Morgunblaðið - 12.11.1961, Blaðsíða 17

r
Sunnudagur 12. nóv. 1961
MORGUNBLAÐIÐ
17
Lilja Hallgrímsdóttir: —
Mýkri lireyfingar.
— ÞETTA eru ljótu vand-
ræðin, ég sem ætlaði að
halda þessu leyndu og
sagði börnunum mínum að
ég væri í sníðaskóla. Og
svo kemur það í blöðun-
um að ég sé að læra ball-
ett. —
Þe.^si Orð mælti frú Ingi-
björg Þorsteinsdóttir frá Hafn-
arfirð'i við blaðamann Morg-
unbiaðsins fyrir nokkrum
kvöldum. Við vorum stödd í
nýjasta ballettskóla bæjarins,
sem er til húsa að Tjarnar-
götu 4, og horfðum á einn
„frúaflokkinn" æfa léttan
ballettdar.s, plastískan og
klassiskan. „Frúaflokkur" er
kannski ekki réttnefni, því
ekki er skiiyrði að konurnar
séu giftar og margra barna
mæðar, en í þennan flokk eru
þær settar, sem eru ekki nógu
ungar til að komast í barna-
eða unglingaflokka. Kennslu-
stunuirnar fara fram á kvöld-
in, til hagræðis fyrir þær kon-
sem vinnur í Utvegsbankan-
um, Birna, skrifstofustúlka,
Steinunn, afgreiðslustúlka og
Ellen, sem iét ekki uppi stöðu
sína.
— Og ykkur líkar vel ball-
ettinn?
— Hann er alveg draumur,
svaraði ein og talaði fyrir máli
þeirra a'.lra, og það er dásam-
legt að fá tækifæri til að læra
hann. Hvort okkur fari fram?
Eg er nú hrædd um það! Við
verðum ábyggilega orðnar
stjörnur eftir árið, er það ekki
stelpur? — og þær hurfu
skellihlægjandi út um dyrnar.
★
— Og hvað hafa svo nem-
•endurnir upp úr krafsinu?
spyrjum við að síðustu Lilju
Hallgrimsdottur, danskennar-
ar, sem rekur og kennir við
skólann ásamt fjórum öðrum
danskennurum, þeim Katrínu
Guðjónsdóttur, Kristínu Krist-
insdóttur, Irmu Toft og
Wennie Schubert.
— Þeir fá í fyrsta lagi prýði
lega ieikíiiru, sem er að okkar
dómi skemmtilegri en venju-
leg leikfimi, og í öðru lagi
örugglega mýkri hreyfingar.
Kemur það að sjálfsögðu bezt
í ljós í bainaflokkunum; það
er veruiega gaman að sjá hve
hreyfingai þeirra breytast eft
ir því sem á líður. Auk þess
held ég að börn, sem læra
ballettdans, læri að hlusta bet-
ur eftir músik en þau ella
hefðu gei’t.
Þessi hópur, sem var hér áð-
an, byijaði fyrir 1 mánuði.
Maður býsi ekki við stórafrek-
um á svo skömmum tíman, en
franvfarirnar hafa orðið ótrú-
lega miklar. Þið ættuð að
koma aitur og sjá þær að vori.
Hg.
VENJULEG AMMA
Efur kiukkutima látlaust
erfiði var kennslustundinni
lokið cg okkur gafst færi á að
ræðu við þessar upprennandi
ballettstjörnur. Frú Ingibjörg
var ekkert þurr á manninn,
þrátt fyrir að við hygðumst
ljóstra upp leyndarmáli henn-
ar, enda kom á daginn að
„uppátækinu" hafði hún ekki
haldið leyndu fyrir eiginmann-
inum: — En það er ómögu-
legt að segja fyrir um, hvern-
ig börn taka svona uppátækj-
Neinendurnir voru niffursokknir í æfingarnar og keerffu sig kolióttan, þó Ijósmyndarinn,
Sveiiun Þormóðsson, væri meff myndavélina á lofti. Þetta er því miður aðeins hluti af
nemendahópnum, taliff frá hægri: Heimy, Steinunn, Kolbrún, lngihjörg, Anna og Guðrúik
ur, sem ekki eiga hægt um
vik að sækja öanstíma á dag-
inn.
★
Þelta kvöld voru ellefu kon-
ur mættar, Kari Lund As-
mundsson, Guðrún Arnadóttir,
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Sig-
urlín Einarsdóttir, Ellen Helga
dóttir, Steinunn Guðlaugsdótt
ir, Birna Valgeirsdóttir,
Hennj' Bartels, Kolbrún Val-
týsdótiir, Anna B. Jónsdóttir
og Gigja Arnadóttir, en nem-
endafjóidinn í hverjum tíma
er um 15, að því er danskenn-
arinn Lilja Hallgrímsdóttir
tjáði okkui, og æfir hver fiokk
ur tvisvar i viku.
