Morgunblaðið - 02.08.1964, Side 3

Sunnudagur 2. ágúst 1964
3
MORCU N BLAÐIÐ
Valdemar fyrir framan verksmiðjuhusið.
„Innflutningsverzlun
þarf að njóta betri
segir V&ldemar Baldvinsson,
forsijóri Efnagerðar Akureyrar
Sr. Eiríkur J. Eiriksson
Tii friöar heyrir
ÝMIS ný fyrirtæki hafa
sprottiff upp á Akureyri á síff-
ustu árum, en önnur hafa
i fært út kvíarnar, aukiff starf-
semi sína og stækkaff húsnæffi
sitt. Eitt þeirra er Efnagerff
Akureyrar h/f, í daglegu tali
kallaff „Sana“ eftir vörumerk-
inu á flöskutöppunum, sem
> þaðan koma.
Ég brá mér þangað einn
daginn og ræddi litla stund
I við hinn duglega og ósporláta
í framkvæmdastjóra, Valde-
! mar Baldvinsson. Hann er
Hríseyingur, fæddur 1921, en
fluttist til Akureyrar tvítug-
ur að aldri. Valdemar var
starfsmaður KEA í rúm 20
ár, þar af 4 ár í útibúinu í
Hrísey, og var deildarstjóri
skódeildar í 13 ár. Árið 1958
keypti hann hluta í Efnagerð
Akureyrar og gerðist jafn-
. framt framkvæmdastjóri fyr-
I irtækLsins.
| — Jæja, Valdemar, þið
eruð hér í spánýjum húsa-
kynnum, málningin er varla
I þornuð. Eruð þið nýfluttir?
j — Já, við fluttum hingað
í fyrir rúmum mánuði, þó að
! húsið sé ekki fuilgert ennþá,
, ekki einu sinni neðri hæðin,
sem við fluttum samt inn í,
en það er alltaf verið að
vinna við hana og þetta smá
lagast með hverjum deginum.
í Bóm var ekki reist á einni
nóttu.
| | — Þið voruð í Innbænum
! ; áður.
— Við vorum í Hafnar-
stræti 19, hinu gamla slátur-
húsi Höepfnersverzlunar, en
seldum það á síðasta ári og
réðumst í að reisa þetta hús.
Það er 720 ferm. á tveim hæð-
1 um, en efri hæðin er alveg
1 óinnréttuð enn. Á þessari
lóð, þar sem saman koma
Norðurgata, Hjalteyrargata
og Furuvellir, er nóg land-
Munchen, 30. júlí — NTB
FRÁ því var skýrt í Munchen
í dag, að grein sú, sem fyrir
nokkru birtist í vestur-þýzka
íhaldsblaðinu „Zeitung",
rými til stækkunar húsakynn
anna í framtíðinni. Nú háir
okkur mest fjármagnsleysi.
Eina lánið, sem við höfum
fengið til þessa, er úr Iðnlána
sjóði, en til þess að geta lok-
ið þessu húsi þarf meira fé,
sem við getum ekki tekið í
einu út úr rekstrinum. Það
hefur þó ekki fengizt enn, þó
að við höfum lausan 1. veð-
rétt til að bjóða, en við von-
um hið bezta. — Við þurfum
að sækja allt slíkt undir
Reykvíkinga, og aðstaða okk-
ar Norðlendinga er miklu
erfiðari vegna fjarlægðarinn
ar, bæði gagnvart bönkum og
sérsjóðum. Af viðskiptabönk
um hér er tekið svo mikið
fé og bundið syðra, að þeir
hafa ekki bolmagn til að lána
svo neinu nemi.
FJÖLBREYTTAR
FRAMLEIBSLUVÖRUR
— Hvað er svo að segja
um starfsemina? Hverjar eru
framleiðsluvörurnar?
