Morgunblaðið - 04.07.1964, Qupperneq 14

u
MQRGU NBLAÐI.B
Laugadagur 4. júli 1Ð64
W auðungarupphcó
Húseignin Mosabarg 4, eign Haralds Gísiasonar, verður
eítir kröíu Kristins Ó. Guðmundssonar, hdl. seld á opin-
beru upptooði sem fram fer á eigninni sjálfri þriðju-
daginn 7. júlí kl. 11.30. Uppboð þetta var augl. í 52.,
54. og 56. tbl. Lögbirtingabiaðsins.
Bæjarfógetinn í HafnarftrðL
A prestaiite
Fyrirliggjandi Ryðstraumsrafalar (Aiternators) í
ailar gerðir Bíla — Báta — Vinnuvéla 6 —12 — 24
Volta — 30 — 40 — 55 Ampera.
Sveinn Egiisson
Laugavegi 105 — Sími 22466.
t,
ÞÓRUNN MAGNÚSDOTTIR
frá Leirvogstungu,
andaðist í Hrafnistu fimmtudaginn 2. júlí.
Aðstandendur.
Móðir okkar
toÓRUNN JÓNSDÓTTIR
frá Ey, fyrrv. ijósmóðir,
lézt 2. júlí i Borgarspítalanum.
Börnin.
Eiginkona min,
ARNÞRÚÐUR INGÓLFSBÓTTIR
frá Seyðisfirði,
sem andaðist í Ríkisspítalanum í Kaupmannahöfn,
fimmtudaginn 25. íyrra mánaðar, verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni mánudaginn 6. júií kl. 10.30 árdegis.
Athöfninni verður útvarpað.
Fyrir hönd vandamanna,
Steinn Steiansson.
Innilegt þakklæti til allra fjær og nær sem auðsýndu
okkur samúð við fráíall og jarðarför
EIRÍKS KRISTJÁNSSONAR
Múla, Eskifirði.
Eiginkona, börn, tengdabörn og barnabörn.
Hjartanlegar þakkir fyrir samúð vegna andláts og
jarðarfarar
GUDBJARGAR JÓNSDÓTTUR
Granaskjóli 16.
Fyrir mina hönd og annara ættingja.
Þóra Sveinbjarnardóttir.
Hjartans þakkir íyrir auðsýnda samúð við andíát
og jarðarför
ÓMARS JÓNSSONAR
Skálholtsvík.
Aðstandendnr.
Hjörtur Kristjánsson
frésmiðtir é ReykfalundlB
„jÞegar vinir víkja hiað
verður kveðjan trega biandin,
en finna vin í vinar stað
verður flestum stærsti vandinn".
í DAG verður til moldar borinn
Hjörtur Kristjánsson irá Reykja-
lundi.
Hjörtur fæddist 11. nóvember
1894 í Stapadal, Auðkúluhreppi,
sonur hjónanna Kristjáns Krist-
jánssonar hreppstjóra, Guðmunds
sonar frá Borg og Símoníu Páls-
dóttur, Símonarsonar írá Dynj-
anda í Arnarfirði.
Hjörtur ólst upp í Stapadal
ásamt systkinum sínum. Móður
sína missti hann 7. maí 1901. Það
er alltaf mikill missir, þegar
elskuleg móðir deyr frá mörgum
börnum, þá verða þau oft að
basla sig áfram sjálf. Þegar Hirti
óx aldur, stundaði hann sjó-
mennsku bæði á skútum og opn-
um bátum. Til ísafjarðar fluttist
hann 1914, stundaði sjómennsku
að sumri en smíðar að vetrinum.
1916 tók hann próf í sjómanna-
fræði (minna próf), varð skip-
stjóri á 20 smálesta mótorbát, er
hann átti í félagi við Pál bróður
sinn á ísafirði. Hjörtur var mjög
beppinn skipstjóri, og el.skaður
og virtur af undirmönnum sín-
um.
1921 hætti Hjörtur á sjónum
og varð nemandi í húsasmíði hjá
Páli bróður sínum og lauk prófi
1923. Þá atvinnu stundaði hann
til dauðadags. Frá ísafirði flutt-
ist hann til Reykjavikur 1944 og
sama ár réð hann sig sem yfir-
smiður að Reykjalundi og starf-
aði þar allt til hinztu sthndar.
Hjörtur bar mikla hlýju til
Reykjalundar, bæði til starfsem-
innar og fólksins og þó sérstak-
lega til yfirlæknisins, Odds Ól-
afssonar og fjölskyldu hans. I
banalegunni sagði Hjörtur mér
írá því að í hvert skipti, sem
hann væri í návist Oddar Ólafs-
sonar, íindist sér streyma svo
mikíl geislun frá honum að iíðan
sín væri svo góð í návist hans.
