Morgunblaðið - 18.05.1961, Page 3

Fimmtudagur 18. mai 1961
MORGVNBLAÐ1Ð
3
Hlaöiö seglum
Þýzka skólaskipið Gorch Foch er aðeins 3ja ára gamalt og
er í 7. ferð sinni. Það er allt úr stáli, á því eru 275 menn
og hafa margir þeirra aldrei fyrr á skipsfjöl stigið. Haesta
mastur skipsins er 45 metra hátt. Mvndin er tekin, er það
sigldi inn á Reykjavíkurhöfn í gærmorgun.
UM 9-leytið í morgun var
þungskýjað og mistur yfir
Reykjavíkurhöfn. Þegar blaða
maður Morgunblaðsins kom
niður að tollbúð, sá hann
glitta í vestur-þýzka skóla-
skipið Gorch Fock hjá örfis-
ey. Og er niður á Ingólfsgarð
Arnþór litli Helgason frá
Vestmannaeyjum fékk einn
allra á bryggjunni að koma
um borð í skólaskipið og
Ískoða það en hann hefur í
vetur verið á blindraheimil-
inu hér í Reykjavík. Hann
hafði heyrt um skipið og það
héldu honum cngin bönd.
Andlit hans ljómaði af á-
nægju, er þýzki sjóliðinn
fyl'gdi honum um allt skipið
og með aðstoð túlks fékk
Arnkell góða hugmynd um
skólaskipið. Á myndinni styð-
ur hann litlu hendinni sinni
á akkerisvinduna.
kom, var varðskipið óðinn að
leggjast upp að bryggjunni,
! en hann hafði fylgt skólaskip-
inu síðasta spölinn.
★
Þegar klukkan var 10 mín-
, útur yfir 9 var skipið komið
inn á leguna í fylgd með
Magna, sem lá við stjórnborðs
siðu þess. Á legunni var því
snúið og beygt inn í höfnina.
! Skipið nálgaðist nú bryggj-
una og mátti sjá hvar sjólið-
ar stóðu í þrefaldri röð á bak-
borðssíðu. Skipstjórnarmenn,
8—9 liðsforingjar, stóðu aftur
á. Fjöldi Þjóðverja hafði safn-
azt saman á bryggjunni til að
taka á móti skipinu, bæði ko.n
ur, karlar og börn. Aftuv á
móti voru íslendingar örfáir,
meðal þeirra Eyjólfur Ey-
fells listmálari.
Sjóliðarnir tóku að hrópa
og veifa, þegar þeir komust
í kallfæri. Þjóðverjarnir í
landi kölluðu á móti. Þetta
var eins og á bryggju í Ham-
borg. Landkrabbarnir voru
flestir með myndavélar og
smelltu af í ákafa; eina konu
sáum við með leikhúskiki,
sem hún renndi eftir röðum
sjóliðanna, eins og hún væri
sð búast við ættingjum sín-
um.
★
Vestur-þýzka skólaskipið er
81 metra langt barkskip, 12
melra breitt og ristir 4,3 m.
Skipið var með hlöðnum segl-
um, er það sigldi inn Reykja-
víkurhöfn, fannhvítt með
gylltri Gallíonsmynd í stafni.
Yfirbygging þess er aðeins ein
hæð miðskips. Það er ’oúið
hjálparvél, radar og er með
skrúfu.
Magni sneri barkskipinu í
höfninni og ýtti því upp að
bryggju; minnti hann helzt á
kiðling sem hnibbar. KluRk-
an hálf tíu lagðist það upp að
Ingólfsgarði innan við varð-
skipalægið. Þá hafði margt
íólk drifið að úr bænum svo
fjölmenni var orðið á bryggj-
unni.
★
Laust eftir klukkan tvö síð-
degis var okkur aftur litið nið
ur á Ingólfsgarð. Þar var
margt um manninn, að þessu
sinni aðallega íslenzk börn.
Sjóliðarnir sátu eins og flug-
ur utan í skipinu og í köðlun-
um; þeir voru að mála, fægja,
splæsa o. s. frv. Ekki önzuðu
þeir spurningum okkar, þó
þeir væru í seilingsfjarlægð,
heldur unnu jafnt Og þétt ó-
truflaðir af öllum augunum,
sem á þeim hvíldu.
Við landgöngubrúna var
tvöfaldur lögregluvörður, auk
eins skipverja. Lögreglu-
stjórinn í Reykjavík gekk
um borð meðan við stöldr-
uðum við, Og var okkur sagt
að ýmsir fleiri mætir menn
og sendiráðsmenn í bænum
væru staddir um borð í skóla-
skipinu.
Nokkur börn voru með há-
reysti mikla og heimtuðu
mynd af Gorch Fock, en ein-
iiverjir úr hópi barnanna
höiðu verið svo lánsamir að
fá gefins ljósmynd af skipinu.
Drenghnakki, á að gizka
7—3 ára, leiddi litlu _ systur
sína á brott. Við sáum að
hann hafði krækt sér í ljós-
mynd og tókum hann tali.
