Morgunblaðið - 06.05.1960, Blaðsíða 10

10
MORCTJNBl AÐIÐ
Fðstudagur S. maí 1960
Margrét
giftist
í DAG kl. 11,30 verða hennar
konunglega tign Margrét prins
essa og hr Anthony Armstrong
Jones gefin saman í hjóna-
band í Lundúnum.
Þegar óbreytt stúlka geng-
ur í hjónaband, er það alltaf
viðburður í hennar kunningja
og ættingjahópi, en þegar það
er prinsessa sem í hlut á, tek-
ur öll þjóðin og jafnvel fleiri
þjóðir þátt í atburðinum. Ekki
sízt þegar prinsessan er í ára-
tug búin að vera æfintýra-
prinsessa miljóna manna, sem
þyrstir í rómantík.
Gífurlegur undirbúningur
Undanfarnar vikur hefur
verið mikill undirbúningur
fyrir brúðkaupið í Bretlandi
og almenningur varla um ann-
að talað. Hofmarskálkar, hirð-
fólk, lögregla, blaðamenn og
útvarpsmenn hafá vikum sam-
Hjónaefnin horfa á kappróðurinn milli Oxford og Cambridge.
um dýrðir í Lundúnum
an undirbúið þessa stund og
sérfræðingar á fjölmörgum
sviðum hafa skipulagt allt í
smáatriðum. Það fyrsta, sem
ganga þurfti frá, voru boðs-
kortin. Þau eru teiknuð af
fremstu listamönnum Bret-
lands og ku vera alveg frábær.
Ekki er hægt að bjóða nema
2000 gestum í Westminister
Abbey. Tignasti gesturinn ut-
an fjölskyldunnar Verður Ingi-
ríður, drottning Danmerkur.
Sjálf kirkjan hefur verið
skreytt af mikilli vandvirkni
og mun verða enn skrautlegri
en þegar Elísabet prinsessa
gifti sig 1947. Yfirleitt er tal-
ið að ennþá meiri íburður sé
við þetta brúðkaup en þá og
hefur komið fram gagnrýni
í brezka þinginu á því hve
miklu fé sé til kostað. Það hef
ur verið talsverðum erfiðleik
um bundið að tryggja blaða-
mönnum, útvarpsmönnum og
sjónvarpsmönnum viðunandi
vinnuskilyrði í kirkjunni, en
sjónvarpsnotendum í Bret-
landi, Austurríki, Þýzkalandi,
ítalíu, Luxemburg, Monte
Carlo, Hollandi, Noregi, Sví-
þjóð og Sviss gefst kostur á
að fylgjast með brúðkaupinu,
því 23 sjónvarpsvélum verður
komið fyrir á mismúnandi
stöðum. Einnig munu útvarps-
hlustendur víða um heim geta
fylzt með því sem gerizt, því
BBC mun útvarpa í allar áttir
á ensku og éinnig á nokkrum
öðrum málum á tímanum frá
um 10,45—12.55.
Þeir Bretar, sem ekki eru
nógu tignir til að vera boðnir
í brúðkaupið, hafa undanfar-
ið verið að tryggja sæti á pöll-
um meðfram blómum skreytt
um götunum, þar sem þeir
geta séð brúðhjónunum og
brúðkaupsgestum bregða fyr-
ir. Fyrstu munu þeir sjá
konungborna gesti aka frá
Buckinghamhöll að kirkjunni
í bílum og verða þeir komnir
þangað kl. 10.55. Þá aka Elísa-
bet drottning og dror,tningar-
móðirin, ásamt prinsmum af
Wales með fylgdarliði frá
Clarence House, heimili
Margrétar og móður hennar
og halda til kirkjunnar. Fimm
mínútum seinna kemur Her-
togrnn af Edinburg akandi frá
Buckinghamhöll til Clarence
House, til að sækja brúðina.
Og loks kl. 11,15 heldur brúð-
urin af stað í vagni ásamt
hertoganum og fríðu föru-
neyti til kirkjunnar. Brúðhjón
in aka svo saman til baka til
Buckingham hallar og aðrir á
eftir þeim. Lögreglan reiknar
með að milljónir manna
muni reyna að sjá eitthvað af
dýrðinni andartak og hefur
iögreglan því haft mikinn við-
búnað til að mæta umferðinni.
