Morgunblaðið - 18.09.1962, Page 6

6
r
MORGVTSTtL ifílÐ
■þriðjudagur 18. sept. 1962
★ KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR *
* KVIKMYNDIR ★ SKRIFAR UM: * KVIKMYNDIR *
sjó. En sú aðferð er enn of
dýr, til þess að hún komi að
gagni“.
Forsætisráðherrann var nú
spurður að því, hvert hann
teldi örlagaríkasta augnablik
stjórnmálaferils hans og svar
aði hann: „Þegar Israelsríki
var stofnað, þá voru allir
glaðir og ánægðir og fögnuðu
unnum sigri, en ég gat ekki
fagnað eins og aðrir. Ekki
vegna þess, að ég væri ekki
glaður, heldur vegna hins, að
ég vissi, að á næsta leiti beið
okkar styrjöld við nágrann-
ana og í þeirri styrjöld gat
svo farið, að hið nýja ísraels-
ríki yrði lagt í rúst. Við vor-
um aðeins 650 þús. manns þá,
en nágrannar okkar um 30
milljónir. En við áttum bak-
hjarl, sem þeir áttu ekki, við
vorum Gyðingar. Við vissum
fyrir hverju við værum að
berjast, en þeir ekki. í ísra-
elsher er það svo, að yfir-
menn segja aldrei „sækið
fram“; þeir ráðast sjálfir til
atlögu og menn þeirra fylgja
þeim.“
Þá var forsætisráðherrann
spurður, hvort hann áliti enn,
að Súezstyrjöldin hefði verið
rétt frá sjónarmiði Vestur-
veldanna og ísraels. Hann
sagði: „Já, hárrétt. Ég var
aldrei í nokkrum vafa um,
að Súezstyrjöldin ætti rétt á
sér. Og nú sjá margir, sem
áður fordæmdu hana, að hún
var nauðsynleg, til dæmis
vinir okkar Bandaríkjamenn.
Dulles sagði sjálfur við mig
á sínum tíma, að styrjöldin
væri mistök. Við áttum rétt-
inn til landsins, en án þess-
arar styrjaldar myndum við
aldrei hafa fengið hann.“
Loks var forsætisráðherr-
ann spurður, hver væri af-
staða hans til Efnahagsbanda
lags Evrópu. Sagði hann, að
ísrael hefði leitað eftir við-
skiptasamningi við Efnahags
bandalagið. „Eins og sakir
standa, styðjum við Efnahags
bandalagið, og ekki aðeins
frá efnahagslegu sjónarmiði,
heldur einnig stjórnmálalega
samvinnu innan bandalags-
ins. Samvinna Bretlands,
Frakklands og Þýzkalands
mun verða mikill styrkur
friði í Evrópu. Hún mun einn
ig styrkja mjög frið og frelsi
manna í heiminum."
Stjömubíó: Svona eru karlmenn.
MYND þessi er norsk gaman-
mynd með sömu leikurum og í
myndinni „Allt fyrir hreinlætið."
sem Stjörnubíó sýndi í fyrra, að
mig minnir, og margir höfðu
mjög gaman af.
Meginefni myndarinnar er að
sýna stöðu eiginmanna á heimil-
um sínum, hversu háðir þeir eru
eiginkonum um flest og í raun-
inni hjálparvana, en þó skrambi
miklir húsbændur á sínu heim-
ili, er láta konurnar snúast í
kringum sig og dekra við sig. Á
vinnustöðum sínum eru þeir hins
vegar þeir stóru menn og gagn-
vart öðrum konum hinir ómót-
stæðilegu „sjarmörar“. Á þetta
einkum við aðalpersónu mynd-
arinnar, póstmanninn Sörensen,
sem kvæntur er ágætri konu, en
er ákaflega veikur fyrir öðrum
konum, enda viss um að engin
kona fái staðizt hann. Á þessu
verður honum hörmulega hált
og fær lexíu, sem gæti enzt
hverjum manni drjúgan spöl
fram eftir ævinni.
Ýms atriði þessarar myndar
eru eigi óskemmtileg og hún
er vel leikin en heldur frum-
býlisleg að gerð og hún stendur,
að mér finnst, mjög að baki
myndarinnar .,Allt fyrir heimil- Í
ið“. Aðahlutverkin leika Inger
Andersen, Odd Borg, Ingrid
Vardund og Grynet Molvig.
Viðskipti
við Pólland
Á GRUNDVELLI viðskiptasamn-
inga milli íslands og Póllands frá
18. nóvember, 1949, var undir-
ritaður í Varsjá, hinn 14. septem
ber, 1962, samningur um við-
skipti milli landanna fyrir tíma-
bilið 1. október, 1962, til 30. sept
ember, 1963.