★
Og þarna stóðu konurnar
upp við stöngina og æfðu ýms-
ar undirstöðuæfingar fyrir
kiassiskan ballett, allar klædd
ar í svartar, bláar eða græn-
ar sokkabuxur og mislitar
treyjur, frjálslegar og hleypi-
dómalausai Og skeyttu því
ekki hæJjshót þótt ljósmynd-
arinn spígsporaði fram og aft
ur um salirm og tæki af þeim
myndir i misjafnlega velheppn
uðum æfingum; um slíka smá
muni er ekki verið að hugsa
þegar ballett er annars vegar.
PíanóJeikarinn Björg Bjarna-
dóttir lék hvert lagið á fætur
öðru og danskennarinn æfði
sporin upp á „frönsku“, eins
og ballettdanskennara er sið-
ur, fyrst stangaræfingar, síð-
an höfuðhreyfingar, bakæfing
ar og fleira og fleira, og að
lokum það allra skemmtileg-
asta: ýmis vandasöm hopp, og
var þá giarnan hlegið dátt.
„Ekki að horfa niður í gólfið,“
sagði danskennarinn, „þá svim
ar ykkur, horfið beint af aug-
um fram.‘
um fuilorðins fólks — þeim
finnst þau hlægileg og eru
hræd.d um að aðrir geri grín
að þeim, yngsti sonur minn er
líka á svo viðkvæmum aldri,
15 ára . . .
— Hvað áttu mörg börn,
Ingibjörg?
— Eg á þrjú á lífi, og tvo
sonarsyni, 3ja og 4ra ára, svo
nú geturðu reiknað út. Annars
er aidurinn ekkert launungar-
mál, ég er 32 ára gömul, búin
að vera það lengi og ætla að
vera það lengi enn.
— I-Iveis vegna ég fór út í
þetta? Það má kannski segja
að seint sé byrjað, en mig hef-
ur frá barr.æsku dreymt um
að læra nð dansa. Nú, svo gifti
ég mig snemma og hafði öðr-
um hnöppum að hneppa, en ég
hef mikið dansað heima, bæði
við manninn og börnin. Bezta
ráðið til að halda sér ungum
er að hreyfa sig mikið og
synda; ég fer í sundlaugarnar
á hverjum morgni með 7-bíl,
sagði Ingibjörg að lokum.
GOTT VI® BAKVEIKI
Guðrún Arnadóttir, húsfrú
og tveggja barna móðir, sagði
að sér íyndist ballettæfingarn-
ar styrkjandi, og sérstaklega
góðar við bakveiki, en sú veiki
hefði þjáð sig alllengi en væri
nú batnað.
Og aðra ljóshærða tveggja
barna móður hittum við
snöggvast að máli, sú var ætt-
uð frá Suður-Noregi, en gift
hér og búsett. Hún heitir Kari
Lund og hefur átt heima á Is-
landi í ö ár og talar íslenzku
reiprennmdi, þó með örlitlum
erlenöum nreim. Kari sagði að
ballettinn væri dálítið erfiður,
en vonandi hefði hún gott af
því. I sama streng tók Kol-
brún Valt.ýsdóttir, sem kvað
hann „ægiiegt púl en skemmti
legt“ Kolbrún er í B.A.-deild
Háskéiar.s og vinnur í Ríkis-
útgáfu námsbóka.
KÓK OG SÍÐAN
STEVPIBAÐ
— Hvcrt haldið þið nú að
loknum danstíma? spurðum
við nokkrar af þeim yngri, sem
voru að kiæða sig í yfirhafn-
irnar.
— Ut á Skála, svöruðu þær
einum rómi, og fáum okkur
kók og eittnvað með því. Mest
langai okkur þó að fara í ær-
legt steypibað, en þar sem það
er ekki fyrir hendi enn, verð-
um við að geyma baðið þar til
við komum heim.
Stúikurnar voru: Henny,
Mólverkasýning Bjnrna Guð
mundssonur irú Hornufirði
GAMANLEIKURINN „Allir
komu þeir aftur“ hefur nú
veriff sýndur meira en 20
sinnum viff ágæta affsókn. —
Auffsætt er aff leikhúsgest-
ir skemmta sér vel við að
horfa á þetta græskulausa
gaman. Næsta sýning leiks-
ins verffur í kvöld.
