Morgunblaðið - 23.12.1962, Blaðsíða 11

Sunnudagur 23. des. 1982
MORGV'NBLAÐIÐ
11

undiribúa jólasönginn, bví að
mikið er sungið að Sóliheim-
xun, þegar jólasveinninn kem-
ur með sleðann sinn og allar
jólagjafirnar. I>á er mikið um
dýrðir. Allt frá því kveikt er
á fyrsta kertinu í aðventu-
kransinum ríkir tilhlökkunin
á þessum stað. Jólabaksturinn
er mikil viðhöfn, sem flestir
eða allir taka þátt í undir leið
sögn hinnar elskulegu hús-
freyju Sesselju Sigmundsdótt-
ur, er á þessum stað hefur
unnið í kyrrþey sitt mikla
starf. Piltar og stúlkur kepp-
ast við að búa til jólaskreyt-
ingar og jólaleikritið er aeft
af kappi. Allir leggjast á eitt
um að gera jólin að hátíð
friðar og gleði.

Kristín Pétursdóttir M
að dyrum hjá stöðvarstjóran-
um Pétri Aðalsteinssyni og
konu hans Dagmar Helgadótt-
ur. Jólin voru reyndar þegar
komin í húsið, því að yngri
toörnin tvö Aðalsteinn Helgi
og Petrína Kristin voru rétt
að koma heim í jólaleyfi úr
ekólanum, hann frá Lauga-
vatni hún frá Reykjavík. Tvær
«ldri dæturnar, Hrönn og Hall
gerður eru giftar og flognar
úr hreiðrinu. Allt var glamp-
andi hreint. Húsmóðirin var
að leggja síðustu hönd á jóla-
sauminn og börnin tvö að
pakka inn jólagjöfum. Kaffi-
ilm lagði úr eldhúsinu, hús-
bóndinn var að renna á könn-
una.
I Pétur Aðalsteinsson hefur
verið hér í 22 ár og kona hans
í 19 ár — og þau segjast
kunna harla vel við sig. Eftir
börnin í rafstöðvarbyggingun-
um öllum og um áramót er
haldin sameiginleg skemmtun
fyrir fullorðna fólkið í mötu-
neytinu á írafossi.
Við kveðjum þetta litla sam
félag, kveðjum börnin litlu,
sem velta sér í snjónum og
renna sér á hjarninu. Landið
er hvítt og kalt og rökkrið
að síga yfir.
hegar við göngum að skóla-
húsinu að Sóliheimum í Gríms
nesi berst út til okkar söng-
ur:
„Ó hve dýrðlegt er að sjá
alstirnd himins festing
blá..
J>egar við komum að Mið-
Engi er orðið dimmt. Færð-
in er ekki góð, hálka á veg-
unum og svartaél af og til.
í>að er notalegt að koma í
'hlýjuna í eldhúsinu hjá mæðg
unum á Mið-Engi, Halldóru
Guðmundssdóttur og Helgu
Benediktsdóttur, sem eru rétt
að Ijúka við baksturinn.
— Við erum víst heldur í
seinna lagi með jólabakstur-
inn, segir Helga, — en þrjár
dætur mínar voru að heim-
an í skólum og við máttum
helzt ekkert gera fyrr en þær
væru komnar heim í jólafríið,
— sízt máttu þær missa af
laufabrauðinu.
— Er ekki annars venja að
Halldóra Guðmundsdóttir og Helga Benediktsdóttir
að okkur fannst, við horfðum
á þetta færast hér austur um
allar sveitir og máttum bíða
í fimmtán ár eftir því að lagt
að börnin komust á legg fam
(þau oftar til Reykjavíkur og
finnst þau hvergi vera bund-
án.
í þessari litlu, afskekktu,
byggð heldur hver fjölskylda
sín jól á sínu heimili, heimilis
feðumir standa sínar vaktir
eins og venja er, en sá er
xnunurinn að þeir eru aldrei
langt fjarri heimilinu. Hald-
in er jólatrésskemmtun fyrir
Okkur ber að garði í miðj-
um söngtíma. Við hljóðfærið
situr Ingibjörg Blöndal, söng-
kennari og stjórnar söng 25
pilta og stúlkna. í loftinu eru
greniskreytingar og greinar á
veggjum, mislitir skermar á
ljósum og kertaljós hvarvetna.
Jólaskraut búið til af nem-
endunum prýðir hvern krók
og kima. Þarna er verið að
fc-.ý^xýx-xó::::::::^
Petrina Kristin og Aðalsteinn Helgi
skera laufabrauð nokkuð
snemma?
— Jú, það er nú víst rétt,
— annars er ég enginn snill-
ingur í laufabrauðskurði, seg-
ir Helga og hlær við.
— Hvar eru dæturnar í
skólum?
— Halldóra er í húsmæðra-
skóla að Laugavatni, og Val-
gerður þar í gagnfræðaskóla
og sú þriðja, Kristín, sem er
tíu ára, er í barnaskóla. Fjórða
dóttirin, Þórunn, er 13 ára og
les heima í vetur, námsefni
1. bekkjar í gagnfræðaskóla.
— Hvernig haldið þið jól-
in — er farið í kirkju?
— Ja, oftast er nú farið í
kirkju að Búrfelli einhvern
jóladagana, en hér er prest-
laust í kallinu eins og er og
hefur verið svo í tvö ár a.m.k.
en forfallaprestuur frá Sel-
fossi messar.
Halldóra Guðmundsdóttir
er ættuð frá Valdastöðum í
Kjós, en flutti að Mið-Engi
með manni sínum, Benedikt
Einarssyni, fyrir 23 árum.
— Hafa ekki orðið miklar
breytingar á jólahaldi á þess-
um árum, Halldóra?
— Jú, mikil lifandis ósköp.
Það hefur margt breytzt. —
þó ekki væri annað en raf-
magnið. Hér áður fyrr var
aðal eldiviðurinn hris úr hraun
inu og maður varð að standa
allan daginn við að snúa sam-
an hrís og brenna, þetta hvarf
jafnan í logann á svipstundu.
Og þó þurftum við að bíða
býsna lengi eftir rafmagninu,
yrði hingað. En sveitin er
dreifbýl og nú er þetta allt
breytt, — og senn komin jól
á ný.
Pétur Aðalsteinsson
Þórunn Þórhallsdóttir t.h. og Stella Aðalsteinsdóttir t.v.