Þegar ég blaða í ættartölu okk
ar Hjartar þá finnst ekkert Hjart
arnafn alla leið til Egils Skalla-
grímssonar, en nafnið komst
þannig inn í ættina, að aðfara-
nótt 11. nóvember 1894 hrekkur
faðir okkar upp víð það að kall-
að er hátt: „Láttu hann heita
Hjört“. Svo fæðist barnið sem er
drengur og var skírður Hjörtur.
Við, sem höfum átt því láni að
fagna að kynnast þessu nafni,
munum aldrei gleyma Hirti, og
erfitt verður að „finna vin í vin-
ar stað“ þegar hann er horfinn
sjónum okkar.
Hjörtur kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Ingigerði Ósk Sig-
urðardóttur, 29. sept. 1923, hinni
ágætustu konu. Hefur sambúð
þeirra í hjónabandinu verið til
fyrirmyndar, þau samvalin að
prýða heimilið enda bæði iist-
feng. Ekki varð þeim barna auð-
ið, en ólu upp fósturdóttur, Jóse-
finu Ragnheiði Pálsdóttur, sem
nú er gift Vilhelm Ingimundar-
syni, kaupmanni í Reykjavik.
Eiga þau 2 börn uppkomin, Hjört
Inga og Jóhönnu Elisabet
(Beíti).
Oft hefur verið gestkvæmt á
heimili Hjartar og Ingigerðar,
enda bæði samhent að skemmta
gestum sínum og tekið á móti
þeim með útbréiddan faðminn.
Frá 1950 telst mér til samkvæmt
gestabók að 2000 manns bafi kom
ið í heimsókn, þó ekki taidir með
þeir, sem koma daglega. Má ó-
hikað segja að Hjörtur gerði alit
sem hægt var til að skemmta og
greiða götu gesta sinna.
Undirritaður kom oft til Hjart-
ar í sjúkdómslegu hans. Aldrei
heyrðist æðru orð þó hann vissi
að hanri væri að kveðja okkur að
fuliu, og bað hann alltaf fyrir-
gefningar á því, að hann gæti
ekki tekið betur á móti okkur.
Þó Hjörtur sé horfinn okkur
að fullu þá er minningin um
hann svo góð að við hljótum að
finna návist hans meðal vor þótt
horfinn sé sjónum okkar í bili.
Mín þakkarskuld til mins elsku
lega bróður er mikil og verður
aldrei fullþökkuð, þar sem svo
margt sameiginlegt var milli
okkar á langri lífsleið, og vin-
átta okkar raunveruiega mikiu
meiri en vanalega gerist milíi
bræðra. Yfirleitt fannst okkur
háðum hver stund of löng sem
við ekki sáumst.
Ahir þeir sem kynnzt hafa
Hirti, geta tekið undir orð Þor-
steins Erlingssonar er hann orti
til vinar síns, er lá sjúkur og var
að kveðja þennan heim:
„Eg vissi ekki að biði við
bananum ,
hans nein bræði eða hatur eins
einasta manns, og því gat hann
íarið í friði“.
Hjörtur óskaði eftir að fá að
iifa svo lengi, að hann gæti séð
Ottó, bróður sinn, og mágkonu,
Sigríði Kristjánsson, sem eru í
heimsókn eftir 51 árs dvöl í
Kanada, og að hann fengí að
deyja áður en hann færi hurt af
landinu. Báðar þessar óskir fékk
hann uppfylltar og fylgja Ottó og
Sigríður honum til grafar í dag.
Að endingu vil ég svo biðja
guð að styrkja eftirlifandi konu
Hjartar, Ingigerði Sigurðardótt-
ur, sem þyngstur harmur er
að kveðinn, fósturdóttur, tengda-
fólki og vinum.
Farðu svo í friði, kæri bróðir.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Fáll Kristjánsson.
Hjörtur Kristjánsson trésimið-
ur í Reykjalundi verður jarð-
settw í dag. Kynni okkar Hjart-
ar hófust árið 1944 skörnmu eft-
ir að framkvæmdir hófust hér
að Reykjalundi. Þá var eins og
svo oft síðan erfitt að fá fag-
menn til vinnu, ekki sízt er
vinna átti utan Reykjavíkur.
Það var ián okkar að Hjörtur
var þá á lausum kili. Ný fíuttur
frá ísafirði, réðist hainn hér til
húsasmiða og áður en langt leið
IHiðstöðvarketiKI til söhi!
