Morgunblaðið - 19.01.1961, Qupperneq 15

Morgunblaðið - 19.01.1961, Qupperneq 15
Fimmtudagur 19. Janúar 19G1 MORGVNBLAÐIÐ 15 Frœg en óham- ingjusöm FEGURSTA kona veraldar og fallegri en Venus, nýrisin úr sævarlöðrinu, eru tvö af mörgum slagorðum, sem auglýsingastjórarnir ha fest við Ava Gardner. Ava er engin afbragi leikkona. En hjónabönd ( auglýsingaskrumarar ha gert sitt til þess að fólk ta ar um hana og hefur gam; af. Nú er hún fræg og hamingjusöm. Nýlega kom út bók u kvikmyndadísina, sem nef: ist: „Ava, Portraid of Star“. Segir í bókinni, að u leið og neonljósin fóru i blika í kringum Ava Gard er, hafi hún glatað frel sínu. Og síðan er sagt f: harmleiknum eitthvað þessa leið: Ava Gardner er taugasjúk lingur, segja sálfræðingari ir. Hún tekur þátt í óhóf legum næturveizlum til ai gleyma þeim sorgum, sen oft leynast bak við. tilveri mikilsmetinna kvikmynda dísa. í hinum gullnu þræla- samningum Hollywood-borg- ar er hugsað fyrir öllu. Að- eins þær sterku komast hjá að bíða tjón á sálu sinni, en fæstar geta forðazt örlög sín. Sumar eiga þó létt með að samlagast umhverfinu, en Ava átti erfitt með það. — Henni fannst frægðarbrautin stefna beint til vítis. Og að lokum lá við að hvítu þræla- salarnir í Hollywood hrektu „fegurstu konu heims“ út í dauðann. ★ Að síðustu gerði Ava upp- steit. Það var eftir að hún hafði lokið við að leika í myndinni „Berfætta greifa- frúin“ á Spáni. Þar var hún að vissu leyti sinn eigin herra. Hún gat umgengizt fólkið í nágrenninu og þar voru engir auglýsingaskrum- arar til staðar. Eins og margir aðrir ferða langar á Spáni varð hún hug fangin af nautaatinu. — Hún kynntist nautabananum Luis Miguel Dominguin, og var heilluð af kjarki hans og fjaðurmögnuðum hreyfing- um. En hugsunin um Holly- wood knúði hana til þess, sem kalla mætti sjálfsmorðs- tilraun. ® Nokkrum dögum fyrir brottförina, var hún við- stödd skyndi-nautaat, sem Dominguin stóð fyrir til heiðurs „fegurstu konu ver- aldar“. ★ Ava Gardner stökk á bak einum hestanna og reið inn í hringinn. Hesturinn þeytti henni af baki rétt fyrir framan nautið, og það sem bjargaði henní frá að verða drepin af hinu froðufellandi dýri, var snarræði og kjark- ur spænsku hetjunnar. ' ★ Sálfræðingar kalla tilfelli sem þetta ósjálfráða flótta- tilraun, jafnvel með sjálfs- morð fyrir augum. — Þeir segja, að Ava Gardner til- heyri þeim taugasjúklingum, sem fela sorg og sút í brjál- æðislegum næturveizlum, sem sjaldan lýkur fyrir dag- SpánardvÖlin var hamingjusamasta tímabil ævi leikkon- unnar. Þá lék hún í kvikmyndinni „Berfætta greifafrúin“. Dvölin endaði með sjálfsmorðstilraun. rennmg. Það kemur fyrir að leik- konan verður viðkvæm og fer að tala um þá tíma, þeg- ar hún var hnellin sveita- stúlka, rjóð í kinnum, og þekkti hvorki til frægðar né óhamingju — og hafði frið í sálinni. Bókin varpar nokkru ljósi á hið skyndilega æði, sem grípur stundum frægar kvik- myndastjörnur í Hollywood, er þær reyna að brjótast úr þeirri spennitreyju, sem hið gullna líf Hollywood-borgar hefur klætt þær í. 4 LESBÖK BARNANNA GRETTiSSAGA 97. Grettir spyr, livort þeir vilji heldur fara heim með uxann eða setja upp skipið. S*eir kusu að setja upp skip- ftð. Grettir leiddi uxann, en ftiann var mjög stirður í bönd unum, en allfeitur. Varð hon nm mjög mætt, nnz hann |>raut með öllu gönguna. Þeir fóstbræður gengu til húss, því »ð hvorugur vildi veita öðr- um að sínu hlutverki. Þorgils spyr að Gretti, en Þeir sögðu, hvar þeir höfðu skilið. Hann sendi þá menn á móti honum. 