Morgunblaðið - 11.11.1964, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐID
Miðvikudagur 11. nóv. 1964'
r
"N
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
V.
J
— Mér þykir það leitt, sagði
hún og roðnaði, — en eins og á-
statt Vaí, gat ég elt'd hagað mér
öðruvísi, Við gátum ekki afþakk
að þegar okkur var boðið að
borðinu.
Hann horfði spyrjandi á hana.
— Munduð þér hafa kosið að við
hefðum getað losnað við að vera
með þeim?
Hún roðnaði enn meir, því að
þetta var samvizkuspursmál.
— Nei, svaraði hún eins og
satt var. — í>að hefði ég ekki
viljað. Þetta var allt svo nýtt
og spennandi.
— Kannske við getum farið ú,t
eitthvert annað kvöld, í þeirri
von að við fáum að vera ein,
sagði hann loksins.
Gail var á miili vonar og ótta
er hún var að búa sig í kokkteil
boðið um kvöldið. Hún valdi sér
tfallegan, rósóttan silkikjól og
einsetti sér að skemmta sér vel.
En vissan um, að Grant líkaði
þetta ekki, fylgdi henni eins og
skuggi og dró úr henni móðinn.
Mildred sat með vind.’inginn í
munnvikinu að vanda og horfði
öfundaraugum á Gail meðan
hún var að hafa fataskipti. —
Alitaf að skemmta þér sagði hún
ólundarlega. — Úti með Grant í
gærkvöldi og aftur út í kvöld.
Og með hverjum, má ég spyrja?
En þér þóknast kannske ekki að
svara því?
— Hversvegna skyldi ég ekki
vilja það? Ég ætla í kokkteilboð
með Brett Dyson. Ég kynntist
honum í flugvélinni.
— Er hann ungur og myndar-
legur?
— Já, hvorttveggja, sagði Gail
og hló. — Og meira til.
— Bara að einhver vildi bjóða
mér út með sér einhverntíma,
andvarpaði Mildred. — Ég er
hundleið á þessu matsöluhúsi. Og
maturinn fer versnandi með
hverjum degin, og leigjendurnir
eru svo drepleiðinlegir að mann
langar til að æpa við borðið.
19
■— Hversvegna símar þú ekki
til Bobbys ef þér finnst þú vera
einmana? sagði Gail. — Hann
yrði guðs feginn að fá einhvern
til að tala við.
— Þakka þér fyrir, sagði Mild
red súr. — Þú þarft alls ekki
að leita uppi karlmenn handa
mér.
Það var líkast og að sjá tízku
vöru í skrflabúð, að sjá Brett
Dyson í forstofunni í matsöl-
unni, þegar hann kom að sækfla
Gail. Æskuþróttur hans gerði hús
gögnin enn hrörlegri og rykfalln
an en þau voru áður. Augun
voru svo blá, hárið svo Ijóst og
stóri munnurinn brosti glaðlega
til hennar.
— Halló! kallaði hann og kom
á móti henni með framréttar
hendurnar. — Það liggur við að
þú sért eins og filmdís í kvöld.
Jíún hló og þótti gaman að hon
um líkaði útlitið á henni. Og
hún sagði honum það líka.
■— Hvernig getur maður annað
— en það er bara of vægt að orði
komist. Eigum við ekki að flýta
okkur að komast út úr þessu
forngripasafni?
— Já, ég get ekki sagt að ég
sé beinlínis hrifin af þessum
stað, sagði Gail og tók undir
handlegginn á honum og þau
leiddust niður dyraþrepin. •— En
hér er allstaðar húsfyllir, svo að
maður má þakika fyrir að fá þak
yfir höfuðið. Við Mildred erum
í sama herberginu, og það er
allt annað en gaman.
— Við verðum að leggja bíln
um í Praya og fara svo með
ferjunni til Kowloon, sagði hann
eftir nokkra stund.
A Praya, breiðstrætinu sem
liggur meðfram höfninni, var
fullt af fólki, bílum og handkerr
um, eins og vant var. Það var
farið að skyggja og hafði verið
kveikt á ljóskerum við höfnina.
