Morgunblaðið - 17.09.1963, Blaðsíða 15

t>riðjudagur 17. sept. 1963
MORGUNBLADID
i

Varaforsetafrúin skoðar reiðskjóta að Blikastöðum. „Þið eruð eins og ]>ið eigið heíma á hestun-
um“, sagði hún. Konan á frem sta reiðskjótanum er Sigrún Jónsdóttir, kaupakona að Blikastöð-
um. (Ljósm.: Kristján Magnússon).
— Ferð varafor-
setafrúarinnar
Framh. af bls. 10
varaforsetafrúnni blóm. Dæt-
ur Lárusar, Jenný og Guðrún
heilsuðu henni, klæddar upp-
hlut, sem frúin dáðist mjög
að. Árbæjarsafn hafði látið
prenta „servíettur“ í tilefni
lieimsóknarinnar og fengu
gestir þær að skilnaðargjöf.
Frá Árbæ var farið að
Blikastöðum í Mosfellssveit en
varaforsetafrúin hafði sér-
staklega óskað eftir því að
fá að skoða sveitabæ.
Á hlaðinu tók húsfreyja,
Helga Magnúsdóttir, og bónd-
inn, Sigsteinn Pálsson, ásamt
landbúnaðarráðherra, Ingólfi
Jónssyni, og frú, á móti hin-
um tigna gesti.
Veður var fremur slæmt,
kalt og rigningarsuddi. í
fjarska gnæfði Esjan, með
snjó á efstu brún. Skoðaði
varaforsetafrúin bæinn undir
leiðsögn dr. Björns Sigrur-
björnssonar frá landbúnaðar-
deild Atvinnudeildar háskól-
ans. Fyrst var fjósið skoðað.
Þar skammt frá vék Lady
Bird sér að fjósamanninum
danska, Knud Kristensen, og
konu hans, Jytte. Sagði hann
Morgunblaðinu að hann hefði
Frú Helga og Sigsteinn,
bóndi, buðu þessu næst til
kaffidrykkju í húsi sínu. Var
þar allt mjög vel og myndar-
lega framreitt. Á staðnum
voru mættar konur úr stjórn
Kvenfélags Lágafellssóknar
og Kvenfélagasambands Gull-
bringu og Kjósarsýslu.
Frú Johnson lét í ljós hrifn-
ingu sína yfir veitingunum og
fékk sér kaffi og pönnuköku
með rjóma. Ræddi hún við
gestgjafa, landbúnaðarráð-
herra og fleiri. Hafði hún eink
um mikinn áhuga á hitaveit-
unni og þeim möguleik-
um sem hún veitir íslenzkutn
landbúnaði.
Varaforsetafrúin skrifaði i
gestabókina áður en hún fór
frá Blikastöðum: „Með miklu
ekki skilið það sem varafor-
setafrúin sagði við hann, þvi
hann skildi ekki ensku.
Því næst leit frúin á nokkr-
ar kindur í fjárhúsi og að því
loknu á íslenzka reiðskjóta.
„Þeir eru yndislegir,“ sagði
hún „og reiðmennirnir eru
eins og heima hjá sér. En ég
þori ekki að klappa klárun-
um, það er aldrei að vita hvað
gerist." Á túninu voru um
60 beljur, sem Lady Bird
spurði margs um. Kvaðst hún
hafa haft nokkrar mjólkurkýr
sjálf til skamms tima, en
hætt við það, því auðveldara
væri að fá mjólkina í næstu
verzlun.
þakklæti fyrir yndislega dags
stund — Lady Bird John-
son.“
Að skilnaði afhenti frú
Helga Magnúsdóttir Lady
Bird bókina „Hestar", sem
hún var mjög þakklát fyrir.
Lady Bird gaf Helgu sígarettu
öskju með mynd af Johnson
fjölskyldunni fyrir framan
búgarð hennar i Texas. Sagði
varaforsetafrúin, að hún hefði
hrifizt mjög að heimsókninui.
Frá Blikastöðum var farið
til Reykjavikur, en lykkja var
lögð á leiðina um Álafossverk
smiðjuna og stanzað á móts
við Reykjalund. Að þvi búnu
var haldið á hraðri ferð til
Reykjavíkur, þar sem frú
Lady Bird hélt til fundar við
mann sinn í Háskólabió.

