Morgunblaðið - 24.01.1964, Blaðsíða 6

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 24. jan. 1964
309y
BRÆDURNIR ORMSSON hí.
Vesturgötu 3.
Simi 11467.
ÞURRHLÖDIIR
ERU ENDINGARBEZXAR
©PIB
COPCWMWtW
Þorrablót í Nausti
FRETTAMANNI MorgunblaSs-
ins var boðið’ að borða þorra-
ms.t í Nausti í fyrradag. Þar voru
fyi-ir eigendur veitingastaðarins
og Halldór Grönda.1, forstjóri.
Maturinn lá í trétrogum á borði
og var hinn girnilegasti, enda
tekið til óspilltra málanna um
leið og merki vap gefið.
Halldór Gröndal skýrði frá
starfsemi Naustsins á sl. ári og
gat þess, að þetta væri í sjötta
skipti, sem þorramatur væri þar
á boðstólum. Þessi nýbreytni
befur ver-ið mjög vinsæl og
kvaðst Haildór vona ag matur-
inn værj jafnvel ennþá betri nú
en hann hefur áður verið. Naust-
ið sjálft annast verkun hans og
hefur nú orðið góða reynslu í
þeim efnum. Ýmis önnur ný-
breytni Naustsins hefur vakið
mikla ánægju meðal gesta, ekki
sízt istenzka vlllibráðin, og sagði
Halldór Gröndal að hún væri
mjög vinsæll réttur, þ. e. hrein-
dýrakjöt, ýmiskonar endur og
gæsir. Veitingahúsið hefur haft
á sínum snæruní 6 skyttur, sem
Mikið byggt á
Akranesi
Akranesi 15. jan.
Á s.l. ári hafa verið teknar
1 notkun hér í bæ 21 íbúð sem
eru samtals 8,400 rúmmetrar.
Byggðir hafa verið 18 bílskúrar.
Fullgerðar hafa verið 10 stærri
byggingar fyrir verzlun og iðn
að. Nú eru í byggingw 69 íbúðir,
stærð. Þá er búið að steypa upp
3 hæða viðbyggingu við barna
skólann, og síðast en ekkji sizt
er verið að grafa fyrir undir-
stöðum að viðbyggingu við
sjúkrahúsið, sem á að verða
12,000 rúmmetrar að stærð. Fyr-
irhugað er að aðalsjúkrahúsið
verði í nýju byggingunni, þegar
hún er fullgerð, en í eldra hús-
inu verði sjúkradeild elliheim-
ilisins, auk margs annars.
— Oddur
D19E D19C
AKG stærsti framleiðandi
heims á vönduðum hljóð-
nemum.
Látið oss vita
þarfir yðar.
Getum e. t. v. ráðlagt yður.
HVERFITÓNAR
Hverfisgötu 50.
skotið hafa dýrin á skottímanum
og hafa þau síðan verið sett á
matseðla jafnóðum og þau hafa
borizt veitingahúsinu. Halldór
Grönda'l benti á, að Naustið
hefði ekiki aðstöðu til fjölbreyttr
ar skemmtstarfsemi, það væri
fyrst og fremst rekið sem rest-
aurant eða veitingahús. Á það
væri lögð áherzla og kynni fólk
vel að meta þá viðleitni.
Þegar fréttamenn og eigendur
tóku til við matinn var ákveðið
að Agnar Bogason ritstjóri skyldi
fyrstur ganga í trogin. Hann
hefur verig á þorrabloti Naust-
sins frá fyrstu tíð og var eins-
konar heiðursgestur blótsins.
Agnar og fréttamaður Morgun-
blaðsins voru sammála um, að
ekki dygði annað vig svo mergj-
aðan mat en borða hann af full-
kominni karlmennsku, eins og
komizt var að orði.
Halldór Gröndal skýrði frétta
mönnum frá því og bað þá koma
þeim skilaboðum til réttra aðila,
að inngöngugjaldið væri afar
óvinsælt í Nausti. Gestir skildu
ekki hvernig á því stæði að þeir
þyrftú að borga 15 krónur fyrir
að ganga ixm í veitingahúsið og
snæða þar. Ættu útlendingar sér
staklega erfitt með að skilja
þetta, enda gegndi öðru máli
í Nausti, en þar sem fjölbreytt
gkemmtiatriði væru á boðstólum.
