Morgunblaðið - 16.04.1957, Blaðsíða 10

10
MORCVNBL4 mn
Þriðjudagur 18. april 1957

Útg.: H.í. Arvakur, Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónssun.
Aðalritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Bjarni Benediktsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Einar Asmundsson.
Lesbók: Ami Óla, sími 3045.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 30.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 1.50 eintakið.
Taka undir tortímingar-
hótanir Sovétstjórnar-
innar gagnvart íslandi
YFIRGNÆFANDI meirihluta ís
lenzku þjóðarinnar hefur
farið á sömu lund og Norðmönn-
um og Dönum við hótanir ein-
ræðisstjórnarinnar í Moskvu um
dauða og tortímingu yfir ísland
og önnur Norðurlönd. Þjóðin hef-
ur snúizt einhuga gegn þeim og
orðið enn ákveðnari í þeim vilja
sínum að leita sjálfstæði sínu og
öryggi skjóls í samvinnu við vest-
rænar lýðræðisþjóðir. íslendingar
vita, að það er blekking sem
kommúnistastjórnin í Moskvu
heldur fram, að þeir og banda-
menn þeirra í Atlantshafsbanda-
laginu hyggist nota varnarstöðv-
arnar hér til árása á Sovétríkin.
Það er yfirvarp eitt hjá Sovét-
stjórninni þegar hún réttlætir
tortímingarhótanir sínar gagn-
vart íslendingum með varnarvið-
búnaðinum á íslandi. Sá viðbún-
aður er eingöngu miðaður við að
gera ofbeldisaðiljum það ljóst, að
hinn friðelskandi heimur er við-
búinn og árás á þjóðir hans þýðir
ægilegan ósigur árásaraflanna.
Það er vegna þessarar afstöðu
og þekkingar þjóðarinnar á eðli
landvarna hennar og vestrænna
þjóða, sem hún mætir hótunum
Sovétstjórnarinnar alráðin þess
að hvika í engu frá stefnu sinni.
Leiguþýin taka undir
tortímingarsóninn
En það eru þó til menn á Is-
landi, sem taka undir með mál-
gagni Rauða hersins og lýsa því
hiklaust yfir að öryggisviðbúnað-
ur íslendinga miði að árás á
Sovétríkin. „Þjóðviljinr," kemst
m. a. að orði á þessa leið um
þetta atriði s.l. sunnudag:
„Sjónarmið þau, sem koma
fram í hinu rússneska blaði,
eru gamalkunn sannindi, sem
andstæðingar hersetu á íslandi
hafa ævinlega brýnt fyrir
þjóðinni.“
Kommúnistablaðið fer ekki
i launkofa með afstöðu
sína. Þetta er alveg satt, sem
málgagn Rauða hersins segir,
staðhæfir Þjóðviljinn. Varn-
arviðbúnaður íslendinga er til
þess ætlaður að unnt verði að
gera héðan árásir á Sovét-
ríkin.
Forystugrein kommúnistablaðs
ins lýkur svo með þessum orð- j
um:
„Það er ekki unnt að gera
hvorttveggja í senn: vera aðili
að árásarfyrirætlunum og
hneykslast ef bent er á þau gam-
alkunnu sanndindi að árás er
jafnan svarað í sömu mynt.“
Landráð
Hvað er landráð ef slíkur mál-
flutningur er það ekki?
Kommúnistablaðið á íslandi
tekur hiklaust undir það, að ís-
land hafi verið gert að árásar-
stöð. Og hvað er þá eðlilegra, seg-
ir það en að þjóðin verði að taka
afleiðingunum af því? Ekkert er
sjálfsagðara en að Rússar hóti
íslendingum tortímingu, því að
það eru „gamalkunn sannindi að
árás er jafnan svarað í sömu
mynt“, segir í sunnudagsforystu-
grein „Þjóðviljans". Mennirnir
í Kreml, sem láta „Rauðu stjörn-
una“ hóta íslenzku þjóðinni
dauða og eyðileggingu. eiga svo
sem sæmilega trausta bandamenn
á íslandi!
Geta slíkir menn verið
í ríkisstjórn?