— Þær eru mjög fjölbreytt-
ar, en helzt má nefna 8 teg-
undir af gosdrykkjum. Af
þeim eru tegundirnar Valash
og Jolly — Cola langmest
keyptar. Jolly-Cola er fram-
leitt á öllum Norðurlöndun-
um, í Danmörku t. d. bæði af
Carlsberg og Tuborg verk-
smiðjunum. — Svo eru margs
konar krydd- og efnagerðar-
vörur, saft og ávaxtasafi. —
Svo vinnum við mjög mikið
að pökkun á ýmsum vörum,
sem við flytjum inn beint,
eins og t. d. salti og kókos-
mjöli. Starfsfólkið er 14
manns, og 1963 voru greiddar
700 þús. krónur í vinnulaun.
INNFLUTNING-VERZLUN
— Já, þið rekið orðið mikla
innflutningsverzlun jafnhliða
verksmiðjurekstrinum.
nafni Barry Goldwaters, for-
setaefni repúblikana, og fjall-
aði um sameiginlegan kjarn-
orkuher NATO-ríkja, sé raun-
í verulega samin eftir áróðurs-
á Akureyri
aöstöðu
— Hún er mjög vaxandi
þáttur í starfseminni. Við
flytjum inn margs konar mat
vörur, svo sem hveiti, sykur
o. fl., og seljum í heildsölu.
Svo sjáum við um rekstur á
systurfyrirtæki, sem heitir
Kjarnfóður h/f og flytur inn
maís, klíð og fleiri tegundir
í fóðurblöndur. Ætlunin er að
auka þennan þátt í haust, svo
sem að blanda hænsnafóður.
Kjamfóðrið er selt víða um
Norður- og Austurland, bæði
til verzlana og einstaklinga.
— Hvernig gengur að reka
innflutningsfyrirtæki hér á
Akureyri?
— Því er ekki að neita, að
aðstaðan er hér miklu erfið-
ari en í Reykjavík og miklu
erfiðari en hún þyrfti að vera
að minni hyggju. Okkur
finnst til dæmis hart, að við
skulum ekki geta fengið vör-
ur úr Tollgeymslunni tollaf-
greiddar hér og að þær skuli
þurfa að tollafgreiðast ófrá-
víkjanlega í Reykjavík. Ég
var farinn að hlakka til að
fá þessa Tollvörugeymslu, en
þetta hafa orðið mér mikil
vonbrigði. Ég varð t. d. um
daginn að senda kunningja
mínum syðra óútfyllta og
undirskrifaða ávísun og
biðja hann að fylla hana út
fyrir mig og leysa út vöru-
partí. Ég hefði auðvitað getað
farið suður sjálfur, en síikt
er bæði dýrt og tafsamt. —
Við vildum líka gjarna geta
fengið greiðsluheimildir í
bönkunum hér, en þær fást
ekki, þetta fer allt í gegnum
Reykjavík. Það tekur okkur
minnst viku að fá greiðslu-
heimild fyrir vörum, sem eru
á frílista, meðan Reykvíking-
ar fá hana samdægurs. —
Þrátt fyrir allt ætlum við að
auka innflutnings- og heild-
verzlun til muna frá því sem
nú er, og ég er bjartsýnn á
framtíðina. Erfiðleikarnir eru
til þess að sigra þá og stælast
af þeim, ekki satt?
Sv. P,
pésa Repúblikanaflokksins.
í greininni var Goldwater lát-
inn halda því fram, að áætlunin
um sameiginiegan kjarnorkuher
sé móðgun við viti borna sam-
herja Bandaríkjanna. Sérhver
hljóti að geta séð, hverjar af-
leiðingar það hefði, ef koma ætti
á fót flota, þar sem hvert skip
væri mannað mönnum af ólíku
þjóðerni.
Þá var því haldið fram í grein-
inni, að Bandaríkin hafi dregið
úr mætti Atlantshafsbandalags-
ins, og sé það m. a. því að kenna,
að þau hafi tilhneigingu til að
X. sunnudagTir efttir trinitatis.
Guffspjalliff. Lúk. 19, 41—48.
