Morgunblaðið - 25.04.1961, Blaðsíða 17

Þriðjudagur 25. apríl 1961
MORGUNBLAÐIÐ
17
Guðbjörg þorsteins-
dóttir húsfrú Minning
HINN 8. apríl 1961 andaðist í
Landsspítalanum frú Guðbjörg
IÞorsteinsdóttir. Hún var fædd á
Aðalbóli í Hrafnkelsdal 16. okt.
11914 og var því aðeins 46 ára,
jþegar hún lézt. Foreldrar Guð-
bjargar voru þau Soffía Péturs-
dóttir frá Mýrum í Skriðdal Guð
onundssonar frá Geitdal og Þor-
steinn Jónsson frá Brekkugerði
í Fljótsdal Þorsteinssonar frá
s.st. Guðbjörg ólst upp á Aðal-
foóli til 11 ára aldurs, en hún var
næst yngst af 9 börnum þeirra
hjóna. Þau voru: María, dáin
3.943, Ingibjörg, Björgvin, Ragn
Iheiður, öll búsett í Reykjavík,
Elísabet fyrrum húsfreyja á Yíði
Völlum í Fljótsdal, nú látin, Sig-
ríður búsett í Reykjavík, Geirrún
til heimilis á Seyðisfirði og Pétur
Ibóndi í Bessastaðagerði í Fljóts
dal. Hálfsystkini: Margrét Þor-
steinsdóttir, húsfreyja, Víðivöll
um, Fljótsdal og Jón Þorsteins-
son frá Víðivöllum, nú látinn.
Frá Aðalbóli fluttist Guðbjörg
með foreldrum sínum að Þuríðar
stöðum í Fljótsdal. Árið, sem hún
fermdist, dvaldi hún ásamt for
eldrum sínum á Eiríksstöðum á
Jökuldal. Er foreldrar hennar
flytja svo aftur í Fljótsdalinn,
verður hún eftir á Eiríksstöðum
fojá Jóni bónda Snædal og konu
foans, Stefaníu. Þar dvelur Guð
fojörg næstu 2—3 árin. Oft minnt
ist hún á dvöl sína þar, enda bar
Jiún sérstakan hlýhug til beggja
foeimilanna á Eiríksstöðum. Um
tíma er Guðbjörg svo í Fljótsdaln
um aftur, en flyzt síðan til Reyð
arfjarðar til Maríu heitinnar syst
ur sinnar og manns hennar,
Kristins kaupmanns Magnússon-
Rakarar
Rakarastofa í fullum gangi, í
Keflavík, til sölu strax, af sér-
stökum ástæðum. Uppl. í gíma
1456 og á kvöldin í síma 1828.
ar. Árið 1937 giftist hún sftirlif
andi manni sínum, Ingibergi
Stefánssyni frá Reyðarfirði.
Bjuggu þau fyrst í Holti, en
fluttu að Merki 1941 og þar áttu
þau heima æ síðan.
Þeim varð tveggja dætra auðið.
Guðríður Þóra 22 ára og Maria
Kristín 14 ára. Þar að auki áttu
þau 5 ára gamlan fósturson, Elm
ar Sófus.
Guðbjörg Þorsteinsdóttir var
mikil og góð húsmóðir. Hún unni
heimili sínu framar öllu öðru og
helgaði því krafta sína óskipta.
Hún var í eðli sínu fremur hlé
dræg, en í hópi kunningja var
hún kát, hlátur hennar glaðvær
og gamanið græskulaust.
Ég átti því láni að fagna að
vera heimilismaður í Merki um
tíma. Ég minnist þeirra tíma með
fölskvalausri ánægju. Þar ríkti
hinn góði andi í heimilislífinu
öllu.
Stærstan þáttinn í því átti hús
móðirin. Ég vil að lokum þakka
henni alla þá umhyggjusemi og
góðvild, sem hún sýndi mér þá
og alltaf síðan. Glaðvær hlátur
húsfreyjunnar í Merki er nú þagn
aður og milt bros hennar horfið.
En minning hennar er heið og
hrein, og hún verður ekki frá
okkur tekin.
Eiginmanninum, börnum þeirra
litla dóttursyninum og öllum að-
standendum votta ég mína dýpstu
samúð.
Guðmundur Magnússon.
Eftir barnaskólanám settist hún
í Kennaraskólann og lauk þar
prófi með góðum vitnisburði.
Nokkru síðar sigldi hún til Eng-
lands til að fullnuma sig í enskri
tungu. Stundaði hún síðan
kennslu í einkatímum, í Landa
kotsskóla og víð'ar. Oft var hún
túlkur fyrir ferðaskrifstofur, er
þá störfuðu hér, Og þýddi talsvert
úr ensku. Hún tók all mikinn þátt
í félagslífi bæjarins, var t.d.
gjaldkeri kvenfélagsins „Keðjan“
í 15 ár og vann því félagi mikið
gagn.
