Morgunblaðið - 24.03.1962, Síða 16

M on crvnr AÐIÐ
Laugardagur 24. marz 1962
lf
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
_______ 17 _____
Gir.a var fyrr tilbúin en frúin
eftir hádegisverð, og meðan hún
beið, var eitthvað, sem dró hana
að sundpollinum. Hún tók þar
upp kveikjarann sinn og vindling
ana. Hún hafði ekki séð Mario
allan morguninn og kærði sig
heldur ekki um það.
Fyrst þarf ég kjólaefni, sagði
frú Lolyta, þegar bíllinn snigl-
aðist gegn um umferðina á aðal-
götunni. Don Diego sendir flug-
vél til Manila eftir saumakon-
unni. Hún leit á Ginu. Þú ert að
hlæja að gamalli konu fyrir að
geta komizt í svona uppnám út
af kjól, sagði hún, en þegar kon-
an á bara einn son og sá sonur
ætlar að fara að giftast stúlku,
sem henni líkar við, þá er kjóll-
inn mikilvægt atriði.
Aftur heyrði Gina orðin og allt
aðra merkingu í þeim. Átti þetta
líka að vera broddur, ætlaður
henni? Eða var það kannski ein-
tóm ímyndun?
Þær voru einar í búðinni í kæf-
andi molluloftinu og kaupmaður-
inn stóð sjálfur við hlið þeirra
með bukti og beyingum og sýndi
þeim fínustu efni, sem hann átti
til. Loksins valdi Lolyta rjóma-
litt japanskt silki svo.þykkt, að
Gina efaðist um, að hún mundi
lofta því.
Ég held ég taki þetta, sagði
hún. Finnst þér það ekki, Gina?
bætti hún við, því að hún hafði
séð hik á henni.
Ég mundi taka þetta, sagði
Gina og benti á grænt flauel.
Flauel í hitabeltinu?! æpti frú-
in. Ég mundi stikna í því!
Það væri mér sama, sagði Gina.
Ég mundi fara í það engu að
síður.
Þá skaltu fá það, sagði frúin.
Þú þarft að fá nýjan kjól, hvort
sem er, og þó að þú verðir í
honum, skal ég samt hlæja að
þér, því að ég veit, að þú verður
alveg að kasast í hita.
Það er víst bezt að fá perlur
við flauelið, sagði frú Lolyta,
inni hjá gimsteinasala, þar
skammt frá. Já, perlur, sagði hún
og tók upp perluband, sem var
ekki sérlega stórt en mjög fallegt.
Gina vissi, að hún ætti að
hreyfa mótmælum, en gat það
ekki. Perlurnar voru gullfallegar
og alveg samstæðar.
Lolyta lagði ekki nema eina
spumingu fyrir kaupmanninn:
Eru þessar perlur ekki frá perlu-
flotanum mannsins mins?
Jú, frú, svaraði hann. Ég kaupi
ekki nema það bezta. Þær eru
dýrar, en....
Verðið skiptir engu máli, tók
hún fram í, því að ég ætla að fá
þær. Hún sneri sér að Ginu, þeg-
ar gimsteinasalinn var genginn
frá þeim, og skríkti: Hann veit,
að ég hef vit á perlum og hann
er feginn að hafa viðskiptin
mín. Hann gerir enga tilraun til
að pretta mig. Aðeins fátækling-
arnir verða að vara sig á að láta
pretta sig, Gina.
Flestir í húsi de Aviles voru
fyrtnir og stuttir í spuna næstu
dagana. Þefur af kertavaxi var
allsstaðar og einnig af málningu,
en úti fyrir glumdi í sláttuvélun-
um í garðinum. Garðyrkjumenn-
irnir skömmuðust við rafvirkj-
ana, sem voru að leggja raf-
magnstaugar um allan garðinn
og rafvirkjarnir rifust við mál-
arana, sem voru að hressa við
veggina á sundlauginni, þegar
rafvirkjarnir þurftu að koma
fyrir ljósum þar.
Ef nú rignir... .guð minn góð-
ur, ef nú rignir! sagði frú Lolyta
og yar kvíðin. Æ, þú þarna!
hreytti hún í manninn sinn. Þú
ættir að setjast að í skrifstofunni
eða klúbbnum, meðan á þessu
stendur, svo að þú sért ekki allt-
af fyrír.
