Morgunblaðið - 17.09.1963, Blaðsíða 3

1
Þriðjudagur 17. sept. 1963
MORCU N BLADIÐ
3
Varaforsetinn á fundi me<$
*
ríkisstjórn Islands
„Blátær heiðríkjan“
Við þetta bætir íslendingur
þessum orðum:
„Það er furðulegt, hve gamla
manninum hefur tekizt að ná
hinu skáldlega tungutaki spyrj-
andans, svo líkar eru niðurstöður
þeirra í líkingunum. f stað móð-
unnar miklu, er var upphaf
Móðuharðindanna, er að vísu tal-
að um svört reykský. En vonin
lifir í brjóstum beggja (eða a. m.
k. spyrjandans) að þjóðin komist
aftur út í „blátæra heiðríkjuna“,
þegar Framsókn getur næst setzt
í stjórnarstóla".
ur að hafa slikan gest við svo
hátíðlegt tækifæri?
Viðræður við ríkisstjórnina
í Stjórnaráðinu tók Ólafur
Thors, forsætisráðherra, á
móti varaforsetanum og fylgd
arliði hans. Ríkisstjórn ís-
lands fagnaði hinum tigna
gesti. Hann settist við hlið for
sætisráðherra og ræddi við
ráðherrana. í ræðu sem Lyn-
don Johnson hélt síðar fyrir
utan stjórnaráðið má sjá, að
Á MEÐAN Lyndon B.
Johnson átti tal við for
seta íslands að Bessa
stöðum safnaðist mik-
ill mannfjöldi fyrir
framan stjórnarráðs-
húsið í Reykjavík og
beið þess að fagna
varaforseta Bandaríkj
anna. Er gizkað á að á
milli 1—2000 manns
hafi verið þar saman
komin þegar flest
var. Veðrið hafði verið
dágott í Reykjavík
fram að hádeginu en
Affstoðarmenn Lyndon B. Johnson’s hjálpa honum viff aff
komast upp á grindverkið fyrir framan Stjórnaráðið.
Útþenslustefna
Kínverja
New York Times birti forystu-
grein sl. laugardag, þar sem þaff
ræffir útþenslustefnu kínverskra v'
kommúnista. Er þar m.a. komizt
þannig aff orði, að kínverskir
kommúnistar dragi ekki lengur
neina dul á landvinningaáform
sín. Hinsvegar sé Kína ennþá allt
of hernaðarlega og efnahagslega
veikt til þess aff ráðast í meiri-
háttar hernaffarævintýri nú þeg-
ar. En þessi 700 milljóna þjóff,
sem ráði yfir gífurlegum lands-
svæffum, telji sig þó nægilega
öfluga til þess aff lýsa yfir áform-
um sínum. Þeir hafi þegar sann-
aff árásarhug sinn með árásinni á
Kóreu, Tíbet og Indland. Nú séu
Kínverjar ennfremur aff blása
eldi aff átökum viff Sovét-Rúss-
land. Kínverskir kommúnistar
séu nú einnig aff auka hernaðar-
viðbúnað sinn á landamærum
Indlands og eigi að sjálfsögðu
ríkan þátt í ögrunum kommún-
ista í Kóreu, Laos og Vietnam.
New York Times segir, aff
höfuðtakmark Fekingstjórnarinn
ar sé augljóst. Þaff sé, aff eyffa
öllum erlendum áhrifum, rúss-
neskum ekki síður en amerísk-
um, í Asíu og tryggja sér örugg
yfirráff yfir þessari heimsálfu.
Afmælisviðtal
„fslendingur“ á Akureyri vek-
ur nýlega athygli á afmælissam-
tali, sem Karl Kristjánsson, al-
þingismaffur, hafi nýlega átt fyr-
ir Tímann viff gamlan bónda uppi
í Mývatnssveit. Kemst íslending-
ur m.a. aff orði um þetta samtal
á þessa leiff:
„Eftir aff hafa spurt afmælis-
barniff um uppruna hans og
æskuár, spyr hann bónda hvort
hann vilji segja eitthvaff um ís-
lenzk stjórnmál og bóndi svarar:
„Ég hef alltaf fylgt Framsókn-
arflokknum aff málum frá því aff
hann var stofnaffur, tel aff hann
hafi veriff eini flokkurinn, sem
hafi barizt raunverulega fyrir
hag bændastéttarinnar og jafn-
framt hag almennings í landinu“.
Þekkist röddin
Þá spyr Karl gamla manninn,
hvort hann sé ekki bjartsýnn á
framtíff íslenzku þjóðarinnar og
svariff ér:
„Mér er ekki gefin spámannleg
sýn inn í ókomna tíð til aff svara
svona spurningum. Mér kemur i
hug erindi eftir Jóhann Sigur-
jónsson um Jónas Hallgrímsson.