Kvaðst hann heita Guðmund-
ur Ásgeirsson og systir hans
héti Helga. Þau vissu ekki
hvaðan á sig stóð veðrið þegar
Ijcsmyndarinn fór að taka af
peirn myndir og urðu ósköp
feimin. Guðmundur kvaðst
aldrei hafa séð segiskip fyrr,
fannst það fallegt, en fékkst
S' o ekki til að segja meira.
★
Á bryggjunni nittum við að
máli Skafta Sigurðsson frá
Siglufirði, þar sein hann var
að virða fyrir sér skipið.
Skafti sagðist hafa farið ung-
ur utan og ráðizt á danskt
skólaskip, stórt fimm mastra
skip, en sökum heiiiuioys.s
orðið að hverfa aftur í land.
— Það er löng saga að segja
frá því, sagði Skafti. Síðan
gekk hann fram i bryggju-
brúnina og sagði með áherzlu:
— Þetta er tignarleg sjón.
Hg
Guðmundur Ásgeirsson og
llelga systir hans. I baksýn
sjást sjóliðar við vinnu
sína. Gallíónsmyndin sést
á stefni skipsins.

Auglýsingabrel ur
kommúnista
Kommúnistar sitja stöðugt ttm
að brjóta hlutleysi útvarpsins
með allskonar áróðri í auglýs-
ingum og efnisflutningi. Nú síð-
ast fundu þeir upp á því að
skora á Reykvíkinga að mæta
til „aðgerða" samtaka sinna við
stjórnarráðið í tilefni af komu
erlends flotaforingja. Áskorun
um þessar „aðgerðir“ var þulin
í Rikisútvarpinu allt hádegisút-
varpið í fyrradag.
Vitanlega er það hin mesta
fjarstæða að útvarpið skuli taka
slikan áróður í auglýsingar sin-
ar. Hér var um svo gróft hlut-
leysisbrot að ræða, að enginn
þurfti á að villast. Hefur
meirihluti útvarpsráðs nú for-
dæmt þessar aðfarir og beint
því til hlutaðeigandi starfs-
manna útvarpsins að forðast
slík mistök í framtíðinni. Komm
únistar munu vafalaust halda
áfram tilraunum sínum til þess
að misnota útvarpið. — Þeir
skirrast aldrei við að brjóta
reglur og misnota aðstöðu sína,
hvar og hvenær sem er.
Urðu sér til skammar
En kommúnistar og fylgilið
þeirra háfði lítinn sóma af hin-
um fyrirhuguðu „aðgerðum“ sín
um við stjórnarráðið í fyrradag.
Þangað komu aðeins nokkrir
æstustu öfgagoggarnir úr liði
þcirra, en forvitnir vegfarend-
ur, sem áttu leið þarna um að
loknum starfsdegi, horfðu á
ankannalæti þeirra og yfirborðs-
hátt. — Það er nú orðið öllum
almenningi í Reykjavík ljóst, að
barátta kommúnista gegn þátt-
töku íslands í varnarsamstarfi
vestrænna þjóða á engan hljóm-
grunn hjá þjóðinni. Bak við
þessa baráttu stendur aðeins fá-
menn klíka æstra Moskvukomm
únista, ásamt örfáum sérvitring-
um og nytsömum sakleysingj-
um, sem ekkert vita hvert þeir
eru að fara, eða hvert þeir vilja
fara.
Skáldlegt orðbragð
Piltur einn, sem kommúnist-
ar telja í hópi hirðskálda sinna,
skrifar í gær grein í Þjóðvilj-
ann um Keflavíkurgönguna og
kemst að þeirri niðurstöðu að
hún hafi verið afburða glæsi-
leg. Einnig ræðir hann nokkuð
viðbrögð unglinga þeirra, sem
gerðu hróp að kommúnistum að
göngu lokinni. Er orðbragð
þessa hirðskálds kommúnista
með þeim hætti, að ástæða er
til þess að fleiri en lesendur
Þjóðviljans fái að kynnast því.
t fyrrgreindri grein er m. a.
komizt að orði á þessa Ieið:
„Þótt hópur þessi væri ekki
áhrifamikill, var hann samt
athyglisvert vitni um áhrif
hinna stríðsóðu hérmangara,
sem stjórna pólitískum áróðri
íhaldsins, enda skipulagður af
þeim. Þótt „samsafn fíflanna“ á
Morgunblaðinu og fávitar Al-
þýðublaðsins reyni að skamm-
ast sín og þvo þennan blett af
sér og sínum, dugir það ekki
til. Þetta voru hin heimaöldu
guðslömb Sjálfstæðisflokksins,
Heimdellingarnir, sem ekkert
geta og ekkert eiga nema fé
foreldra sinna að leika sér með
og koma reglulega á málum
upp að dyrum bandaríska sendi
ráðsins að jarma þar eftir tútt-
unni sinni tvisvar á dag. Við-
brögð þessara aumingja við
hinni glæsilegu Keflavíkurgöngu
voru dæmigerð viðbrögð særðra
nashyrning?.“.
Það er ekki að furða, þótt
þessi piltur, sem þannig heldur
á penna, sé talinn í hópi
fremstu hirðskálda kommúnista!
Allan daginn var múgur og margmenni á Ingólfsgarði að horfa á skipið og strákarnir horfðu
löngunarfullum augum upp um rá og reiða.