Einkennisbúningar voru saum-
aðir handa aukaþjónunum, sem
höfðu verið kallaðir alla leið frá
búgarðinum á Leyte, Casa de
Campo og strandhúsinu í Talisay.
KROMHOUT DIESEL
Höfum tilbúna til afgreiðslu strax eina
375 hestafla KROMHOUT skips-diesel-
vél, með öllum útbúnaði til niðursetn-
ingar.
BUKH
DIESEL
BUKH DIESEL
Höfum fyrirliggjandi 24 hestafla BUKH
dieselvélar, með öllum útbúnaði til nið-
ursetningar í trillubáta.
Magriús O. Olarsson
Garðastræti 2 — Reykjavík.
Símar: 10773, 16083 og 16772
Hljómsveitir voru prófaðar og
eldhúsin gerð í stand, en uppi á
loftinu voru saumakonur önnum
kafnar við kjólana. Eitt andar-
takið stóð frú Lolyta grafkyrr,
til að láta máta á sér og það
næsta var hún hlaupin til að
sansa einhvern reiðan sendil eða
uppstökka eldabusku. Boð voru
send væntanlegum gestum í
pósti, síma eða með sendimanni.
Flugvélin var stöðugt í gangi til
Shanghai og Manila og fór meira
að segja eina ferð til Ástralíu.
Já, það var mikið að snúast og
margt að hugsa.
En heima hjá Sffredo Jands-
stjóra var ekki minna um að
vera, því að þar fór fram undir-
búningur að hátíðlegu brúðkaupi,
sem átti að fara fram í sjálfri
dómkirkjunni, að viðstöddum
nokkrum þúsundum gesta. Boðin
gengu í allar áttir, bæði til
Evrópu og Asíu.
Þetta varð Gina allt að horfa á,
og fann sárt til þess, að ihún var
að missa tækifærið sitt út úr
höndunum. Hún var algjörlega
magnlaus, en fann, að tækifærið
var rétt framan við fingurna á
henni, án þess að hún vissi,
hvernig hún ætti að höndla það.
Eitt vissi hún að minnsta kosti:
Það var ekki vísasti vegurinn til
árangurs að láta Vicente fá vilja
sínum framgengt.
Vicente virtist algjörlega 6-
snortinn af öllum þessum hama-
gangi, rétt eins og þetta væri
einhvers annars manns brúð-
kaup. Og enn þráði hann Ginu.
Og hann gaf það líka ótvírætt í
skyn einu sinni þegar hann kom
að henni í línskápnum, en þang-
að hafði hún farið, svo að María
frænka þyrfti ekki að leggja það
á fæturna á sér að ganga upp
stigann.
Hann kyssti hana léttilega áð-
ur en hún gæti ýtt honum frá
sér. Það fara að verða síðustu
forvöð hjá- þér, Gina, sagði hann.
Hvað áttu við?
Til að ná í mig.
Láttu ekki eins og bjáni. Hún
reyndi að komast fram hjá hon-
um en hann hélt henni fastri.
Mér hefur aldrei dottið neitt
slíkt í hug.
Nú.. ekki einu sinni þegar þú
varðst þess vör, að Diego var
blásnauður en ég ríkur? spurði
hann hlæjandi, en svo varð hann
alvarlegur aftur. Þú skalt ekki
fara að setja þetta brúðkaups-
stand neitt fyrir þig, Gina. Það
er hvort sem er ekki annað en
Xátalæti og fyrir forms sakir.
Hann dró hana að sér, en
kruklað lakið var milli þeirra, en
svo datt það á gólfið og varif
þeirra mættust og hún fann hjá
sér ástrxðu, sem hún mundi ekki
ráða við. Hversvegna ættum við
að neita okkur um það, sem okk-
ur langar bæði í? sagði hann og
varir þeirra næstum snertust, en
þó ekki alveg. Hafðu hurðina ó-
læsta hjá þér í kvöld, Gina, þá
kem ég til þín.
Það kvöld heyrði Gina, að
drepið var létt á dyr, hún heyrði
lásinn snúast og skrölta í hurð-
inni, þegar hann fann, að hún
var læst. Hún heyrði hann fara
burt, bölvandi.
XII.
Kvöldið eftir sat Gina við
snyrtiborðið og var að laga á sér
hárið, og furða sig á því, hve
fljót hún hefði verið að tileinka
sér lifnaðarhætti ríka íólksins.
Henni fannst hxin vanrækt af þvi
að Anna var ekki þama til stað-
ar til þess að renna í baðkerið —
hún hafði orðið að eftirláta ein-
hverjum gestum þernuna sína.