Það sætir vissulega engri furðu
þótt sú spurning vakni meðal ís-
lenzks almennings, hvort slíkir
menn geti verið í ríkisstjórn, sem
þannig mæla og þannig haga
framkomu sinni.
Um það þarf ekki að fara í
neinar grafgötur, að mikill meirj-
hluti íslendinga telur stjórnar-
þátttöku kommúnista eftir þetta
gersamlega fráleita og raunar
óhugsanlega. Menn, sem hafa tek-
ið undir tortímingarhótanir er-
lendrar ofbeldis- og einræðis-
stjórnar gagnvart íslenzku þjóð-
inni geta ekki setið í ríkisstjórn
á íslandi. Það er í senn stór-
hættulegt fyrir hagsmuni þjóð-
arinnar og svo vansæmandi fyrir
hana að naumast verður með
orðum lýst.
Hvað halda Islendingar að sagt
yrði nú um þann stjórnmálamann
úr lýðræðisflokkunum í Noregi
og Danmörk, sem hafa vildi
minnstu samvinnu við kommún-
ista.
Sá maður hlyti ekki mikið
fylgi hjá þessum lýðræðissinn-
uðu, norrænu menningarþjóðum.
Enginn mundi treysta honum,
hann stæðr uppi gersamlega ein-
angraður.
En hér á íslandi sitja komm-
únistar í ríkisstjórn í samvinnu
við tvo lýðræðisflokka eins og
ekkert hafi í skorizt.
Tími til kominn
að snúa við
Sannleikurinn, sem þjóðin
verður nú að horfast hiklaust í
augu við, er sá, að stjórnarþátt-
taka kommúnista eftir að þeir
hafa tekið undir hótanir Sovét-
stjórnarinnar um gereyðingu ís-
lands og þjóðar þess væri regin-
hneyksli, sem hefði í för með sér
enn aukna niðurlægingu fyrir ís-
lendinga. Það er því vissulega
kominn tími til þess að snúa við j
af þeirri óheillabraut, sem mörk-
uð var þegar fimmta herdeildin
var tekin upp af eyðimerkur-
göngu sinni s.l. sumar.
Mikill meirihluti þjóðarinn-
ar krefst þess, að kommúnist-
um verði við fyrsta tækifæri
veitt lausn frá stjórnarþátt-
töku. Þeir eru ekki umboðs-
menn íslenzku þjóðarinnar í
ríkisstjórn Iandsins heldur
rússneska kommúnistaflokks-
ins. Það hafa þeir greinilegast
sýnt með því að taka undir
hótanir Sovétstjórnarinnar um
tortímingarárásir á íslenzkt
land og fólk.
UTAN UR HEIMI
Frakkland:
1. Hæfilega stoppaðar axlir.
2. Mjóir jakkakragar.
3. Mittið skýrt afmarkað. Hnapp
arnir eru tveir og stutt er í
milli þeirra. Sá neðri er
venjulega í mittishæð.
Jakkinn i styttra lagi.
Skálmarnar mjóar, 44 cm. að
vídd, með eða án uppbrots.
máli sínu með þessum eftirtekt-
arverðu orðum:
4.
5.
England:
1. Axlir óstoppaðar og eðlilegar,
2. Meðalbreiður kragi.
3. Aðeins mótar fyrir mittinn.
4. Jakkinn er ekki víður — og
liggur þétt að lendunum.
Beinn boðangur. Jakkinn er
örlítið síðari en sá franski,
en hins vegar styttri en sá
þýzki.
5. Buxnaskálmar mjóar, 46 cm.
og venjulega án uppbrots.
Gildasti maSur í heimi þrílugur —
og vegur rúm 500 kg
sem myndirnar sýna. Læknar
hafa í mörg ár reynt að ráða bót
á sjúkdóminum, en allt án árang-
urs. Nú eru þeir þó búnir að
gefa honum örlitla von um að
ef til vill verði hægt að hjálpa
honum.
Bob á erfitt með gang,
enda þótt hann styðjist við hækj-
ur og reyni að láta þær bera
þungann. Fitan gerir honum erf-
itt um hreyfingar — og það verð-
ur að hjálpa honum til svo að
segja alls nema að matast. Hann
getur ekki hnýtt skóþveng sinn
hvað þá heldur klætt sig. En Bob
lítur vonglöðum augum mót
framtíðinni. Hann hefur sætt sig
við tilveruna, og innst inni
brennur í brjósti hans von um
bata.
