Morgunblaðið - 19.02.1965, Blaðsíða 3

1 Fðstudagur 19. febrúar 1965
MORGUNBLAÐID
3

I
>au létu i ljós mikla ánægju
yfir að hafa fengið tækifæri til
að koma hingað og rómuðu
mjöig móttökur, sem þau
fengu við komuna.
— Við höfum skiljanlega
lítið getað séð okkur um, sagði
Alla Sízova og það var auð-
séð að hún var þreytt eftir
íerðalagið. Viðdvöl okíkar
verður stutt, aðeins tveir dag-
ar, en það væri samt gaman
að geta skoðað sig um í borg-
inni og jafnvel skroppið út ó
landsbyiggðina, til dæmis að
Geysi. Kn eitt er víst: við er-
um ákveðin í að skoða nýju
eyjuna ykkar.
Við spurðum, hvernig þau
r noiínnur Olafsson, forstj ori, A. Gratchev, viðskiptafuUtrúi í rússneska sendiráðinu,
AUa Sízova (með blómvönd frá Friðfinni Ólafssyni), Júrí Solovoj og Nikolai K. Tipitsin,
sendiherra Sovétríkjanna. (Ljósm. Mbl. Sv. Þormóðsson tók myndirnar á Reykjavíkur-
flugveUi í gær.
í KVÖLD kl. 9 verður
frumsýnd í Háskólabíói
sovézk ballettkvikmynd,
byggð á ævintýrinu um
Þyrnirós. Dansarar í kvik-
myndipni eru úr hinum
fræga Kirov-ballett í Len-
ingrad, en með aðalhlut-
verk fara Alla Sizova
(Þyrnirós) og Júrí Solovoj
(prinsinn). Þau komu bæði
til Reykjavíkur í gær til
þess að vera viðstödd
frumsýninguna í kvöld.
Blaðamaður Mbl. hitti 'hið
unga listafólk að máli í rúss-
neska sendiráðinu í gær. Þau
voru talsvert lúin eftir langt
og strangt ferðalag, en gáfu
sér þó tíma til að rabba við
okkur stundarkorn. Bæði eru
þau einkar aðlaðandi og fram-
koma þeirra í senn þokkafull
og hrífandi. Hér. fara lista-
menn, sem eru í hópi efnileg-
ustu listdansara Sovétrikj-
anna, þess lands, þar sem list Alla Sízova
dansinn er í æðsta veldi.
fer með hlutverk Þyrnirósar í samnefndri
ballettk vikxnynd.
„Við viðurkennum ekki
ballett, sem er abstrakt,"
an og hann sagði, að þau færu
til Líbanon.
Við spurðum, hvort þau
hefðu farið víða í sýningar-
ferðir með Kirov-ballett-
fiokknum.
Þau höfðu vissulega víða
' fariö: París, London og Banda
ríkin, — já, raunar tvisvar til
Bandaríkjanna, 1961 og í
fyrra.
— Og hvernjg voru við-
tökúrnar í Bandarí(kjunum
spurðum við.
— Eins góðar og hugsast
getur, svarar Alla Sízova að
bragði. Þeir vilja fá okkur
aftur vestur. Það er mjög gott
að dansa fyrir bandaríska á-
horfendur.
— Nú er hinn nútímalegi
ballett vestra ærið frábrugð-
inn þeim gamla hefðbundna
eystra; þeir eru farnir að
dansa eftir djassmúsik. Hvað
finnst ykkur um það, gott
fólk?
— Allur nútímalegur ballett
er abstrakt, segir ungfrúin.
Við höfum líka nútímalegan
'ballett í RússlandL Slíkum
bailett getum við ekki líkt við
þann kassiska — af því að
hann er abstrakt. Og við við-
urkennum ekíki ballett, sem
er abstrakt.
Við förum út i aðra sálma
og spyrjum, hvort þau séu af
lis tamannaættum.
Svo er ekki. Bæði eru kom-
in af alþýðufólki.
— En nú hafði þið hlotið
mikla frægð fyrir list ykkar,
segjum við. Eruð þið ekki
hamingjusöm?
— Það er_ erfitt að vera
frægur, segir Júrí Solovoj.