Dætur Lárusar Sigurbjörnssonar, Kristín og Guðrún, heilsuðu
frú Johnson fyrir utan Dillonshús, báðar klæddar upphlut.
(Ljósm.: Kristján Magnússon).
Varaforsetinn ácarpar mannfjöldann.
■ Inn úr skel
Framh. af bls. 3
ist hann fyrir um hverjir aðr-
ir hefðu verið inni í fundar-
herberginu og útbýtti siga-
xettukveikjurum til ráðherr-
anna og íslenzka sendiherrans
í Washington. Hann kvaðst
langa til að gefa þeim svolitla
gjöf til minningar um komu
sína í stjórnarráðið og þá
stund, sem þeir hefðu átt þar
saman. Síðan kveikti hann á
kveikjara Ólafs Thors, án
þess a'ð til frekari tíðinda
drægi.
Lyndon B. Johnson hugði
nú að hatti sínum, en fann
hann ekki þegar í stað. Fieirl
komu honum til aðstoðar en
fundu ekki hattinn og þá
heyrðist varaforsetinn muldra
1 barm sér: „öryggislögregl-
an ætti að geta fundið hattinn
minn*. En ekki þurfti þó að
grípa til svo alvarlegra ráð-
stafana eins og þeirra að
senda öryggislögregluna út af
örkinni, því nú kom hattur-
inn í leitirnar og varaforset-
inn gekk út og niður stéttina
og til mannfjöldans, sem þar
beið. Margir voru farnir heim
að borða, aðrir höfðu beðið
og þeir sáu ekki eftir því.
Ávarpaði mannfjöldann
af grindverkinu
Þegar varaforsetinn kom í
hliðið klifraði hann upp a
járngrindurnar við hliðs-
stólpann og ávarpaði mann-
fjöldann. Hann bað fólkið um
að koma nær svo það heyrði
betur til sín, Ragnar Stefáns-
son túlkaði ávarp hans og var
það mál manna að varaforset
anum hefði mælzt vel og
drengilega. íslenzku áheyr-
endurnir klöppuðu og fögn-
uðu máli hans og er ekki
hægt annað að segja en aug-
sýnilegt hafi verið að vara-
forsetinn hafi átt hvert bein i
áheyrendum sínum. Þegar
hann varpaði fram einhverri
spurningu, svöruðu áheyrend-
ur kröftuglega, klöppuðu og
fögnuðu orðum hans, og er
slík sjón harla sjaldgæf hér á
landi, svo ekki sé meira sagt.
Islenzku ráðherrarnir komu í
humátt á eftir varaforsetan-
um, þegar þeir sáu hvað
verða vildi. Hlustuðu þeir á
ræðu hans og höfðu gaman
af, ekki síður en aðrir, að því
er bezt varð séð. Að ræðu
varaforsetans lokinni heyrði
fréttamaður Morgunblaðsins
einn ráðherranna hvísla að
öðrum nærstöddum: „Maður
gæti lært ýmislegt af honum“.
Síðan var ekið að Leifs-
styttu.
Kaldar hendur, hlý hjörtu
Aðalatriði úr ávarpi vara-
forsetans fyrir framan Stjórn-
arráðið fara hér á eftir í
stuttri endursögn:
Varaforsetinn kvaðst vera
að koma frá því að eiga
ánægjulegar og frjóar viðræð
ur við Ólaf Thors forsætis-
ráðherra og ríkisstjórnina.
