Morgunblaðið - 12.02.1961, Side 6

Morgunblaðið - 12.02.1961, Side 6
6 Itt O KG V N 3Í AÐ7L Sunnudagur 12. febrúar 1961 V anþakklœti Þjóðvi Ijaritstjórans og — bollinn hans Krúsjeffs 'DI&uAahJ* : eða Nei EINN vinur minn var vanur að segja: „Á þingi sálna okkar eru flestar ákvarðanir teknar af mjög naum- um meirihluta“. Þetta er satt. Andspænis mikilvægri ráðstöfun hikum við oft, alveg til síðustu mínútu. í slíkum tilfellum ríður smávægilegt atvik, einskær hending, baggamuninn. Við köllum það vilja; það var tilviljun. Ég þekki mann, sem trúlofaðist á eftirfarandi hátt: Hann var vanur að dveljast öðru hverju um helgar hjá kunningjahjónum sínum, er áttu hús í sveitinni. Dóttir þessara hjóna var hvorki lagleg né skemmtileg að neinu leyti og hann veitti henni litla athygli. Eitt sumarkvöld, að liðnum kvöldverði, þeg- ar hlýtt var í veðri og loft heiðskírt, sagði stúlkan: „Veðrið er svo dásamlegt. Mig langar að ganga út litla stund“. Hann fór með henni. Fyrir framan húsið var aldingarður. Þau gengu um undir trén, en allt í einu rak ungi maðurinn fótinn niður í holu, sem hann hafði ekki tekið eftir. Hann hrasaði og greip ósjálf- rátt um það sem hendi varð næst, sér til stuðnings, en það var stúlkan. Um leið og hann greip um mitt- ið á henni, féll hún í faðm hans og hvíslaði: „Ah, ástin mín. Ég vissi alltaf að þú elskaðir mig....“. Hann hikaði. Eitt andartak var hann þess albú- inn að segja sannleikann: „Þetta er misskilningur. Ég greip bara í þig, af því að ég var að detta“. Svo fann hann, að það myndi vera ruddalegt og sárt fyrir hana. Hann þagði og — án þess að vita hvað gera skyldi — kyssti hana. Tveimur mánuðum síðar voru þau gift. Eftir þrjátíu ár eru þau það enn. í samningsaðgerðum milli tveggja þjóða eru or- lög heimsins stundum komin undir einu orði, sem verður sagt, eða helzt ósagt. Stríð eða friður? Gæfa eða ógæfa? Hvað verður það, sem ákvörðuninni veldur? Hugarástand voldugs valdamanns, ómerkj- anlegt ánægju- eða sigurbros, sem hann ímyndar sér að hann sjái á vörum andstæðinga sinna. Hvaða ályktanir dreg ég af þessum athugunum? í fyrsta lagi þá, að við eigum aldrei að vanrækja smávægilegustu atriðin, þegar taka skal mikilvægar ákvarðanir. Hreinustu aukaatriði geta orðið úrsker- andi. í öðru lagi, við eigum ávallt að reyna að sjá fyrir afleiðingarnar af samþykki okkar eða synjun, áður en við tölum. „Já“ eða „nei“ getur táknað heila mannsævi af ógæfu — eða hamingju; smán — eða heiðri. —i ÁGÆTUR vinur minn vestan af Snaefelisnesi sagði mér þessa »ögu: „Þegar ég var unglingur dáð- ist ég meir að Símoni Dalaskáldi en nokkrum manni öðrum. Ég var í>ess fullviss að hann vseri mesti maður sinnar samtíðar. Svo var það einn dag að Sím- on kom í heimsókn á heimili foreldra minna. Meðan hann drakk kaffið sitt, maendi ég á hann aðdáunaraugum. Þegar hann var búinn úr bollanum, sneri hann sér að mér og bað mig að hella í fyrir sig aftur. BRUNO Kreisky, utanríkis- ráðherra Austurríkis, til- kynnti í dag að ítalska ríkis- stjórnin hefði boðizt til að taka aftur upp viðræður við Austurríkismenn um deilur landanna varðandi Alto Ad- ige, eða Suður-Tyról. Ráðherrann