Morgunblaðið - 17.03.1961, Síða 6

6
MORGVN BLAÐIÐ
Föstudagur 17. marz 1961
torg), en það húsnæði hefur
verið keypt fyrir fé frá Happ
drætti Háskóla íslands.
Hér sjást fimm íslenzkir fuglar. Efst er grágæs og blesgæs
henni til hliðar. Til vinstri fyrir neðan er snæugla. hetta er
dröfnótt kvenugla, en karlinn verður snjóhvítur með aldrin-
um. Þá eru tveir valir, í miðið fullorðinn karlfálki og til
hægri fullorðinr kvenfálki. Kristján Geirmundsson hefur
troðið hamina út fyrir stuttu, og því er girni enn þá vafið
utan um þá. (Sveinn Þormóðsson tók myndirnar)
Háskólinn hefur tekizt á hend-
ur að reisa hús fyrir náttúru-
gripasafn af happdrættisfé.
Byggingarnefnd safnsbyggingar
var skipuð þegar 1942 og síðan
að nýju 1946 og 1952. í bygg-
ingamefnd þeirri, sem skipuð var
1952, áttu sæti: Próf. Þorkell
heitinn Jóhannesson, formaður,
próf. Jón Steffensen, próf.
Trausti Einarsson, dr. Finnur
Guðmundss., dr. Sigurður Þór-
insson og af hálfu menntamála-
ráðuneytisins húsameistari ríkis-
ins Hörður Bjarnason og Valtýr
Stefánsson ritstjóri. Á hverju
ári frá og með 1953 var sótt
um fjárfestingarleyfi til að byrja
á byggingu fyrir safnið, en ávallt
var synjað um það. Vorið 1957
lá fyrir skýlaus yfirlýsing um
það, að fjárfestingarleyfi myndi
hvorki fást það ár né næsta. Þá
var þörf safnsins á nýju húsnæði
orðin svo brýn, að úrbætur voru
óhjákvæmilegar. Var þá horfið
að því ráði að háskólinn keypti
hæð í húsinu nr. 105 við Lauga-
veg. Er sú hæð um 650 fermetr-
ar. Vorið 1958 hófst vinna við að
búa þá hæð við hæfi safnsins,
IMáttúrugripasafnið
í nýju húsnæði
Þessi fugl heitir rósamávur og
er afar sjaldséður gestur hér.
Heimkynni hans eru á norð-
anverðum Kamtsjakaskaga og
norður með Síberíuströndum
Beringshafs, eða hinum megin
á hnettinum handan Norður-
skautsins. — Þessi rósamávur
fannst í Borgarnesi á sl. vori,
en annar hefur fundizt á
Húsavík.
4 stundir að finna
skipið
Akranesi, 16. marz
í DAG eru 22 bátar á sjó. 16
bátar lönduðu hér í gær sam-
tals 125 lestum. Aflahæstir voru
þessir: Sigrún með 17.5 lestir,
Sigurður AK 16,8, Fiskaskagi 15,7
og Sigurfari 15,4 lestir.
Hingað kom hollen:fct skip,
Arak, í gær með salt til útgerð-
arstöðvanna. Bylur var á, og tók
hafnsögumanninn, Hallfreð Guð
mundsson, fjórar klukkustundir
að finna skipið á hafnsögubátn-
um. Arak var statt 4y2 sjómílu út
af Akranesi, þegar hafnsögu-
maðurinn steig um borð í það.
— Oddur
EINS og skýrt var frá í blað
inu í gær, skýrði rektor Há-
skóla íslands, prófessor Ár-
mann Snævarr, fréttamönn-
um á miðvikudaginn frá ný-
legum framkvæmdum á veg-
um háskólans. M.a. var blaða
mönnum sýnt Náttúrugripa-
safn íslands í hinu nýja hús-
næði á Laugavegi 105 (í húsi
Sveins Egilssonar við Hlemm
og var þeirri vinnu lokið að
mestu vorið 1960, en starfsmenn
safnsins fluttust þó þangað
haustið 1959. Eru þar skrifstofur
fyrir starfsmenn safnsins, vinnu-
herbergi og geymslur og auk
þess sýningarsalur, en honum er
ekki lokið.
Allar innréttingar eru gerðar
með það fyrir augum, að flytja
megi þær úr þessu húsnæði í
endanlega safnsbyggingu og hafa
þar af þeim full not.
Höfuðdeildir safnsins verða
fjórar: Dýrafræði-, grasafræði-,
landafræði og jarðfræðideild.
