Morgunblaðið - 23.12.1962, Blaðsíða 3

Morgunblaðið - 23.12.1962, Blaðsíða 3
Sunnudagur 23. des. 1962 MORCVISBLAÐIÐ 3 f r Bjðm Júlíusson hafinn á loft til þess að skipta um peru. aðra daga. Þeir sjá svo um, að við getum haft kveikt á jóia- ljósunum, eldað mikinn og góðan mat og drukkið allt það kaffi, sem okkur lystir. Við Sogsfossa búa um eitt hundrað manns allt árið, en auk þess er aðkomufólk á sumrin. Pétur Aðalsteinsson stöðvarstjóri sagði okkur, að tímavinnumenn færu allir í burtu skömmu fyrir jólin og kæmu ekki aftur fyrr en eftir nýjár. í rafstöðinni hittum við fyrir nokkra þeirra manna, sem verða á vöktum í stöðinni á jól unum. Við komu inn í vélasalinn í þann mund, sem rafvirkja- meistarinn við Sogsfossa, Þeir sjá um að Ijósin slökkni ekki á jólunum Vélstjórarnir Páll Jónsson og Sigurjón Guðjónsson. ALLIR vélstjórarnir 16 að tölu, sem vinna við rafstöðv- arnar þrjár við Sogsfossa, íra foss-stöð, Ljósafoss-stöð og Steingríms-stöð, era í hópi þeirra, sem verða að gegna sinni vinnu á jólunum, sem Björn Júlíusson stígur upp á pall og er hífður upp með stórum krana, er borið getur 75 lesta þunga. Það er hálf- hrikalegt að horfa á manninn þarna og við eigum von á, að einhver meiriháttar aðgerð standi fyrir dyrum. En þegar til kemur er erindi rafvirkja- meistarans að skipta um peru í flúorecentlampa á veggnum. Og það tekur sinn tíma, svo að við vindum okkur að því að tala við fyrsta vaktmann- inn. • Björn Líndal, vélstjóri situr við skrifborð fyrir fram- an alls kyns mæla og má lítt eða ekki af þeim líta og þar mun hann sitja á Jólakvöld. Björn býr hér með konu sinni og fjórum bömum á aldrinum 6—12 ára. Hann hefur búið hér í níu ár og líkar sæmilega, finnst félagslífið heldur í dauf ara lagi. — Við höldum þorrablót, áramótaskemmtun og förum í ferðalag einu sinni á sumri hverju, en ella er lítið félags- líf hér. — Hvað gerið þið í tóm- stundum ykkar? — O, hitt og þetta, sumir hafa hænsnakofa, sumir stunda veiðar, aðrir smíða eitt og annað, dytta að ýmsu fyrir bændurna — það er alltaf nóg hægt að gera. — Farið þið oft til Reykja- víkur? — Já sérstaklega svona fyrir jólin. • Páll Jónsson hefur unn- ið við írafosstöðina í tvö ár, hann er einnig fjölskyldumað- ur á tvö börn. Hann verður einnig á vakt á jólakvöldið. Páll kveðst teljast til þess hóps íbúanna, sem stundar veiðar, — rjúpnaveiðar að vetrinum og silungsveiðar á sumrin, og honum fellur vel vistin við írafosstöð. • Loks hittum við að máli Framh. á bls. 23. Björa Líndal, vélstjóri. Sr. Jónas Gíslason: Guð gerist maður „En t>að bar til um þessar mund ir, að boð kom frá Ágústusi keisara um að skrásetja skyldi alia heims byggðina. Þetta var fyrsta skrásetn ingin, er gjörð var, þá er Kýreníus var landstjóri á Sýrlandi. Og fóru þá allir ‘il að láta skrásetja sig, hver til sinnar borgar. Fór þá einnig Jósef úr Galíleu frá borg- inni Nazaret upp til Júdeu til borg- ar Davíðs, sem heitir Betlehem, því að hann var af húsi og kyn- þætti Davíðs, til þess að skrásetja sig, ásamt Maríu, heitkonu sinni, sem þá