Þórunn var glæsileg stúlka, vel
gefin og gædd næmri tilfinningu
fyrir því fagra og góða í lífinu,
eins og bezt kemur fram í frásögn
um hennar, sem dóttir hennar,
Þórunn
Jónsdóttir-
Elín
- Kvebja
F. 24. marz 1896. D. 17. apríl 1961.
í DAG fer fram jarðarför Þórunn
ar E. Jónsdóttur, frá Fríkirkjunni
í Reykjavík.
Hún fæddist að Laugalandi við
Reykjavík þ. 24. marz 1896, þar
sem faðir hennar Jón Kristjáns-
son frá Breiðabólstað á Álftanesi
var umsjónarmaður. Móðir henn
ar var Oddný Erlingsdóttir frá
Kirkjubóli í Hvítársíðu. Hún ólst
upp í stórum systkinahópi og var
næst elst barnanna. Það kom því
brátt í hennar hlut að hlynna að
mörgum yngri systkinum með
móður sinni. Fór það henni vel
úr hendi, því Þórunn var bráð
þroska, umhyggjusöm og dugleg.
Fröken Kristjana
Markúsdóttir—Kveðja
7. júlí 1870—18. apríl 1961.
Fröken Kristjana var barnfædd
að Blöndudalshólum, prestsdótt-
ir, sem og móðir hennar var,
frú Metta Einarsdóttir prófasts
í Stafholti, Sæmundssonar. Henn-
ar bróðir var Sigurður Sæm-
undsen verzlunarstjóri á Búð-
um, alkunnur kaupmaður á síð-
ari hluta 19. aldar. Hann kölluðu
þeir í Höfn Sigurð sjentílmann,
og felst í þessu gælunefni viður-
kenning á örlæti mannsins og
höfðinglegri kurteisi. En í þeirri
ætt hafa verið vaskir menn, orð-
glaðir og vínglaðir, skáldmælt-
ir og listhneigðir, raddmenn
miklir. En konur friðar, dömur
í fremstu röð, aðsópsmiklar ef
vildi. Foreldri Markúsar prests
Gíslasonar, síðast að Stafafelli,
var um Mýrar og Borgarfjörð.
Það segir mér kona af þessari
kynkvísl, að margar ættir komu
þar saman, en aldrei var met-
ist um slíkt. Því að hver og ein
ættin vissi svo fastlega sitt gildi,
að ekki þurfti slíkt að ræða við
neinn. Kunnastur af börnum
Markúsar prests og frú Mettu
varð Einar, elzti sonur þeirra,
kaupmaður og ríkisbókari, mikil-
'hæfur maður á marga lund.
Fröken Kristjana bar rík ein-
kenni ættar sinnar. Hún var
stórlynd og hreinlynd, fríðleiks-
kona í blóma sínum, björt og
fyrirmannleg, fasprúð, mikil
dama frá æsku til hárrar elli.
Hún gat verið sköpuð til mikill-
ar forstöðu. En hún var ekki
manni gefin. „Ég vildi ekki það
sem mér bauðst, og fékk ekki
það sem ég vildi“, sagði hún og
dró enga dul á, að einnig hún
hafði þar verið á lífsins skipti-
velli. Þessi skapstóra kona kaus
sér hið kyrláta kvenlega líf, við
listiðju og hárfína fegurð hann-
yrðanna, og við strengi gítarsins.
Hún tróð þó eina nýja braut,
því að hún lærði út í Danmörk
nuddlækningar, er hún var nær
miðjum laldri, einna fyrst ís-
lenzkra kvenna. Hún gekk heim
til hinna sjúku, í þjónustu lækna
og varð ástsæl í því starfi. En
hún hvarf aftur að hannyrðum
sínum og listsaumi og teikning-
um sínum; hún málaði blóm í
smáum formum, í því litskrúði
sem auga hennar kunni hrein-
ast að sjá. En litir og fín form
og tónar voru hennar fegurðar-
heimur. Hún var gáfuð kona og
bókelsk, las á norðurlandamál-
um og ensku, en á efri árum
nam hún af sjálfri sér þýzka
tungu, til þess að færa út sinn
lestrarheim í kyrðinni. Hún varð
athvarf og skjól móður sinnar,
frú Mettu, í ekkjudómi hennar
og lét eitt yfir báðar ganga.
Fröken Kristjana var tryggða-
tröll og taldi sig í sífelldri skuld
við þá, sem einhverntíma höfðu
verið henni vinir eða lagt henni
lið. Hún var ríklunduð, en stór-
látust í fátæktinni, ef hún varð
um sinn að búa við hennar kost.