Hvert herbergi í húsinu var nú
fullt og margir gestirnir höfðust
við úti á skemmtiskipinu.
Gina leit á smargaðinn á fingr-
inum á sér. Steinninn var fer-
hyrndur og mjög stór og var enn
meir áberandi vegna litlu dem-
antana, sem umgirtu hann. Frú
Lolyta hafði skotizt inn í her-
bergið hennar skömmu áður og
gefið henni hann.
En því eruð þér að þessu?
spurði Gina og strauk hringinn
léttilega.
Ég sá hann af tilviljun í öskj-
unni minni, svaraði Lolyta létti-
lega og þá datt mér í hug kjóll-
inn þinn. Þetta er kaldur steinn,
Gina, og ég hef aldrei verið hrif-
in af honum, en þú þarft eitt-
hvað kalt með þessu heita flau-
eli. Hún hló.
En ef ég nú týndi honum?
spurði Gina. Ég gæti ekki borgað
hann á þúsund árum!
Þá skulum við bara kalla hann
brúðkaupsgjöf, sagði Lolyta
dræmt. Og það minnir mig á, að
ég fékk í dag stutta orðsendingu
frá Diego. Hann ætlar ekki að
koma á dansleikinn og ekki til
Cebu fyrr en þú sendir eftir hon-
um. Hann segir, að þú skiljir það.
Eða hvað?
Já, ég skil það, svaraði Gina,
án þess að vita, hvað hún var að
segja, og nú sneri hún hringnum
milli fingranna og var hugsi.
Hann var alltof dýr fyrir svona
tilefnislausa gjöf, eins og frúin
gaf í skyn, að hann væri. Var
hún kannske að múta henni? Og
£ hvaða tilgangi? Var hún að fá
hana til að láta Vicente í friði,
og vissi hún, að sú var alls ekki
ætlun hennar?
Ég er víst að verða gömul,
sagði Lolyta, því að ég skil ekki
lengur unga fólkið.
Gina lauk við að klæða sig og
síðast setti hún á sig hringinn,
sem hún var að fá. Þá var hún
tilbúin. Hún stanzaði andartak á
stigagatinu og horfði niður í for-
salinn. Það hafði verið dregið úr
rafmagnsljósunum en kveikt á
fjölda kerta í staðinn. Húsbænd-
urnir stóðu skammt frá dyrunum
að heilsa gestunum, brosandi og
vingjarnleg. Landsstjórahjónin
virtust mjög glöð og Luisa virt-
ist hamingjusöm. Vicente var á
svipinn eins og honum leiddist.
Svo kom hann auga á hana og
gekk að stiganum og enn sá hún,
hve glæsilegur hann var. Hvíti
jakkinn fór honum svo vel og svo
var hann með dökkraut háls-
bindi og samlitt blóm í hnappa-
gatinu. í kertaljósinu sýndist hör
und hans enn dekkra en áður,
augun enn dekkri og tennurnar
en hvítari.
Hann tók hönd hennar og snerti
fingurna með vörunum. Ég hef
aldrei séð þig svona fallega....
og girnilega, sagði hann.
Ertu farinn að leggja fyrir þig
gamaldags kurteisi?
Já, ég bregð henni fyrir mig
stöku sinnum, sagði hann. En
aldrei lengi £ einu Hann hló
harkalega. Það er leitt, að ég
skuli vera að hjálpa þér niður
stigann, þegar ég vildi svo miklu
heldur hjálpa þér upp.
Luisa bíður eftir þér, minnti
Ihún hann á
Já, seisei já. Luisa bíður. Luisa
>f X- X*
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
— Fíflið hann John Harvey hefur
fcveðið upp dóm yfir sjálfum sér. Þeg-
ar ég hef lokið við að klippa þetta seg-
ulband .... Farðu með það til öryggis-
eftirlitsins. Segðu þeim að ég sé far-
inn til að annast John Harvey vegna
þess að hann ógnaði þér. Láttu þá
hlusta á segulbandið sem sönnun! En
ekki láta þá fara strax á eftir mér!
Reyndu einhvem veginn að tefja þá ..
.... þar til þú ert viss um að ég hefi
rutt John úr vegi!
bíður alltaf Hún kemur víst tU.
að bíða alla ævi.