var þunguð. En á meðan þau dvöldust þar, kom að því, að hún skyldi verða léttari. Fæddi hún þá son sinn frumgetinn, vafði hann reifum og lagði hann í jötu, af því að það var eigi rúm fyrir þau 1 gistthúsinu. Og í þeirri byggð voru fjárhirðar úti í haga og gættu um nóttina hjarðar sinn- ar. Og engill Drottins stóð hjá þeim, og' dýrð Drottins ljómaði í kringum þá og urðu þeir mjög hræddir. Og engillinn sagði við þá: Verið óhræddir, því sjá, ég boða yður mikinn fögnuð, sem veitast mun öllum lýðnum. Því að yður er f dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn, f borg Daviðs. Og hafið þetta til marks: Þér mun uð finna ungbam reifað og liggj- andi í jötu. Og f sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita, sem lofuðu Guð og sögðu: Dýrð sé Guði í upphæðum, og friður á jörðu með þeim mönnum, sem hann hefur velþókn un á.“ Lúk. 2, 1—14. Jólin eru sannkölluð hátíð ljóss og gleði í mannheimi. í kristnum löndum munu þeir fáir, sem finna ekki sérstakar tilfinningar bærast innra með sér, er jólahátíðin gengur í garð. Þegar jólasálmarnir hljóma og lesin er frásagan af litla barninu, sem fæddist í fjárhúsinu og var lagt í jötu, finnum við, að jólin eru enn á ný til okkar komin með boðskapinn um náð og misk unn Guðs, sem í kærleika sínum fæddist inn í tilveru okkar og gjörðist okkar og gjörðist maður í eingetnum syni sínum Jesú Kristi. Jólin eru okkur sönnun kær- leika Guðs. Þess vegna vekja þau gleði og fögnuð í hjörtum allra þeirra manna, sem heyra boð- skap þeirra og veita honum við- töku. Og meginefni jólaboðskaparins er sú staðreynd, að Guð vildi gerast maður. í manninum Jesú Kristi birtist Guð með alla náð sína okkur til handa. Sá Guð, sem öllu ræður á himn um, hefur fæðzt til þessarar jarð- ar í litla barninu í Betlehem til að mæta okkur mönnunum og veita okkur náð sína. Er þetta ekki - ótrúlegt? Hvernig getum við trúað því, að þarna sé Guð sjálfur kominn? Það er eðlilegt, að slíkar spurn ingar vakni í hjörtum okkar frammi fyrir boðskap heilagra jóla. Þetta er of stórt, of ótrú- legt til að auðvelt sé að trúa því. Samt er það satt. Allt líf og starf Jesú Krists vottar þetta. Hann var Guð, kominn í heim- inn til að frelsa okkur. Hann gaf líf sitt í dauðann fyrir okkur. Til þess fæddist hann. Á þessum staðreyndum grund- vallast kristinn boðskapur. Það er Guð sjálfur, sem mætir okkur í Jesú Kristi. Það er Guð sjálfur, sem liggur í jötunni. Það er Guð sjálfur, sem guðspjöllin segja okkur frá, að hafi gengið um suður á Gyðingalandi, líknað þjáðum og flutt fagnaðarerindið. Það er Guð sjálfur, sem hékk á krossinum. Og það er Guð sjálf- ur, sem reis upp úr gröf sinni á páskamorgni, þar sem hann vann sigur yfir valdi dauðans í mannlífinu. í Jesú Kristi mætum við Guði sjálfum. Þetta er meginkjarni boðskaparins. Þetta er kristin- dómurinn allur og annað ekki. Og þarna höfum við einnig þakkarefni jólanna: Guð vildi gerast maður. Kærleikur hans knúði hann til að vitja okkar. Það er gott að eiga slíkan Guð, föður, sem lætur sér annt rnn okkur sem börn