Morgunblaðið - 28.03.1961, Qupperneq 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 28. marz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKALDSAGA EFTIR RENEE SHANN
18
hafSi sagzt ætla að bjóða þess-
ari blessaðri ungfrú Langland
sinni og Philip hafði sagzt ætla
að vera heima til að heilsa upp
á hana, datt henni í hug, að hún
sjálf gæti þá boðið nokkrum vin-
konum í viðbót. Ef út í það var
farið, var orðið talsvert langt
síðan hún hafði boðið nokkrum
heim- Að vísu hafði hún nú boð-
ið öllum mjög fyrirvaralítið, en
allir höfðu samt þegið boðið.
Hún vonaði bara, að Philip færi
ekki að taka undir sig stökk og
forða sér, þegar hann sæi alian
hópinn. Hún vissi ósköp vel, að
hann gat ekki þolað þessar vin-
konur hennar. Nú, en ef hann
gat komið og verið almennilegur
við þessa ungfrú Langland henn-
ar Janet, gat hún ekki skilið,
hversvegna hann gæti ekki einu
sinni verið altilegur við vinkon-
ur hennar.
1 Það var mest Bhilips vegna,
að hún var hér stödd í dag.
Henni væri forvitni að vita, hvað
hann mundi segja ef hann vissi
af því. Sennilega mundi hann
hlæja að öllu saman eins og
hverri annarri markleysu. En
Sally hafði sagt, að eitt af því,
sem hún gæti haft upp úr því
að tala við dr. Weingartner, væri
það, að það gæti lagað sambúð
þeirra Philips. Það var algjörlega
Sally að kenna eða þakka, að
hún sat nú í biðstofunni í Harley-
stræti, til að ná fundi dr. Paul
Weingartners, hins fræga sálar-
læknis. Að minnsta kosti sagði
Sally, að hann væri frægur, því
að sjálf hafði Margot aldrei heyrt
hann nefndan. En hún þekkti
heldur ekkert inn á tauga- og
sálarlækningar. Og hún hafði nú
annars tekið þessu með fullri
tortryggni, allt þangað til bezta
vinkona hennar, hún Sally Wins-
ton, kom vestan úr Bandaríkj-
um og sagði henni, að þar væri
það alsiða, að fólk gengi til sál-
arlækna, alveg eins og til venju-
legra lækna og tannlækna. Og
meira að segja var Sally helzt á
því, að sálarlæknir væri ennþá
mikilvægari en hinir, þar sem
— Og eitt enn .... Þegar þú
íerð að sækja lækninn, reyndu
þá að fá þessar filmur fram-
flestir sjúkdómar ættu sér sál-
rænar orsakir.
Það væri áreiðanlega þetta,
sem gengi að Margot. Hún væri
veik af því að hún væri í döpru
skapi, og hún væri í döpru skapi
af því að samkomulagið hjá þeim
Philip væri eins og hjá hundi og
ketti. — Farðu til Weingartners,
sagði Sally við hana í símann
í morgun. — Gerðu að minnsta
kosti tilraun með eitt viðtal við
hann og vittu hvernig þér lízt
á hann. Eg er viss um, að þú
þarfnast lækningar, og ég vil
beinlínis ætla, að flestar okkar
hefðu gott af því. Heimurinn væri
miklu betri dvalarstaður ef við
létum sálgreina okkur.
Margot hafði samþykkt, að
nokkuð gæti verið til í þessu, sem
hin var að segja henni — og að
hún hefði verið að ráða það við
sig um nokkurt skeið, hvort hún
ætti að spyrja Sally hvort henni
væri.ekki ráðlegt að fara til sál-
arlæknis. Það þýddi hvort sem
var ekkert að spyrja- Lenigan,
sem var húslæknirinn hennar um
slíkt og þvílíkt. Hún vissi, að
hann var alveg andvígur sálar-
læknum, nema þá alveg sérstak-
lega stæði á. En með tiliti til
alls þessa, sem Sally hafði sagt,
og líðanar sinnar. — Ég get bara
blátt áfram ekki þolað þetta leng
ur, Sally. Ég veit, að ég verð vit-
laus. Ekki sízt núna, þegar ég
hef fengið ofan á allt annað þess-
ar áhyggjur út af þessum gift-
ingaráformum hennar Janet . . .
þegar hún vill fara að hlaupa í
hjónaband með manni, sem hún
þekkir varla nokkurn skapaðan
hlut, og þjóta til Washington
með honum. Og til þess að bæta
gráu ofan á svart, er Philip að
róa undir með henni, enda þótt
hann viti, að ég er þessu algjör-
lega andvíg. Þú mátt trúa því,
Sally, að mig vantar ekki nema
spönn til að falla saman, og núna
væri mér það skapi næst að
stinga höfðinu inn í gasofninn.