Geir Zoega og Guðm. Kristinsson fá sér þorramat
Þó væri einkum erfitt
að koma þéim í skilning um
það á miðvikudagskvöldum. Þá
væri þeim sagt eins og endra-
nær að þetta væri eingkonar vín
skattur, en þegar þeir væru
komnir inn í veitingahúsið og
ætluðu að fá sér glas af víni,
væri þeim tilkynnt að vín væri
ekki framreitt það kvöld.
Áður en lengra er haldið er
bezt að minnast á þorramatinn.
Hann er: svið, blóðmör, hangi-
kjöt, súr hvalur, hákarl, lifra-
pylsa smjör, rófustappa, bringu-
kollar, lundabaggar, rúgbrauð,
sviðasulta, flatköikur, hrútspung-
ar og selshreifar. Á þorraborð-
seðli Naustsins er skýrt frá því,
að Savanah-tríóið muni leika
auk þeirra Carl Billioh og Jan
Moraveks. Meðal þeirra laga
sem leikin eru má geta „Það er
svo margt ef að er gáð,“ sem
nefnt er „borðsálmur" í seðlinum
„Syngur lóa,“ gamail húsgang-
ur og góð vísa sem aldrei er »f
oft kveðin, og „Austan kaldinn
á oss blés“: „lagið lærði sr.
Bjarni Þorsteinsson af norðlenzk
um sjómanni. Vísan er alþekkt
sjómannavísa norðanlands. Sagt
er að Ingimundur Jónsson skáld
í Sveinungsvík í Þistilfirði hafi
ort hana, þegar hann hraktist á
4ra manna fari austan frá Langa
nesi og vestur á Siglunes, þar
sem þeir náðu nauðugtlega landi.**
Loks má geta þess, að Halldór
Gröndal skýrði frá þvi; að Naust
seldi þorramat til íslendinga
erlendis og færi sú starfsemi ört
vaxandi. Þegar Haraldur Guð-
mundsson var sendiherra 1 Osló
fékk hann t.d. sendan þorramat
frá Nausti, að öllum líkindum
til þess að tengja íslendinganý-
lenduna í Osló nánari böndum
við heimalandið, minna svolítið
á gamla Frón, þvi fátt er íslenzk-
ara en þorri og þorramatur.
Andrea skrifar um
sunnudagsglasið
Fyrir skömmu minntist ég á
tízkuiðnaðinn og lifandi frum-
ur og hafa þær bollaleggingar
ekki fallið í góðan jarðveg hjá
öllum, eins og bezt kemur fram
í þessu bréfi frá frú Andreu í
Tízkuskólanum:
„Fyrir rúmri viku hrutu nokk
ur skemmtileg fróðleikskorn
um tízkuiðnaðinn og snyrtivör-
ur af vörum „Velvakanda". Þar
sem leikmannsþankar þessir
voru ekki alveg lausir við lævís
lega orðaðar dylgjur og gáfu
sitt- hvað í skyn um innihaldið í
sunnudagsglasinu í snyrtiöskju
Luckyar, þá komst ég ekki hjá
því að taka að mér það van-
þakkláta hlutverk að reyna að
upplýsa „Velvakanda“, ef þess
er annars nokkur kostur og
benda honum á nokkur atriði úr
sögu fegrunarfræðinnar.
í riti einu, Listin að elska,
skrifar rómverska skáldið Ovi-
dius langt mál og snjallt um
snyrtingu kvenna og kemur þar
berlega í Ijós, að honum.þykir
það ekki skipta svo litlu’máli,
að konur kunni að snyrta sig af
smekkvisi og kunnáttu. Ovidius
er meira að segja svo vel að sér
í fræðunum, að hann lætur
fylgja nýja uppskrift fyrir and-
litsmaska, en aðaluppistaðan í
honum er eggjahvítuefni og kol
vetni, einmitt sömu efnin, sem
eru í tveimur glösum snyrti-
öskjunnar.
Enda þótt segja megi, að Ovi-
dius hafi verið hugvitssamur
brautryðjandi á þessu sviði á
sínum tíma, þá gefur það engu
að síður auga leið, að fegrunar-
fræðum hefur fleygt stórlega
fram síðan. Tuttugasta öldin er
öld vísinda og vinnuvéla, og
framleiðendur snyrtivara hafa
ekki síður en aðrir tileinkað sér
vísindaleg vinnubrögð og ná-
kvæmni. Nú eru það ekki leng-
ur óvísindalega þenkjandi skáld,
sem segja til um hvernig búa
skuli til andlitsmaska, heldur
læknar, efnafræðingar og vís-
indamenn, sem vinna í rann-
sóknarstofum snyrtiveranna.