Frá laugardegi til þriðjudags
komu 88 þús. útlendingar til
London. Einnig hafa verið
reistar litlar slysavarðstövar
meðfram leiðinni, sem ekin
verður, en þar verða hvorki
meira né minna n 6000 lög-
regluþjónar.
Á undan brúðinni ganga
klerkar inn kirkjugólfið og
brúðarmeyjar á eftir og er ein
af þeim Anne prinsessa. Er
brúðhjónin ganga fram kirkju
gólfið, fara klerkar á undan og
á eftir brúðarmeyjum kemur
skipulögð Jylking konung-
borinna.
í fyrradag komu hjónaefnin
í kirkjuna, til að æfa sig fyrir
brúðkaupið.
Undanfarið hafa brúðargjaf
ir streymt til hallarinar, komn
ar um 900, þar á meðal slíp-
aður 18 karata demantur frá
ný'endunni Sierra Leone og
skátastúlkur í Bretlandi og
samveldislöndunum eru að
safna fyrir dýrindis gólfteppi
handa Margréti, sem er skáti.
Ljósmyndarinn vakti ekki
athygli
Brúðhjónin, Margrét Rose
prinsessa og Anthony Arm-
strong-Jones eru bæði þrítug
á þessu ári, hann 7. marz, hún
21. ágúst. Þau kynntust fyrst
1958, en trúlofun þeirra 26.
íebrúar sl. kom þó sem þruma
úr heiðskíru lofti yfir Breta.
Sennilega er ástæðan fyrir
því að tókst að halda sam-
drætti þeirra leyndum svo
lengi fyrir blaðamönnum sú,
áð það vakti ekki athygli þó
svo þekktur hirðljósmyndari
sæist fara inn eða út úr Clar-
ence House, þar sem prinsess-
an nefur búið með móður sinni
síðan Elísabet systir hennar
settist að í Búckingham höll
snemma á ríkisstjórnarárum
sínum.
Flestir þekkja æfisögu prins
essunnar, síðan foreldrar
hennar urðu konungur og
drottning Bretaveldis árið
1936, er Játvarður föðurbróðir
hennar fór frá völdum og hún
varð önnur í röðinni til ríkis-
erfða. Hún var ekki nema 16
ára er hún fór í sína fyrstu
opinberu heimsókn til fjar-
lægs lands, og síðan hefur hún
farið margar, til Afríku, Vest-
ur-Indía, Canada o. s. frv. Nú
er hún aðeins í fjórða sæti
til ríkiserfða í Bretlandi, kem-
ur á eftir Anne prinsessu. En
síðan 1951 hefur hún verið ein
aí fimm fulltrúum, sem rækt
hafa störf drottningar í fjar-
veru hennar og þar sem nægir
að tveir af þessum fimrn skrifi
undir, skjöl, hafa hún og móð-
ir hennar venjulega tekið að
sér störf Elízabetar drottning-
ar, er hún hefur farið frá. Og
það verður Margrét Rose að
haida áfram að gera þangað til
fjögur börn systur hennar eru
orðin 2'1 árs.
Brúðguminn Antony Arm-
strong-Jones var í skóla í
Cambridge og hóf nám í
arkitektúr en er hann féll á
seinni hluta prófi hætti hann
í stað þess að undirbúa sig
undir aðra tilraun annars stað-
ar eins og venjan er. Hann
sneri sér að ljósmyndun og
var orðinn þekktur ljósmynd-
ari með eigin Ijóemyndastofu
er hann trúlofaðist Margréti
prinsessu. Á skólaárunum var
Armstrong-Jones mikill
íþróttaáihugamaður, m. a. sig-
urvegari í hnefaleik í sínum
þyngdarflokki og hann leiddi
ræðara Cambridge-liðsins til
sigurs í hinum fræga kapp-
róðri við Oxford-stúdenta á
Thames árið 1950.
Eftir brúðkaupið mun Mar-
grét prinsessa og Armstrong-
Jones setjast að í Kensing-
ton höll. Það er sögufræg höll,
þar sem Victoria drottning tók
m a. við tilkynningunni um að
hún væri orðin drottmng. Auk
þess — og það er kannski ekki
síður mikiívægt -4* er engin
húsaleiga greidd þar, því þjóð
höfðinginn getur heiðrað tigna
þegna eða aðra, sem til þess
hafa unnið, með því að bjóða
þeim að búa þar.