Gert er ráð fyrir að ísland
selji eins og áður, frysta síld,
saltsíld, fiskimjöl, lýsi, saltaðar
gærur og auk þess fleiri vörur.
Frá Póllandi er meðal annars
gert ráð fyrir að kaupa kol, timb
ur, járn og stálvörur, efnavörur,
vefnaðarvörur, vélar og verkfæri,
búsáhöld, skófatnað og fleiri
vörur.
Af fslands hálfu önnuðust þessa
samninga dr. Oddur Guðjónsson,
ráðuneytisstjóri, Svanbjörn Frí-
mannsson, bankastjóri, Pétur
Pétursson, forstjóri, Gunnar
Flóvenz forstjóri og Árni Finn-
björnsson, framkvæmdastjóri.
(Frá utanríkisráðuneytinu).
„Mér fannst sem sólin
kæmi frá mínu landi“
Frá fundi Ben-Gurions með
fréttamönnum á laugardag
grad í Júgóslavíu.
Ég er utanbæjarmaður, en
vegna dvalar minnar í Reykja-
vík nú, hef ég getað fengið
fréttir af mótinu í dagblöðun-
um og svo er um þá, sem bú-
settir eru í Reykjavik og ná-
grenni. En hinir, sem fjær
búa, fá ekki fréttirnar í blöð-
unum fyrr en eftir lengri eða
skemmri tíma og er þá út-
varpið eini aðiíinn sem veitt
getur landsbyggðinni fljóta og
góða fréttaþjónustu. Það er
líka einmitt úti um lands-
byggðina, sem áhugi á frjáls-
íþróttum er mestur, og því
hafa án efa margir beðið
spenntir eftir fréttum af mót-
inu og þá einkum vegna þess
að strax fyrsta daginn átti
fræknasti frjálsíþróttamaður
okkar íslendinga, Vilhjálmur
Einarsson, að keppa. Vilhjálm-
ur hefur staðið sig með hin-
um mesta sóma og sennilega
tryggt íslandi eina stig þess í
óopinberu stigakeppninni. En
þetta afrek telur fréttastofa
Ríkisútvarpsins ekki þess virði
að getið sé í fréttunum.
• Útvarpið annars gott
Oft er Ríkisútvarpið gagn-
rýnt og sem betur fer oftast
tilefnislausu, því ef miðað er
við fámenni þjóðar , okkar,
verður það að teljast mjög
gott. Og það sem betra er, það
fer stöðugt batnandi. Þess
vegna má slíkt sem það er áð-
ur var drepið á ekki henda
hjá stofnun, sem leggur sig
fram um fljóta og góða frétta-
þjónustu.
SÍÐDEGIS á laugardag
efndi David Ben-Gurion,
forsætisráðherra ísraels,
til fundar með fréttamönn
um í ráðherrabústaðnum
við Tjarnargötu. Auk
fréttamanna voru staddir
á fundinum nokkrir em-
bættismenn erlendra sendi
ráða, og Bjarni Guðmunds
son, hlaðafulltrúi ríkis-
stjórnarinnar.
David Ben-Gurion var
hress og kátur og var ekki
á honum að sjá, að hann
væri á nokkurn hátt
þreyttur eftir hina opin-
beru heimsókn, og leysti
hann greiðlega úr spurn-
ingum fréttamanna.
f upphafi fundarins ræddi
Ben-Gurion nokkuð um heim
sókn sína hingað. „Ég hafði
lesið mikið um ísland áður
en ég kom hingað“, sagði
hann, „en ég vissi ekki, að
lslendingar byggja erfitt land
eins og við Israelsmenn. Hér
er eyðimörk eins og þar, en
ykkar eyðimörk er af Guði
gerð, en fjandsamlegir aðilar
skópu okkar. En hér er nóg
vatn og íslendingar hafa nýtt
land sitt vel“.
Ben-Gurion sagði, að hann
hefði einkum veitt athygli
andstæðunum, eldi og ís,
sem endurspegluðust í þjóðar
einkennunum. Hann kvað ís-
lendinga vera sterka, dug-
lega og skapmikla þjóð og að
auki gott fólk. Hann gat þess
og, að íslendingar hefðu
aldrei farið með ófriði á hend
ur öðrum þjóðum, né heldur
hefðu aðrar þjóðir ráðizt á
íslendinga. Eina stríðið, sem
hér væri háð, væri á ritvell-
inum.
Þá gat Ben-Gurion þess, að
hann væri mjög ánægður
með skrif íslenzku blaðanna
um heimsókn hans.
