Morgunblaðið - 30.04.1960, Síða 16

16
MORGVNnr Amn
Laugardagur 30. april 1960
Tamningastöð ab
Egilsstöðum
17. JANUAR var sett upp tamn-
ingastöð hér í Egilsstaðakaup-
túni á vegum hestamannafélags-
ii*s Freyfaxa.
Á aðalfundi félagsins, sem
haldinn var í maí 1959, var
ákveðið að koma þessari tamn-
ingstöð í gang ef aðstaða feng-
ist og þátttaka yrði nægileg.
Tamningastöðin tók til starfa
í húsakynnum, sem Kaupfélag
Héraðsbúa lánaði hestamanna-
félaginu. Að undirbúningi var
unnið að mestu leyti í sjálfboða-
vinnu af félagsmönnum og öðr-
um áhugamönnum.
Aðal tamningamaður stöðvar-
innar var Ármann Guðmunds-
osn, og var hann jafnframt for-
aðstoðar var Sveinn Guðbrands-
son, báðir búsettir í Egilsstaða-
kauptúni. Stefán Thorsteinsson
ráðunautur Búnaðarsambands-
ins stairfaði við söðina í frí-
stundum sínum.
Til tamningar komu 25 hestar,
oð voru þeir flestir bandvanir
og ójárnaðir, og voru þeir járn-
aðir í tamningarstöðinni.
Félagið tók 15 krónur á dag
fyrir hvern hest, og var þar inni-
falinn fóðurbætir svo sem undan
renna frá mjólkurbúi hér á
staðnum og einnig nokkur korn-
gjöf. Eigendur sáu um hey í
hestana og var sumt af því feng-
ið hér á staðnum.
Hestarnir fóðruðust prýðilega
• og litu vel út, og nutu góðar um-
hirðu.
Þetta gjald hrökk ekki nærri
fyrir reksturskostnaði og var það
vitað fyrirfram, en þar sem þetta
er í fyrsta skipti, sem félagið
lagði út í þetta, þótti ekki rétt að
spenna bogann hátt hvað kostn-
að snerti, heldur vakti það fyrir
félaginu að vekja áhuga manna
á því að koma ungviðum sínum
í tamningu ,og vekja þar með
áhuga fyrir hestamennskunni, og
notkun hesta á Héraði og nær-
liggjandi sveitum.
Búnaðarsamband Austurlands
sýndi mikinn velvilja að styrkja
þetta málefni með fjárframlagi.
Kaupfélag Héraðsbúa lánaði hús-
næði og var það ómetanlegur
stuðningur fyrir félagið og má
segja að það hafi fyrst og fremst
gert mögulegt að hrinda þessu
í framkvæmd.
3. apríl sl. hætti tamninga-
stöðin störfum og hafði starfað
í tæpa þrjá mánuði. Voru þá all-
ir hestarnir meðfærilegir að und
anskildum tveim.
Að áliti forstöðumanns og ann-
arra er þarna komu nærri eru
margir hestanna vel tamdir og
stöðumaður hennar, honum til_ efalgust mörg gæðingsefni í
þessum hópi.
Þess skal getið að feður flestra
þessara hesta eru: Glaður, und-
an Hreini frá Þverá og Lýsing-
ur af Rangárvöllum, er seldur
var á Landsmóti á Þingvöllum
1958, en þessa kynbótahesta hef-
ur félagið átt.
Þegar hestarnir voru afhentir
var saman komin stjórn Hesta-
mannfél. Freyfaxa, margir eig-
endur hestanna og nokkrir aðrir.
Við það tækifæri flutti formað-
ur félagsins Pétur Jónsson bóndi j
á Egilsstöðum lokaorð.
KARDEMOMMCBÆRINN
verður sýndmr í 40. sinn nk.
sunnudag og hafa þá um 27
þúsund manns séð sýnlng-
una og mun það vera algert
met hér á Iandi, því að leik
urinn hefur nu aðeins ver-
ið sýndur í röska þrjá mán-
uði. Enda eru vinsældir
þessa leiks miklar. Léttu og
skemmtilegu lögin úr hon-
horf komið til af fólksfækkun
í sveitum og aukinni vélamenn-
ingu.
Þakkaði hann svo ölium þeim,
M. a. flutti hann hvatningar j sem unnið höfðu að undirbún-
orð til hestamanna almennt, og1 ingi, starfsmönnum og þá sér-
sýndi fram á hversu miklum ár- j staklega forstöðumanninum Ár-
angri mætti ná í hestamennsku
með því að, reka hér tamninga-
stöð og bjarga þannig mörgum
góðum hestaefnum, og sagði
manni Guðmundssyni, Búnaðar-
cambandi Austurlands og Kaup-
félagi Héraðsbúa.
