Morgunblaðið - 30.05.1965, Blaðsíða 12

12
MORGU N BLAÐIÐ
Sunnudagur 30. maf 1965
EFTIR
ÞORBJÖRN GUÐMUNDSSON
SÍÐASTLIÐIÐ haust gafst
mér kostur á að heimsækja
Libanon, eitt af Arabalöndun-
um við botn Miðjarðarhafsins,
og dvelja í landinu í vikutima
í boði ferðaskrifstofu rikisins
þar (National Office og Tour-
ism). Með í ferðinni var
blaðamaður frá Luxembourg.
Tveir umboðsmenn Loft-
leiða, Robert Mehrabien i
Beirut og Einar Akrann 1
Luxembourg, höfðu milli-
göngu um ferðina og veittu
aðstoð hvor á sínum stað.
Ferðinni héðan var fyrst
heitið til Luxembourgar með
þeim glæsilega farkosti „Vil-
hjálmi Stefánssyni“.
Enginn verður svikinn af
að kynnast Einari Akrann og
samstarfsmanni hans Jean-
Pierre Thill í Luxembourg.
„Þú og ferðafélaigi þinn,
Arthur Colback frá Luxem-
burger Wort farið með Lux-
air til Parísar, en þaðan með
LIA til Beirut“, sagði Akrann,
„en á morgun fer Thill hérna
með þig í bílnum sínum og
sýnir þér landið.“
Luxembourg er lítið land, en
sannarlega þess virði að það
sé skoðað. Það er margt vit-
lausara fyrir íslendinga, sem
fljúga með Loftleiðum til
Luxemborgar — og ætla það-
an áfram — að staldra við
einn til tvo daga í landinu.
Hæglega er hægt að aka um
það þvert og endilangt á ein-
um degi, upp með þýzku
landamærunum, yfir að þeim
belgisku og suður til þeirra
frönsku. Að vísu er ekki ör-
uggt að það skarti alltaf því-
líkri litadýrð haustsins sem í
þetta sinn, en ég trúi ekki að
nokkur verði fyrir vonbrigð-
um.
• LUXAIR
Ferðamenn komast mjög
auðveldlega á klukkutíma frá
Luxembourg til Parísar, svo er
Luxair fyrir að þakka. Luxair
er lítið flugfélag, jafnvel á ís-
lenzkan mælikvarða. Það á
aðeins eina flugvél, Fokker
Friendship, sömu tegundar og
Flugfélag íslands hefur nú
keypt. En Luxair gerir sann-
arlega sitt með þeirri einu
vél, — flýgur flesta daga
kvölds og morgna til Parísar
og til baka og um miðjan dag-
inn til Frankfurt í Vestur-
Þýzkalandi. Auk þess er ein
ferð í viku til Palma og Nizza.
• MEÐ LIA FRÁ PARÍS
LIA — Lebanesa Inter-
national Airways — notar
Boeing-þotu á flugleiðinni
París-Milano-Beirut, og er
ekki nema fjóra klukkutíma
í förum. Þjónustan þar um
borð er sérstaklega elskuleg
og viðurgerningur allur til
fyrirmyndar. Nei, þeir fæla
örugglega ekki frá þá far-
þega, sem einu sinni hafa
ferðazt með þeim. Annars er
samkeppnin á þessari flug-
leið mjög hörð. Mörg stærstu
flugfélög heims halda uppi
áætlunarflugi þangað og flug-
völlurinn í Beirut er árlega
notaður af yfir 80 erlendum
fluigfélögum auk hinna fjög-
urra, sem í landinu eru.
• NOKKRAR SVlPMYNDIR
Hér verður ekki gerð til-
raún til að lýsa Libanon, eða
þjóðinni, sem byggir það sér-
stæða land, til nokkurrar hlít-
ar, heldur aðeins brugðið
upp nokkrum svipmyndum
úr vikudvöl í landinu. —
Fyrstu kynnin lofuðu sannar-
lega góðu — við Arthur Col-
back vorum sammála um, gð
hjartanlegri móttökur hefð-
um við aldrei fengið við kom-
una til nokkurs erlends lands.