ÉG VAR á heimleið snemma
dögunar föstudagsmorguninn 31.
júlí, frá því að jarða einn mesta
útivistarmann þjóðar .okkar,
Guðmund Einarsson á Brekku á
Ingjaldssandi.
Mér kom í hug, að fyrir meira
en 60 árum hafði hann horft
yfir svæði það, er við ókum um,
af Fanntófellí.
„Veðurblíðan, umhverfið og
einveran heillaði mig. Mér flaug
í hug að komast upp á Fanntó-
fell. Erfið var gangan. Útsýnið
var bæði mikið og fagurt. Töfra-
sýn, sem ég aldrei gleymi. Þá var
Guðs almáttuga hönd að steypa
geislaflóði morgunsólarinnar yfir
hæstu fjallahnjúka, svo að þeir
glóðu eins og skæra gull. Það
er eins og hvíslað að mér að
gaman væri að ganga suður að
Reyðarvatni. Ég sé blika á álftir,
þegar ég nálgast“.
Guðmundur hafði verið að
gegna skyldustarfi þarna í
ó'byggðum en gefið sér, sem
oftar, tíma til náttúruskoðunar.
í guðspjalli dagsins grætur
Jesús yfir Jerúsalem. Okkur hlýt-
ur að finnast einkennilegt, að
hann skuli gráta andspænis svo
fagurri sjón. En við nánari at-
hugun sjáum við ástæðuna. Gyð-
ingar þrá frið. Kveðja þeirra
er: „Friður sé með þér“, — en
þeir vita ekki, hvað til friðar
heyrir. Friður er fólginn í fulí-
nætging okkar dýpstu þrár í
samræmi við akkar innsta eðli.
Sumarið nú hefur viða í landi
okkar verið lakara en við mynd-
um óska. Menn streyma þó út
úr bæjum og þéttbýli og leita
friðar í skauti íslenzkrar nátt-
úru og munu gera það nú um
þessa helgi ekki sízt.
Á námsárum eru farnar ferðir
til hvíldar frá bóknámsinniset-
um. Um var að ræða eitt fyrsta
skólaferðalag á landi hér og var
þetta 5. bekkur Menntaskólans í
Reykjavík.
Einn daginn tróðu menn sér
inn í heldur óvistlegan kofa og
fóru að dansa þar. Fararstjóra
var raun að þessu. Honum fannst,
að réttara væri að hafast við sem
mest úti undir berum himni og
drekka í sig áhrif náttúrunnar.
Allt var þetta saklaust og ungl-
ingar þurfa á tilbreytni að halda.
En það væri vel, ef hægt væri
að leiða unglinga og fólk yfir-
leitt að lindum íslenzkrar nátt-
úru. Við mennirnir erum í rík-
ara mæli en við gerum okkur
grein fyrir útlagar. Við ættum að
varpa af okkur fjötrum daglega
lífsins í fyllri mæli en við ger-
um og krjúpa við fótskör sköp-
unarverksins, kyssa jörðina og
láta lokka hennar, grænt grasið
og annan gróður, strjúkast um
vangann. Við skyldum fagna
tærri vatnslind á vegi okkar og
leggjast gönigumóð að barmi
hennar. Við skyldum ganga á
sjónarhæð nokkura og líta yfir
landið laugað fjarlægðarbláma
og skynja upphafningu hið innra
með okkur. Úr hæð greinist
dýpt vatns. Er við lítum um-
komast að einhliða samkomulagi
við Sovétríkin.
Talsmaður „Zeitung" greindi
frá þvi í dag, að blaðið hefði
fengið greinina senda frá frétta-
stofu í Múnchen, sem hefði sagt,
að greinin væri byggð á útdrætti
úr áróðurspésa, sem gefinn var
út fyrir landsþing repúblikaina í
San Francisco.
Blaðafulltrúi Goldwaters í
Washington sagði í dag, að Gold-
water hefði ekki samið umrædd-
an pésa.
hverfi okkar af sjónarhól ein-
hvers konar, skynjum við dýpra
en ella eðli tilveru okkar og til-
gang.