Vík ég nú aftur að „Velvak-
anda“. Sunnudagsglasið í snyrti
öskju Luckyar er honum slíkur
þyrnir í augum, að þegar hann
minnist á innihald þess, þykir
honum ástæða til að setja eftir-
farandi orð: Lifandi frumur,
innan gæsalappa. Við skulum
vona, að hann sé maður til að
standa við þessar glánnalegu
gæsalappir sínar.
Eins og flestum sérfróðum
mönnum og „Velvakanda“ er
kunnugt, þá hefur verið fundin
upp eins konar þurrkunarað-
ferð (lyophilisation á visinda-
máli) til þess að geyma ósýni-
legar lxfverur, eins og t.d. sýkla,
veirur og frumur og það er ein-
mitt sú aðferð, sem notuð hefur
verið við frumurnar í sunnu-
dagsglasinu.
Efnið í sunnudagsglasinu er
sá óviðjafnanlegasti maski, sem
ég hefi nokkurn tíma kynnzt, og
þessar lifandi frumur eru svo
hressandi, að það er ekki óhugs-
andi, að „Velvakandi“ mundi
loksins vakna, venda sínu kvæði
í kross og jafnvel syngja sunnu-
dagsglasinu lof og dýrð, svo
framarlega sem hann kynntist
þessu sjálfur frá fyrstu hendi.
Andrea“.
Kraftaverk
Eftir lestur bréfsins varð ég
sannfærður um, að hér væri
loksins komið það, sem þjóðin
hefur beðið eftir: Sunnudags-
glasið í snyrtiöskju Luckyar.
Enda var kominn tími til að
kraftaverk gerðust með þjóð
vorri.
Ekki efast ég um; að sunnu-
dagsglasið sé „sá-óviðjafnanleg-
asti maski“ sem frúin hefur
kynnzt — og leyfi mér þá að
nota gæsalappir til þess að und-
irstrika, að orðrétt sé haft eftir.
Þetta gerði ég líka, þegar ég
nefndi „lifandi frumur“ og er
það hin stóra ráðgáta bréfsins
hvað hægt er að sjá svona
„glannalegt" við gæsalappir.
Auðvitað stend ég við það, sem
ég skrifaði og undanskil hvorki
punkta, kommur né gæsalappir.
Því miður er ég jafnnær um
innihald sunnudagsglassins,
þrátt fyrir tilskrifið. Það er
e.t.v. hægt að ætlast til að ein-
hverjir syngi flöskum „lof og
dýrð“, en ekki smáglösum. Þá
er til of mikils ætlazt.
Ekki dettur mér í hug að
amast við því að kvenfólk noti
undralyf Luckyar. Smekkur
fólks er misjafn. Mér er sagt, að
það sé mjög bætandi að þvo hár
sitt upp úr keitu — og gamalt
húsráð er það að nota volga
kúamykju við gigt. Fólk notar
því eitt og annað til snyrtingar
og heilsubótar. Því skyldi ekki
sunnudagsglas Luckyar geta
verið gott eins og hvað annað?
Fegrunaræði
En þáð, sem vakti fyrir mér,
þegar ég ræddi um tízkuiðnað-
inn í umrætt sinn, var, að mér
ofbýður — eins og mörgum öðr-
um — þetta tízku- og fegrunar-
æði, sem hér hefur gripið um
sig. Öllum þykir sjálfsagt að
konur sem karlar snyrti sig, en
þegar verið er að reyna að ala
ungar stúlkur upp í því að hið
endanlega takmark lífsins sé að
komast í fegurðarsamkeppni
eða að sýna loðfeldi og sund-
boli í margmenni, þá er nokkuð
langt gejigið. Og svo er farið á
þriggja vikna námskeið til að
læra að ganga upp og niður
stiga.
Og það eru blöð og útvarpi,
sem eiga hér stóra sök. Maður
opnar ekki svo blað, að ekki séu
fréttir eða greinar um þenna
hégóma. Þetta er ekki orðin
nein smámaskína, fégrunariðn-
aðurinn. Þetta er orðinn það
áberandi iðngrein, að það ligg-
ur við að hún farin að skyggja
á aðrar greinar, sem eru þjóð-
inni miklu mikilvægari. Eða
hver eru útflutningsverðmæti
fegrunariðnaðarins?
Ég endurtek það, sem ég
sagði hér fyrir nokkrum dögum:
Eftir mánaðar blaðalestur og
útvarpsauglýsingar á íslandi
hefur maður það á tilfinning-
unni, að skóli lífsins sé eins
konar snyrtiskóll