sagði að Aust- urríkismenn hafi samþykkt að viðræðufundur yrði hald- inn í Klagenfurt í suðurhluta Austurríkis, en minntist ekki á hvenær hann yrði haldinn. Alto Adige eða Suður-Tyról hefur verið hluti af Italíu frá Héraðsskóli á Snæfellsnesi FRAM ER komin á Alþingi til- laga til þingsályktunar þess efn is, að Altþingi álykti að fela ríkisstjórninni að athuga mögu leika á byggingu héraðsskóla á Snæfellsnesi. Flutningsmaður er Benedikt Gröndal. * Slakir taumar J. skrifar Velvakanda bréf um uppeldi æskunnar. Hún segir m. a.: „Það er því miður stað- reynd, að æskulýðurinn hefur ekki haft gott af því hve við höfum slakað á taumunum við okkur sjálf og varla för- „Já, takk“ sagði ég frá mér numinn. Aldrei hafði mér dottið í hug að mér ætti eftir að hlotnast sú frægð að fá að hella í bollann hans Símonar Dalaskálds". Mér kom þessi saga í hug, þeg' ar ég las pistil Magnúsar Kjart- anssonar ritstjóra í Þjóðviljan- um í gær um greinarkorn, sem ég hef skrifað hér í Morgun- blaðið um Pasternak og Olgu Ivinskayu. Ritstjórinn hefur allt á hornum sér, talar um að grein- ar mínar séu þvoglulegar í sam- ræmi við ,,óljósa hugsun“ og er lokum fyrri heimsstyrjaldarinn- ar. Meirihluti íbúanna eru þýzkumælandi, og vilja Austur- ríkismenn nú að héraðið fái sj álfstjórn. Nýlega voru haldnar viðræð- ur um málið í Mílanó, en þær urðu árangurslausar, og neituðu ítalir að samþykkja nokkra breytingu á núverandi stjórnar- skrá héraðsins, sem hefur þegar sjálfstjórn innanríkismála og ýms verzlunarfríðindi umfram önnur héruð ítalíu. Komu umræðurnar af stað mótmælaöldu víða á Ítalíu. HÉR í bæ hefur Magnús G. Marteinsson vélvirki opnað dies- elsillingaverkstæði undir nafn- Diesel, að Garðastræti 9. Verk- stæðið hefir keypt nýjustu gerð af dieselstillingarvélum frá Eng- landi og eru þær af sömu gerð og notuð er til kennslu í Vélskólan um í Reykjavík. Magnús fór á síðasta ári til þess að æra að fara með þessar vélar, auk þess var hann um 2ja ára skaið í Þýzkalandi og Hollandi að kynna sér meðferð dieselvéla. Dieselstillingavélar eru notað- ar til þess að prófa og stilla olíu- um við að neita því að það höfum við gert. Við verðum líka að sætta okkur við, að nú blasa afleiðingar þessa „taumlausa“ uppeldis, sem við lögðum svo mikið upp úr á sínum tíma, við allt í kring- um okkur og þær eru ekki æskulýðnum að kenna. Það vondur yfir því, að ég skuli vera hrifnari af Pasternak en Krús- jeff. Mér finnst þetta mikill mis- skilningur, því í raun og veru ætti Magnúsi Kjartanssyni ekki að sárna þessi skrif. Hann ætti heldur að vera mér þakklátur fyrir þessar greinar, ekki sízt vegna þess að þær hafa gefið honum enn eitt tækifærið til að hella í bollann hans Krúsjeffs. Hann getur hártogað og snúið út úr öllum þeim greinum sem hann vill. Hann getur legið eins flatur fyrir sínum herrum og hann telur nauðsynlegt, án þess mér komi það við. En eitt langar mig að benda á. Þegar Pasternak fékk Nóbels- verðlaun kölluðu kommúnistar hann ekki skáld, heldur svín. Og í grein Magnúsar Kjartanssonar er sagt um Olgu Ivinskayu: „ . . . . að dæma konu eina í Sovétríkjunum fyrir fjárdrátt". Þessi setning