Fröken Kristjana komst á hinn
tiunda tug ára. Hún átti sinn
æskublóma á þeirri tíð sem þjóð
hennar barðist vonlausri baráttu
við Etsrup hinn danska. Engin
elli bugaði sálarstyrk hennar né
líkamsþrek; hún hafði skilist
með friði við hinn síðasta dag
síns langa lífs og gengið til hvílu,
en svaf að morgni, án þess að
neinn hefði ónæði hennar vegna.
Allt var þar hreint og fágað
hennar eigin höndum, hver hlut-
Ur á sínum stað, hvert traf
strokið í sinni skúffu. Hún hafði
séð um sinn langa dag, hátt í
öld, nýtt land og nýja þjóð verða
til. Allur heimur æsku hennar
var löngu horfinn í mistur tím-
ans. Hennar tíð átti þó mörg
gæði, sína fegurð og vorsól, forna
menning, sína ströngu siði.
Fröken Kristjana var síðasta
dama sinnar kynslóðar, allt frá
19. öld. Hún var síðasta daman
af sinni ströngu gerð í þessu
landi.
Helgi Hjörvar.
Erla færði í bókarform síðar.
Bók þeirra mæðgna nefnist
„Bernska í byrjun aldar“ og kom
út hjá ísafoldarforlagi árið 1951.
Hlaut bókin góða dóma og var
um tíma notuð við lestur í nokkr
um barnaskólum bæjarins.
Árið 1929 giftist Þórunn eftir
lifandi manni sínum, Jóni Alex
anderssyni vélstjóra við rafstöð
ina við Elliðaár. Bjuggu þau þar
fyrstu búskaparárin, þar til Jón
tók við fostöðu Viðgerðarstofu
ríkisútvarpsins. Keyptu þau
nokkru síðar íbúð við Víðimel
og hafa búið þar síðan. Þau eign
uðust eina dóttur barna, Erlu
Þórdísi, er lauk Menntaskóla-
námi. Hún giftist Valdimar Ólafs
syni flugumferðarstjóra. Eiga
þau 6 efnileg börn og ber ein
dætra þeirra nafn Þórunnar sál
ugu ömmu sinnar.
Fyrir nokkrum árum bilaði
heilsa Þórunnar og hefur hún
síðan háð baráttu við þrálátan
sjúkdóm. Ekki missti hún kjark
inn og létt skap var henni léttir
í langvinnri baráttu.
Frábær umhyggja eiginmanns
hennar í erfiðum veikindum,
verður ættingjum Þórunnar
minnisstæð. Hún andaðist í Bæj-
arsjúkrahúsinu þann 17. apríl.
Grímur Þorkelsson.
BIFREIDASALAN
Ingólfsstræti 9
Sími 13966 og 19092.
Höfum kaupendur að Volks-
wagen ‘58 og ‘59.
Til sölu Ford ’55 pick-up eitt
tonn mjög góður.
Villys jeppi, mjög góður bíll
Dodge ‘51, hagkvæm kjör.
Bifreiðasalan
Ingólfssíræti 9
Sími 18966
og 19092
Bílasala Guðmundar
Bergþórugata 3.
Selur á,
Chevrolet ‘54 góðan einkabfl.
Opel Capitan ‘57 (lúxusmódel)
Dodge ‘53.
Moskwitch ’59.
Ford Sinca ‘59.
Bílasala Guðmundar
Bergþórugata 3.
Sími 19032 og 36870.
Bílasala Guðmundar
Bergþórugötu 3.
Símar 19032 og 36870.
Volkswagen '56
fallegur bíll. Ókeyrður hér-
lendis.
Bílasala Guðmundar
Bergþórugötu 3
Simi 19032 og 36870
Vörubílstjórafélagið Þróttur
Fundur verður haldinn í húsi félagsins miðviku-
daginn 26. þ.m. kl. 8,30 s.d.
Fundarefni:
Rætt um uppsögn samninga.
STJÓRNIN.
Lögfrœðingur
óskast sem fulltrúi á málflutningsskrifstofu.
Umsóknir merktar „Lögmannsstarf — 1168“ send-
ist afgr. Mbl. fyrir 30. apríl n.k.
Heimasaumaður overlocksammir
Heildsala óskar að komast í samband við lítið verk-
stæði eða einstakling sem gæti tekið að sér að sníða
og sauma peysur og prjónaföt á börn. Umsóknir
sendist Mbl. sem fyrst merktar: „Framtíð —• 1167“.
3/o herb. íbúð
Til sölu er skemmtileg 3ja herbergja íbúð tilbúin
undir tréverk. Bilskúrsréttur. Stutt í verzlanir.
Hitaveita.
ÁRNI STEFÁNSSON, hdl.
Málflutningur — Fasteignasala
Suðurgötu 4 — Sími: 14314.