Morgunblaðið - 05.09.1964, Side 10

10
MORGUN BLAÐIÐ
Laugardagur 5. sept. 1964

„Við viljum fá nýtt frí,
sem heitir réttafrí"
- segfa bömin í 10 ára bækkjunum
TALSVERT hefur verið ritað og rætt um þá ákvörðun
fræðsluyfirvaldanna, að 10 ára börn skuli hefja skólanám
að hausti einum mánuði fyrr en hingað til hefur tíðkazt.
I*að mun mála sannast, að skoðanir foreldra og uppalenda
um þetta mál eru nokkuð skiptar. Hingað til hefur þó einn
aðili ekki verið spurður álits. Það eru börnin sjálf. Okkur
iék hugur á að kanna viðhorf þeirra til þessa máls og
lögðum því leið okkar í Langholtsskóla, þegar 10 ára börn
mættu þar fyrsta sinni. Okkur var boðið að vera með
börnunum í einni kennslustofunni og komumst fljótt að
raun um það, að starf kennarans hlýtur að vera öfunds-
vert. Þetta var glaðlegur hópur og skemmtilegur og eins
og börnum er tamt, töluðu þau af einlægni og komust
beint að efninu:
— Eg er mjög reið, sagði
Vala, ljóshærð hnáta með
stuttar hárstrýtur á aftasta
borði. Ég var í sveitinni og
nú eru réttirnar að byrja. Þá
er mest gaman.
— Við ætlum 1 verkfall,
sagði vinkona hennar.
— Já, við ætlum að ganga
með stór spjöld, sagði patt-
aralegur strákur á næsta
leiti.
— Hvað á að standa á þeim,
spurði blaðamaðurinn.
Svarið kom fljótt:
— Heimtum styttri skóla-
göngu!
— Viljum .komast í réttirn-
ar!
— Er það mest spennandi í
sveitinni?
— Já, og hestarnir, sagði
Gústi litli á fyrsta borði.
— Hvað voru mörg í sveit-
inni í sumar? Rétt upp, hend-
ur.
Sautján hendur á lofti.
— Einn er enn í sveitinni,
sagði Gústi. Hann vill ekki
koma strax.
— Hann er í verkfalli, sagði
félagi hans fyrir aftan.
— Hvað heitir bekkurinn
ykkar, krakkar?
— Fjórði bekkur GK.
— Af hverjuGK?
— Af því að kennarinn okk
ar heitir Guðfinna Kristjáns-
dóttir.
— Eruð þið ekki alltaf stillt
hnáta á fyrsta borði ósköp
feimnislega.
— Hafið þið stækkað mikið
í sumar?
— Já, heilmikið, sagði lítill
strákur í miðjum bekk. Þessi
þarna hefur þyngzt um 6 kíló
í Ameríku, sagði hann og
benti á félaga sinn á næsta
borði. Bætti svo við: En hann
hefur ekkert stækkað.
Við snúum okkur að þeim
víðreista.
— Var gaman í Ameríku?
— Já, voða gaman.
— Hvar varstu?
— í Kaliforníu.
— Var ekki heitt þar.
Félagi hans greip frammí
fyrir honum:
— Hann er ennþá sveittur,
Fallegt bros — falleg stúlka.
— Ætla fleiri að ganga
menntaveginn en hann Gústi?
— Ég ætla í kvennaskóla,
í
„Okkur var boðið að vera með börnunum í einni kennslustofunni og komumst fljótt að raun
um það, að starf kennarans hlýtur að vera öfndsvert —
— Jú, eiginlega alltaf.
— Hvað finnst ykkur mest
gaman að læra?
— Leikfimi, sögðu nokkrir
strákar í kór.
— Reikning, sagði lítil
Ameríkufarinn litli
hans bar á góma.
varð ósköp feiminn, þegar ferðalagið
— Hann er brúnari en svert
ingi, sagði Gústi. Hugsaði sig
svo um og bætti við: Eða eru
svertingjarnir svartir?
— Nei, þeir eru gráir, sagði
vinur hans fyrir aftan.
— Hvað ætlið þið að verða,
þegar þið eruð orðin stór?
— Ég ætla að verða bóndi,
sagði Gústi.
— Hann ætlar að mjólka
hrossin, gall í vini hans.
— Og ég ætla að verða
bóndakona, flýtti Vala litla
með flétturnar sér að segja.
Gústi hafði ekki lokið máli
sínu:
— Ég ætla í Verzlunarskól-
ann, sagði hann. Svo ætla ég
að verða stúdent, svo ætla ég
í háskólann og svo 1 bænda-
skóla.
— Ég líka alveg eins, sagði
Vala.
— Hvar varst þú í sveit,
Ágúst?
— Höskuldsstöðum í Eyja-
firði.
— Vill enginn ykkar stúlkn-
anna verða flugfreyja, spurði
blaðamaðurinn.
— Nohoj, heyrðist einhvers
staðar.
— Ég mundi verða það, ef
ég væri stelpa, sagði Gústi.
Þá flissuðu stelpurnar.
strákarnir skellihlógu.
(Ljósm. Mbl. Sv. Þ.)
fyrstu röð.
Nú hlógu allir dátt.
— Haldiði, stúlkur, að það
verði ekki gaman að hafa
svona myndarlegan pilt með
ykkur í bekk?
Ekkert svar. Stúlkurnar,
sem næstar sátu blaðamannin-
um, litu feimnislega undan.
— Þessi stelpa er alltaf að
lemja hann, heyrðist í ein-
hverjum.
Hann er líka alltaf að
a-tla
stríða henni, heyrðist í 'ein- p
hverri. =
— Krakkar ,hve
skemmtilegastur í bekknum?
Þau litu öll í kringum sig
og ráðguðúst um málið. Loks
sagði Gústi:
— Hói, hugsa ég.
— Nei, Þorvarður, sagði Hói.
— Nei, það er hann Hói,
Þorvarður.
— Eigið þið öll heima í ná-
grenninu?
Einróma já.
— Hvað koma margir á
hjóli?
Átta hendur á lofti.
— Hann líka, sagði Siggi
og benti á Gústa. Hann á
heima í næsta húsi.
— Já, það er komið grind-
verk, maður, sagði Gústi.
— Erúð þið dugleg að læra
heima?
Það kom í ljós, að meðal
vinnutími heima í þágu skól-
ans var hálftími.
— Það er bara verst að við
eigum að vera í skólanum á
daginn, sagði Siggi.
— Viltu segja í blaðinu, að
við viljum heldur vera á
morgnana.
— Af hverju?
— Það er miklu betra
læra á daginn.
— Viltu svo lika skrifa með
stórum stöfum á forsíðuna:
VIÐ VILJUM FÁ NÝTT FRÍ,
SEM HEITIR RÉTTAFRÍ!
a. ind.
að i
— Eg
verða bóndakona, sagði Vala litla.
7f.1nnMin111nnn.11mn11m.il......