98. Og er þqir komu ofan undir HellisJhóla, *áu þeir, hvar maður fór í móti þeim og hafði naut á baki, og var þar kominn Grettir og bar þá uxann. Undruðúst þá allir, hversu mikið hann gat orkað. Lék Þorgeiri næsta öfund á um afl Grettis. En er vora tók, fóru þeir á brott allir. Grettir var spurð ur að, hversu honum hefði líkað vistargerðin eða vetur- vistin á Reykjahólum. Hann svarar: „Þar hefi ég svo verið, að eg hefi jafnan mínum mat orðið fegnastur, þá er ég náði honum". 99. Þá er Gretttr kom yfir Þorskaf jarðarheiði í Langa- dal, lét hann sópa greipar um eignir smábænda. Fór hann djarflega og hafði engin varð- Jiöld á sér, lá þar í skógum t»g svaf og uggði ekki að sér. Nú bar svo til einn dag, þá •r Grettlr lá þar og svaf, að bændur komu að honum. Og er þelr sáu hann, áttu þeir ráðagerð um, hversu þeir skyldu taka hann, svo að minnst yrði manntjón í, og skipuðu til, að tíu skyldu á hann hlaupa, en sumir bera bönd að fótunum. 100. Þeir gerðu nú svo og fleyðu sér ofan á hann, en Grettir brá við svo hart, að þeir hrutu af honum, en hann komst á kné og hendur. í því gátu þeir kastað böndum á fætur honum. Þá spyrnti Grettir svo fast við eyrum á tveim, að þeir láu í roti. Nú hljóp á hann hver af öðrum, en hann ruddist um fast og lengi, en þó gátu þeir hlaðið honum um síðir og bundu hann. 5. árg. ★ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 19. jan. 1961 Guli ÆTLI þú kannist eíkki við strák, sem heitir Gutti Gvendarson og á heima í dálitlum bæ úti á landi? Allir bæjarbú- ar kannast við Gutta, að minnsta kosti af af- sfcnxrn, því að hann er víðfrægur, eða eigum við kannski að segja al- ræmdur. Það var nefnilega þannig með Gutta, að hann var ekki góður og þægur drengur, — að minnsta kosti ekki áður en það skeði, sem nú verður frá sagt. Gutti var ellefu ára og ein bezta skemmtun hans var að lesa indíána sögur. Hins vegar leit hann næstum aldrei í námsbækurnar sínar, Örn enda varð árangurinn eftir því. Þegar Gutti hafði lesið bók um indíánahöfðingja eða hraustan stríðsmann, þurfti hann alltaf að leika hlutverkið og vera sjálfur höfðingi eða stríðs maður. k Hann setti á sig fjaðra skrautið, — hvítar og svartar hanafjaðrir, — tók boga sinn ,langa og sveigða víðitág, festi stríðsöxina, — sem til allrar hamingju var ekki annað en samanbundnar spýtur, — við belti sitt og gekk svo berserksgang um götur og garða. öðru hvoru rak hann upp ind- íánaöskur og hrópaði: „Úh, úh, hvítu menn“ — og enginn gat neitað því, að hann var æði blóð- þyrstur á svip. Ef hann hefði nú ekki gert neitt annað af sér, væri þetta varla í frásög- ur færandi. Hitt var verra, að honum fannst sjálfum, hann vera afar mikil hetja, þegar hann stökkti öllum stelpunum í götunni á flótta og hræddi þær og hrakti á allar lundir. Þá þóttist hann vera að hreinsa skóginn af hvíturn mönn- um og hann var einvald- ur yfir öllu landinu, allt frá mjólkurbúðinni á horninu og niður að Stebbabúð við hinn enda götunnar. Dag nokkurn komst hann yfir bók, þar sem sagt var frá afrekum indíána, sem hét Guli Örn. Þess var ekki langt

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.