Jóhann kallar þar Jónas, sem
hann auðvitað elskar þó og dáir,
„óskabarn ógæfunnar“ og segir:
Dregnar eru litfagrar, dauðarós-
ir, á hrumgjörn lauf----
Þaff virffist svo sem íslenzka
þjóðin hafi orffiff óskabarn ógæf-
unnar um stund. Pólitískt frelsi
hennar er í dag illa á vegi statt.
Þaff er í höndum óbilgjarnra ein-
ræffishneigffra valdhafa. Fésterk-
um flokki fjárhyggjunnar hefur
tekizt aff hlaffa um hana svörtum
reykskýjum pólitíkurinnar, sem
blinda hana. svo hún greinir ekki
veginn út á blátæra heiffríkjuna,
heldur villist leiðina inn í kol-
svarta fépyngjuna — “.
Varaforsetinn þakkaði fólk-
inu viðtökurnar og kvaðst
mjög þakklátur yfir því að
honum væri svo vel tekið,
sem raun bæri vitni. Hann
sagðist mundu ganga á fund
forsætisráðherra íslands, en
að því búnu mundi hann
koma út aftur og ávarpa fólk
ið nokkrum orðum, taka
í hendur þess og kynnast því,
eins og hann sagði. Og hann
bætti við: í einu ríki
Bandaríkjanna er sagt: Ef
maður lítur í augu manns,
finnur maður hjartalagið.
Þó mönnum þætti þessi fram-
koma varaforsetans allnýstár-
ieg hér á landi, var augsýni-
legt að hann komst inn úr
skel íslendingssins og vann
hjörtu þeirra sem viðstaddir
voru. Honum var ákaft klapp
að lof í lófa. Auðsætt var að
nú syrti skyndilega
með dumbungsskýja-
fari í suðri og dró fyrir
sólu.
Lyndon B. Johnson kom að
stjórnarráðsbyggingunni rúm
lega 15 mínútur yfir 12 og
gekk þegar út úr bílnum.
Mannfjöldinn laust upp fagn-
aðarópum og klappaði ákaft
fyrir hinum bandaríska gesti.
Hann virtist mjög ánægður
með móttökurnar og sneri sér
í átt til mannfjöldans og
ávarpaði fólkið nokkrum orð-
um, sem Ragnar Stefánsson
þýddi jafnóðum.
Vann hjörtu áhorfenda
Varaforsetinn kominn upp á grindverkið, og flytur þaðan
ávarpiff til mannfjöldans. Maffurinn til vinstri er Ragnar Stef-
ánsson, sem túlkaffi. — Ljósm. Mbl. Sv. Þ.
sýnilega kominn til íslands til
að tala við fólk og kynnast
fólki.
Síðan gekk hann upp
að Stjórnarráðsbyggingunni
ásamt fylgdarliði sínu. Hann
gekk hratt og ákveðið eins og
hann væri að flýta sér til að
geta komið sem fyrst út aftur
og ávarpað mannfjöldann. Á
leiðinni upp að Stjórnarráð-
inu sagði hann við einn af að-
stoðarmönnum sínum að hann
þyrfti á hátalara að halda
þegar út kæmi. Honum var
sagt að vandkvæði gætu orð-
ið á því að útvega hátalara.
Það líkaði honum miður,
herti á göngunni og sagði að
aðstoðarmenn hans yrðu að at
huga hvað hægt væri að gera
í málinu. „Það nær þá ekki
lengra“, sagði hann, „það
verður annað hvort eða“.
Á grænu túni Stjórnarráðs-
ins sat hvít dúfa og horfði
forvitnum augum á það sem
fram fór. Mundi fjarstætt að
láta sér detta í hug að ein-
hvers staðar hefði þótt feng-
ýmis mál bar á góma á fundi
hans með íslenzku ráðherr-
unum. Aðspurður sagði Ólaf-
ur Thors að samtalið við
Johnson hefði verið mjög
ánægjulegt. Annars mundi
ríkisstjórnin gefa út stutta til
kynningu um málið.
Að 10—15 mínútum liðnum i
kom varaforseti Bandaríkj-
anna út aftur ásamt fylgdar-
liði sínu og sendiherra ís-
lands í Washington Thor
Thors. Ólafur Thors forsætis-
ráðherra fylgdi honum til
dyra en aðrir ráðherrar gengu
á eftir. Varaforsetinn fór í
frakkann og ætlaði að ganga
til dyra en mundi þá eítir
að hann hafði gleymt hattin-
um, svo hann sneri við og
gekk aftur til ráðherranna.
Þá tók hann upp litla öskju
með sígarettukveikjara, af-
henti lóafi Thors og sagði að
sig langaði til að gefa honum
kveikjarann. „Þið hljótið að
geta notað eld á íslandi",
bætti hann við. Síðan spurð-
Framh. á bls. 15.
mannfjöldinn kunni vel að
meta óþvingaða framkomu
varaforsetans. Hann var aug-
Illuti af mannfjöldanum, sem safnazt hafði saman á Lækjartorgi, er varaforsetinn kom þang-
aff á leiff til Stjómarráffsins.
Inn ur
íslendingsins