Björn Guðmundsson bóndi,
þakkaði hesta-
hann einnig að óhætt væri að ( Stórasandfelli,
fullyrða að flestir þessara hesta • mannafélaginu fyrir það að hafa
hefðu aldrei verið tamdir ef þessi hrint þessu nauðsynjamáli í
stöð hefði ekki komið til. Benti framkvæmd og rómaði þann ár-
hann einnig á hið breytta við-
horf sem nú væri orðið í ís-
lenzku þjóðlífi, þar sem áður
hefði mátt segja að væri heim-
ilisskemmtun áður, að temja
hesta og væri þetta breytta við-
Sandger&i
Oss vantar ungling eða fullorðinn mann til
að annast afgreiðslu Morgunblaðsins í
Sandgerði.
Upplýsingar hiá Axel Jónssyni, Sand-
gerði eða afgreiðslu biaðsnis í lieykjavik.
Skrifstofustúlka
Heildsölu og innflutningsfyrirtæki óskar eftir að
ráða skrifstofustúlku, sem kann vélritun og getur
tekið að sér bréfaskriftir á ensku, dönsku og helzt
þýzku. Umsóknir með upplýsingum um fyrri störf
og meðmælum ef fyrir hendi eru sendist Morgun-
blaðinu merktar: „5000 — 3212“ fyrir 1. maí.
Keflavík og nágrenni
ÖRLÖG MANNSINS — ERU
ÞAU FYRIRFRAM ÁKVEÐIN?
HVAÐA SYND VERÐUR EKKI
FYRIRGEFIN?
Um ofanritað efni talar Svein
B. Johansen í síðasta fyrirlestri
sínum í Keflavík að þessu
sinni, sunnudaginn 1. maí, kl.
20:30 í Tjarnarlundi.
Einsöngur: Anna Johansen og
Reynir Guðsteinss.
Allir velkomnir.
angur sem néðst hefði.
Að endingu settist hver á bak
sínum hesti og riðu úr hlaði að
gömlum og góðum sið. A. B.
S U S - síða
Frafh. af bls. 8
ist, og seint fyrirgefst.
j Ef þær þjóðir, sem hér hafa
fiskað á undanförnum árum,
koma nú og neita að virða lög
okkar um fiskveiðilandhelgina
með virkum aðgerðum, ber okk-
ur að svara því ofbeldi með
hverju tiltækilegu ráði, sem sam
rýmst getur hagsmunum þjóðar-
innar. Þangað til og þótt ekki,
komi til ofbeldisverka, sem
allir vona, ber okkur að nota
hina geysiþýðingarmiklu aðstöðu
okkar, sem er þátttakan í alþjóð
legu samstarfi og er ómetanleg
vopnlausri smáþjóð.
Það er eftirtektarvert og er til
að undirstrika afstöðu kommún-
ista enn betur, hvernig þeir tóku
jfréttinni um framboð Thor Thors
í forsetastöðu Allsherjarþingsins.
Kommúnistar hófu strax níðskrif
og árásir á Thor Thors, en vilja
styðja framboð Tékka nokk
urs, þótt þeir viti sem
aðrir, að ef fulltrúi ís-
lands fengi þetta þýðingarmikla
og virðulega embætti, gæti það
orðið okkur mikill styrkur í land
j helgismálinu. Og þau gleðilegu
tíðindi hafa borizt að Norður-
löndin öll styðja framboð hans,
og það mun íslenzka þjóðin heils-
hugar gera, þótt ekki væri með
annarri fullvissu en þeirri, að
með því erum við að tryggja
okkar þýðingarmestu vígstöðuna
sem við höfum enn eignazt og
þá m. a. í baráttunni fyrir lífs-
hagsmunamáli íslenzku þjóðar-
innar — landhelgismálinu.
íslenzka þjóðin verður nú á
næstunni að gera upp við sig
hvort fjöregg hennar á að vera
í höndum komrnúnista, þeim og
húsbændum þeirra að leik, eða
hvort hún sjálf vill hafa í hönd-
um sér lykilinn að auHkistu ís-
i lands.
40 sýningar
um eru nú á allra vörum og
ræningjarnir Kasper, Jesp-
er og Jónatan eru hetjur
barnanna um þessar mund-
ir. Á Ieikvöllum og götum
eru börnin í ræningjaleik
H-P 'í.
og þar eru alltaf einhverjir,
sem heita þessum þekktu
nöfnum, Kasper, Jesper eða
Jónatan. Vegna anna í Þjóð
leikhúsinu um þessar mund
ir vinnst aðeins tími til að
hafa 4 sýningar enn á þess-
um vinsæla leik. — Myndin
er af ræningjunum frægu
en þeir eru leiknir af Ævari
Kvaran, Baldvin Halldórs-
syni og Bessa Bjarnasyni.
Kristhjörn Kristjánsson
Minningarorð
Laugardaginn 20. febrúar síð-
astliðinn var jarðsettur að Borg
á Mýrum Kristbjörn Kristjáns-
son frá Eskiholti, að viðstöddu
fjölmenni.
