Morgunblaðið - 12.11.1961, Blaðsíða 15

Sunnudagur 12. nóv. 1961
MORGV'NBLAÐIÐ
15
félag Siálfslæðismanna í laun]iegasamtökum.
Aðalf undur
félassins verður haldinn í Sjálfstæðishúsinu í dag 12. ji.m. kl. 2 e.h.
Fundarefni:
1. Veirjule" aðalfundarstörf
2. Önnur mál.
STJÓRNIN.
HEIMDALLIJR F.U.S.
efnir til almenns umræðufundar í salakynnum Verzlunarmanna-
félajís Reykjavikur í Vonarstræti þriðjjudaginn 14. nóv. kl. 8,30.
Umræðtiefni: HLUTLEYSISSTEFNAIM
FRUMMÆLANIM: Birgir ísl. Gunnarsson, form. Heimdallar.
Félagar eru hvattir til að fjölmenna.
STJÓRN HEIMDALLAR.
Glerslipunin i Hafnarfirði
er á Reykjavikurvegi 16 2—3—4—5 og 6 mm. gler
Einnig hamrað gler og örygg.sgler.
Kaupmenn Nýkomnar
Hinar marg eftir spurðu Helanca tátiljur á aðeins
kr. 23 40. — Helanca hnésíðar buxur með blúndu,
Lady M kr 141.65. — Parley uilargarn með vírþræði,
tízkulitir. — Ennfremur Hyge'. plastbuxur nr. 4 og 5.
Heildverzlunin Amsterdam
Simi23023
Hafnarfjörður Hafnarfjörður
Amerískir kvenskór
með uppfylltum hælum
nýkomnir.
★
Brúnir og gráir
Skóverzlun Geirs Jóelssonar
Stranclgötu 21 — Hafnarfirði
4
LESBÓK BARNANNA
GRETTISSAG A

177. I»eir gengu nú heim til
tkálans og komu við hurðina
ttundar fast.
Þá mælti Illugl: „Knýr Hös
magi hurð, bróðir", segir
hann.
„Og knýr heldur fast**, sagði
Grettir, „og óþyrmilega**.
Og í því brast sundur hurð
in. Þá hljóp Illugi til vopna
og varði dyrnar, svo að þeir
náðu eigl inngöngu. Sóttust |
þeir þá lengi, og komu þeir
engu við nema spjótalögum,
og hjó Illugi þau öll af skafti.
178. Og er þeir sáu, að þeir
gátu ekki að gert, hlupu þeir
upp á skálann og rufu. Þá
færðist Grettir á fætur og
þreif spjót og lagði út á milli
viða. Þar varð fyrir Kárr,
. heimamaður Halldórs frá
Hofi, og stóð þegar í gegn
um hann.
Rufu þeir nú um ásendana
og treystu síðan á ásinn, þar
til er hann hrast í sundur.
Grettir mátti eigi af knjánum
rísa. Greip hann þá saxið
Kársnaut. í því hlupu þeir
ofan í tóftina, og varð nú
hörð svipan með þeim.
179. Grettir hjó með saxinu
til Vikars, fylgdarmanns
Hjalta Þórðarsonar, og kom
á öxlina vinstri í því, er hann
hljóp í tóftina, og sneið um
þverar herðarnar og út undir
hina hægri síðuna og tók þar
tundur þvert manninn, og
steyptist búkurinn ofan á
Gretti í tveimur hlutum. Gat
hann þá ekki upp rétt saxið
svo skjótt sem hann vildi. [
180. Og í því lagði Þorbjörn
öngull í milli herða honum, og
var það mikið sár.
Þá mælti Grettir: „Ber er
hver á bakinu, nema sér bróð
ur eigi“.
Illugi kastaði þá skildi yfir
hann og varði hann svo rösk
Iega, að allir menn ágættu
vörn hans.
Grettir mælti þá til Öng-
uls: „Hver vísaði yður leið í
eyna?‘*
Öngull mælti: „Kristur vís-
aði oss leið.“
„En ég get“, sagði Grettir,
„að hin arma kerling, fóstra
þín, hafi vísað þér, því að
tiennar ráðum muntu treyst
hafa“.
5. árg. ★ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 12. nóv. 1961.
Sagan um Tajo og fílsunpnn
„Það er nokkuð, sem ég
þarf að segja þér, mikli
höfðingi“, sagði hún. —
,Einu sinni, þegar ég sat
uppi í stóru tré, kom lít-
ill drengur, sem ekki vissi
af mér. Hann heilsaði
trénu og sagði: „Eg er
hann Tajo litli, og ég óska
mér að eignast lítinn fíl“.
Þetta segi ég þér mikli
'höfðingi, svo að þú vitir,
a@ í öllu þorpinu er ekki
einn einasti drengur eða
stúlka, sem óska sér jafn
innilega að eiga lítinn fíl,
eins og hann Tajo litli.
„Þakka þér fyrir, stúlka
mín“, sagði höfðinginn,
„ég slkal hugleiða það,
sem þú hefur sagt. En
láttu Tajo eklki vita að þú
hafir kiomdð hingað“.
Daginn eftir kallaði
höfðinginn öll börnin í
þorpinu saman og sagði
við þau: „Ennþá hefi ég
ekíki ákveðið, hvert ykk
ar fær að eiga fílsungann.
En að fimm dögum liðn-
um, skal ég segja ykkur
það. Þangað til megið þið
annast um hann og færa
honum vatn og mat. En
þið megið ekki leika ykk-
ur við hann. Ennþá er
litli fílsunginn óvanur að
að vera hérna og þess
vegna verður hann að
hafa kyrrð og næði fyrstu
dagana.
Daginn eftir komu öll
börnin til að gefa fíls-
unganum. Sum söfnuðu
blöðum af trjánum, önn-
ur báru vatn í leirkrukk
um og gáfu honum að
drekika. En þegar þau
höfðu horft á hann eta og
drekka og máttu samt
ekki leika sér við hann,
fannst þeim ekkert gam-
an lengur og fóru eitt af
öðru í burtu til að leika
sér.
Tajo einn varð eftir.
Hann settist fast upp við
fílsungann og talaði við
hann, eins og í trúnaði.
Hann sagði frá því, hve
heitt og innilega hann
hefði óskað sér að eignast
fíl. Litli fíllinn stóð al-
veg kyrr, og það var eins
og hann hlustaði og skildi,
það sem Tajo sagöi.
Næsta dag komu aðeins
fáein af börnunum til að
fóðrg fílsungann, og brátt
urðu þau leið á honum og
flýttu sér burt. En Tajo
gaf honum vatn og mat
af mikilli trúmennsfcu,
þar til litli fíllin gat ekki
meira í sig látið. Svo sett
ist Tajo hjá horium og fór
aftur að tala við hann
eins og daginn áður.
Dagana næstu ,var það
Tajo einn, sem fóðraði
fílsungann. Og þegar
fimmti dagurinn rann
upp komu öll börnin sam-
an til að hlýða á úrskurð
höfðingjans.
Þau hópuðust svo þétt
í kringum litla fílinn, að
Tajo gat alls ekki komizt
nálægt honum. Tárin
tóku að renna niður kinn
ar hans. Einhver armar
yrði sjálfsagt valinn til
að eiga fílinn. Heru hafði
hann ekiki séð í þessa
fimm daga. Hún vissi, að
hann hafði nógu að sinna
og vildi ekki trufla hann.
En nú kom Hera og stóð
við hlið Tajos.
„f dag ætla ég að velja