sín. II. Allt þetta sýnir okkur mikilleika Guðs. Þannig er hann. Þetta gerði hann til að frelsa okkur, leysa af okkur fjötra syndar og dauða. En hið skæra ljós, sem boð- skapur jólanna sýnir okkur, staf- ar fráGuði, og sýnir okkur einnig hina dökku hlið, sem að okkur sjálfum snýr. Af hverju þurfti Jesús Kristur að fæðast inn I þennan heim? Hvers vegna þurfti hann að gefa lít sitt á krossinum? Þá beinast augu okkar að okk- ur sjálfum. í hinu undursamlega ljósi, sem stafar frá Guði, sjáum við okkur sjálf eins og við erum. Það var okkar vegna, sem Guð þurfti að koma. Það var okkar vegna, sem hann gaf líf sitt á krossinum. Hvers vegna? Vegna þess, að við vorum syndarar, brotlegir í augum Guðs, vonlausir í eigin mætti, ofurseldir valdi syndar og dauða í okkur sjálfum. Og það vorum við, syndararnir, sem Guð elskaði svo heitt. Við áttum kær- leika hans. Okkar vegna var hann reiðubúinn að afklæðast dýrð himnanna og taka á sig læg ingarmynd mannleg holds. Slíkur var kærleikur hans. Slík var þörf okkar á hjálpræði hans. Þessi boðskapur á að fá að hljóma út um gervalla jörð, til allra manna. Guð elskar alla jafnt. í augum hans er enginn munur á okkur. Við erum allir skapaðir til samfélags við hann. Náð Guðs, okkur veiti í Jesú Kristi, nægir öllum mönnum til eilífs lífs með Guði. Og trúin á þann Guð, sem vitj- aði okkar í Jesú Kristi, er eina von okkar mannanna í dag. Við eigum engan annan boðskap, sem geti gefið okkur fullvissu um ráð og kærleika Guðs og frið og öryggi í daglega lífinu í þessum heimi rótleysis og ótta. Öll von alls mannkynsins er bundin við hann, sem lagður var í jötuna. Jesús Kristur er í sann- leika frelsari okkar. Allt snýst um hann. Allt annað er auka- atriði. Jólaguðspjallið greinir frá mörgum persónum. Það talar um keisarann, voldugasta mann jarð ar. Það talar um landstjóra hans, sem fór með völd í Gyðinga- landi. Það talar um mennina um hverfis jötuna, sem veittu barn- inu lotning. En allt eru þetta aukapersónur, sem aðeins gefa meiri dýpt í þá mynd litla barns ins. Hann var að koma í heim- inn. Jafnvel hinn voldugi keisari var aðeins smápeð í hendi Guðs til að sýna enn betur mikilleika og vald Guðs. Og þannig er það enn. Guð er sjálfur aðalatriðið í lííi okkar. Guð er allt í öllu. Hann er meg- instaðreynd lífs okkar. Honum eigum við að þjóna. Á hann eig- um við að trúa. Jólin minna okkur á þetta. Þau eru hátíð okkar aUra, því að öll þörfnumst við kærleika Guðs. Við eigum enga aðra von. En sú von nægir. Þessi sé boðskapur heílagra jóla til okkar nú: Fagna þú, maður, því að Guð vUdi gerast maffur. Guff vildi gerast maffur. Guð vildi frelsa okkur, veita okk ur náð sina. Og allt þetta hefur hann gert í syni sínum, Jesú Kristi. Gleðjumst því. Göngum fagn- andi að jötu litla barnsins og lof- um Guð. Og gætum þess, að jóla- hátíðin slitni aldrei úr tengslum við daglegt líf okkar. Jólagleðin á að fylgja okkur alla ævL Þá fyrst höfum við í sannleika eignazt gleðUeg jól í Jesú «af»U- Jónas Gíslason.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.