Morgunblaðið - 18.02.1960, Blaðsíða 12

12
MORCl’NBLAÐIÐ
Fimmtudagur 18. febr. 1960
Einstætt
afrek
HINN 23. janúar sl. var
merkur og minnisverður
dagur í sögu hafdjúpsrann-
sóknanna, því að þann dag
var sett heimsmet í djúp-
köfun — 11.521 m. — Það
voru tveir ungir menn,
sem hér voru að verki,
bandaríski liðsforinginn
Don Walsh og Jaques
Piccard, sonur hins heims-
fræga vísindamanns og
djúpkafara, próf. Auguste-
Piccard. En þeir félagar
unnu einmitt afrek sitt í
köfunarskipinu „Trieste“,
sem Piccard eldri fann
UPP> og smíðað var að fyr-
irsögn hans.
— 'k —
uppi um vísindalegan á-
rangur þessarar köfunar,
en vitað er, að þeir félagar
höfðu góð skilyrði til þess
á leiðinni niður í hafdjúp-
in að athuga dýralíf sjáv-
arins og annað, sem fyrir
augun bar. — Það, sem
hvað mesta athygli hefir
vakið í sambandi við köf-
unina, er það, að á 11.300
metra dýpi sást lítill fisk-
ur — um það bil 30 cm
langur, en það mun hafa
verið almenn skoðun, að
dýralíf væri ekki að finna
á svo miklu dýpi.
Þessi uppgötvun getur
m. a. haft þýðingu í sam-
bandi við þær fyrirætlan-
ir, sem uppi hafa verið, um
að sökkva geislavirkum úr-
gangsefnum frá kjarnorku-
verum niður í djúpar gjár
á hafsbotni — en sú fyrir-
ætlun mun hafa byggzt á
þeirri skoðun, að líf væri
ekki fyrir hendi þar.
— ~k —
Myndin, sem hér fylgir,
var tekin, þegar Eisen-
hower Bandaríkjaforseti
veitti hinum tveim ungu
köfurum viðurkenningu
fyrir hið einstæða afrek
þeirra.

Fátt eitt hefir verið látið
Er útilokun Norðfiröinga
frá nothœfu útvarps-
sambandi að Ijúka
NESKAUPSTAÐ, 15. febrúar. —
Undanfarna daga hafa útvarps-
Blítf veður - leiðinleg hey
Fréttabréf úr Breiðdal
ÞAÐ sem af er vetri he&ur tíð
verið mild, en fádæma úrfella-
söm frá sept_ til desember. Nú
eftir áramót óvenju blíðviðri.
Til laxveiða
ó Grænlandi
KAUPMANNAHÖFN: — Dönsk
stjórnarvöld hafa veitt ferða-
skrifstofunni Aero-Lloyd leyfi til
að skipuleggja sex sumarferðir
til Grænlands með ferðafólk.
Þetta verða allt 16 daga ferðir og
lagt verður upp í þá fyrstu 16.
jún. Argonaut-vélar frá Flying
Enterprise munu fara allar
ferðirnar. Áætlað er, að frá
Kaupmannahöfn verði flogið til
Reykjavíkur með viðkomu í
Manchester. Síðan verður hald-
ið tii Narssarssuak. Verður hópn
um skipt í þrennt, einn verður í
Narssarssuak annar í Narssaq og
sá þriðji í Julianehaab, stærsta
bænum á þessum slóðum. Farið
verður með ferðafólkið á Græn-
landsjökul og einnig verður þeim
sem vilja, leyft að veiða lax að
vild.
Þeir, sem hýstu fénað fyrri
hluta vetrar fengu um mánaðar-
innigjöf fyrir áramót. Hinir hafa
náiega engar innigjafir ennþá.
Hey eru ákaflega leiðinleg til
gjafar. Þ. e. sá hluti sem ofspratt
og, eða hraktist, en tíð var sem
kunnugt er ákaflega erfið s.l. sum
ar. Slátrun var með mesta móti,
vegna fjölgunar síðustu ára. Yf-
irleitt voru lömb talin fremur
rýr, og er erfitt að skýra það,
því maímánuður 1959 var með
eindæmum góður, og áttu ær því
að mjólka vel.
Hafnarey, hinn nýi bátur, fisk-
aði mjög sæmilega á vetrarvertíð
í fyrra. Síldarvertíð varð að
lokum með þolanlega útkomu, en
haustvertíð mjög léleg. Skip-
stjóraskipti urðu í ársiok Þór-
hallur Hálfdánarson , frá Hafn-
arfirði hætti, en við tók Svanur
Sigurðsson, frá Ósi, sem um skeið
hefur verið stýrimaður á Fell-
unum. Er mjög gleðilegt þegar
ungir efnismenn flytja aftur heim
á æskustöðvar, og gerast virkir
þátttakendur í uppbyggingu at-
vinnulífs í heimabyggð sinni.
