Morgunblaðið - 06.05.1959, Síða 11

Miðvikudagur S. mai 1959
MOKCTlNfíL AÐIÐ
11
Hlustað á útvarp
KINN af beztu þáttum útvarps-
ins í vetur, sem mest hefur verið
hlustað á og telja má ágætan, er
þáttur Sigurðar Magnússonar
fulltrúa Spurt og spjaliað í út-
varpssal. f síðasta þætti voru
þátttakendur Björn Jónsson
læknir, Ingibjörg Jónsdóttir frú,
Svava Fells frú og dr. med. Ósk-
ar Þ. Þórðarson, yfirlælcnir.
Spurningin sem rædd var, var
um það hvort ekki mætti neyta
hollari fæðu, en nú er almennt
gert. — Er þetta mikilsvert efni,
sem oft og lengi hefur verið um
Ingibjörg Ólafsdótfir
— mmnsng
Lýs, milda ljós, í gegnum
þennan geim,
mig glepur sýn.
Góð kona er dáin. Stórt skarð
er höggvið í samhenta fjölskyldu,
sem kunni og kann að koma sam-
an og finna til saman á stund-
um gleði og sorgar. Tveir síð-
ustu sunnudagarnir, sem íja lifði,
voru dagar gleði, þar sem fjöl-
skyldan sameinaðist til þess að
gleðjast yfir fermingu tveggja
drengja, systur- og bróður-sona
hennar, og þar var hún hrókur
alls fagnaðar, gloðust og hressust
allra eins og hennar var vandi.
Við hefðum ekki trúað þvi þá, þó
að því hefði verið spáð, að næst
þegar við kæmum sainan, yrði
það til að fylgja henni síðasta
spölinn.
Ingibjörg Ólafsdóttir var fædd
hér í Reykjavík 12. águst 1900,
dóttir hjónanna Þorgerðar Gunn-
arsdóttur og Ólafs Þórarinssonar
múrara. Hún giftist þann 28. jan.
1928 Gunnari Jónssyni, og eign-
uðust þau 4 börn, Gunnar, Sverri,
Þorgerði og Ævar. Einnig tóku
þau að sér fósturdóttur, Hrefnu,
sem enn er aðeins 7 ára gömul.
Ingibjörg var góð kona í fyllsta
skilningi þess hugtaks, eins og
það sýnir bezt, að hún skyidi taka
þessa litlu stúlku að sér, þegar
hepnar eigin hópur var kominn
upp.
Hún átti mjög gott með að
gleðjast með glöðum og hryggj-
ast með hryggum, enaa var oft
leitað til hennar og hennar stóra
hjarta rúmaði alla, sem á þurftu
að halda, og þeir voru ekki fáir,
sem komu við á hennar góða
heimli og nutu hinnar elskulegu
gestrisni, sem þar ríkti.
Manni hennar, börnum, teng.la
börnum og barnabörnum votta
ég mína innilegustu samúð og
bið þeim huggunar.
Elsku íja mín, um leið og ég
óska þér fararheilla. leyfi ég mér
að segja fyrir hönd allrar fjöl-
skyldunnar og þinna mörgu vina,
að söknuður okkar allra er djúp-
ur og sannur. I. M. J.
Kristín Stefánsdóttir,
Hítarnesi — minning
t. 29/5 1892 — d. 30/12 1958.
ÞANN 30. desember síðastiiðinn
andaðist að heimili sínu að Hítar-
nesi í Kolbeinsstaðahreppi, frú
Kristín Stefánsdóttir.
Hún var bam að aldri, er hún
fluttist með foreldrum sínum
vestan af Barðaströnd að Hítar-
nesi, þar sem hún átti heima til
hinztu stundar.
Ung að árum giftist hún eftir-
lifandi manni sínum Júlíusi Jóns
syni frá Einifelli í Stafholts-
tungum. Þau bjuggu að Hítar-
nesl með miklum myndarbrag,
enda bæði orðlögð fyyrir dugnað
og hagsýni. Þeim varð ellefu
6arna auðið og náðu tíu fullum
ágætis fólk, en eitt misstu þau
ungt. Með Kristínu Stefánsdóttur
er hniginn í valin einn mesti
persónuleiki héraðsins. Hún var
kona gjörfileg á vöxt, fríð sýn-
um, svipurinn hreinn og mildur.
Hún var kvenna prúðust í allri
framgöngu, bseði til orðs og æðis,
en þó vaktl það kannske mesta
eftirtekt, hvað viðmót hennar og
handartak var íölskvalaust og
hlýtt. Vinátta hennar var hrein
og órjúfanleg. Kristín hafði fast-
mótaðar skoðanir á trúmálum.
Hún efaðist ekki um að nýtt og
fullkomnara tilverusvið tæki við
af hinu jarðneska lífi, enda bar
heimilislífið þess ljósan vott.
Hún var góðum gáfum gædd og
mótaði afstöðu sína til manna og
málefna eftir eigin mati, en án
allra hleypidóma og öfga. Heim-
iili þeirra hjóna var löngum róm
að fyrir gestrisni og myndarskap
og þaðan gekk enginn bónleiður,
sem einhvers þurfti með.