Það orkar víst ekki tvimælis, að Bob er sá í miðið. Hann styðst
við hækju svo og við hinn þvengmjóa bróður sinn. Það væri
ekki nema sanngjarnt, að Bob miðlaði bróðurnum einhverju af
holdi sínu — þó ekki væri nema til þess að jafna hlutföllin í
fjölskyldunni. Faðir þeirra er lengst til vinstri.
Hann heitir Bob Hugh-
es, sérstæður maður í Illinois í
Bandaríkjunum. Bob er ekki ein
ungis sérstæður vegna þess að
hann hefur stærstu undirhöku í
heimi, heldur og vegna þess, að
hann er gildastur núlifandi
manna — að öllum öðrum gild-
vöxnum ólöstuðum. Enda þótt við
viðurkennum að Böb eigi heims-
met á þessu sviði, þá ábyrgjumst
við ekki, að Rússar eigi ekki
einn svolítið gildari í fórum sín-
um.
R öng kirtlastarfsemi
hefur afskræmt Bob svo mjög
V
” orið er nú farið að
nálgast hjá okkur — og í mörg-
um Evrópulöndum hefur það
þegar gengið í garð. Farfuglarnir
eru nú á leið til norðlægra slóða
og Dioi; er þegar búinn að opin-
bera vortízku sína.
Og tízkufrömuðir þeir, sem
láta sig meira skipta klæðnað
karlmanna en kvenfólks eru þeg-
ar byrjaðir að „syngja vorsöngv-
ana“ — og karlmenn meginlands-
ins farnir að klæðast vortízk-
unni.
E n það væri synd að
segja, að öll fjölskylda Bobs sé
með sama markinu brennd. Bróð
ir hans er nefnilega eins þveng-
mjór og nokkur getur verið. Bob
þarf 15 sinnum meira efni í fatn-
að en bróðirinn. Sá er líka að
sama skapi hávaxinn og hann er
grannur, en samt mun hann þó
ekki jafnast á við Svarfdæling-
inn okkar. Og, þegar öllu er á
botninn hvolft, er ekki hægt að
segja annað en synir Hughes-
hjónanna í Illinois séu ólíkir með
afbrigðum.
Herratízkan er aðallega i hönd-
um tízkufrömuða í Þýzkalandi,
Frakklandi, Englandi og Ítalíu.
Vortízkan í öllum þessum lönd-
um er í ár mjög svipuð — og er
grátt aðaltízkuliturinn, Dimm-
blátt kemur þar næst, en í þriðja
sæti svart og hvítofið klæði.
Vestin eru nú aftur komin í
tízku, en nú ekki samlit fötun-
um. Jakkar eru einhnepptir —
með þrem hnöppum. Hér sjáið
þið myndir af vortízkuani í
Frakklandi og Englandi — og
meðfyigjandi skýringar.
Vor-herratízkan
Bob silur ojs sólar sig í einkastóln-
uiu en bróðir hans færir hann í
skóna.
En hvað sem því líður, þá
eru það engar ýkjur, að Bob
vegur hvorki meira né minna en
520% kg. Hann er 6 fet á hæð
— og um mittið er hann 131
þumlungur, enginn smásmíði sá
— aðeins þrítugur að aldri.
Ef til vill haldið þið,
að Bob sé mikill matmaður og
borði á við marga menn. Þetta
er þó misskilningur, því að hann
er hinn mésti hófsmaður í hví-
vetna. Hann er hófsmaður í mat
og drykk og heimakær mjög,
því að sannleikurinn er sá, að
Bob kemst ekkert. Hann situr
löngum úti undir berum himni
á búgarði föður síns í Illinois,
í einkastól sínum, sem er fimm
fet á breidd. Eina dægrastytting
hans er bókalestur og viðræður
við heimafólk og gesti. Hann er
alltaf hýr í bragði, enda þótt
forsjónin hafi lagt þennan bagga
á herðar honum.