Morgunblaðið - 19.09.1961, Blaðsíða 6

6
MORGZJISBLAÐIÐ
Þriðjudagur 19. sept 1961
Fulltrúi Si>. í Elisa-
betville hætt kominn
Elisabethville og Leo'poldville,
10. sept. — (NTB-Reuter) —
MINNSTU munaði að aðalfull-
trúi Sameinuðu þjóðanna í Elisa
bethville, Cruise O’Brien, léti
lífið í dag, er orrustuþota frá
Katangaher steypti sér með
skothrið yfir bústað hans í borg
inni. —
O’Brien stóð undir tré einu
í garði sínum og spjallaði við
nokkra blaðamenn, er hann
heyrði hvin af þotu. Honum
varð litið upp, sá þegar hvað
verða vildi og varpaði sér til
jarðar. Hið sama gerðu blaða-
mennirnir en kúlum rigndi um-
hverfis þá.
★
Annars var litt barizt í Elisa-
bethville í dag. Hermenn er
vart að sjá á götum bæjarins
en einstaka skoti hleypt • af.
Hermenn Sameinuðu þjóðanna
hafa búizt um í aðalpósthúsinu.
Her Katanga er ekki lengur
heild, heldur hefur hann klofn-
að niður í smá hópa, sem vinna
hver fyrir sig, án sambands við
liðsforingja sína eða aðalstöðv-
arnar.
• Bardagar I Albertville
Belgíska utanríkisráðuneyt-
ið tilkynnti hins vegar í dag, að
til bardaga hefði komið í nótt
í Albertville í Norður-Katanga,
en þeim hefði linnt er líða tók
á daginn. Allir íbúar voru sam-
hentir um öryggisráðstafanir,
sem ráðgerðar voru fyrirfram
og varð enginn mannskaði.
Orrustuþota gerði loftárás S
stöð sænskra hermanna við
Kamina, ein af flugvélum Sam-
einuðu þjóðanna var eyðilögð
með öllu og önnur mikið lösk-
uð. —
Frá írsku herdeildinni er það
að segja, að hún gafst alger-
lega upp eftir að hafa verið
vista- og skotfæralaus um
nokkum tíma. Eru írarnir nú
allir fangar Katangahers en
hljóta ágæta meðferð.
Hjálparbeiðni
GÖMXJL kona, sem er algjörlega
þrotin að heilsu og kröftum, svo
að hún getur ekkert unnið, sök-
um titrings í höndunum og hand-
leggjum, stofnaði til nokkur
þúsund króna skuldar í fyrra til
að leita eiginmanni sínum lækn-
inga utanlands. Hann er nú dá-
inn, og hún stendur uppi algjör-
lega eignalaus og getur ekki
greitt skuldina. Þetta veldur
henni stöðugu hugarstríði, því að
hún hefur þrátt fyrir erfiða lífs-
baráttu aldrei skuldað neinum
neitt og verið heiðarleg í fyllsta
máta.
Vildu nú ekki einhverjir, sem
þetta lesa, og eiga nóg fyrir sig,
hjálpa henni.. Þetta er ekki stór
skuld, en samt óbærileg fyrir ör-
magna einstæðing.
„Alla þá sem eymdir þjá
er yndi að hugga
og lýsa þeim, sem ljósið þrá
en lifa í skugga.“
Morgunblaðið veitix gjöfum til
bennar móttöku.
Árelíus Nielsson
í Velvakandaþætti 3. ág. sl.
birtist bréf frá M. S., þar sem
mælt er með þeirri hugmynd,
að líknarfélög og sjóðir gefi
út blómamyndakort, sem gefa
megi sjúklingum. Velvakandí
lagðist gegn hugmyndinni og
vildi heldur, að menn færðu
sjúklingum raunveruleg. ilm.
andi blóm. M. S. sendi Vei-
vakanda langt bréf um hæl,
en það hefur því miður glat-
azt á einhvern hátt. Þótt
nokkuð sé um liðið, birtist hér
bréfið, (nokkuð stytt), sem
M. S. hefur skrifað á ný.
• Sá, sem gefur mest...