Þess þarf strjálbýlið með, og það
ber að heiðra og þakka. Báturinn
hóf róðra strax upp úr áramót-
um og hefur fiskað vel. Allur afl-
inn er unninn í hraðfrystihúsinu,
og því góð atvinna. — P. G.
notendur í Neskaupstað orðið
varir við það að útvarpað hefur
verið dagskrá Ríkisútvarpsins á
svipaðri bylgjulengd og gert var
í fyrra í endurvarpsstöðinni í
Naustahvammi, sem er innst í
Neskaupstað. Mun hér vera um
að ræða tilraun til að bæta hlust-
unarskilyrði í Neskaupstað á
þann hátt að flytja efnið eftir
fjölsíma til Reyðarfjarðar, en
venjulegri símalínu þangað til
Neskaupstaðar og útvarpa því
svo frá símstöðinni þar um lítinn
sendí.
Endurvarpað í tilraunaskyni
Landssíminn mun hafa tekið
þessa þjónustu að sér og komu
nokkrir menn frá honum hingað
um miðja síðustu viku. Settu þeir
sendinn upp og hafa síðan útvarp
að dagskrá ríkisútvarpsins í til-
raunaskyni.
Það sem af er virðast tilraunir
þessar hafa gefið góða raun, og
hafa hlustendur yirleitt heyrt
ágætlega síðan þær hófust.
Landssíminn eða útvarpið hafa
ekki enn viljað tilkynna opnun
þessarar endurvarpstöðvar og
munu sennilega ekki gera það
fyrr en meiri reynsla er komin
á um það hvort stöðin er full-
nægjandi við mismunandi hlust-
unarskilyrði.
Norðfirðingar vona, að tilraun
þessi takist vel, svo sjá megi fyr-
ir endann á margra óra útilokun
þeirra frá nothæfu útvarpssam-
bandi við Ríkisútvarpið og dag-
skrá þess. — FréttaritarL <
Guðbjörg Sveinbjarnar-
dóttir — minningarorð
GUÐBJÖRG fæddist 26. apríl ár-
ið 1913 á Yzta-Skála undir Eyja-
fjöllum, í þeirri sveit, sem mörg-
um þykir fegurst á íslandi. Þar
sem fornar syngja frægðaróð
hárra og hrikalegra fjalla, er
gnæfa tignarleg við himin á aðra
hönd, en á hina byltast ólgandi
öldur hins breiða hafs og brotna
á söndunum, lék hún sér lítil
stúlka, írjáls og áhyggjulaus í
faðmi náttúrunnar, meðan ham-
ingjudísirnar dönsuðu kringum
hana og örlaganornirnar spunnu
henni vef. Það er alkunna, að
fátt mótar meir viðhorf manns-
ins til lífsins og lyndiseinkunn
hans en svipmót landsins, æsku-
stöðvarnar og lífsbaráttan í
skauti fósturjarðarinnar, þar
sem allir heyja sömu orustuna,
mennirnir, dýrin og jurtirnar.
Guðbjörg bar það ætíð með
sér, að hún var dóttir fjallanna.
Hún var alin upp þar sem mæt-
ast svalur úthafsvindur og mild-
ur fjallaþeyr, þar sem hinar blá-
eygu dætur Ægis syngja sinn
endalausa ögrandi söng og fjall-
ið heillar alla þá til uppgöngu,
sem fróðleiks fýsir og mennt-
unar. Hún var viljasterk og glað-
vær, ástrík og óeigingjörn.
Snemma lögðust skyldustörfin
þungt á herðar þessarar kjark-
Nýtt veiðimaima-
hús við FJliðaár
RAFMAGNSVEITA Reykjavíkur
lætur nú byggja nýtt veiði-
mannahús við Elliðaár. Gamla
húsið er fyrir löngu orðið úr sér
gengið og lélegt. Hefur Stein-
grímur Jónsson rafmagnsstjóri,
akveðið að hið nýja veiðihús
verði í hólmanum ofantil við
Sjávarfossinn svonefnda, fyrir
ofan brú og eru framkvæmdir
hafnar.
Stangaveiðifélag Reykjavíkur
hefur tilkynnt rafmagnsstjóra
að það vilji gefa húsgögn til
hins nýja veiðimannahúss. Er ráð
gert að nýja veiðimannahúsið
verði fullsmíðað fyrir næsta
veiðitímabil í Ellðiaánum.