Myndin er af Bessa Bjarna
syni og Jóhanni Pálssyni í
hlutverkum sínum.
BJARNI Guðmundason hefir
tvisvar sinnum áður haft sýningu
hér, og jafnan hlotið ágæta
dóma listhæfra manna og sýn-
ingargesta. A þessari sýningu eru
alls 46 myndir, bæði olíu og vatns
litaimálverk, flest gerð á síðusbu
tveimur árum.
Listahverfi Bjama er allvítt.
Frá Oræfajökli austur í Lón, og
síðan þaðan alla leið vestur á
Barðaströnd. Það er því ekki að
•undra að margt beri fyrir augu
á þessiari löngu leið, með öllum
sínum margháttuðu eðlilegu
breytingum og fjölþættu litbrigð
um. En lallt vitniar um sama
óskeikanlega liistalhandibragðið.
Eg get ekki að því gert, að stund
um þegar eg lít yfir þessa meist
aralegu sýningu, að það sé engu
líkara en vera kominn upp á
Almannaskarð, og horfa þaðan
yfir eyjarnar, sundin bláu, nesin,
sveitirnar, fjöllin og jöklana í
öllu sínu dýrðarveldi, svo langt
sem augað eygir.
A þessari yndislgeu sýningu er
allt heilsteypt, náttúrlegt, en
stundum eins og skáldlegur ljómi
yfir sumum listaverkunum. Þar
er ekkert abstrakt.
Mönnum þætti nú líklegt að eg
nefndi nokkur listaverkanna á
sýningunni, drep eg því á nokkur
Oræfajök'Ull, Birnutindar, Höfn-
in, Gæisaheiðar, Speglanir, Kvöld
við Homafjarðarfljót, „Þú blá-
fjallageimur", Höfn í Hornafirði,
Hvítur bátur I rökkri, Sumarnótt,
Af Barðaströnd, Ur Skerjafirði,
1 ÖNDVERÐUM desember
mánuði árið 1955 gekkst Kven-
gélag Lundarreykjadalshrepps
fyrir fjársöfnun til Lundarkirkju
vegna væntanlegrar viðgerðar á
henni. Var gömlum Lunddæling-
um, búsettum víðsvegar um land
ið ritað bréf, þar sem þeir voru
beðnir að leggja fyrrverandi
sóknarkirkju sinni lið. Er
skemmst frá því að segja, að
þeir brugðust vel við, og hafa
síðan safnast á vegum kvenfé-
lagsins um 20 þúsund krónur til
kirkjunn'ar. Hafa burtfluttir
Lunddælingar tjáð með þessu hlý
hug sinn og ræktarsemi við þá
kirkju, er þeir sóttu og hrifust
af sem börn. En auk þess ber
stuðningur þeiirra fagurt vitni um
ást til bernskustöðva, átthaga-
tryggð, sem reyndar hefur birzt
með ýmsu öðru móti.
Upphaflega var fyrirhuguð við
gerð á kirkjunni, svo sem að fram
an greinir, en síðar kom í ljós,
að hagkvæmam yrði á allan hátt
að reisa nýtt Guðshús. Er smíði
þesis nú þegar hafin.
Það er í mikið ráðiz't fyrir fr
Risaklær, og Mýrarhús.
Af málverkunum hafa þegar
nokkur selzt. Sýningin verður að-
eins fram yfir helgi, svo fólk æfcti
að nota tækifærið. Það muin eng-
inn sjá eftir því.
Hafi Bjarni þökk fyrir sýiw
inguna!
mennan söfnuð að ljúka þvl
verki, sem nú er hafið á Lundi,
þar sem framlög úr opinberum
sjóðum til kirkjubygginga enu
harla lítil, svo sem alkunna er.
Eigi að risa í dalnum vegleg
kirkja, ölduim og óbornum í'bú
um hans til lieilla og blessunar,
verða allir Lunddælingar, vinir
og velunnarar byggðarlagsins að
leggjast á eitt til að ná setbu
marki.
Hér skulu færðar innilegar
þakkir öllum þeim, er styrkt 'hafa
þetta málefni undangengin ár, en
um leið er heitið á alla Lunddæil
inga til frekari liðveizlu.
Einar Ásmundsson
hæstaréttarlögmaður
Lögfræðistörf — Fasteignasala
Austurstrætj 12 III. h. Sími 15407
RACNAR JÓNSSON
hæstaréttarlögmaður
Lögfræðistörf og eignaumsýsla
Vonarstræti 4. VR-húsið.
Simi 17752
Sigurffur Arngrímsson.
Ný kirkja á Lundi