Vandinn vex að sönnu í jöfnu
hiutfalli við frægðina. En við
erum hamingjusöm, þegar við
fáum góðar viðtökur á erlend
um vettvangi. Þegar okkur er
klappað lof í lófa, er rúss-
neskri list klappað lof í lófa
— fyrst og fremst.
Oig svo kvöddum við lista-
fólkið unga, á rússneska vísu
(sendiherrann hafði kennt
okkur að segja takk á rúss-
nesku), því að þau höfðu kom
ið til íslánds um langan veg
og þau voru þreytt.
Við þökkuðum hinum alúð-
lega rússneska sendiherra mót
tökurnar og við þökkuðum
starfsmanni sendiráðsins, sem
hafði túlkað s;amræðurnar úr
rússnesku yfir á dönsku.
Svo gengum við út í rign-
inguna.
Við þetta má bæta nokkr-
um staðreyndum um kvik-
myndina sjálfa:
í henni er lögð áherzla á
litrikan búning hins gamal-
kunna, franska ævintýris um
Þyrnirósu, en umfram allt er
lögð áherzla á kjarna ævin-
týrisins: baráttuna milli góðs
og ills.
Kvikmyndin er ekki gerð
eftir uppfærslu ballettsins á
Framh. á bis. 8
segja rússnesku ballattdansaramir, sem
verða viðstödd frumsýningu ballettkvik-
myndar í Háskólabíói í kvöld
aralist, bætir hún við, því að
mér finnst málaralistin standa
í nánum tengslum við ballett-
inn.
Hvort hún máli sjálf?
— Því miður ekki, segir
hún. Ég læt mér nægja að
fara á söfn. Það geri ég mjöig
oft. Gömlu meistararnir hafa
mest aðdráttaraflið.
Við minnumst á íslenzka
málaralist og þá færist fallegt
bros yfir andlitið:
— Það væri gaman að kynn
ast henni, segir hún.
Aðspurður um áhugamál
sín telur Júrí' Solovoj upp
ferðalög og myndatökur. Víst
er um það, að ef hann á eftir
að fylgja kvikmyndinni eftir
í þeim tuttugu löndum, sem
þegar hafa tryggt sér sýning-
arrétt, yrði hann manna á-
nægðastur, en við vitum ann-
ars ekki, hvort hann gerir
það, enda fórum við ekkert
út í þá sálma. Við spurðum
aðeins, hvert ferðinni væri
heitið, þegar þau héldu héð-
Hún er 26 ára að aldri.
Fædd í Moskvu. Eftir að hún
lauk prófi frá Listdansskól-
anum í Leningrad 1958 réðst
hún til Kirov- sönglistahúss-
ins og komst þar brátt í
fremstu röð unigra dansara við
leikhúsið, sakir meðfæddra
hæfileika, ríkrar tónlistargáfu,
frábærrar stökkfimi og dugn-
aðar. Fyrsta árið, sem hún
staffaði þar, tók hún þátt í
sýningum ungrá listdansara á
7. Alheimsmóti æskunnar í
Vín og hlaut þar gullverðlaun
fyrir frammistöðuna. Hún hef
ur farið með aðalhlutverk j
möngum kunnum ballettum,
t.d. „Giselle", „Stein(blóminu“,
„Hnetubrjótnum" o.fl.
Hann er 24 ára að aldri,
fæddur í Leningrad. Hann er
nú yngsti og efnilegasti ein-
leiksdansarinn við leikhúsið
og hefur farið með mörg
vandasöm hlutverk. Hann er
heiðúrslistamaður Rússneska
sambandslýðveldisins og 1963
útnefndi Listdansakademían í
París hann bezta listdansara
heims og sæmdi hann Nijin-
skí heiður sskj alinu.
hefðu gert sér fsland í hugar-
lund, þegar þau lögðu af stað
hingað.
Júri Solovoj verður fyrir
svörum:
— Við höfðum lesið tals-
vetr um ísland í bókum, og
eftir þann lestur er okkur
efst í huga, hve gestrisni ís-
lendinga er rómuð. Við höf-
um líka orðið þess áþreifan-
lega vör, að þau orð eru ekki
staðlausir stafir.
Okkur langar til að forvitn-
ast um áhugamál ungfrúar-
innar. Því er fljótsvarað:
— Klassísk tónlist.
— Hvað þá um dægurlög?,
spyrjum við.
Hún hristir höfuðið með
glampa í augunum, sem segir
meira en nokkur orð.