Og á höfninni kenndi margra
grasa: herskip, flutningaskip,
djonkur og sampanar. Gail
fannst skemmtileg tilbreyting í
þessu. Stjörnurnar voru daufar
vegna tunglskinsins. Loftið var
gott og hressandi,- og Gail var
léttara í skapi en henni hafði
verið lengi.
— Þetta er dásamlegt, hvislaði
hún. Brett tók um hönd hennar.
— Það var einkennilegt að
við skyldum hittast í vetiinga-
skipinu í gærkvöldi, sagði hann.
— En mikið var ég hræddur um
þig fyrir manninum, sem með
þér var. Ég verð hræddur um
þig fyrir hverjum einasta manni,
sem ég sé þig með. Ég hef aldrei
þráð eins heitt og núna, að eiga
stúlkuna mína alveg einn — og
ég segi þér satt, að ég hef tals-
verða reynslu í þessum efnum.
Ég vona að þú fallist á það?
Gail svaraði ekki, en hjarta
Lennar var í uppnámi. Hún var
hrædd við tilfinningar. sínar, þeg
ar töfraáhrif Bretts náðu til henn
ar. Hvernig mundi þetta fara?
Hún mundi loforðið sem hún
hafði gefið Grant, og allt í einu
fékk hún' andstyggð á honum
fyrir að hafá tekið þetta loforð
af hanni. Brett misskildi þögn-
ina.
— Ég er líklega of áleitinn,
sagði hann varfærnislega. — En
þú verður að reyna að sýna mér
þolinmæði, Gail. Þú stigur mér
til höfuðs eins og vín, og þá yfir
vegar maður ekki alltaf það
sem maður segir.
Hún gat ekki heldur fundið
heppilegt svar við þessu. Hún
færði sig fjær honum og skildi
að honum hafði sárnað. Hún ósk-
aði að hún gæti sagt eitthvað,
en vissi ekki hvað það átti að
vera, því að hún var í vafa um
sinn eigin hug.
Nú rann ferjan inn í höfnina
í Kowloon og þau gengu þegj-
andi í land og fengu leigubíl að
húsinu, sem Hankan-Smith of-
ursti hélt boð sitt í.
Fjölskyldan bjó á efstu hæð í
skrautlegu húsi, og yfir hundrað
gestir voru í salnum, en glugg-
arnir á honum vissu út að höfn-
inni. Þarna voru evrópu-döm-
ur í glæsilegum kokkteilkjólum,
litlar, prúðar kinverjafrúr í gljá
andi silki og rósavef. Þarna voru
hávaxnir blendingar Evrópu og
Asíu, friðleiksmenn og með
beztu eiginleikunum úr báðum
ættum. Þeir voru ýmist í bláum
fötum eða silkifötum. Samræð-
urnar voru fjörugar, allir voru
málóðir og hlógu óeðlilega mikið.
Kínverskir þjónar trítluðu á
milli hópanna og buðu kokkteil
og bitabrauð. Flestir gestirnir
þarna virtust þekkjast, en Gail
þekkti ekki nokkra manneskju.
Þessvegna hélt hún sig sem næst
Brett, sér til trausts og halds.
Hann fann að hún var hrædd —
það var eitthvað að henni, og
svo spurði hann hlæjandi, hvað
væri að og við hvað hún væri
hrædd.
— Það er svo hræðilega margt
fólk hérna, sagði hún.
— Ég þekki fæst af þessu fólki
sjálfur, sagði hann. — Ég veit
að hann fóstri minn þekkir
hverja einustu manneskju, og
undireins og hann kemur, þá
kynnir hann oklkur fyrir fólkinu.
Fullorðinn ættblendingur ' í
svörtum kínverskum frakka' með
löngum ermum kom til þeirra
og hneigði sig.
— Þér munuð vera fósturson-
ur góðvinar míns, Toms Mann-
ing, sagði hann. •— Ég þekkti
yður strax af ljósmyndunum,
sem hann hefur sýnt mér af yð-
ur. Leyfið mér að kynna mig.
Mér er heiður að því að þekkja
hann — Ernest Wong.
Brett tók fast í höndina á hon
um og sagði, að hann hefði oft
heyrt fóstra sinn minnast á herra
Wong. Svo kynnti hann Gail.