45 fermetra roiðstöðvarketíll (vestur-þýzkur)
ásamt oliubrennara (Svartolia) og spiral baðkútum
ti] sölu. — Upplýsingar i síma 34790 og 19840.
höfðu hann og bona hans sezt
thér að og hafa búið hér æ síð-
an. Hjörtur starfaði aUlengi
sem yfirsmiður húsbygginganna,
en þó lengst af, sem verkstjóri
trésmíðaverkstæðisins og kenn-
ari iðnskólanema í trésmíði,
Störf Hjartar voru því bæði
yfirgripsmikil og vandasöm.
Óskiptur einbeitti hann sér að
þeim störfum er vinna skyldi
og þar sem hæfni og dugnaður
var sam.fara drengilegri velviid
til þess fyrirtækis er hann starf
aði hjá, þá varð áranguxinn írá-
bær.
Sá eiginleiki Hjartar að draga
jafnan fram hið góða i fari
samferðamanna en afgreiða
stirfni og önuglyndi með setn-
ingunni „Hann getur ekki að
þessu gert blessaður" haíði
vissulega mannbætandi áhrif á
þá sem hann umgekkst og jó'k
á hanss eigin lífshamingju, enda
áiít ég að Hjörtur hafi verið
óvenju hamingjusamur maður,
Samhent eiginkona, vinafjöld og
náin fjcl.skyldusambönd stuðl-
uðu að hans hamingju ásamt íág
aðri framikomu og háþróaðri
skaphö'fn. Kona hans hefir sagt
mér frá því, af hv’Jikri nær-
gætni og umhyggju hann hjúkr-
aði henni í margra mánaða rum
_legu í heimahúsum fyrir mörg-
um áratugum. Þá nærgætni og
umhyggju fékk hann ríkuiega
endurgoldna nú er hún stundaði
hann af mikilli nákvæmni og
inniieik á erfiðri banalegu. Hirti
var sýnt það traust fyrir tveim
árurn, að honum var tilkynnt
að nú hefði hann tekið sitt
banamein. Slíkur dómur er erf-
iður og vandi hvenær tilkynna
skuli. Greind Hjartar og þjálíuð
skapgerð olli því að á þetta var
hætt. Ekki brást hann traustinu,
æðruorð heyrðust engin og sóð-
ar kvaðst hann þakklátur að
hafa fengið að vita vissuna uxn
sjúkdóminn. Eftir það átti hann
margar ánægjustundir, notaði
þær og naut þeira. Hann haíði
lokið öllum undirbúningi undir
brottförina.
Kistulagning hans bar vott
þessarar vitneskju. Þar lét hijin
látni til sín heyra, mættí þakk-
laeti og huggunarorð til vina og
ættmenna.
Heimili þeirra hjóna var þekkt
hér í sveit að gestrisni og rausn.
Hlýlegar móttökur húsbændanna
settu svip á kvöldin og gerðu
tiðar komur eftii-sóknarverðar.
Nú þegar Hjörtur er alt.ur,
söknum við hans af alhug. Þökk
um honum störf hans og sam-
vistir. Geymum minninguna itm
góðan dren.g, er á svo mörgum
sviðum var fyrirmynd anna-ra.
Oddur Ólafsson
Reykjalundi
Ga»nfræðaskóli
Vesturbæjar
GAGNFRÆÐASKÓLA Vestur-
bæjar var slitið í 36. sinn 1. júnl
sl. Óskar Magnússon, skólastjóri,
skýrði stuttlega frá skólastarfi á
liðnu skólaári og úrslitum prófa.
Innritaðir voru 221 nemendur í 9
deildum. I fyrsta sinn frá stofnun
skólans var enginn 1. toekkur
starfræktur þar í vetur sem leið.
Fastir kennarar voru 14 auk
skólastjóra, en stundarkennarar
voru 4.
Undir gagnfræðapróf gengu 69,
og stóðust 66. Hæstu einkunn á
gagnfræðaprófi hlaut Óli Már
Aronsson úr verknámsdeild, 8.52,
en næsthæstur var ÓJafur Simon-
arson úr bóknámsdeild méð 8.21,
67 þreyttu unglingapróf, hæstu
einkunn hlaut Guðmundur Grima
son, 8.52. Á 3. bekkjarprófi var
hæstur í verknámsdeild Hólm-
geir Pólmason með 8.30, en í bók,
námsdeild Jóhannes Rafn Krist-
jánsson, 7.95.
I landsprófsdeild varð að þessxi
sinni hæstur á prófi Bjarni Gísla-
son, 8.88.
Verðlaun voru veitt þeim nem-
endum, er sköruðu fram úr f
námi, og einnig þeim nemer.dum,
er unnu að félagsstörfum og
böfðu á hendi trúnaðarstörf fyrxr
skólann.