conniat, sem
fulltrúar ættingja og vina þeirra,
sem fórust með skipinu.
Alliance Francaise hafði for-
göngu um móttöku þeirra. Var
m.a. farið með þeim á þær slóðir,
er strandið varð og vitinn í Þor-
móðsskeri skoðaður, en inni í vit-
anum hefur verið komið fyrir
veggskildi af dr. Charcot. — Þá
var og haldin minningarguðs-
þjónusta í Landakotskirkju.
Að skýrslu formanns lokinni
las gjaldkeri, Franz E. Siemsen,
upp reikninga félagsins. Fjárhag-
ur þess hefur batnað á árinu. —
Tala félagsmanna er nú um hálft
þriðja hundrað.
STJÓRNIN ENDURKJÖRIN
Loks var gengið til stjórnar-
kjörs, sem fór á þá leið, að aðal-
stjórnin var öll endurkjörin, en
hana skipa: Magnús Jochumsson
formaður og meðstjórnendur
Björn L. Jónsson, Franz E. Siem-
sen, Magnús G. Jónsson og Sigur-
laug Bjarnadóttir. Varastjórn
skipa Albert Guðmundsson og
Ársæll Jónasson. — Var stjórn-
inni árnað heilla og sú ósk látin
í ljós, að Allianee Francaise í
Reykjavík megi enn sem fyrr
stuðla að því að kynna Frakk-
land og franska menningu á ís-
landi og styrkja sambandið milli
hinna tveggja landa.
Þá voru rædd ýmis áhugamál
félagsins. — Ráðgert er að næsti
skemmtifundur þess verði 1 lok
þessa mánaðar.
Frumvarp um nýja byggingavísilölu
J
LESBÖK BARNANNA
Strúfurinn R \ S M L S
Það er leiðinlegt, að
rið skulum ekki eiga
aeinn gíraffa, sagði annar
iitli negrinn við hinn. Við
getum vel biiið okkur tii
gíraffa sjálfir, svaraði
tiann og svo lagði hann
af stað að sækja vin sinn,
strútinn Rasmus.
Sjáðu til, sagði negrinn
við Rasmus, nú skulum
við allir leika okkur sam-
an. Þú átt að vera gíraffi
jg við eigum að fá að
tiorfa á þig.
Rasmus viidi gjarnan
taka þátt í þessum leik.
Svo sóttu negrarnir máln
ingu og brátt höfðu þeir
breytt Rasmusi í skemmti
egan gíraffa.
Litlu negrarnir hlógu
svo að þeir ætluðu að
springa. Svona skrítinn
jíraffa höfðu þeir aldrei
iður séð.
Nú skulum við leika
krokket, sögðu litlu negr-
írnir, og tóku upp kylf-
iirnar sínar. Eu þá sáu
þeir, að þeir höfðu gleymt
ið kaupa sér boga. Þetta
yerir ekkert til, ég tala
bara við Rasmus, sagði
annar negrinn.
Svo talaði hann við
Hasmus, sem strax vildi
ijálpa þeim. Hann stakk
jara hausnum ofan í
>andinn eins og strútar
iru vanir og á þennan
íátt bjó hann til marga
)oga úr langa hálsinum
ánum.
Nú verður þú bara að
standa kyrr, sögðu litlu
íegrarnir, annars getum
við ekki hitt í bogana.
Og þeir létu ekki á sér
>tanda að byrja leikinn.
Það var einu sinni Skoti,
sem þurfti að komast
heim úr vinnunni. í stað
þess að taka strætisvagn-
inn, hljóp hann á eftir
honum alla leiðina. Þegar
hann kom heim sagði
hann við konuna sína:
„Elskan mín, nú hef ég
sparað eina krónu á því
að hlaupa á eftir strætis-
vagninum"
„Alltaf ertu sama flón-
ið,“ svaraði konan, „því
hljópstu nú ekki heldur á
eftir leigubíl, þá hefðirðu
sparað 20 krónur.
i ! !
1. árg. 4 Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ^ 9. marx 1957
Litla Ijóta
EINU sinni voru gömul
hjón, sem bjuggu í
litlu húsi. Litla húsið
þeirra var fallegt og
hreint og blóm voru inni
[ stofunni og úti í garð-
inum. En samt voru þau
ekki ánægð.
„Ó, aðeins að við ættum
nú litla kisu“, sagði kon-
an dag nokkurn, þegar
henni leiddist. „Kisu?“,
sagði maðurinn. „Við
ættum þó að geta fengið
okkur kött“.
Og svo hélt hann út í
heiminn ,að leita þeirrar
fallegustu, kisu, sem
öokkur hefði augum litið.
Vfir fjöll og firnindi
gekk hann og loksins
eftir langa mæðu komst
hann alla leið til Kisu-
lands. Þar var svo mikið
af kisum, að ekki varð
þverfótað.
„Kisur hér og kisur þar,
og kisur alls staðar.
Kisur í runnum, kisur
í mó,
og kisur á hverri tó“.
Söng gamli maðurinn.
Og svo fór hann að telja:
Tíu kisur,
hundrað kisur,
þúsund kisur,
milljón kisur,
jn þá hætti hann, því
aann kunni ekki að telja
nærra.
„Hér er þó nógu úr að
velja“, sagði maðurinn.
Og hann valdi sér eina
hvíta og fallega. En í því
hann var að fara, sá hann
aðra sem var svartflekk-
ótt og hana varð hann
líka að taka. Ekki hafði
hann fyrr tekið hana, en
hann kom auga á eina
svarta og aðra bröndótta,
með gulum röndum og
þær gat hann þó ekki
hugsað sér að skilja eftir.
þannig gekk þetta aftur
og aftur og áður en hann
vissi af, hafði hann valið
allar kisurnar.
„Ég verð að fara heim
með þær allar saman“,
sagði hann við sjálfan sig,
um leið og hann lagði af