Morgunblaðið - 08.02.1963, Blaðsíða 20

20
MOHCVNBL4ÐIÐ
Föstudagur 8. febröar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD
KEMUR í HEIMSÓKN
— Hvaða ástæða er það?
— Það er sannfærandi ástæða.
í rauninni er það eina óbrigðula
ástæðan, sem til er. Hann held-
ur, að hún hafi gert það!
Randal March varð svo for-
viða, að hann snarsneri sér við:
— Hvað?
Ungfrú Silver hugsaði með
sjálfri sér, að skólakennsla væri
þreytandi starf. Hversu oft hafði
hún fundið að svona upphróp-
unum í skólastofunum, og sagt
nemendunum að nota heldur
kurteisari orð eins og ,,Hvað
voruð þér að segja?“. En nú
hélt hún áfram án frekari orða
til aðfinnslu:
| an rétti hann úr sér og gek’k
þangað sem hann hafði skilið
( eftir skjalatöskuna sína. Hanh
opnaði hana, dró upp úr henni
hrúgu af blöðum og rétti henni.
— Það er betra, að þú lesir
skýrslurnar og sjáir til, hvað þú
getux fundið út úr þeim.
— Þakka þér fyrir, Randal.
Hann settist í stólinn og horfði
á hana meðan hún var að lesa.
Smágerða andlitið á henni var
sviplaust, og ekki gerði hún
neina athugasemd og leit ekki
einu sinni upp úr. Þegar hún
hafði lokið lestrinum, sagði
March:
— Hr. Carr þóttist í fyrstunni
viss um, að ungfrú Cray hefði
framið morðið. Meira að segja
voru fyrstu orð hans við hana:
^.Hversvegna gerðirðu það?“.
Jafnvel eftir að hafa heyrt það
sem hún hafði um þetta að segja,
heldur hún, að hann sé ennþá
ekki viss um sakleysi hennar.
Þetta tekur hún' sér auðvitað
nærri, enda þótt það létti nokk-
uð af henni áhyggjum um þátt-
töku hans í glæpnum.
March studdi báðum höndum
á arinhilluna, horfði í eldinn og
svaraði: -w Þá hefur það verið
Carr, sem kom heim með regn-
kápuna úr Melling-húsinu?
Hún svaraði rólega: — Þú
getur ekki ætlazt til, að ég geti
svarað því.
— Þess þarftu heldur ekki..
því er sjálfsvarað. Hann var hjá
Elísabetu Moore klukkan um tíu
mínútum fyrir tíu. Hann kom við
í Melling-húsinu á heimleiðinni
og tók þá kápuna með sér. Það
þýðir sama sem, að annaðhvort
hefur hann myrt James Lessiter
eða fundið hann myrtan.
Hún svaraði: — Ég trúi því
ekki, að hann hafi. myrt hann.
Ungfrú Cray er fullviss um, að .
svo hafi ekki verið. Hún átti ■
fullt í fangi með að hagga þeirri
trú hans, að hún hefði gert það.
Hann hélt áfram að stara nið-
ur í eldinn.
— Hvað finnst þér sjálfri?
Trúir þú þvi, að hann hafi ekki
gert það?
— Ungfrú Cray þykist þess
fullviss.
Hann sagði: — Q,jæja.. Síð-
— Svo er eitt atriði í viðbót,
sem er rétt, að þú fáir að vita.
Það er vitað, að sonur þeirra
Mayhewhjóna hefur verið hér
þetta kvöld. Hann er vandræða-
gripur pg hefur lent í lögregl-
unni áður. Hann kom með lest-
inni kl. 6.30 og fékk léð hjól í
Lenton — og þá verður skiljan-
legra, hversvegna frú Mayhew
kom svona snemma heim. Mað-
urinn hennar hafði bannað pilt-
inum allan aðgang að húsinu.
Við höfum að vísu enga óve-
fengjanlega sönnun þess, að
hann hafi komið í Melling-hús-
ið, en hinsvegar getur lítill vafi
leikið á því. Frú Mayhew neitar'
því alveg og segist ekki hafa séð
hann í hálft ár. En hinsvegar
er alveg víst, að því lýgur hún.
Og svo er saknað fjögurra stand
mynda af árstíðunum, sem
stóðu á arinhillunni. Rietta seg-
ir, að þær hafi verið þar, þegar
hún fór, klukkan kortér yfir níu.
Svo segir hún mér líka, að þær
hafi verið úr skíru gulli.
— Góði Randal minn!
Hann kinkaði kolli. — Þetta
getur verið dálaglegt villuspor.
En er það nú?
— Þetta er mjög eftirtektar-
vert. Hvað heldur þú sjálfur um
þetta?
Hann hleypti brúnum. — Ég
Nú er rétti tíminn að panta
-fyrir vorið
20ára reynsla hérlendis
SIMI 1t400 EGGERT KRISTJANSSON &CO HF
veit svei mér ekki. Drake, sem
hefur verið harður á þvi, að
Rietta eða Carr séu sek, hefur
nú sýnt fjölhæfni sína með því
að koma með þá kenningu, að
Cyril hafi verið gerður út til
að stela þessum dýrgripum, en
hafi verið staðinn að verki og
þá gripið til skörungsins. En ég
get ekki fengið það til að koma
heim við staðreyndirnar. Stytt-
urnar stóðu á arinhillunni og
Lessiter sat við borðið sitt, þeg-
ar hann var sleginn í höfuðið.