Á fundi bæjarráðs á föstudag-
inn tilkynnti Steingrímur Jóns-
son rafmagnsstjóri því um hina
góðu gjöf og að hann hefði fært
félaginu þakkir fyrir.
Fékk 20 lestir
í róðri
— Ólafsvík, 15. febr.
EINN bátur, m.b. Glaður,
hefur verið hér á netaveið-
um og fiskað ágætlega und-
anfarna daga, yfirleitt 12—20
lestir. Bezti dagurinn var í
dag og fékk báturinn 20 lest
ir. — Þrír bátar aðrir eru
nú hættir á línu og leggja
netin í kvöld. Það eru Vík-
ingur, Fróði og Jökull.
Ágætis afli var hér í dag,
en þó nokkuð misjafn. Fengu
bátarnir frá 8 upp í 13 lest-
ir. — Bj.
Kópavogsbúar, Seltirnin 33
í DAG eru síðustu forvöð að
tryggja sér miða á Þorrablót
Sjálfstæðisfélaganna, sem
haldið verður n.k. föstudag
kl. 8,30 í samkomuhúsinu í
Garðaholti. Miðapantanir í
Kópavogi í síma 19708, kl. 6—
8 í kvöld og á Seltjarnamesi
í símum 12296, 14434 og 14637.
miklu konu. Þar sem Guðbjörg
var fjórða í röðinni af tólf börn-
um hjónanna Sigríðar Önnu Ein-
arsdóttur og Sveinbjamar Jóns-
sonar bónda á Yzta-Skála, kom
það í hennar hlut að styrkja og
styðja móður sína og gæta yngri
systkina sinna. Hún lagði mikla
alúð við þetta hlutverk sitt, sem
krafðist í svo ríkum mæli fórn-
fýsi og sjálfsafneitunar, en þó
fyrst og fremst skilnings, skiln-
ings á lífinu og leit mannanna
að hamingju.
Guðbjörg giftist árið 1938 Jóni
G. Bjarnasyni frá Mið-Grund,
þróttmiklum og kjarkgóðum at-
orkumanni. Fluttust þau til
Reykjavíkur og hófu búskap þar,
þó að hugur þeirra væri allur
austur undir fjöllum. Þau hjón
voru samhent og einhuga og varð
heimili þeirra brátt annað heim-
ili allra vina og vandamanna að
austan, er þurftu að reka erindi
sín í höfuðstaðnum. Mátti með
sanni segja að hús þeirra lægi
í þjóðbraut.
Oft áttu þar góðir vinir dá-
samlegar stundir. Var þá hug-
urinn látinn reika um heim minn
inganna, glaðst yfir kátlegum
ævintýrum og atvikum. Þá var
sem mildur háfjallablær léki um
stofuna og þýður ómur löngu lið-
inna tíma blandaðist sjávarróti
og svanaklið. Hvað er svo glatt
sem góðra vina fundur, er gleð-
in skín á vonarhýrri brá?
Jón og Guðbjörg fóru á hverju
sumri austur í sumarleyfi hans.
Þar skein heillastjarna þeirra
skærast og hæst í heiðloftunum
og þar gafst tækifæri til að lifa
aftur unaðsstundir æskunnar.
Þau hjónin eignuðust fjögur
börn, sem öll eru hin mannvæn-
legustu. Hið yngsta missti nú
móður sína aðeins fimm mánáða
gamait. Þessi litla stúlka er því
á þeim aldri, sem helzt þarfn-
ast umönnunar og aðgæzlu móð-
ur, og þó börnin eigi góðan föður,
sem að fremsta megni reynir auk
föðurhlutverksins að vera, þeim
ástrík móðir, hafa þau mikils
misst. Vissulega eiga þau
trausta stoð þar sem Anna elzta
dóttirin er.
Guðbjörg andaðist 10. desem-
ber sl. að heimili sínu. Hún var
kvödd burt frá skyldustörfunum
svo snöggt, að við, sem eftir
lifum, skiljum ekki hvemig slíkt
má vera. Þegar hún gekk kát og
hress til hvílu sinnar að kvöldi
hins 9. desember hefði enginn
trúað því, að hún mundi ekki
vakna aftur til þessa lífs.
Við stóðum öll höggdofa við
þessa harmafregn.
Það var óseigjanlega sárt að
horfa á hana hverfa úr augsýn
sjá hana síga niður í frosna jörð-
ina á köldum vetrardegi, og eiga
að sætta sig við, að hún sé ekki
lengur til.
En ég veit ,að handan ómuna-
djúpsins mikla, sem skilur lif-
endur og dauða, er tekið á móti
henni tveim höndum af ættingj-
um og vinum og ég sé að hinum
megin við djúpið,
brotnuðum sorgaröldum af
upp rennur varnardagur.
Vinur. .