Morgunblaðið - 29.08.1964, Blaðsíða 11

Laugardagur 29. ágúst 1964
MORGUNBLAÐIÐ
11
x-
„I*ess vegna grróðursetjum við
plöntur og ræktum skóga, að
við lítum svo á að það sé þjón-
usta við lífið og til nytsemdar
fyrir þjóðina, sem Landið byggir
og afkomendur okkar, sem land-
ið erfa“.
Þannig komst Hákon Guð-
mundsson, formaður skógræktar
félags ía'ands m.a. að orði í á-
.varpi, er hann flutti við setningu
Yfirlitsmynd af fundinum.
„Þjdnusta við lífið og til
nytsemdar þjdð og landi“
_ 28. aðalfundur Skógræktarfélags
lálands settur að Laugarvatni í gær
28. aðalfundar Skógræktarfélags
Blands á Laugarvatni í gær.
Formaður bauð í upphafi ræðu
sinnar gesti velkomna, sérstak-
lega þá Gunnlaug Briem, ráðu-
neytisstjóra, og Ólaf Stefánsson,
búnaðarmálastj óra.
Síðan stjórnaði Þórarinn Þór-
arinsson, skólastjóri á Eiðum
almennum söng, en það er siður
skógræktarmanna að hefja fundi
sína með slíkum hætti.
Þá voru kosnir ritarar fundar-
ins, þeir Hafliði Jónsson, Björn
Ófeigsson og Þórir Friðgeirsson.
Formaður minntist þessu næst
látinna félaga, þeirra Guttorms
Pálssonar frá Hallormsstað, Helga
Eiríkssonar, Þórustöðum, Finn-
boga Jónssonar í Hafnarfirði og
Sigdórs Brekkan í Neskaupstað.
Kisu fundarmenn úr sætum- í
virðingarskyni við hina látnu fé-
laga.
Hákon Guðmundsson, formað-
txr Skógræktarfélagsins, flutti
því næst ávarp. Komst hann m.a.
eð orði á þessa leið:
„Þótt liðið starfsár verði eigi tal
Ið ár neinna meiriháttar óhappa
í skógræktarmálum, þá má einnig
með sanni segja að óhöppin hafi
í öllu verulegu sneitt hjá garði,
enda á það og vel við um skóg-
rækt og skóggræðslu sem í orð-
takinu segir, að sígandi' lukka sé
bezt. Getum við vissulega glaðzt
yfir því, að þrátt fyrir óþénugt
veðurfar á ýmsa lund hefur þó
sigið upp á við, ef svo má að
orði kveða og víða um land má
sjá góða ársprota á trjám. Þykir
mér gott að minnast í þessu sam-
bandi orða norsks skógareiganda,
er ég var um daginn samferða
um skógarslóðir hérlendis, en
hann lét svo um mælt, að bæði í
Hallormsstaðaskógi og Hauka-
dalshlíð væri ársvöxtur hér eng-
an veginn lakari en á sambæri-
legum stöðum í hans eigin lands-
eign. Get ég þess hér vegna
þeirra mörgu íslendinga, sem enn
standa í þeirri trú að skógar geti
ekki vaxið hér á landi. Yerður
það tíminn einn og framvindan,
sem endanlega vinnur bug á
þeirri vantrú. Þá verður skógur-
inn sjálfur skýrasta dæmið og
úrslitasönnunin, þegar hann
stendur þar sem nú eru plöntur
sem varla teygja koll sinn upp
úr grasi. En það er ekki ástæða
til þess að æðrast út af þessari
íslenzku vantrú, hún er ekki sér-
staklega hérlent fyrirbæri. Sömu
sögu má segja frá sjálfu skógar-
landinu Noregi. Þar hristu menn
höfuðið og hlógu vestan fjalls,
þegar norskir skýjaglópar eins og
þeir voru kallaðir þar tóku upp
á þeirri fásinnu um sl. aldamót
að gróðursetja greni á stöku hlíð-
um í grýttar hlíðar og hæðar-
drög Vestur-Noregs. Sá skógur er
af þeirri gróðursetningu reis varð
svo síðarmeir fyrirmyndin og
grundvöllurinn, þegar hafizt var
handa um hina miklu skóg-
græðslu, sem hófst á þessum
sömu slóðum nú fyrir nokkrum
árum og framkvæmd hefur verið
með þeim dugnaði, að nú er senn
lokið gróðursetningu í þau lönd
sem heppilegast þykja til þeirra
hluta. Stóð þá heldur hvorki á
fjárframlögum né öðrum stuðn-
ingi af hálfu opinberra aðila, ríkis
ins og sveitarfélaganna".
