Morgunblaðið - 01.05.1963, Blaðsíða 22

22
MORCVISBL AÐIÐ
Miðvikudagur 1. maí 1963
SR-ingar sigursælir á skíðamótum
2 skíðamót á sumardaginn fyrsta
XVÖ skíðamót voru haldinn á
sumardaginn fyrsta, Steinþórs-
mót (6 manna sveitarkeppni í
svigi) og Stefánsmótið (svig-
keppni í öllum flokkum). Mót
þessi voru haldin í Skálafelli við
KR-skálann. Veðrið var gott, en
þokusúld á köflum. Mótstjórn
annaðist skíðadeild KR. Úrsiit
urðu sem hér segir:
Steinþórsmótið vann sveit ÍR.
403,8 sek. (hlið 50). f sveitirmi
voru: Guðni Sigfússon, Þorberg-
ur Eysteinsson, Haraldur Páls-
son, Jakobína Jakobsdóttir, Valdi
mar Örnólfsson. — Ennfremur
mættu til leiks sveit KR og sveit
Víkings. Mót þetta var haldið tdl
minningar um Steinþór heitinn
Sigurðsson, Menntaskólakenn-
Akrunes og
Hafnorfjörður
jnfnteffi
A N N A R leikur „litlu bikar-
keppninnar“ fór fram í Hafnar-
firði sl. sunnudag. Áttust þá við
Hafnarfjörður og Akranes. —•
Skildu liðin jöfn, 0 : 0.
Þriðji leikurinn fer fram í
Hafnarfirði í dag kl. 5 e. h. Þá
leika Hafnfirðingar við Keflvík-
inga.
ara, sem var fyrsti formaður
Skíðaráðs Reykjavíkur.
Stefánsmótið var haldið til
minningar um Stefán heitinn
Gíslason, KR, sem var einn braut
ryðjandi skíðaíþróttanna hér á
landi. Úrslit urðu sem hér segír:
A. fl. karla (hlið 41. 1. 400 m.)
1. Valdimar Örnólfsson, ÍR 63,8
2. Guðni Sigfússon ÍR, 64,4
3. Hilmar Steingrímsson KR 65,0
B-fl. karla.
1. Ásgeir Cristiansen, Vík. 74,0
ÚRSLIT leikja í ensku deilda-
keppninni um s.l. helgi:
1. deild.
Blackburn — Birmingham .... 6-1
Blackpool — Arsenal ......... 3-2
Ipswich — Burnley ........... 2-1
Manchester City — W.B.A...... 1-5
Sheffield U. — Leyton 0...... 2-0
Tottenham — Bolton ......... 4-1
West Ham — Everton .......... 1-2
Wolverhampton — Fulham .... 2-1
2. deild.
Bury — Walsall ............. 0-0
Charlton — Derby ......... 0-0
Chelsea — Preston .......... 2-0
Leeds — Cardiff ............ 3-0
Luton — Plymouth ........... 3-0
Rothernham — Newcastle ........ 3-1
Stoke — Middlesbrough ...... 0-1
Sunderland — Huddersfield .... 1-1
Swansea — Portsmouth ....... 0-0
2. Björn Ólafsson, Vík. 80,0
3. Ágúst Friðriksson, Vík. 120,2
C-fl. karla.
1. Þórður Sigurjónsson, ÍR ‘ 77,0
2. Júl. Magnússon, KR 78,2
3. Helgi Axelsson, ÍR 90,4
Drengjaflokkur.
1. Tómas Jónsson, ÍR 41,3
2. Eyþór Haraldsson, ÍR 42,4
3. Haraldur Haraldsson, ÍR 42,3
Stúlknaflokkur.
1. Lilja Jónsdóttir, ÍR 48,7
Kvennaflokkur.