Forsætisráðherrann hefði tek
ið mjög vel á móti honum og
þó hendur þeirra hefðu verið
kaldar vegna veðursins, þá
hefði þeim verið hlýtt um
hjartað. Hvað þeir töluðu
um? Þeir ræddu um hvernig
hægt væri að forðast kjarn-
orkustríð, um frið þann sem
ríkt hefði síðan áreksturinn
varð vegna Kúbu, en þá hafi
mátt litlu muna að styrjöld
yrði, áður en Krúsjeff flutti
flugskeytin á brott. Ávallt síð
an hefðu Bandaríkjamenn ver
ið að reyna að finna leiðir til
að forðast stríð og leita eftir
friði. Hann tryði því að næstu
daga mundi öldungadeildin
samþykkja samninginn um
bann við kjarnorkusprenging
um. Þeir teldu það skx-ef í
friðarátt. Þið viljið líka frið,
er ekki svo? sagði varaforset-
inn og mannfjöldinn hrópaði:
Jú. Þá sagði hann að í 3am-
ræðunum við ríkisstjórnina
hefði viðskiptamál einnig bor
ið á góma. Milliríkjaviðskipti
væru fslendingum að sjálf-
sögðu mikilvæg. Þá sagði
varaforsetinn að einnig hefði
verið rætt um nauðsyn þess
að vera sterkur. Enginn þorir
að slá þann sterka. Menn
hefðu verið sammála um að
nauðsynlegt væri að standa
föstum fótum á jörðinni og
hafa jafnframt augun á stjörn
unum og áætlunum um könn-
un á himingeimnum. Það
— Greiðslufrestur
Framh. af bls. 24
konar vörur með allt að þriggja
mánaða greiðslufresti. Erlendar
vöruskuldir vegna stutts greiðslu
frests hafa á fyrstu átta mánuð-
um þessa árs hækkað samkvæmt
bankaskýrslum um 163 milljónir
króna, en á árinu 1962 nam
hækkunin 110 milljónum króna.
Hin vaxandi notkun greiðslu-
frests hefur átt nokkurn þátt í
hinni óhagstæðu þróun verzlun-
arjafnaðarins síðustu mánuðina.
Hefur þvi verið talið nauðsyn-
legt að draga úr notkun greiðslu
frests með því að fella niður
heimild til að flytja á þann hátt
inn fólks- og sendiferðabifreiðir
fyrir aðra en atvinnubifreiða-
stjóra, jeppabifreiðir svo og bif-
hjól og ýmis tæki, sem einkum
eru ætluð til heimilisnotkunar.
Aðrar vörur má eftir sem áður
flytja inn með allt að þriggja
mánaða greiðslufresti, sem hefj-
ist eigi seinna en á komudegi
varanna til landsins. Ef um er
að ræða greiðslufrest umfram
þrjá mánuði, en innan eins árs,
þarf hverju sinni sérstakt sam-
þykki gjaldeyrisbankanna fyrir
slíkum innflutningi. Einnig er
væri ekki mannfjöldinn sem
gilti, heldur manngildið. Þó
íslendingar séu ekki fjölmenn
ir, séu þeir sterkir að mann-
gildi. Þá sagði varaforsetinn
að ^andaríkjamenn sæktust
ekki eftir öðrum löndum.
Þeir vildu vini, ekki undir-
menn. Þeir óskuðu þess eins
að hvert barn fengi að lifa
betra lífi en foreldrar þess.
Og að lokum þakkaði John-
son sem varaforseti þá kurt-
eisi sem stjórnmálaleiðtogar
á íslandi hefðu sýnt honum
og þær móttökur sem hann
hefði hlotið.
ætlunin að draga úr notkun
slíks greiðslufrests, bæði með
styttingu hans og fækkun þeirra
vörutegunda, sem heimilt verð-
ur að flytja inn með slíkum
greið^lufresti. Lántökur erlendis
til lengri tíma en . eins árs eru
eins og undanfarið háðar sam-
þykki ríkisstjórnarinnar.
Nánari upplýsingar er að
finna í auglýsingu Viðskipta-
málaráðuneytisins útgefinni í
dag um erlend lán og innflutn-
ing með greiðslufresti, er birtist
í Stjórnartíðindum og Lögbirt-
ingarblaðinu.
Viðskiptamálaráðuneytið,
16. sept. ’63.
Sigldi á
löndtmarkraiia
SEYÐISFIRÐI, 16. sept. —
Brezki togarinn Aduba GY 188
kom á laugardaginn til Seyðis-
fjarðar til að taka olíu, sem af-
greidd hefur verið til síldar-
verksmiðjunnar, en sigldi á
bryggjuna og skemmdi annan
löndunarkranann all verulega.
Bráðabirgðaviðgerð hefur farið
fram. — Sv. G.