Sally var nú svo raunsæ að
láta þess getið, að ef svona væri
ástatt, skildi hún ekki, hvers
kallaðar .... Ég held að ég eigi
myndir, sem geta komið í veg
fyrir áflogin!
vegna Margot væri að gefa um
að hóa saman gestum. Skynsam-
legra væri að gera eitthvað heilsu
sinni til bóta. Að stinga höfðinu
inn í gasofninn væri engin lausn
á neinu. Það væri alveg bersýni-
legt, að Margot ætti ærið erindi
til dr. Weingartner.
— Farðu bara strax og talaðu
við hann, Margot. Nú skal ég
segja þér, hvað ég geri. Ég þekki
hann vel. Hann hefur afskaplega
mikið að gera, en ég skal fá hann
til að skjóta þér inn í röðina hjá
sér, strax í dag. Hann gerir það
undir eins og ef ég bið hann og
hann getur það með nokkru móti.
Margot hafði lagt símann og
beið nú eftir því, að Sally hringdi
hana upp aftur. Það leið ekki á
löngu, áður en hún gerði það. —
Hann getur talað við þig klukkan
þrjú, Margot. Og nú máttu ekki
hopa á hæl, af því að ég hef feng-
ið ákveðinn tíma fyrir þig. En,
heyrðu mig . . . ertu viss um, að
þú viljir, að ég komi til þín í
kvöld?
Margot kvað svo vera. Hún
hlakkaði einmitt til að fá ein-
hverja gesti upp á eitt glas. Þeir
mundu leiða huga hennar frá öll-
um þessum raunum. Jú, hún ætl-
aði að fara og tala við lækninn.
Það væri fallega gert af Sally
að vera að hafa þetta fyrir henni.
— Frú Wells!
Afgreiðslustúlkan stó í dyr-
unum. Margot stóð upp úr sæt-
inu. Stúlkan vísaði henni á lyft-
una, sagði henni að þrýsta á
hnappinn fyrir þriðju hæð. Mar-
got fann sig linast í hnjánum
meðan lyftan var á leiðinni upp.
Auðvitað var þetta allt saman
tóm vitleysa. Við hvað þurfti hún
svo sem að vera hrædd? Sally
hafði sagt, að allt og sumt, sem
hún þyrfti að gera, væri að segja
dr. Weingartner alla söguna und-
andráttarlaust. — Þú kannt áreið
anlega vel við hann, Margot.
Hann er afskaplega fær læknir.
Undir eins og þú ert búin að
vera hjá honum, skaltu sjá, að
þér fer að batna.
— Ég skal gera mitt bezta!
— Allt í lagi Giraudoux ....
L'lýttu þér heim með lækninn
Lyftan stanzaði á þriðju hæð.
Hún sá hurð beint á móti.
— Frú Wells? Læknirinn rétti
henni höndina. — Frú Winston
sagði mér, að ég mætti eiga von
á yður. Gerið þér svo vel að
koma inn.
Hún sat andspænis honum við
stórt rauðviðarborð. Hún kunni
strax vel við hann. Hann var
lágróma og vingjarnlegur, á að
gizka rúmlega fimmtugur að
aldri, með stálgrátt hár og hvöss,
blá augu.
— Ég hef aldrei áður komið til
sálarlæknis, sagði hún, hikandi.
Hann brosti.
— Haldið þér áfram.
— Hvað eigið þér við?
•— Þér ætluðuð að fara að
segja, að þér hefðuð litla trú á
þeim sagði hann með nærgætnis-
legu brosi. — Það er allt í lagi.
Það halda margir Sjúklingar min-
ir, þegar þeir koma hingað, jafn-
vel þó að þeir segi það ekki ber-
um orðum. Og nú . . . Hann leit
einbeittlega á hana. — Nú ættuð
þér að segja mér eitthvað um
sjálfa yður.
Hún byrjaði hikandi. En þegar
fram í sótti, var þetta ekki svo
mjög erfitt, og brátt fann hún, að
hún var farin að romsa upp úr sér
allri. sögunni. Hún fann, hve
miklu það var hægara að tala
um þetta við al-ókunnugan mann
Það sem hún segði, færi ekki
út fyrir stofuna.
—Þegar ég lít til baka yfir
hjónabandið mitt, fer ég að hugsa
um, hvort mér hafi eiginlega nok
urntíma komið saman við mann-
inn minn. Og þráði ég það þó
heitar en nokkuð annað. Og,
hreinskilnislega sagt, reyndi ég
að gera mitt bezta. Það var nátt
úrlega ekki svo mjög erfitt í
fyrstunni, en þó var samkomu-
lagið aldrei eins og það hefði
átt að vera. Ég hitti oft önnur
ung hjón og óskaði mér þess heit
ast, að ég væri eins hamingjusöm
og þau. ,
— Var maðurinn yðar ánægð-
ur með ástandið eins og það var,
haldið þér?
.... Markús mun þurfa á að-
stoð hans að halda!