Ben Gurion var að því
spurður, hvernig honum hefði
fallið landslagið á íslandi. —
Hann svaraði: .jLandslagið
var mjög fagurt, einkum í
dag. Mér fannst sem sólin
kæmi frá mínu eigin landi.“
Þá var Ben-Gurion spurð-
ur, hvort honum fyndist
nokkuð sameiginlegt með
Norðurlöndunum. Sagði hann,
að það væri ýmislegt sam-
eiginlegt með Norðurlanda-
þjóðunum 'og væri Finnar
ekki undanskildir, þrátt fyr-
ir, að þeir væru af öðrum
uppruna. En Norðurlanda-
þjóðirnar hefðu hver sín sér-
kenni og væru í þeim efnum
að vissu marki ólíkar. Þann-
ig væru Norðmenn lítið eitt
frábrugðnir íslendingum. —
Ben-Gurion kvaðst hafa
dáðst mjög að hugrekki
Finna, er þeir risu upp gegn
einu mesta stórveldi heims.
Næst barst talið að sam-
yrkjubúunum í ísrael og
sagði Ben-Gurion, að sam-
yrkjubúin eða „kibbutz"
væri merkilegasta þjóðfélags
form, sem fundið hefði verið
upp. Á samyrkjubúunum
væri allt sameiginlegt, þeim
væri stjórnað af öllum með-
limunum, en þeir settust þar
að af frjálsum vilja.
Ben-Gurion var næst að
því spurður, hvert hann teldi
mesta vandamálið, sem ísra-
elsmenn þyrftu að leysa. For
sætisráðherrann hló við og
sagði: „Vandamál! Við höf-
um vandamál, sem myndu
nægja einni tylft þjóða. Ná-
grannar okkar vilja okkur
feiga og ég held, að ísrael sé
eina landið í heimi, sem svo
er um. Mesta vandamál okk-
ar er að friðmælast við ná-
grannana.“
Talið barst næst að inn-
flytjendum til ísrael, sem for
sætisráðherrann kvað mikið
vandamál. Gat hann þess sér-
staklega, að þeir innflytjend-
ur, sem kæmu frá kommún-
istaríkjunum, væru mestu and
stæðingar kommúnismans. —
Hann sagði að innflytjend-
urnir töluðu 84 tungumál og
ísraelsmenn yrðu að gefa
þeim eitt tungumál, nýtt
tungumál. Væri þetta auðvelt
varðandi börn og yngri kyn-
'.lóðina, en það væri meiri
srfiðleikum bundið að kenna
sldra fólki. Þriðja vandamál-
ið kvað forsætisráðherrann
vera eyðimörkina: „Við er-
rm að rækta eyðimörkina",
•agði hann, „en það er erfitt
ökum þess að okkur skortir
atn. Við höfum reynt að
eysa vatnsskortinn með
tvennum hætti, með því að
leiða vatn frá norðurhluta
landsins og enn fremur með
því að vinna ferskt vatn úr
• Stríð krakkanna
við fullorðna
Þetta bréf fékk ég fyrir
'ælgina frá „Nokkrum krökk-
jm úr Laugarneshverfinu:
Við erum nokkrir krakkar
úr Laugarneshverfinu alvar-
lega illir. Við.vorum búnir að
veiða upp undir 200 til 300
fiska, sem við ætluðum að
selja köllonum í Fiskimjöl.
Jæja svo fórum við eitt kvöld
niðr á plan og veiddum eitt-
hvað um 50 fiska. Við fórum
með þá til hinna fiskanna og
söltuðum þá til þess að kæmi
engin fýla. Jæja svo fórum
við heim að hátta sæl og á-
nægð en hvað heldurðu. Næsta
morgunn fóru við og ætluð-
um að gá að þeim þá var búið
að stela bæði fiskonum sem
við vorum búin að liamast við
að veiða í hvernig veðri sem
var, og líka njólanum okkar.
(Við áttum líka njóla kofa en
við rifum hann og ætluðum
að gera nýjan úr sama njóla).
Við yfirheyrðum litlu krakk-
ana 8 og 9 ára og þau sögðust
hafa séð götuhreinsara fara
með njólan en þau minntust
ekki á fiskana. Við erum viss
um að þeir hafa tekið líka
fiskana. Litlu krakkarnir vissu
ekkert um þá. En ef þetta er
satt hjá þeim litlu hvers vegna
láta þá ekki fullorðnir menn
krakkana 1 friði með að leika
sér? Hvað finnst þér um þetta?
Sæll.
Nokkrir krakkar úr
Laugarneshverfinu.
• Litlar fréttir
af Evrópumóti
Reynir Ingibjartsson skrifar:
Ástæða til þess að ég tek
mér penna í hönd er gremja
áhugamanna um íþróttir vegna
lélegrar fréttaþjónustu Ríkis-
útvarpsins af Evrópumeistara-
mótinu í frjálsum íþróttum,
sem háð er þessa dagana í Bel-