sannar allt sem ég hafði sagt’ í greinum mínum. Olga Ivinskaya er nú uppvis að því að vera ekki kommúnisti, ergo: Hún er ekki lengur skáld- kona. Hún er „kona ein“. Aldrei að nefna andstæðinga sína réttum nöfnum, heldur upp nefnum. En meðan Pasternak er kallaður svín, ættu hinir að láta sér uppnefnin lynda og lofa Magnúsi Kjartanssyni og sálu- félögum hans að hella í eins marga bolla og þeir vilja fyrir Krúsjeff, Ulbrioht, Mao Tse Tung og hvað þeir nú heita allir þessir Símonar Dalaskáld Þjóð- verk í dieeselvélum og er það mj ög þýðnigarmikið atriði að olíuverkið sé rétt stillt, bæði fyr- ir endingu vélanna og sparar það líka eldsneytisnotkunina. Þá hefir verkstæðið einnig stilli-tæki af nýjustu og fullkomn ustu gerð til þess að stilla elds- neytisloka og síðar meir segist Magnús muni geta tekið að sér svonefnda digram-mælingar o. fl. Verkstæðið hefir tengingar og önnur tæki til þess að prófa og stilla flestar þær dieselvéla-teg- undir sem eru í notkun hér á landi. bætir ekki heldur úr skák, að við af leti, slappleika og kæru leysi látum málið hafa sinn gang og gerum ekkert til að lagfæra mistökin. * Hver þorir? að koma hlutunum í rétt horf, eykur bara á yfirgang og yfir læti unglinganna. Hver okkar fullorðnafólksins þorir nú á dögum að upphefja raust sína til að beina á rétta braut unglingi, sem annað hvort er yfirlætislega frekur í hegðun sinni eða beinlínis á kant við lögin. Ég tók t. d. einu sinni á mig þá hættu að vera köll- uð öllum illum nöfnum fyrir að segja krakkahóp að halda sig í burtu frá auðu húsi á næstu lóð. í einfeldni minni hélt ég, að þó rífa ætti húsið, þá væri ekki ætlazt til þess að tvöfaldar gluggarúðurnar væru brotnar í mask og gluggakarmar og annar viður spænt upp. Og auðvitað voru þetta, þó ég legði ein í að tala um fyrir börnunum, Börnin verða ennþá upp- vöðslusamari ef þau finna a3 við erum hrædd við að tala til þeirra — og það eru því miður alltof margir. Á mörg- um heimilum eru það þvl börnin og unglingarnir sem ráðin hafa, og þá verður fram haldið að vera eftir því. • Þjóðfélagið kjarklaust Það er ekki laust við að þjóðfélagið sjálft sé svolítið smeykt við þennan aldurs- flokk, svo að á sumum svið- um liggur við nokkurs konar „dýrkun“. Og þegar ungling- arnir finna alls staðar þessa hálfgerðu hræðslu við að draga nokkurs staðar tak- mörk, þá stöðvast ágengni þeirra auðvitað hvergi. Hvert ónotað tækifæri til fjölmargir a sömu skoðun um FERDIINiAIMÍI ☆ Nýjar viðrœður um Suður-Tyrol Vínarborg, 9. febrúar. — (NTB/Reuter) — viljans. Matthías Johannessen. DZeselstiHingar- verkstæði opnað Ég er þess vegna reiðubúin til að láta kalla mig „kerl- ingarskass“, „leiðindasiðapost ula“ eða eitthvað þaðan af verra reyndar fyrir að þora að halda því fram, að við for- eldrarnir og allir fullorðnir eiga að vinda upp segl og sýna hvernig hlutirnir eiga' að vera, fyrr er þess ekki aðj vænta að unglingarnir hegðil sér öðru vísi en þeir gera. Ef hver okkar gengi að því að bæta svolítið fyrir svikin við þá, mundi það smám sarr'n leiða til skilnings og sam- vinnu við börnin okkar.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.