Lolyta leit út eins og smábrúða
þar sem hún stóð við hlið eigin-
manns síns. Hún var ekki að
reykja en hélt samt á munn-
stykki úr fílabeini i hendinni og
veifaði því um leið og hún tal-
aði. Hún hafði ekki annað skraut
á sér en fornlega brúðkaupsháls-
keðju engan demant í eyrunum
og engan hring á fingrunum.
Enda þótt perluflotinn mannsins
hennar veiddí kannske hundrað
perlur á dag þá bar hún enga
þeirra.
Það mátti með sanni segja, að
þarna væri aiþjóðasamkvæmi.
Spánverjar töluðu við Ameríku-
menn og Filipseyingar við Eng-
lendinga. Þarna voru Frakkar,
Italir og jafnvel Hollendingar,
fáeinir Þjóðverjar og Norður-
landabúar. Þarna var indverskur
fursti með vefjarhött, með konu
sinni, sem var kubbsleg, dökk og
ljót, með roðastein í nefinu og
aðra steina eins og egg að stærð
í kjólnum. Allt þetta fólk var
þarna saman komið til þess að
heiðra Don Diego de Aviles, aðal-
eiganda fyrirtækisins De Avilea
& Co., og son hans, sem brátt
mundi verða Don Vicente.
Gina reikaði inn í borðsalinn,
þar sem maturinn stóð reiðubú-
inn á hlaðborðum. Matreiðslu-
menn £ hvítum jökkum stóðu við
fjörutiu feta langa borðið og
þjónustustúlkur eltu hvern gest
til þess að þjóna honum við mál-
tíðina
Þetta mundi nægja til að metta
hvern svangan mann á öllum
eyjúnum, sagði rödd fyrir aftan
Ginu, og er hún leit við, sá hún,
að þarna var kominn Blas Banos.
Þú! sagði hún hissa. Ekki datt
mér i hug....
.... að kynblendingur væri vel
kominn hér, lauk hann setning-
unni fyrir hana. Það væri það
heldur ekki undir venjulegum
kringumstæðum, en Vicente var
ósveigjanlegur og mátti betur, og
svo sigraði Don Diego líka fyrir
sitt leyti, þar sem ættir þeirra
Sffrecto eiga nú að tengjast. Þesa
vegna getur hann staðið sig við
að vera frjálslyndur og láta und-
an.
Gina skynjaði enn, eins og forð
um í strandhúsinu, að Blas var
að bíða eftir einhverju. Vinátta
hans og Vicentes var einkenni-
legs eðlis, líkast sambaiidi kenn-
ara og nemanda, því að þeir gátu
lítið átt sameiginlegt með fimm-
tán ára aldursmun. Blas var ekki
að sælast eftir peningum, og því
gat Gina ekki skilið, hversvegna
hann var að sækjast eftir vin-
áttu, sem gat £ hæsta lagi gefið
hunzun og lítilsvirðingu í aðra
hönd.
SHÍItvarpiö
Laugardagur 24. marz
8.00 Morgunleikfimi (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónl,
— 8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikar,
— 9.10 Veðurfregnir. — Tónl,
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12.55 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sigu»'
jónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin. — (15.00
Fréttir).
15.20 Skáþáttur (Guðmundur Arnlaugs
son).
16.00 Veðurfregnir. — Bridgeþáttur
(Stefán Guðjohnsen).
16.30 Danskennsla (Hreiðar Ástvalds-
son).
17.00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra:
Guðrún Þorsteinsdóttir kennari
velur sér hljómplötur.
17.40 Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Leitin a8
loftsteinum*' eftir Bernhard
Stokke; IV. (Sigurður Gunnars-
son.)
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur bama og ungl-
inga (Jóírt>áLsson).
18.55 Söngvar í léttum tón. — 19.10
Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 „Kvöld í Vínarborg**: Fílharmon-
íusveit borgarinnar leikur undir
stjórn Rudolfs Kempe.
20.30 Leikrit: ,Mýs og menn" eftir
John Steinbeck, í þýðingu Ólafs
Jóh. Sigurðssonar. — Leikstjóri;
Lárus Pálsson. Leikendur: Dor-
steinn Ö. Stephensen, Lárus Páls-
son, Steindór -Ijörleifsson, Gísli
Halidórsson Árni Tryggvason,
Iristbjörg Kj eld, Rúrik Haralds-
son, Erlingur Gfjlason, Jón Sig-
urbjörnsson og Valdimar Lárus-
son.
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.10
Passísáliiiar (29).
22.20 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok.