Morgunblaðið - 23.02.1958, Side 15

Sunrmrfaífiir *>9 •ftaTvn'íar 1fl5P
m /> n rnir n f I -T> I f)
15

k'ulLdLajafekÍTii'ifi
ez nú í morgum verzlnnum
1. Loðkragi úr ekta skinni.
2. Breiðar, klæðilegar axlir (með spæl).
3. ísettar ermar, vel sniðnar.
4. Hægt að hneppa upp í háls, þegar kalt er í veðri.
5. Þægileg ermavídd, sem auðveldar allar hreyíingar.
6. Tveir skásettir brjóstvasar og tveir hliðarvasar.
7. Allt tillegg af vönduðustu gerð.
* „TKOfn -tT* fóðrið er bezta einangrunarefni, scm til
er í skjólfatnaði. Þetta er efnið, sem Bretar nota í
skjólfatnað orustuflugmanna sinna. — Engin önnur
flík, sem framleidd er á íslandi, hefir þetta fóður, að
„PÓLAR“ frakkanum undanteknum, en hann er
einnig framleiddur hjá okkur.
9. Ytrabyrðið er alullar gabardine, fallegt og gott.
10. Með einu handtaki má taka fóðrið úr, aðeins með
því að renna rennilásnum, sem er úr aluminium-
blöndu, og því ótrúlega léttur.
11. „PÓLAR“ kuldajakkinn er einnig fóðraður með
satínfóðri, eins og venjulegur frakki, þannig, að þegar
„TROPAL" fóðrið er tekið úr, er þessi vandaði kulda-
jakki orðinn að léttum sportjakka, mjög hentugum
við bílkeyrslu, og til daglegrar notkunar almennt.
12. Sterkur fallegur keðjuhanki.
Raunverulega sláið þér því tvær flugur í einu höggi með
því að eignast „PÓLAR“ kuldajakkann! Þér fáið hlýjan
kuldajakka, en eignist um leið Íéttan sportjakka.
Enginn annat ku I d a ja kki býður yður alía þessa kosti
Sendið panfanir nú jbegar, jbví birgðir eru takmarkaðar
iðslan
BR4DRAB0RGARSTIG 7 - RIYKJAVlK
Sími 22160, 5 línur
i
LESBÓK BARNANNA
Strúturinn R \ S IVIIJ S
Ána daga og átta næt-
ur sigldu þeir án þess að
nokkuð kæmi fyrir. —
Negrakónginn langaði
mikið til að finna svarta
strákinn sinn, hann
Bamba, sem þeir voru að
leita að.
Dag hvern leit hann í
kíkinn til að vita, hvort
ekki væri land fyrir
stafni. Einn morguninn
sá hann ekki neitt af því
að lítill fugl sat á kíkin-
um, en daginn eftir bar
margt fyrir augu. Hann sá
stóra borg með háum hús-
um. Kopti sveimaði uppi
yfir þeim og maðurinn i
honum kallaði til þeirra:
„Góðan daginn, kunn-
ingjar, nú eruð þið komn-
ir til Ameríku. Velkomn-
ir!“
Hvaða ævintýri skyldu
nú bíða Rasmusar og fé-
laga hans í Ameríku?
SKRÍTLUSAMKEPPNIN
6v. íNyja stuxKan hafði
í allri einlægni sagt hus-
móðurinni, að hún ætti
engan unnusta.
Nokkrum dögum síðar
kemur frúin inn í eldhús-
ið og sér þá sér til undr-
unar, að ungur maður er
þar inni hjá vinnukon-
unni.
— Hvað er þetta?, hróp-
aði frúin undrandi.
— Þetta hlýtur að vera
eitthvað, sem stúlkan, er
var á undan mér, hefur
gleymt, svaraði stúlkan.
iiiSter Ingoifsdóttir,
ísafirði.
66. Móðirin: „Hvernig
dettur per 1 hug, Petur, aö
setjast við pianóið með
svona óhreinar hendur?"
Pétur: Það gerir ekkert
til. Ég spila bara á svörtu
nóturnar".
Kennslukonan: „Getur
þú nefnt eitthvert nafn-
orð, Ólafur?“
Ólafur: „Já, epli“.