Wong hneigði sig djúpt, uppá
kínverska vísu, og lýsti gleði
sinni yfir því að fá að kynnast
henni. Þetta var pervisalegur
maður, með gísið, grátt hár og
vinaleg, gáfuleg augu.
— Hafið þið fengið nokkra
hressingu? spurði hann. — Kann
ske ég megi sækja eitthvað
handa ykkur?
Hann benti þjónunum og sá
um að þau fengi kokkteil og eitt
hvað matarkyns.
— Ég geri ráð fyrir að þið
þekkið ekki marga hérna, sagði
hann. — Kannske ég megi fá
að kynna ykkur ýmsa af beztu
vinum mínum hérna?
— Það væri gaman, sagði
Brett, — en einmitt þessa stund
ina er ég að svipast um eftir
honum fóstra mínum, og ég held
að hann sé þarna úti í horni.
Hann hefur elilki komið auga á
okkur ennþá. Ég ætla að skilja
ungfrú Stewart eftir hjá yður
meðan ég fer til hans og læt
hann vita að við séum komin.
— Mér er ánægja að tala við
ungfrú Stewart á meðan, sagði
Wong. — Mér skilst að þér haf
ið ekki verið hérna lengi. Hafið
þér kannske komið hingað áð-
ur?
—_Já, það hef ég, sagði Gail.
— Ég er fædd hérna, en fór
til Englands þegar ég var barn.
— Ég átti einu sinni mjög góð
an vin, sem hét Hector Stewart,
sagði gamli maðurinn. — Það fór
sorglega með hann. Bæði hann
og konan hans dóu í fangabúð-
um.
— Hann var faðir minn! sagði
Gail með ákefð. — Þekktuð þér
hann? Og móður mína líka? En
hvað mér þykir vænt um að
heyra þetta! Ég hef alla mína
ævi þráð að hitta einhvern, sem
gæti sagt mér eitthvað frá for
eldrum mínum.
Wong brosti hlýlega. — Það
skal ég gera, með mestu ánægju,
sagði hann. — Faðir yðar var,
sem sagt, einn af allrá beztu vin
um mínum, og móðir yðar var
fögur og yndisleg kona. Þau
komu oft heim til mín og ég til
þeirra.
— Hvað varð um verzlun föð
ur míns eftir að hann dó?
— Ég held að hún hafi runnið
inn í annað firma, svaraði hann.
— En þér hljótið að vita það
betur en ég?
— Ég veit alls ekkert um það,
sagði hún og hristi höfuðið. —.
Og ein ástæðan til þess að ég fór
hingað, var sú, að mig langaði til
að grafast fyrir um þetta.
Hún hugsaði sig um augna-
blik. Átti hún að þora að spyrja
frekar? Loks fékk forvitnin yfir
höndina.
— Getið þér sagt mér hvort
faðir minn átti nokkurn sérstak
an skiptavin, sem hann gat treyst
eins og sjálfum sér? Segið mér
það ef þér vitið það. Mig lang-
ar svo mikið til að hitta þann
mann.
I
BlaSburSafólk
óskast til blaðburðai í eftirtalin hverfi
Bergþórugata
Tómasarhagi
Hjallavegur
Flókagata
lugólfsstræti
Þingholtsstræti

Sími 22-4-80
KALLI KÚREKI ~>f~ - -jt— ->f~ Teiknari: J. MORA
1. Halló, gamli. Kalli sagði að þú Mundu það.
3. Uss, fíflið þitt. Reyndu
hefðir barizt við Indíána í gamla
daga. Við hefðum gaman af að heyra
sögur frá þeim tímum.
Ég heiti Bufalo Bates, ekki gamli.
2. Gjörðu svo vel hera Bates. Fáðu
þér vindil.
Þakka þér fyrir, ungi maður. Ég
er mjög hrifinn af góðum vindlum.
að vera
alvarlegur. Skemmdu nú ekki allt.
Ég spring áður en vindillinn gerir
það. Bíddu þangað til eldurinn kemst
í púðrið.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi eir að Hlíðarvegi 61,
1 sími 40148. i
Carðahreppur i
Afgreiðsla Morgunblaðsins i
fyrir Garðahrepp er að Hof- |
túni við Vífilsstaðaveg, sími
51247.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarf jarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Keflavík
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Keflavíkurbæ er að
Hafnargötu 48.
♦ i