Starfsfólk Náttúrugripasafns Islands. — Sitjandi frá vinstri:
Guðrún Þorbergsdóttir og Edda Arnholtz, aðstoðarstúlkur.
Standandi frá vinstri: Guðmundur Kjartansson, jarðfræðing-
ur, Kristján Geirmundsson, taxidermist, og Eyþór Einarsson,
grasafræðingur. — Á myndina vantar Sigurð Þórarinsson,
jarðfræðing, og Finn Guðmundsson, dr. rer. nat.
Vísindaleg aðstaða batnar að j®'
mun, þar eð vinnuherbergi
verða bæði stærri og fleiri. Hins
vegar verður sýningarsalurinn
minni en sá, sem safnið hafði
til umráða í Landsbókasafnshús-
inu. — Bókasafn nokkurt er í
tengslum við safnið, en þó miklu
minna en nauðsynlegt er til að
fylgjast fullkomlega með í þess-
um vísindum.
Varð fyrir bíl
Um níu leytið í fyrrakv. varð 5
ára drengur, Finnbogi Oddur
Karlsson fyrir bíl á gatnamótum
Nóatúns og Samtúns. Var hann
fluttur á Slysavarðstofuna, en
meiðsli hans reyndust lítilvæg
og var hann sendur heim til sín.
• Dýrmætír^
starfskraftar
Stundum er undan því kvart
að við Velvakanda hve erfið-
lega gangi að ná í lækna, þeg-
ar á þarf að halda, og þá
einkum nætur- og helgidaga-
lækna, enda hefur einn læknir
ærin verkefni þann tíma sem
hann gegnir vöktum í jafn
stórum bæ og Reykjavík.
í því sambandi fór ég að
hugleiða hve illa notast hinn
dýrmæti vinnukraftur lækn-
anna. Hver heimilislæknir má
aka um bæinn þveran og endi
langan, út á Seltjarnarnes og
inn að Elliðaám, til að vitja
sjúklinga sinna. í þessi ferða-
lög hlýtur að fara gífurlegur
tími, svo ekki sé talað um slit
á dýrmætum kröftum þeirra
manna, sem eru búnir að eyða
ævinni fram yfir þrítugt til
að búa sig undir læknisstörf
— ekki bílaakstur.
♦ Læknisstörf
ekki bílaakstur
Mætti ekki komast fram
hjá þessu, t. d. með því að
láta læknana skipta að ein-
hverju leyti með sér hverfum,
svo þeir gegni mest kalli í
nánd við bústað sinn og á
sömu slóðum. Ég þykist vita
að margir sjúklingar yrðu
ekki ánægðir með það í fyrstu.
Hver vill þá hafa einhvern
ákveðinn lækni, sem hann
kvef er að ræða eða eitthvað
meira. En svo virðist sem ekki
sé nægilega mikið til af lækn-
um og menntun þeirra er dýr.
Það verður því að reyna að
spara þá til læknisstarfa, sem
enginn annar getur leyst af
hendi, en láta þá sem minnst
sinna öðrum störfum eihs og
bíla-akstri.
Ferðir nær
þekkir og ber sérstakt traust
til, og fá hann heim til sín,
hvort sem um hálsbólgu eða
FERDIINIAIMR
Ivá/'-Q,
Dvalarheimilinu
Kona, sem er vistmaður á
Dvalarheimili aldraðra sjó-
manna, hefur beðið Velvak-
-anda um að koma því á fram.
færi hvort ekki séu tök á að
fá strætisvagnaferðir nær
heimilinu, þar eð vistmenn
eigi erfitt með að kom-ast í bæ
inn, eins og ferðum er nú
háttað.
Vagnarnir stanza ekki nær
Dvalarheimilinu en við Reyki
á Laufásveg, að því er hún
segir, eða við Vesturás á
Kleppsveginum. Báðir stað-
irnir eru góðan spöl frá Dval-
arheimilinu og það miklar
brekkur á milli, að margir
vistmenn komast ekki fótgang
andi þá leið, — enda g-amalt
fólk.
Á Övalarheimilinu eru nú
um 200 vistmenn, 40
sjúklingar, og starfsfólk. Skv.
þeim reglum sem nú gilda, fer
Kleppsbílinn einu sinni á
klukkustund alla leið að
Kleppsspítalanum. Ef sama
gilti um Dvalarheimilið að
einhver strætisvagninn færi
einu sinni á klukkustund að
dyrum þess, þá gætu vistmenn
nota ferðir hans og komizt
í bæinn og úr honum sér til
ánægju og þæginda.