• BEIRUT — GÖMUL
BORG OG NÝ
Ég komst fljótt að því að
ég hafði gert mér rangar hug-
myndir um Beirut. Að sönnu
vissi ég, að vestræn menning
hafði fyrir löngu sett svip
sinn á borgina, en ég hélt að
hún bæri miklu meiri austur-
landasvip en hún gerir og
borgarbragurinn væri allt
annar. Þetta er nýtízku borg
í mjög örum vexti — meira
að segja svo örum að ekki
hefur gefizt tími til að full-
gera götur Og gangstéttir út-
hverfanna frekar en hér í
Reykjavík. Þar getur hvar-
vetna að líta nýjar stór-
byggingar, fullgerðar eða í
smíðum. Mest eru þetta fjöl-
býlishús og svo hótel og skrif-
stofubyggingar. Það vekur
athygli hve öll þessi hús eru
stílhrein og létt yfir þeim.
Þeir þurfa örugglega ekki að
skammast sín fyrir arkitekt-
úrinn þar. Seinna fengum
við að vita, að þegar borgin
fór að vaxa svo ört, sem raun
er á, hafa verið gerðar sér-
stakar ráðstafanir til þess að
heildarsvipur hennar yrði
fagur — og að í húsunum sé
sameinuð ítölsk og austur-
lenzk byggingarlist.
Þessi fyrstu kynni af land-
inu sýndu, að hér voru engir
fátæklingar að byggja — og
seinna fengum við líka stað-
fest að í landinu ríkir hin
mesta velmegun.
En Beirut, sem telur um
600 þús. íbúa, er einnig göm-
ul borg — og í þeim hluta
borgarinnar tvinnast saman á
sérstæðan hátt nýi tíminn og
sá gamli. Bílamergðin er mik-
il, og hvergi hef ég á einum
stað séð jafnmargar bílateg-
undir og aðra eins keyrslu.
Og þetta er um allt, ekki að-
eins í miðborginni heldur
einnig allt út í úthverfin.
Undravert er hversu hratt
mennirnir keyra í öllum þess-
um þrengslum. Og hávaða-
samari umferð hef ég aldrei
kynnzt, þar blandast saman
hemlaískur og hornablástur,
því flautan er ekki spöruð.
• TALAZT VIÐ MEÐ
HLJÓÐMERKJUM
Og það sem mig furðaði
mest var, hve snurðulaust
umferðin gekk. Að sjálfsögðu
eru hér umferðarlög eins og
annars staðar, en bílstjórarn-
ir héldu ekki síður í heiðri sín
eigin lög, sem þeir fóru eftir.
Áberandi var, hve mikinn þátt
þeir áttu sjálfir í stjórn um-
ferðarinnar með handabend-
ingum og flautunni. Kom það
ekki sízt í ljós í umferðinni
á þjóðvegunum. Ég hafði það
stundum á tilfinningunni, að
þeir bókstaflega töluðust við
með hljóðmerkjum.
En innan um öll þessi
ósköp birtast svo við og við
menn eins og aftan úr grárri
forneskju með körfur á baki
eða aðrar byrðar, sem þeir
hafa slegið um 61, sem síðan
er spennt fram yfir ennið.
Þeir lögðu * óhikað út í um-
ferðina og komust hindrunar-
laust yfir götuna án minnstu
fyrirhafnar.
Þá bregður og fyrir konum
í sari og með andlitsblæjur,
mönnum með hinn sérstæða
arabíska höfuðbúnað og
gömlum „arabahöfðingjum"
í skósíðum kuflum með rauð
fes á höfði.
• I MOSKUNNI MIKLU
Fyrir manh, sem aldrei
hefur komið í mosku fyrr, er
mjög athyglisvert að heim-
sækja moskuna miklu í Beir-
ut. Hún er upphaflega reist af
Rómverjum, var kirkja á
tímum krossfaranna, en síðan
gerðú Arabarnir hana að
musteri Múhameðs. Allir
verða að draga skó af fótum
sér áður en gengið er þar inn.
Þar er fjöldi manna að ræða
Frá baðstað í útjaðri Beirut. Þar fá.menn notið sólar og blííðviðris mikinn hluta ársins.