Ég vil minnast með fáeinum
fátæklegum orðum vinar míns
og þakka honum góða kynningu
um langt árabil. Ekki eingöngu
fyrir mig eina, heidur alla sveit-
unga hans, ættingja og vini nær
og fjær, því Bjössi frá Eskiholti
(svo var hann nefndur í daglegu
tali) var með fádæmum vinsæll
maður. Mér er óhætt að fullyrða
að óvildarmann átti hann engan,
en vini marga um breiða bygg'ð
Borgarfjarðar og víðar.
Hann giftist aldrei, var lausa-
maður, átti nokkrar kindur og
fáeina hesta, dvaldi um langt
skeið nú undanfarið í Eskiholti
í Borgarhreppi, og var þeim heim
ilum samgróinn, unni fólkinu og
hag þess, svo sem væri það hans,
kenndi börnunum að þekkja staf
ina, hinn fyrsta vísi að skóla-
námi, ræddi við þau og rétti
þeim hjálparhönd. Fólkið í Eski.
holti kunni vel að meta trú-
mennsku og hjálpsemi hans og
reyndist honum sérstaklega vel.
Kristbjörn var glaðvær og kvik-
ur, hljóp jafnan við fót, þó kom-
inn væri yfir sjötugt, enda van-
ur göngum.
Hann fæddist að Grísatungu í
Staíholtstungum. Nokkru síðar
fluttu foreldrar hans að Krums-
hólum í Borgarhreppi, og þar
ólst hann upp. Fremur mun hafa
verið þröngur fjárhagur for-
eldra hans, eins og margra ann-
arra Islendinga á þeim árum. —
Ekki markaði þó fátæktin spor
á víðsýni hugans og arfur sá, er
hann erfði, entist honum árin á
enda, en það var óvenju skiln-
ingsrík samúð, bæði gagnvart
mönnum og dýrum, ekki sízt
með þeim, er bitrast næddi um.
Hann var laginn og nærfærinn
við skepnur, ef eitthvag amaði
að. Taldi heldur ekki eftir sér
sporin, sem hann átti í kring
um skepnurnar, sama hvort voru
hans eigin eða annarra, ef gæta
þurfti að þeim, alltaf var Bjössi
boðinn og búinn að fara.
Þó Kristbjörn gengi ekki í
skóla, var hann fróður vel, og
skemmtilegur í viðræðum. Hann
var greindur langt fyrir ofan
meðallag, glettinn og röfimur,
skjótur til svars og hnyttinn svo
jafnan voru glaðir hlátrar, þeg-
ar Bjössi kom. En hverjum þeim
sem kynntist honum, duldist ekki
hjartahlýja hans og drengskapur,
öll sin störf vann hann af stakri
skyldurækni og trúmennsku.
HHann var náttúrubam, unni
fegurð og frelsi fjallanna öðru
fremur, fór í flestar leitir um
árabil, og var þá glaður i góðra
vina hópi.
Ekki gaf hann sig að opin-
berum málum, en sínar eigin
skoðanir hafði hann um hvert
mál, sem efst var á baugi í hvert
sinn og góðu máli léði hann allt
af stuðning sinn.
Hégómaskapur og tildur var
ekki að skapi hans, og sagði hann
þá hiklaust meiningu sína hverj-
um, sem átti hlut að máli, hann
fór aidrei í manngreinarálit.
Persónuleiki sumra manna er
svo sérstæður og rishár í lítil-
læti sínu og látleysi, að engum
samferðamanni gleymist þó langt
um líði. Bjössi heitinn var einn
þessara manna.
Daginn sem ættingjar og vin-
ir hans kvöddu hann hinztu
kveðju, var óvenjulega bjart og
fagurt veður, ísbláir hnjúkar og
tindar fjallanna blikuðu í vetr-
arsólinni. Þau geyma minningu
um trúan mann, sem gekk þeim
á hönd ungur drengur og nélt
við þau tryggð upp frá því.
Sá er ekki snauður,
sem allur andans auður,
er lýstur upp með ljósi
frá lampa kærleikans.
Þó klaki hylji hauður,
helzt morgunbjarminn rauður,
þinn andi njóti ilmsins
af grösum meistarans.
Þá bát þinn ber að landi,
upp að björtum fjörusandi,
fagnar fjöldi vina,
sem fóru á undan þér.
Með hlýju handarbandi
þú heilsar eins og vandi
þinn var. Og fríðir fákar
frisa og velta sér.
Þar bærast bjarkir fríðar;
á beit um grænan hliðar,
er féð og lömbin leika
um lyngheiðar og fjöll.
Vorblær kyrr og blíður
yfir bláa móðu líður.
í stafalogni stirnir
á straumsins boðaföll.
Borgfirzk kona.