Hann sneri baki að arninum og
var sleginn aftan frá. Það kem-
ur ekki heim við hitt, að Cyril
hafi verið gripinn í því að stela
styttunum. En það er annar
möguleiki til í málinu. Hérna
hefurðu teikningu af stofunni
— líttu á hana. Dyrnar, þar sem
frú Mayhew var að hlera, eru í
beinni línu við arininn. Það er
að segja, að hún hefur séð fyrir
aftan Lessiter þegar hann sat við
borðið. Cyril hefði getað opnað
þær dyr, rétt eins og móðir hans
gerði, án þess, að Lessiter yrði
þess var. Og meira að segja hef-
ur hann ef til vill ekki þnrft að
opna þær — ef hún hefur skilið
þær eftir í hálfa gátt. Hann get-
ur hafa komið inn á sokkaleist-
unurti, seilzt eftir skörungnum
og lamið Lessiter í höfuðið með
honum, án þess að nokkur sæi
eða heyrði.
— Þetta er hryllilegt.
Hann hleypti brúnum enn
meir. — Þannig gæti þetta hafa
verið. Það versta er, að ég get
ekki talið sjálfum mér trú um,
að svona hafi það verið.
Ungfrú Silver hóstaði og var
hugsi.
— Það er vissulega erfitt að
hugsa sér, að ungi maðurinn
færi að fremja morð til óþarfa.
Hann þurfti ekki annað en bíða
eftir því, að hr. Lessiter færi i
háttinn, og hefði þá getað náð
í stytturnar án allra blósúthell-
inga.
— Þú hefur hitt naglann á
höfuðið — nú sem endranær! Ég
get hugsað mér tíu ástæður til
þjófnaðarins en enga til morðs-
ins. Hversu mjög sem mig lang-
ar til, þá get ég ekki trúað, að
Cyril Mayhew hafi verið hér að
verki. Það er hvorttveggja til, að
hann hafi komið eða komið ekki,
til þess að stela styttunum. Hann
kann eða kann ekki að hafa
komið að Lessiter dauðum. Og
þá kann hann eða kann ekki að
hafa fengið þá hugmynd, _að
þessir gullgripir væru betur
komnir í hans eigin vasa.
Prjónarnir tifuðu jafnt og
þétt.
— Það sem ég get ekki skilið,
Randal, er það, að svona verð-
mætir gripir skyldu vera skildir
— Þú skalt hætta að leita að
anum mínum.
eggjftnum. Þau eru í svefnpok- 1
eftir á glámbekk í húsi, sem stóð
sama sem autt. Frú Lessiter er
búin að vera dauð í t /ö ár, og
sonur hennar hefur ekki komið
nærri húsinu í tuttugu ár.
— Já, þetta er dálítið kæru-
leysislegt, en svona var nú frú
Lessiter. Svo sagði hann henni
það, sem Rietta hafði sagt hon-
um um trygginguna og hélt síð-
an áfram: — Ég spurði frú May-
hew um þetta áðan og hún seg-
ih, að styttunum hafi verið kom-
ið fyrir í búrskápnum, eftir að
frúin dó, Svo tók hún þær fram
aftur, þegar hr. Lessiter var
væntanlegur heim, af því að þær
áttu nú heima þarna á arinhill-
unni og hún hélt, að hann
myndi annars sakna þeirra.
— Ég skil. Prjónarnir tóku
aftur að hamast. — Segðu mér,
Randal: Hvað var hr. Lessiter að
gera, þegar hann var myrtur?
Var hann að skrifa?
Hann leit einkennilega á hana.
— Líkast til ekki. Hann hafði
sýnilega verið að hreinsa til —
því að arinninn var fullur af
bréfaösku. Á sjálfu skrifborð-
inu var aðeins eitt blað — gamla
erfðaskráin, þar sem hann arf-
leiddi Riettu að öllum eignum
sínum. Það var sviðið öðrumeg-
in og blettótt. Allir pennar og
blýantar voru á sínum stað og
allar skúffur í skrifborðinu lok-
aðar.
— Hvað var hann þá að gera
við skrifborðið?
— Það veit ég ekki.
Hún leit á hann með miklum
alvörusvip. — Það held ég gæti
verið ómaksins vert að fá að
vita.
— Heldurðu, að....
— Það leggst einhvernveginn
í mig, að eitthvert skjal hafi
týnzt. Ef svo er, hlýtur það að
vera mjög áríðandi. Og þá hefur
morðinginn haft það á brott með
sér. Það getur ekki hafa farið
sjálft. Það er líka augljóst, að
enginn maður situr við skrif-
bórðið sitt, ,án þess að vera neitt
að gera. Hann hlýtur að hafa
verið annaðhvort að lesa, skrifa
eða glugga í einhver skjöl. Og
eina skjalið fyrir framan hann,
var þessi stuttorða erfðaskrá.