Ég, sem þessar línur skrifa,
var á heimili þeirra tíður gestur
hjá frændum og vinum, ég mun
ávallt minnast þeirra stunda með
þakklæti og virðingu. Ég tel það
hafi verið mér mikil gæfa að
hafa notið langrar vináttu svo
göfugrar heiðurskonu, sem Krist
ín var. En eiginmanni hennar,
börnum hennar og öðrum vin-
um, sem nú saka hennar, stafar
líka birta og ylur frá minning-
um góða eiginkonu og móður.
Ég vil votta manni og börn-
um hennar einlæga samúð í
þeirra djúpu sorg, sérstaklega
hinum aldraða manni hennar,
sem varð fyrir því áfalli að missa
son sinn, Aðalstein, sem fórst
með togaranum Júlí, þann 8. fe-
brúar síðastliðinn, 27 ára að aldri,
var hann mesti myndarmaður,
duglegur og reglusamur og
drengur góður, eins og vænta
mátti um grein af svo góðum
stofni.
Ég vil svo að endingu færa
hinni látnu mína hjartans þökk
fyrir einlæga vináttu og tryggð
á lífsleiðínni.
Vinur.
rætt og mun svo verða fram-
vegis. — Læknarnir tveir voru
fjarri því að vera sammála um
mikilsverð atriði. Björn telur, að
fólk eigi að eta jurtafæðu, þ. e.
grænmeti og ávexti en forðast
sem mest kjöt og fiskát. Fæða
úr dýraríkinu sé óholl og óeðli-
leg, þar sem telja megi liklegast
að mannskepnan hafi í upphafi
verið jurtaæta. En einkum telur
hann óhæfu og afaróhollt að eta
hvítan sykur og hvítt (þ. e. af-
hýtt) hveiti, en við íslendingar
borðum mikið af þeirri fæðu.
Dr. Óskar taldi ekki skaðlegt
að eta kjöt og fisk í hófi, maður-
inn væri sennilega rándýr í upp-
hafi á það bentu vígtennur og
sterkir kjálkar í hauskúpum er
fundist hafa af frummönnum.
Hann taldi óhentugt og nær ó-
mögulegt fyrir okkur hér að
gerast jurtaætur eingöngu, enda
þótt grænmeti og ávextir væru
holl og góð fæða. Taldi hann
fæðu þá er íslendingar borða nú
holla og góða, aðeins yrðu þeir
að forðast að eta of mikið og
safna þannig offitu, sem væri
hættulegt og óþægilegt. Frú
Svava var algerlega með því,
að nota aðeins, jurtafæðu og
deyða enga skepnu til mann-
eldis. Óneitanlega væri þetta,
siðferðilega æskilegast. Frú
Ingibjörg taldi fæðu þá er nú
er notuð hér ágæta, ef hún væri
vel tilbúin, hæfilega soðin og
hæfilega blönduð. Mjög margt
fleira athyglisvert kom fram í
þessum útvarpsumræðum en þó
fátt, sem maður hefur ekki heyrt
áður um talað eða lesið. — Ég
er hræddur um að mörgu þurfi
að breyta hér á landi, — þessu
kalda og gróðurlitla landi —
áður en við getum lifað á græn-
meti og ávöxtum eingöngu og
þurfum ekki að leggja á okkur
það leiðinlega og ógeðslega
verk að aflífa skepnur til þess
að éta þær. Mjólk töldu allir
nauðsynlega til manneldis. En
til þess að fá mjólk þarf að hafa
kýr og með er spurn: Hvað á
að gera við alla kálfana? Það
yrði fljótt að fjölga í fjósunum,
ef engan kálf mætti deyða.
Leikritið „Stúlkan og her-
mennirnir" eftir Gino Pugnetti,
sem er ítalskt skáld, hafði
marga góða kosti sem útvarps-
leikrit. Það var vangaveltulaust
og vel samið og lýsti vel fólkinu
er um fjallaði. Auk þess var það
stutt, stóð aðeins klukkutíma.
Þýðandi þess er Helgi J. Hall-
dórsson, leikstjóri Helgi Skúla-
son og var ágætlega með leik-
ritið farið af færum leikurum.
Stefán Jónsson fréttamaður
útvarpsins talaði um daginn og
veginn. Kvað hann blöðin nú
þegar farin nota ljótt orðbragð
vegna komandi alþingiskosn-
inga Þetta væri bagalegt, því nú
þyrftum við á samheldni að
halda. Við ættum I rauninni í
stríði við stórveldi, þ. e. land-
helgisstríði við Breta. Fannst
ræðumanni furðulegt að tala um
friðsamleg skipti við þá þjóð
er bryti landslög vor þar eð lög
vor um 12 mílna landh. séu fullk,-
lega réttmæt. (Mig langar til að
skjóta þvi hér inn í: Af hverju
tókum við þá ekki allt land-
grunnið með einhliða lögum?)