skrifar um:
KVIKMYNDIR
0 ’0'0■0.&"‘0‘:0-0 0 0 0 0'0 0-.0~0t0,0^0 0 10t* 0:-0 .0:0'^
Tjamarbíó:
Þrjátíu og nín þrep.
ÞETTA er brezk sakamálamynd
tekin í litum. Gerast atburðirnir
í London og einnig í fögru um-
hverfi í hálöndum Skotlands. —
Fjallar myndin um ungan mann,
Richard Hannay, sem verður á-
horfandi að umferðarslysi. Kona
sem ekur barnavagni verður fyr
ir bifreið og slasast, en Richard
tekst að bjarga barnavagninum.
Þegar hann skyggnist í vagninn
sér hann að þar er ekkert barn,
en hins vegar skammbyssa og
kvenveski. Síðar kemrfr konan,
sem fyrir slysinu varð heim til
Richards. Hún segir honum, ó-
ljósum orðum þó, að erlendir
njósnarinn hafi komizt yfir leyni
skjöl og til þess að ná í skjölin
þurfi að leysa leyndardóminn um
hin þrjátíu og níu þrep. Richard
bregður sér um stund í annað
herbergi og þegar hann kemur
til baka finnur hann konuna
liggjandi á gólfinu dauða, með
rýting í bakinu-
Ricahrd ákveður að leysa þessa
furðulegu gátu, en lendir í mikl-
um ævintýrum og erfiðleikum,
þar eð lögreglan grunar hann
um morðið og er sífellt á hælum
hans. Hann verður vegna rann-
sóknar sinnar að halda upp í
heiðarnar og þar hittir hann fyr
ir unga stúlku, ungfrú Ficher,
sem í bókstaflegum skilningi
verður bundin honum við rann-
sókn málsins. Eftir mikil átök
bæði við bófana og lögregluna,
vegna misskilnings hennar, tekst
þeim að leysa gátuna.
Mynd þessi er víða bráð fynd
in og auk þess er spenna henn-
ar allmikil. Mesta hlutverkið, —
egiginlega eina stórhlutverkið,
Richard Hannay leikur Kenneth
More, hinn sjalli leikari. Er
leikur hans með miklum ágæt-
um. Annars eru hlutverkin
mörg í myndinni og yfirleitt vel
með þau farið.
TRÍPÓIÍBfÓ:
Konungur vasaþjófanna.
ÞETTA er frönsk mynd um erki
þjóf og fjölskyldu hans. Gamli
maðurinn, sem Amédée heitir er
af gamalli þjófaætt, sem eink-
um hefur lagt stund á úraþjófn-
að. Hann er 103 ára og í tilefni
að því er mikið um að vera á
heimili hans, þar sem fjölskylda
hans hefur safnazt saman til að
hylla hann, auk þess yfirvöld
bæjarins og lögregla, því að hann
er elzti borgari bæjarins og loks
til að votta honum virðingu sína
fulltrúar frá starfsmannafélagi
þjófa. Gamla manninum hefur
orðið ofraun að slökkva hin 103
kerti á afmælistertunni og því
leggst'’hann fyrir í rúmi sínu.
Allir halda að hann s^ að gefa
upp öndina og er því kallað á
prestinn. Amédée skrifar og rifj-
ar nú upp helztu afrek sín sem
þjófur, meðan menn gengu með
vasaúr, en armbandsúrin, sem
eyðilögðu þessa atvinnugrein
hans, voru ekki komnir til sög-
unnar. Og fulltrúar starfsmanna
félags þjófa segja einnig sínar
‘sögur og eru allar þessar frá-
sagnir sýndar í myndinni og eyk
ur það ekki lítið á fjöbreytni’,
hennar og skemmtilega atburða
rás.
Ekki verður sagt um mynd
þess, að í henni felist holl sið-
ferðikenning, en þrátt íyrir það'
er hún yfirleitt græskulaus, ger-
ir skemmtilegt skop að flestu,
þjófum, lögreglu og seilist jafn
vel til þess að gera bráðfyndið
gys að slagsmálunum og skamm
byssuskotunum á dansknæpun-
um í villta Vestrinu, sem er svo
algengt í amerískum kúreka-
myndum.
Myndin er skemmtilega gerð
og afbragðs vel leikin. Einkum
er bráðsnjall leikur Yves Ro-
beirts í hlutverki Amédée’s
gamla.