Kennslukonan: „Það er
rétt! En hvað ert þú að
gera þarna aftur í bekkn-
um, Jens?“
Ólafur: „Hann er að
borða nafnorðið".
Siggi, Vestmannaevjum.
7u. rxuktalarinn: Nú
skal ég ykkur til ánægju
breyta til og herma eft-
ir alls konar dýrum. Ger-
ið svo vel að nefna eitt-
hvert dýr og ég skal sam-
stundis stæla rödd þess.
Áheyrandinn: Reykt
síld!
Hrönn, 8 ára.
Árossgáfa
BH
Lárétt: 1. ríki — 4. glað-
ur — 5. kona Abrahams.
Lóðrétt: 1. láta aftur — 2.
smáfríða — 3. fugl.
Ráðnmgar
Talnapraut í 4. blaði:
Efsta lína 1—6—8
Miðlína 9—2—4
Neðsta lína 5—7—3
Gátur í síðasta blaði:
1. Hvað. — 2. Tíminn,
dagur og nótt. — 3. Eld-
Ritstjori: Kristján J. Gunnarsson + 23. febr. 1958.
•2 arg.
Æ v / nt ý r i ð u m
villigœsina og
litla bróður
EINU SINNI voru tvö
systkin, telpa, sem hét
María og litli bróðir
hennar, sem hét Valtýr.
Dag nokkurn fóru for-
eldrar þeirra á markað-
inn í bænum. Þau báðu
Maríu að líta nú verulega
vel eftir litla bróður, með-
an þau væru að heiman,
þá skyldu þau gefa henni
nokkuð gott, þegar þau
kæmu úr kaupstaðnum.
Þegar mamma og pabbi
voru farin, bar María Val-
tý litla út í trjágarðinn
og lagði hann þar í gras-
ið. Síðan hljóp hún í
burtu og fór að leika sér
við vinstúlku sína, sem
átti heima skammt frá.
Allt í einu heyrðist
undarlegur þytur í lofti.
Hópur villigæsa kom fljúg
andi. Þegar þær voru
beint yfir trjágarðinum,
stakk ein þeirra sér nið-
ur, greip Valtý og kastaði
honum á bak sér. Síðan
flaug hún á eftir hinum
gæsunum út yfir skóginn.
Rétt á eftir kom María
heim. Hún sá, að litli
bróðir var horfinn og
varð mjög hrædd.
— Valtýr, Valtýr, kall-
aði hún, en fékk ekkert
svar. Hún leitaði allsstað-
ar. En litla bróður var
hvergi að finna. Þá varð
henni litið til lofts. Hvað
haldið þið. að hún hafi
séðí j. Aiiiojuiu eoc»«*iO)in-
um sveif vaitýr hátt yfir
engjum og skógi.
María þaut af stað að
elta gæsirnar. En hún
gat ekki fylgt þeim. Þá
kom hún þar að, sem
gamall bakaraofn stóð að
húsabaki. Hún nam stað-
ar og spurði:
— Góði, gamli bakara-
ofn, viltu segja mér, hvert
gæsirnar flugu með litla
bróður minn?
— Safnaðu nokkrum
sprekum, legðu þau í mig
og kveiktu í þeim, sagði
bakaraofninn.
María var fljót að
kveikja ofurlítið bál og
ofninn sagði henni, að
gæsirnar hefðu flogið í
sömu átt og reykinn legði.
Lengi, lengi gekk María
eins og reykurinn vísaði
henni til, unz hún kom
að stóru eplatré. Grein-
arnar svignuðu undan
þunga þroskaðra epla.
— Eplatré, eplatré, get-
ur þú sagt mér, hvert
gæsin flaug með hann
litla bróður minn?, spurði
María.
— Hristu þungu eplin
af greinurrum mínum,
svo ég geti rétt úr mér,
sagði tréð, svo skal ég
vísa þér til vegar.
María hristi tréð, svo
að fjöldi epla féll til
jarðar. Vindurinn bærði
til greinar trésins og þær
bentu i áttina þangað,
sem gæsin hafði flogið
með litla bróður.
Áfram hélt María og
nú kom hún að litlum
silfurtærum , læk og hún
spurði lækinn:
— Litli, tæri lækur,
getur þú sagt mér, hvert
gæsin flaug með litla
bróður minn?