Ræðumaður vill láta báta okkar
(varðskip) taka eða reyna að
taka landhelgisbrjóta, þrátt fyrir
hótanir Breta um að skjóta þá
niður. Sjálfsagt myndu Bretar
fá andúð margra þjóða ef þeir
dræpu nær varnarlausa ísl. lög-
reglumenn, en gæta ber þess, að
slíkar fórnir yrðu aldrei að eilífw
bættar. Ég hef ekki trú á mann-
fórnum né blóðugum bardögum,
slíkt er siðlaust framferði þótt
það vofi enn þá yfir mannkyn-
inu. Við verðum að reyna að
sigra í landhelgismálinu að lög-
um með því að sanna réttmætar
kröfur okkar en ekki, eins og
Stefán Jónsson virðist vilja, með
því að hrekja okkar dugmiklu
og djörfu varðskipsmenn út í
opinn dauðann. Slíkt tjón væri
hörmulegt; langt um verra en
allur fiskifloti Stóra-Bretlands
innan landhelgi okkar enn um
hríð.
„Bretar í landhelgi“ nefnist
erindi er Júlíus Havsteen, fyrr-
um sýslumaður flutti í útvarp
29. apríl. Hefur Havsteen jafnan
látið landhelgismál okkar mikið
til sín taka og verið manna á-
kveðnastur í því að heimta rétt
okkar til aukinnar fiskilögsögu.
Þetta útvarpserindi var hvöss og
ákveðin ádeila á Breta fyrir
framkomu þeirra og ásælni fyrr
og síðar, einkum nú eftir að
stjórn vor ákvað landhelgina 12
sjómílur. Mál þetta er nú kom-
ið áþaðstig að við verðum að
drepa eða drepast í því, getum
aldrei snúið aftur. Verðum að
berjast fyrir því að allt land-
grunnið verði friðað fyrir er-
lendum fiskiskipum. Bretar hafa
komið verr og hrokalegar fram
í þessu máli en nokkurn gat
grunað að óreyndu.
Viðtal vikunnar, \ ar í síðasta
sinn sama dag. Sig. Benediktsson
talaði við frú Sigríði Björnsdótt-
ur, 78 ára konu, er lífið hefur
leikið grátt. Hún talaði af still-
jngu og rólega um sína miklu
harma og var ræða hennar lær-
dómsrík að mörgu leyti. Hún
hefur unglega rödd og virðist ó-
brotin og vongóð, þrátt fyrir
allt. Hefur sjálfsagt verið gefið
mikið þrek og rólyndi.
í tilefni af 60 ára afmæli Jóns
Leifs tónskálds var útvarpað á-
varpi dr. Hallgrims Helgasonar
og tónlist eftir Jón. Sagði dr.
Hallgrímur að Jón Leifs væri
fyrsti maður er samið hefði al-
íslenzkt tónverk og bar mikið
lof á hann fyrir afrek á því sviði.
Um tónlist er ég ekki fær að
dæma, enda hafa aðrir gert það
hér í þessu blaði. Ég vil aðeins
árna honum allra heilla og
þakká honum góðan kunnings-
skap.
Hannes J. Magnússon skóla-
stjóri las upp úr bók sinni fal-
lega og hugljúfa minningu um
vornótt í Skagafirði, er hann í
bemsku vakti yfir túninu heima
á æskuheimilinu, Torfmýri í
Blönduhlíð. Ég þekki þessar ó-
gleymanlegu nætur þar nyrðra,
þær gleymast engum, og eins og
Hannes sagði, dásemdum þeirra
verður ekki lýst með orðum.
Þorsteinn Jónsson.

Hvort sem bifreiðin er ný eða gömul
stuðlar regluleg smurning að auknu
öryggi í akstri og minni viðhajdskostn-
aði.
Smurstöðvar vorar við Reykjanes- og
Suðurlandsbraut, eru búnar fullkomn-
ustu tækjum til smurninga á bifreið-
um. Þar fáið þér vandaða smurningu
á öllum slitflötum og samviskusam-
lega athugun á ýmsum öðrum hlutum
bifreiðarinnar, er þurfa eftirlits við.
Látið ekki bifreiðina falla í verði sök-
um vanhirðu.
Látið því smyrja hana að staðaldri á
smurstöðvunum við Reykjanes- og
Suðurlandsbraut.
'SHELLl
KsWÍ/zJI
OLÍUFÍLACID SKLLJUNCUR H.F.
MIR
FYRIRLESTUR
MIR
í kvöld flytur prófessor DMITRIJ MARTYNOV fyrirlestutr
með skuggamyndum um:
Cerfihnetti og geymfarir
Fyrirlesturinn verður fluttur í samkomusaLnum að Þingholts-
stræti 27, kl. 20,30. Fyrirlesturinn verður túlkaður á íslenzku.
Á eftir fyrirlestrinum verður sýnd stutt kvikmynd um
„spútníkana“.
Allir velkomnir meðan húsrúm leyfir. Aðgangur ókeypis
M.Í.R. Reykjavíktwdeild