Við erum ekki aðeins af jörðu
komin og fyrir okkur á ekki að-
eins að liggja að hverfa til henn-
ar. Við þurfum að gera okkur
þess grein, að af jörðu og á jörðu
lifum við.
Ég var eitt sinn staddur á
villugjarnri leið með vini mín-
um. Það var blindhríð og storm-
ur. Ég var tekinn að óttast, að
við værum að villast. En ferða-
félagi minn var öruggur. Hann
talaði ekki margt. Loks segir
hann: „Vertu óhræddur. Ég
þekki þessa steina, sem við nú
stöndum á. Ég finn fyrir þeim
gegnum frosna skóna mína. Það
er skammt héðan út á Þorsteins-
horn. Þetta er rétt við heiðar-
brúnina".
Það er nauðsynlegtt að vita,
hvar maður er staddur og að
skynja rétta leið og umhverfj
gegnum frost og hríð ævinnar.
En til þess þarf að ganga á vit
fjalls og dals, átthaga og ætt-
lands sem oftast og eiga sér
kunnugleika á aðstæðum í ytri
og innri merkingu.
Það er gamalt heilræði að
ganga með sjó fram, þegar manni
er órótt innan brjósts. Sjórinn
er ekki alltaf friðsamlegur, en
bylgjan — hreyfing hans og
brotnandi bárur kalla fram við-
nám í mannshuganum og sjó-
inn lægir og sálir okkar spegla
frið hans.
.Tæknin má ekki hlaða vegg
milli okkar og náttúrunnar með
frumkraft sinn og göfgandi og
friðandi áhrif. Samkvæmislíf er
gott að vissu marki og innan tak-
markana. Það er gott og nauð-
synlegt að koma saman, en við
megum ekki gleym þeirri llfs-
fyllingu og fullnægju, sem því er
samfara að koma. til móts við
móður jörð og teyga lífsdrykk
brjósta hennar. Oig þá umfram
allt einnig frið hennar, fá æða-
slög hennar í eigin hjarta og
spor hennar á gróðursins vegi og
vaxtarins til fyrirmyndar á ævi-
göngunni.
Guðspjallið geymir ein bitr-
ustu orð Jesú. Þar kemur fram
nokkur skýring þess að hann
grætur eða réttar sagt, orsök
þeirrar eyðingar, er hann sér
fyrir sér og harmar svo sárt:
„Og hús mitt á að vera bæna-
hús, en þér hafið gjört það að
ræningjabæli".
í þessum ummælum er átt við
musterið í Jerúsalem, en við
megum láta musterið tákna hina
ytri náttúru og væri vel, að við
létum umgengni okkar þar mót-
ast af lotninigarkennd og bænar-
hug andspænis skapara alls, er
náttúran birtir okkur hreinleiks,
fegurðar og göfgi. Við hrópum á
löiggæzlu menntun, efnalega
uppbyggingu og bættar ytri
aðstæður. Alls þessa er þörf, þar
sem fólk leggur leiðir sínar í
leyfum sínum svo sem um helgina
sem nú stendur yfir. En leitum
friðar í faðmi lands okkar nú og
sköpum frið, þar sem við erum.
Megi okkur, eldri sem yngri,
auðnast það.
Musterið erum við sjálf. Sú
er kenning Krists og heilagrar
ritninigar. Borgin sem Jesús
grætur yfir, er þú og ég. Okkur
er friðar vant og á skortir, að
við vitum, hvað til friðar heyrir,
Musterið er mannshjartað. Það
skiptir öllu máli að Guðs andi
búi þar. Leitum hans í Guðs orði,
þar sem Guðs rödd er í sálum
okkar og hinnar skapandi hand-
ar gætir, sem og lætur gróður
verða og þroska í hinni ytri
náttúru. Hugfestum, að til friðar
heyrir samfélag okkar við Guð
og hans blessaðan son, Jesúm
Krist,
— Amen.
Goldwater-viðtalsð
byggt á áróðurspésa
- ekki ummœlum hans sjálfs, segir nú í
Munchen og Washington