’ ég held bara, að hann hafi eikki
! tekið sér eins nærri þessi stöð-
| ugu rifrildi okkar og ég gerði.
j Kannske hefur hann ekki gert
: eins miklar kröfur til lífsins og
! ég, og þessvegna ekki verið eins
| vonsvikinn.
j — Það er nú ekki annað en
tilgáta, og það vitið þér.
! —■ Kann að vera. Hún fitlaði
| við litla vasaklútinn, sem hún
hafði í höndunum. Hendurnar
vildu aldrei vera kyrrar, ef hún
var æstu skapi. Hún leit á lækn-
inn og það var eins og öll-eymd
hennar kæmi upp og reyndi að
kaffæra hana — allur ótti henn-
ar. — Og nú er ég hræddust um,
i að maðurinn minn ætli að yfir-
gefa mig.
— Hversvegna eruð þér svo
sérstaklega hrædd um það núna?
Þér eruð lengi búnar að vera
giftar, frú Wells og hann hefur
víst aldrei haft neina tilburði í
þá átt, enn sem komið er?
—Það er nú bara vegna henn-
ar Janet, dóttur okkar. Hann til-
biður hana. Meðan hún er á
heimilinu, er ólíklegt að hann
færi til þess arna. Hann mundi
aldrei fara að heiman og skiv'a
hana eftir. En nú vill hún fara
að gifta sig, skiljið þér. Og það
er einmitt ástæðan til þess, að
ég kom til yðar núna. Ég held,
að einhver straumhvörf séu í að
sigi. Ef Janet giftist og fer til
Washington, eins og hún vill,
hefur Philip frjálsari hendur að
yfirgefa mig.
SHUtvarpiö
Þriðjudagur 28 marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn. —- 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónl.).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12.25
Fréttir — 12.35 Tilkynningar —
Tónleikar). %
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum" (Dag-
rún Kristjánsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir — 15.05
Tónleikar — 16.00 Fréttir, veður-
fregnir og tilk. — 16.05 Tónl.).
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón G.
Þórarinsson).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 túngfréttir — Tónleikar.
19.10 Tilkynningar.
19.30 Fréttir og skíðarabb.
20.00 TJtvarp frá Alþingi: Almennar
stjórnmálaumræður í sameinuðu
þingi (eldhúsdagsumræður); —•
síðara kvöld. Þrjár umferðir, 20,
15 og 10 mín., samtals 45 mín.
til handa hverjum þingflokki.
- "Qöð flokkanna: *
Framsóknarflokkur,
Albýðuflokkur,
Alþýðubandalag,
Sjálfstæðisflokkur.
Dagskrárlok um kl. 23.30.
Miðvikudagur 29. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónl.).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12.25
Fréttir — 12.35 Tilkynningar —
Tónleikar).
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir — 15.05
Tónleikar — 16.00 Fréttir, veður-
fregnir og tilk. — 16.05 Tónl.)#
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Petra
litla“ eftir Gunvor Fossum; III.
(Sigurður Gunnarsson kennari).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir og skíðarabb.
20.00 Framhaldsleikrit: „Ur sögu For*
syteættarinnar" eftir John Gals-
worthy og Muriel Levy; sjöundt
kafli þriðju bókar: „Til leigu'*.
Þýðandi: Andrés Björnsson. —
Leikstjóri: Indriði Waage. Leik-
endur: Þorsteinn Ö. Stephensen.
Margrét Guðmundsdóttir, Helgt
Skúlason, Herdís Þorvaldsdóttir.
Hóbert Arnfinnsson, Hildur Kal-
man, Baldvin Halldórsson, Bríet
Héðinsdóttir og Jónas Jónasson.
20.30 Einsöngur: Jón Sigurbjörnsson
syngur; Fritz Weisshappel við
píanóið.
a) „Þó þú langförull legðir" eftií
Sigvalda Kaldalóns.
b) „Bikarinn" eftir Markús Krist
jánsson.
c) Tvö lög eftir Schumann: „Wan
derlied" og „Die belden Grena
diere".
d) „Söngur ferjumannanna á
Volgu"; rússn. þjóðlag.
20.50 Vettvangur raunvísindanna: Örn-
ólfur Thorlacius fil. kand. kynnir
enn starfsemi fiskideildar At-
vinnudeildar Háskólans.
21.30 „Saga mín", æviminningar Pader*
ewskys; VIII. (Árni Gunnarsson
fil. kand.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (46).
22.20 Spjall um veðrið og fleira (Páll
Bergþórsson veðurfræðingur;.
22.35 Harmonikuþáttur (Högni Jóns-
son og Henry J. Eyland).
23.10 Dagskrárlok.
— Ég býst varla við því. En
Skáldið og mamma litla
1) — Heyrðu, hvað hefur komib 2) Komið fyrir? Ég gaf Lottu 3) .... eina sneið.
fyrir kökuna, sem þú keyptir með leyfi til að fá . . . .
kaffinu?
W
a
r
L
ú
ó