En bæði Rietta og frú Mayhew
eru eitthvað að nefna eitthvert
skjal, sem er að vefjast fyrir
þeim. Ungfrú Cray minntist á
það við mig.
— Hvaða skjal?
— Þetta minnisblað, sem frú
Mayhew minntist á, þegar hún
var að hafa eftir það, sem hún
hafði hlerað af samtali þeirra
Lessiters og ungfrú Cray. Hún
segir hann hafa sagt henni, að
hann hafi rekizt á bréfin henn-
ar, þegar hann var að leita að
minnisblaði, sem móðir hans
hafi látið eftirp sig.
— Það er ekkert sem bendir
til þess, að þetta skjal hafi ver-
ið þarna uppi við á borðinu hjá
honum-
— Nei, ekki samkvæmt fram-
burði frú Mayhew. En ungfrú
Cray hefur nefnt það í viðtali
við mig. Ég spurði hana, hvort
hún vissi, hvað það hefði inni
að halda og hún svaraði, að það
mundi hafa haft inni að halda
tilteknar ráðstafanir, sem frú
Lessiter hefði gert.
— Sagði hún, að þetta skial
hefði verið á borðinu, þegar hún
var að tala við Lessiter?
Hún hugsaði sig vandlega um
svarið. — Ekki sagði hún það
berum orðum, en ég fékk nú
samt þá hugmynd, að svo hefði
verið.
KALLI KUREKI
i< — —
Teiknari: Fred Harman
"’tHAT IMJUW KID &ETTIK' T~YEAHBUT He’s SAFEf'
rr
AWAYAINT GOWMA PO
YOU UO GOOOf IT'S A
TH(2EE-PAYRIDETO
TOWN, AN’BYTH’TIME
HE BEINÉ-S HELP.-' r
AN’ MAYBE YOU BETTEE
THINK TWICE
BEFOEE YOU KNOCK
ME OFF/
MOKOAW'S STILL
ALIVE, SO YOU
HAVEN'T &OTA
MUEDEE CHAEOE
A&AIN5T YOU
YET.-- BUT IF
YOU SHOOT ME,-
WHY, EEP, ÍM A PKOf I OMLY
WOR.K FOR PAY.-'SO I AIN’T'
trOMNA SHOOT YOU/ I'LL
JUSTTAKE Y»JE HOESE AN
&UN.-AN' YOUR CANTEEN
S AN' YOUR HAT-
THEWWHEN TH'SUN AN' TH’COLD
NI&HTS AN’ THIRST CUT YOU DOWN,
IT WON’T BE MY FAULT/
— Það kemur þér ekki að neinu
haldi, þótt þessi indíánastrákur
slyppi. Það er þriggja daga reið til
bæjarins og þegar hjálp berst....
— Jæja, en hann er hólpinn, og þú
ættir að hugsa þig tvisvar um áður
en þá kálar mér.
— Davíð sýslumaður er enn lif-
andi og þú hefur ekki enn verið
kærður fyrir morð, en ef þú skýtur
mig....
— Ég er atvinnumaður. Ég vinn
bara fyrir peninga, svo að ég ætla
ekki að drepa þig. Ég tek bara hest-
inn þinn og byssuna, malinn og hatt-
inn.
— Svo þegar sólin, næturkuldinn
og þorstinn taka að þjarma að þér,
þá er það ekki mér að kenna!
ílJÍItvarpiö
Föstudagur 8. febrúar.
8.00 Morgunútvarp
12.00 Hádegisútvarp \
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna”: Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Jó-
hanna Norðfjörð les úr ævi-
sögu Gretu Garbo (16).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla f esperan
to og spænsku.
18.00 „Þeir gerðu garðinn frægan":
Guðmundur M. Þorláksson
talar um Björn Gunnlaugsson
höfund Njólu
18.20 Veðurfr. — Þingfréttir.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Erindi: Um almenningshluta-
félög (Eyjólfur Konráð Jóns-
son ritstjóri).
20.25 Tónleikar: Tríó-sónata í d-
moll eftir Handel (Auréle
Nicolet leikur á flautu, Lothar
Koch á óbó, Edith Picht-Axen
feld á sembal og Irmgard
Poppen á selló).
20.35 í ljóði, — þáttur á umsjá Bald
urs Pálmasonar.^Inga Blandon
les kvæði eftir Jón Magnús-
son og Broddi Jóhannesson úr
ljóðabókum Guðmundar Inga
Kristj ánssonar.
21.00 Tónleikar.
21.10 Leikhúspistill (Sveinn Einars
son fil. kand.).
21.30 Útvarpssagan: „fslenzkur að-
all“ eftir Þórberg Þórðarson,
IV. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Efst á baugi (Björgvin Guð-
mundsson og Tómas Karlsson)
22.40 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón
list.
Lög úr söngleiknum „Kysstu
mig Kata“ eftir Cole Porter
(Kathryn Grayson, Howard
Keel, o.fl. syngja með kór og %
hljómsveit undir stjórn André
Previns).
23.20 Dagskrárlok.