— Ég hef líka yndi af mál-
I
\
SmSTEIHIAR
Lítið varð úr
samdrættinum
ÞEGAR viðreisnarstjórnin tók
við völdum hér á landi, skorti
hvergi á hrakspár Framsóknar-
manna. Jafnvel ábyrgustu menn
flckksins innan þings og utan *
spáðu geigvænlegum samdrætti
í atvinnulífi, hruni á ýmsum
sviðum athafnalífsins og stór-
felldu atvinnuleysi. Heil héruð
mundu leggjast i eyði, og nýir
bátar brotnir niður í eldiviðar-
spæni. Nefndu þeir stefnu við-
reisnarstjórnarinnar ýmsum
ónefnum, en skásta nafnið var
„samdráttarstjórnin“.
Nú heyrist þetta orð ekki leng-
ur nefnt. Gert er út á hverju
sætré, sem flýtur, og nýir bátar
keyptir til landsins eða smíðaðir
hér, sem aldrei fyrr. Alls staðar
vantar menn í vinnu, og engin
atvinnugrein er í hættu um að
leggjast niður, nema e.t.v. söðla-
smíði. Enn leggjast jarðir i eyði,
en þó ekki eins hratt og á tímum
„vinstri stjórnarinnar", se*n
dæmin sýna. Samdrátturinn hef-
ur ekki komið fram, ekki einu
sinni á Austfjörðum, eins og
bæði kommúnistar og Fram-
sóknarmenn spáðu. Að vísu hef-
ur síldveiði aukizt eystra, en'það
er ekki aðeins þeirri veiði að
þakka, að kjördæmi Eysteins og
Lúðvtks leggst ekki í auðn. Fleira
hefur auðvitað komið til. Bygg-
ingar íbúðarhúsa úti um allt land
tala og sinu máli.
„U ppgangurinn
á Austurlandi"
Dagblaðið „Vísir“ í Reykjavik
hefur undanfarið birt greina-
flokk undir ofangreindu nafni.
Sýna ummæli kunnugra manna
á hverjum stað, að enginn app-
gjafartónn er til í þeim, eins og
andstöðublöð stjórnarinnar óska
sér. Nefna má sem dæmi glefsur
úr ummælum Þorleifs Jónssonar,
sveitarstjóra á Eskifirði. Hann
segir meðal annars: „Það er avo
mikið að gera hér, að manni
hættir að standa á sama“. Síðan
ræðir hann um stærsta verk-
efnið, sem fyrir ligigi, að fyrsta
áfanga hafnargerðarinnar ljúki,
en það sé tólf milljóna króna
mannvirki. „Er meiningin að
ljúka verkinu á þessu ári“. Síðan
er rætt um húsnæðismál á Eski-
firði. Kemur ekki þar fram, að
fólk sé að flýja til „láglendisins
við Faxaflóa", heldur eru hús-
næðismálin næststærsta vanda-
mál Eskifjarðar, „þótt menn
byggi hér, eins og þeir geta, Hér
eru um 20 íbúðir í smíðum, og
Kreppurinn er með 5—6 íbúðir
til útrýmingar lélegu húsnæði.
Margir hafa líka sótt um lóðir".
Þá kemur í ljós, að fólki hefur
fjötgað á sl. þremur árum á
Eskifirði úr 710 og í yfir 900. Að
endingu segir sveitarstjóri m.a.:
„Það má segja, að hér sé unnið
alla daga og flestar nætur, þótt
þetta sé rólegasti timi ársins.
Það þekkist nú orðið ekki, að
menn fari suður á vetrarvertíð“.
„Auka við sig
á öllum sviðum"
Svo hljóðar fyrirsögnin um
Breiðdalsvík. Þaðan er sömu
söguna að segja og á Eskifirði. jr
Of langt yrði hér upp að telja alla
fyrirhugaða stækkun þar og
aukningu í atvinnugreinum.
Fréttir „Vísis“ frá Breiðdalsvik
enda svo:
„Tekjur manna hér hafa farið
ört vaxandi síðustu árin, enda
hefur hver vinnu, eins og hann
vill. Tekjur hreppsins hafa vaxið
jafnframt, þótt alltaf hafi verið
slegið talsvert af útsvarsskalan-
um“ (þ.e. útsvarsstiganum).