„Kæri Velvakandi:
Hér sendi ég þér nokkrar
línur vegna athugasemda
þinna við' bréf mitt um líkn-
argjafakort handa sjúkling-
um. Ég vil fyrst taka fram, að
uppástunga mín um slík kort
er ekki gerð vegna þess, að
við, sem áhuga höfum á þessu
máli, njótum ekki fegurðar
blóma og skiljum ekki — svo
sem Velvakandi vill vera láta
— þá hugsun, er liggur því
til grundvallar, að vinir okk-
ar færa okkur blóm. Hitt er
sönnu nær, að auk þess sem
við vildum gjarnan leggja góð
um málefnum lið, skiljum við
einnig hug þeirra vina okkar,
sem ekki hafa efni á því að
færa okkur blóm — a. m. k.
ekki að staðaldri — því að
eins og spakmælið segir: „Sá
sem gefur mest, gefur ekki
alltaf bezt, en sá, sem gefur
bezt, gefur alltaf mest“.
Auk þess væri hverjum og
einum vitanlega í sjálfsvald
sett að færa sjúklingum blóm
eftir sem áður, — uppástung-
an var miðuð við það, að fólki
gæfist einnig kostur á að
kaupa slík kort og færa sjúkl
ingum í stað blóma og sælgæt-
is. Svo geta þeir, sem vilja,
gefið allt þetta til skiptis eða
samtímis. Kortin væru og hent
ug þeim, sem eiga sjúka vini
í fjarlægð.
Mér finnst því, að kort til
að gleðja sjúka, óska þeim
góðs bata og leggja um leið
góðum málefnum lið, væru
síður 3n svo óviðeigandi.
Velvakandi bendir á, að ekki
finnist ilmur af pappaspjaldi.
Til er máltæki, sem segir:
Eitt orð getur vermt þrjá
vetrarmánuði. — Orð geta ilm
að á sinn hátt, og fallegt kort,
sem á væri letrað fagurt ljóð
eða spakmæli, undirritað hlý-
legum óskum, nafni gefanda,
dags. og ártali, myndi áreiðan
lega margan sjúkan gleðja,
hversu mikið yndi, sem hann
hefði af blómum.
Fróðlegt væri að vita, hvort
Öryrkjabandalagið hefði á-
huga á þessari hugmynd. E. t.
v. mætti líka gefa út jólakort
til ágóða fyrir starfsemi þess“.
• Blóm eru orð . . .
Velvakandi sjálfur er nú I
fríi, en sá, sem þetta ritar,
sonur Velvakanda, er hug-
myndinni hlynntari, en karl
faðir hans, sem tók hana nokk
uð óstinnt upp á sínum tíma.
Uppástungan er góð og gagn-
leg, en hins vegar má hún
alls ekki verða til þess að
draga úr blómagjöfum. Mál-
tækið segir, að blóm séu orð,
sem hvert barn geti skilið, og
ekkert er fegurra til tækifær-
isgjafa en einmitt blóm. Þau
gleðja bæði ilm- og sjónskynj-
unina, auk þess sem þau bera
vott um hugarfar gefandans í
garð þess, sem þiggur. Aldrei
er of mikið af blómum um-
hverfis mann.
• Blómaskrevtingar
— Á seinni árum hefur
færzt í vöxt að skreyta veizlu-
sali með blómum, og er það
vel. Ekki ber að anza þjóð-
varnarlegum nöldurkerling.
um, sem þusa um bruðl,
óþarfalúxus o. s. frv. í því
sambandi. Fagurt umhverfi
kemur ekki alltaf af sjálfu sér.
í þessu sambandi má og minna
á hina leiðinlegu setningu í
útfararauglýsingum: „Blóm
eru vinsamlega afþökkuð, en
þeim, sem vildu minnast hins
látna, er bent á xyz-sjóð ... .“
Oft er ekki einu sinni haft
fyrir því að benda á einhvern
líknarsjóð, heldur látið nægja
að afþakka blómin. Hvers
vegna? Fyrst menn eru á ann-
að borð jarðsungnir og jarð-
settir með viðhöfn. er sjálfsagt
að prýða eftir föngum. Það
er í sjálfu sér ágætur siður að
heiðra minningu látinna með
líknargjöf, en alger óþarfi
virðist að hann verði til að
auka á ömurleik hinztu kveðju
stundarinnar.