1. Jakobína Jakobsdóttir, ÍR 77,0
Undanúrslit í bikarkeppninnar:
Leichester — Liverpool ...... 1-0
Manchester U. — Southampton 1-0
f Skotlandi urðu úrslit þessi:
DUndee — Raith .............. 1-1
Rangers — Hearts ............ 5-1
St. Mirren — Quee of South 4-0
Staðan er þá þessi:
1. deild (efstu og neðstu liðin)
Everton 39 22-11-6 75:41 55 stig
Tottenham 38 22-8-8 104:55 52 —
Leicester 38 20-12-6 75:43 52 —
Manchh. C. 36 9-10-17 53:85 28 —
Birmingh. 36 7-12-17 50:67 26 —
Leyton O. 37 5-9-23 33:71 19 —
2. deiid (efstu og neðstu liðin)
Stoke 36 18-13-5 55:39 49 —
Chelsea 38 21-4-13 71:39 47 —
Sunderland 37 17-11-9 72:50 45 — I
Enska knattspyrnan
ÞRIÐJI leikur Reykjavíkurmótsins í knattspyrnu fór fram sL
mánudagskvöld. Kepptu þá Þróttur og Valur. Leikar fóru
þannig að jafntefli varð, 2:2. I hálfleik var staðan 1:0 fyrir
Val. — Hér á myndinni sést, er markverði Þróttar tekst að
verja hörkuskot. — Ljósm. Mbl. Sv. Þ.
Charlton 38 10-5-23 56:35 27
Luton 37 9-7-21 54:74 25
Walsall 38 8-9-21 45:82 25
í Skotlandi er Rangers efst með
46 stifi eftir 26 leiki, en Kilmarnock
í öðru sæti með 43 stig eftir 31
leik. ,
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANN\
3
„Komdu inn,‘ sagði
Hans. „En varaðu þig,
það er skuggsýnt í gang
inum.“ Við komum inn í
stofu, sem sólin skein inn
í. Hann fór að leita að
einhverju í skrifborðs-
skúffu. Þá hætti mér nú
alveg að lítast á blikuna.
„Þetta var sami dreng-
urinn sama andlitið, sömu
fötin og sami vöxtur, —
en hár hans var orðið
alveg kolsvart! f sama
bili heyrðist kallað ein-
hvers staðar í húsinu:
„H;álp.“
Eg get ekki neitað því,
að nú varð ég alvarlega
hræddur. í huganum sá
ég sjálfan mig bjarga mér
með því að hlaupa út um
einhvern gluggann. En
ég gerði það ekki og lét
mér nægja að spyrja:
„Hva.ð var þetta?“
Hans virtist ekki hafa
tekið eftir neinu. Hann
spurði, hvort ég vildi
ekki tefla við sig. „Það
er dálítið einmanalegt
hérna, en mamma mín
kemur eftir viku. Þá skul
um við byrja! Þú átt
fyrsta leik.“
„Þá heyrðist nýtt ang-
istaróp: „Slepptu mér út.“
Við telfdum eina skák
og Hans vann mig. Ég er
hræddur um, að ég hafi
telft heldur illa. Öðru
hverju var ég að líta á
hárið á honum til að gá,
hvort liturinn hefði enn-
þá breyzt. Ég var því
fremur úti á þekju við
taflið.
„Bíddu andartak," sagði
Hans, „ég ætla að skreppa
fram og vita, hvort ég
finn ekki eitthvað æti-
legt.“ Hann fór og ég not-
aði tækifærið til að svip-
ast um og athuga hvar
útidyrnar væru, ef ég
skyldi þurfa að leggja á
flótta. Hans kom nú
aftur með_ skál fulla af
hnetum. Ég tók eina
hnetu, en missti alveg
matarlystina, þegar ég
sá, — að hárið á honum
var nú aftur orðið rautt!
„Það á að búa til her-
bergi í geymsluskúrnum
handa okkur til að leika
okkur í,“ sagði Hans.
„Pabbi ætlar að fara að
vinna við það. Ég er bú-
inn að fá nokkrar kan-
David Severn;
Hann rétti^mér saman-
brotið blað. Ég flýtti mér
að opna það og Dick gægð
ist yfir öxlina á mér. Með
nokkrum erfiðismunum
stautuðum við okkur
gegn um hlykkjóttar lín-
urnar:
„Þegar þið heyrið há-
vaðann, sem boðar, að
byltingin er hafin, skuluð
þið bíða í fimrnta garðin-
um.“
Stundarkorn var liðið
og mesti hávaðinn var
hljóðnaður. Sólin var far
in að lækka á lofti og
kvöldroðinn kastaði rauð
leitum blæ á múrinn. Við
stóðum þétt saman sitt
hvorum megin við Valtý
og biðum úti í garðinum.