Formaður mælti síðan á þessa
lund:
„Það er mannlegt að hver og
einn hafi sína skoðun á því, hvort
þjóðin eigi að hagnýta þá mögu-
leika sem tiltækir eru á þessu
sviði til ræktunar og arðs á
gróðri landsins. Heyrast í því
sambandi stundum raddir um
Hákon Bjarnason, skógræktar-
stjóri, flytur skýrslu.
það, að nekt íslands og gróður-
leysi séu þau gæði, er eigi megi
spilla eða skerða. Berangurinn
eigi að vera það aflið sem dragi
hingað í hundraða tali ferða-
langa frá fjarlægum álfum og
löndum. Nekt fósturjarðarinnar,
dæmigerð rányrkjan, eigi að
vera söluvara og framfærslueyrir
þjóðarinnar. Er það að sjálfsögðu
sjónarmið út af fyrir sjg og í fullu
samræmi við nektarsölusýningar
nútímans. Nú skal ég að vísu
engan veginn fordæma hóflega
nekt, hvorki í landi né líkama,
og fjarri sé mér að vanmeta
hina frjálsu fegurð íslenzkra
fjalla. En er það ekki oft svo sem
skáldið segir, að fegurð hrífur
hugann meir ef hjúpuð er, svo
andann gruni ennþá fleira en aug
að sér. Og þegar það er haft í
huga að öræfi íslands og berang-
ur spenna greipar um % hluta
landsins, þá ættu eirðarlitlir fag-
urkerar þéttbýlisins að geta tekið
SkógræktarféL (við háborð), talið frá vinstri: Finar E. Sæmundsen, skógarvörður, Há-
kon Bjarnason, skógræktarstjóri, í ræðustóli, Hákon Guðmundsson, yfirborgardómari, og for-
maður Skógræktarféiagsins, Sigurður Bjarnason, alþingismaður og ritstjóri, og Snorri Sigurðs-
son. skógfræðingur.
því með jafnaðargeði, þótt árlega
séu gróðursett tré í nokkra hekt-
ara lands. Því þótt unnið væri í
hundruð ára að því að klæða ís-
land trjágróðri, mundi þá samt
verða eftir endalausar auðlindir
til hvíldar þeim er öræfunum
unna. Aftur á móti verður ekki
flúið frá þeirri staðreynd, að
gróðurinn, þar með talinn trjá-
gróður, er undirstaða alls lífs á
jörðu hér, og það er höfuðskylda
hvers einasta manns að leggja
fram sinn skerf honum til efling-
ar og viðhalds, í orði eða verki,
eftir aðstæðum hvers og eins“.
Formaður lauk máli sínu með
þessum orðum:
„Það er svo okkar sjálfra að
finna leiðirnar, leysa úr læðingi
þau öfl sem okkur muni duga til
þess að hrinda í framkvæmd og
gera að veruleika, óskir okkar um
skóga, hvort heldur við kjósum
að hafa þá á Hallormsstað éða
Haukadal, Barðaströnd eða Borg-
arfirði.
Hlutverk þessa fundar á m.a.
Hákon Guðmundsson, formað-
ur Skógræktarfélagsins, setur
fundinn.
að vera það að halda uppi sókn-
inni og skipuleggja hana“.
Að loknu ávarpi formanns
flutti Hákon Bjarnason, skóg-
ræktarstjóri, skýrslu um skóg-
ræktarstarfið á árinu og ýmis
mál er varða Skógræktarfélag ís-
lands. Minntist hann fyrst á til-
lögur þær sem samþykktar voru
á síðasta aðalfundi og þá af-
greiðslu sem þær höfðu fengið
hjá stjórn Skógræktarfélagsins.