Biðum hvers? Við hreyf-
ingu að baki okkar hrukk
ínur, sem ég hef þar.
Komdu með mér og þá
skal ég sýna þér þær.“
Við fórum út um aðal-
dyrnar, kring um húsið
og inn í geymsluskúrinn.
Leikherbergið sýndist
mundu verða gott, þegar
búið væri að koma því
í lag. Tvær stórar, hvít-
ar kanínur voru þar í
búri með neti fyrir. Við
vorum rétt að fara út
aftur, þegar önnur kanín
ann kallaði hátt og greini
lega:
„Snáfaðu út!“
Framhald næst.
um við saman, en það var
bara Kaliban, sem hafði
dregist úr híði sínu og
slangraði um garðinn.
Hring eftir hring gekk
hann án nokkurs sýnilegs
tilgangs. Síðustu geislar
sólarinnar hurfu í vestr-
inu og rökkrið féll á.
„Getur Kaliban talað?
Hugsaði hann? Er hann
mannlegur, eða er hann
aðeins dýr?,“ spurði Dick.
Það var áreiðanlegt, að
ferðalag mannapans var
farið að gera honum ó-
rótt. Valtýr sagði, að Kali
ban gæti skilið, það sem
við hann var sagt, á svip-
aðan hátt og kenna mætti
hundi að hlýða skipun-
um. Hann gat ekki tjáð
hugsanir sínar í skiljan-
legum orðum.
Við hurfum inn
í framtíðina
Nú dimmdi óðum. Ekki
heyrðum við neitt hljóð
handan múrsins, svo að
við vissum ekkert, hvað,
nú var að gerast í borg-
inni. Úrslitaorustan gat
staðið yfir og á hverri
stundu gátu örlög okkar
verið ráðin, meðan við
urðum að bíða í þessum
fangagarði án þess að
geta tekið okkur nokkuð
fyrir hendur.
Þá var einhverju kastað
yfir múrinn og það féll
á steinlagninguna nokk-
ur skref frá okkur.
Til okkar hafði verið
kastað tveggja feta langri
ör með málmoddi. Dick
rak upp undrunaróp og
tók hana upp.
Valtýr var fljótur að
átta sig. „Slepptu henni
ekki!“ sagði hann.
Hann þreifaði varlega
fyrir sér, þar til hann
hafði fundið grannan
þráð, sem festur var við
örina. Mjög varlega tók-
um við að draga hann
til okkar. Loks breyttist
þráðurinn í snæri og með
því drógum við svo upp
sterkan kaðal. Eftirvænt-
ing okkar var mikil,
þegar við drógum kaðal-
inn, sem átti að bjarga
okkur, yfir þennan háa
múrvegg.
Allt í einu sá ég, að
Kaliban var hættur á
hringferð sinni, en fylgd-
ist með okkur af athygli.
Sterkur kaðallinn var
kominn örugglega í okk-
ar hendur, þegar hann
ruddist fram, greip um
strenginn og ýtti okkur
til hliðar. Eg féll niður
á hnén. Valtýr hraut blóts
yrði af vörum og kaðall-
inn sveiflaðist til í stór-
um boga með mannap-
ann hangandi í honum
líkt og hann væri að róla
sér. Hann-var í sex feta
hæð og hélt áfram að
klífa upp. Við hefðum
ekki getað stöðvað hann,
hvernig sem við hefðum
reynt.
„Ef það er nógu sterkt
fyrir hann, mun það duga
okkur. Hann er eins þung
ur og við allir til sam-
ans.“
Kaliban bar nú við
himin uppi á múrbrún-
inni, fjörutíu fetum fyrir
ofan okkur. Andartak sat
hann þar kyrr, en skreið
síðan burt eftir veggnum
á fjórum fótum. Við höÆ-
um engan tíma til að
hugsa meira um hann.
Framhald í næsta blaði.