Hafði ýmsum þeirra verið hrint í
framkvæmd en öðrum þokað
nokkuð áleiðis.
Skógrækarstjóri ræddi síðan
nokkur atriði í félagsstarfinu og
komst þá m.a. að orði á þessa
leið:
„Fyrst skal tálið að Skógrækt-
arfélag Bolungarvíkur var tekið
inn í Skógræktarfélag fslands 19.
nóvember í fyrra. Þetta er að
vísu lítið félag, en í Bolungarvík
eru nokkrir áhugasamir menn
sem fegra vilja umhverfi staðar-
ins.
Þá hefur og verið rætt um
skaða þann sem varð í Tálkna-
firði af völdum sinubruna.
Skemmdirnar voru mjög tilfinn-
anlegar og hlutust fyrir hand-
vömm eina.
Stjórnin vann að því að gjafir
til skógræktar, félaga land-
græðslusjóðs og skógræktar al-
menijt yrðu skattfrjálsar að
vissu marki svo sem skattalög
heimila. Þá var mikið rætt um,
hversu auka mætti höfuðstól
landgræðslusjóðs, en ekkert hef-
ur enn verið gert í því efni, hér-
aðsfélögunum var skrifað bréf
um þetta mál og sýndist þeim sitt
hverju, og vildu sem eðlilegt var
fá að njóta þess fjár sem í héraði
safnaðist. En ekki er mér kunn-
ugt um að neitt verulegt hafi
orðið úr fjársöfnun einstakra fé-
laga, en vel má vera að svo kunni
að hafa verið. En með því að
sjóðurinn á formlegt afmæli á
næsta vori væri ekki ástæðulaust
að hefja fjársöfnun honum til
handa.
Þá veitti stjórn félagsins V9#í-
laun í Menntaskólanum á Akur-
eyri fyrir beztu ritgerð um skóg-
rækt meðal 6. bekkjar nemenda.
Var það framkvæmt á sama hátt
og í Menntaskólanum í Reykja-
vík í fyrra. En það var langt frá
því að þátttakan væri nógu al-
menn eins og árið áður og má því
um kenna, að of seint var hafizt
handa um ritgerðina.
Stjórn félagsins ræddi töluvert
um upplýsinga- og fræðslustarf-
semi en minna varð úr því en
ráðgert var. En þetta er mál sem
halddð verður áfram á næsta
starfsári. Þess má geta, að við
Snorri Sigurðsson fórum um
Suður-Þingeyjarsýslu nú um síð-
ustu sumarmál og komum víða
'við. Þeir Þingeyingarnir geta bezt
um það dæmt hvers virði svona
ferðir eru.
Þá var einnig rætt um friðun
Snorri Sigurðsson, skógfræð-
ingur, flutti skýrslu um starf-
semi Skógræktarfélagsins.
Reykjanesskaga, sem Þórhallur
Vilmundarson kom á framfæri
við stjórnina, en auðvitað var
ekki annað gert en ræða málið.
En þetta er mikið mál, sem snert-
ir ekki aðeins friðun skagans,
heldur einnig og ekki síður upp-
græðslu. Loks má geta þess, að
skiptiferðir sem nú er nýverið
lokið tókust sérstaklega vel.
Undirbúningur var mikill og
góður og hvíldi hann sérstaklega
hér heima á erindreka félagsins,
Snorra Sigurðssyni, Einari E.
Sæmundsen og nokkurra fleirL
En ég má fullyrða að þessi skipti-
ferð tókst ágætlega vel af beggja
hálfu, Norðmanna og Islendinga.
Aðeins eitt hefur valdið nokkrum
erfiðleikum og það er hinn mikli
kostnaðarauki sem orðinn er síð-
an síðasta skiptiferð var“, sagði
Hákon Bjarnason, skógræktar-
stjóri að lokum.
Skýrsia erindreka
Skógræktarféiagsins
Þá flutti Snorri Sigurðsson,
erindreki Skógræktarfélagsins,
Framhald á bls. 19.